Babam - Sayfa 61

Ağlama Baba

Baş ucuma dikildiğinde ıslanmasın gözlerin,
İçin acımasın ,burkulmasın yüreğin
Yokum diye yanında olamıyorum diye
İlk defa bugün ağlama Baba…
İçindeki acım dinmez biliyorum
Biliyorum bitmez hasretim,
Kalbinde taşınması zor bir özlemim.
Ama yinede Sen bu gün ağlama Baba…..
Ben huzurluyum,mutluyum,
Bu gün gülmen tek arzum
Rahat olsun artık yüreğin
Nolur bugün ağlama Baba…..
Seni düşünmeden emanet ettiğim
Beklide ruhumu taşıyan
Sözlerinde beni bulacağın
‘Hani şu küçük evler Cüce evi ‘ diye
lakap takan,
Yeryüzünde biri var artık
Gözleri tıpkı ben gıbı bakan
Ama nolur bügün ağlama Baba……
Tutmasada benim yerimi
Dindiremesede içindeki hasretimi
Hissediyorum O ben gibi sevecek seni
Sımsıcak ısıtacak tertemiz sevgisi yüreğini
Ama nolur bugün ağlama Baba…….
Biliyormusun; yeni bir arkadaşım oldu dün
İsmi Rüya
Yeni geldi ama oda çok mutlu burada
Canını acıtan iyneler ,derdini anlamayan beyaz önlüklüler,
Yok diye,
Benim şimdi gitmem lazım , arkadaşımla
Uçurtma uçuracağız uzun uzun çayırlarda
Gökyüzünün o sonsuz boşluğunda,
Hadi gel bugün ağlama Baba……..
Sen benim EMANETİMSİN O GÖK GÖZLÜ KIZA…..









Nesli Tezcan

BEN HAYATTA EN ÇOK BABAMI SEVDİM

Ben hayatta en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpı bacaklarıyla -ha düştü ha düşecek
Nasıl koşarsa ardından bir devin

O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bilmezdi ki oturduğumuz semti
Geldi mi de gidici - hep , hep acele işi
Çağın en güzel gözlü maarif müfettişi
Atlastan bakardım nereye gitti
Öyle öyle ezber ettim gurbeti

Sevinçten uçardım hasta oldum mu,
Kırkı geçerse ateş, çağırırlar İstanbul'a
Bi helallaşmak ister elbet , diğ'mi oğluyla!
Tifoyken başardım bu aşk oy'nunu,
Ohh dedim, göğsüne gömdüm burnumu,

En son teftişine çıkana değin
Koştururken ardından o uçmaktaki devin,
Daha başka tür aşklar, geniş sevdalar için
Açıldı nefesim, fikrim, canevim
Hayatta ben en çok babamı sevdim.

Can Yücel



EMEKLİYDİ ADAM

Emekliydi adam
Karayolları işçisi
Karanlıkta kalmasın diye köy halkı
Rahat taşınabilsin ilçeye ağır hastalar
geleceğimiz çocuklar okuyabilsin
Üretimini pazarlayabilsin diye fakir köylü
Bir torba şeker, azıcık un
Belki fistan için basma kumaşlar alabilsin
Ve ayakkabısız
Ve aç
Ve medeniyetten habersiz,
20.yüzyılda yaşamasın diye insanlar
yıkılsın diye düzeni kapitalizmin
kazma kürek meydan okudu dağlara
umutlar yeşerdi bahar bahar

Emekliydi adam
Karayolları işçisi

Yürüdü bir öğlen vakti ilçeye
İlçede jandarmalar
Her bir köşede muhbirler, polisler
Çocuklar, kadınlar
Liseliler
Kahvelerde yaşlılar
Panzerler, taksileri köyden
köylerden yolcu taşıyan minübüsler

Emekliydi adam
Karayolları işçisi
Köye yolu götüren de O’ydu

Bir gazete aldı ilçeden
Biraz sebze, filede meyva
Henüz yollanmadan köye
Oğlunu gördü yatılı
Söylendi insanlara dair
-kalem tutacaksın oğul
silah değil gül çizeceksin defterine
hem de deste deste
hem de yetebilecek kadar insan oğluna
okuyacaksın oğul
öyle memur yada mühendis olmak için değil
insan için
karanlıkta insan için
rengarenk bir dünyada pırıl pırıl insan için
okuyacaksın oğul
hemde sevgi akıncaya değin mürekkebinde
barış akıncaya değin

Sezermişçesine ölümü
Koşarmışçasına ölüme
Gitti ardına bakmadan

Emekliydi adam
Karayolları işçisi
Köye yolu götüren O’ydu
Yolda vurulan

Ertesi sabah haberli çocuk
-okuyacağım, dedi baba
ölümü bir dünyada sevgi için
barış için
ve yollandı sınıfa
tahta masada defterler, kitaplar
tahta masada kırılmış kalemi
ürkekçe kaldırdı başını pencereden
gökyüzüne ağladı…



Özcan Zöngör (Mavi Düş)

Babalar Günü

Bugün yine babalar günü
Baba hiç görmedi ki güldüğünü
Bir gün duyarsınız öldüğünü
İşte o zaman olur babalar günü

Senede bir gün anmak yetmiyor
Nesil böyle gelmiş böyle gidiyor
Bayramlarda bile elini öpmüyor
Sen bunamı diyorsun babalar günü

Bir gün onlarda baba olacak
Babanın önemini anlayacak
Babasını arasada bulamayacak
Onlar için olacak kıyamet günü.

Ali Eryılmaz

Babaya ÖzlemSen babanı hiç sevmezdin
Sana göre çok asabiydi
Ne yaptığını hiç anlamazdın
Ama baban olduğunu bilirdin
Oğlum saçını öyle dikme havaya
Adam gibi traş ol derdi
Oğlum çöyle oğlum böyle derken
Bir bakardın bu adam senin herşeyine muhalefetti
Anneni çok severdin
Çünkü o senin herşeyine karışmazdı
Yaşın henüz 18'di senin
Çok şey bildiğini zannedip
Az şey biliyordun aslında
Söylenenlerin tersini yapmaktı zevkin
Birgün her zaman yaptığın gibi
Çok geç saatlerde gelmiştin evine
Tam evin önüne gelmiştin ki
Bir kalabalık gözüne ilişmişti
Birden ananın feryadını duyup
Koşmuştun eve doğru
İlginç bir andı doğrusu
Evden bir cenaze çıkıyordu
Ve o tabuta sarılı olan
Hep kızdığın asabi babandı
Sen o vakitler anlamıştın babanı
Ona teşekkür etmek istiyordun
Teşekkür ediyordun belki
Ama bu teşekkür
Seni duyma şansı olmayan
Toprak altındaki bir garip cansıza
Şimdi gecelerce ağlıyorsun
Babam diye inliyorsun
Geçmişi rahmetle anıyorsun
Babanın istediği gibi traş oluyor
İş çıkışında beklemeden
Evin yolunu tutuyorsun
Belki baban bunları görmüyo diye
İçin için yanıyor yüreğin
Ama bu sana babandan kalan
En büyük hatıra
Ömür boyu yetecek
Ve bir ömrü adam gibi sürdürecek olan
Acımsı bir duygusu olan bir hatıra
Sen artık o asabi adamı anlıyorsun
Ve sen artık babanı seviyorsun
Yunus Ülker

Babaya ÖzlemSen babanı hiç sevmezdin
Sana göre çok asabiydi
Ne yaptığını hiç anlamazdın
Ama baban olduğunu bilirdin
Oğlum saçını öyle dikme havaya
Adam gibi traş ol derdi
Oğlum çöyle oğlum böyle derken
Bir bakardın bu adam senin herşeyine muhalefetti
Anneni çok severdin
Çünkü o senin herşeyine karışmazdı
Yaşın henüz 18'di senin
Çok şey bildiğini zannedip
Az şey biliyordun aslında
Söylenenlerin tersini yapmaktı zevkin
Birgün her zaman yaptığın gibi
Çok geç saatlerde gelmiştin evine
Tam evin önüne gelmiştin ki
Bir kalabalık gözüne ilişmişti
Birden ananın feryadını duyup
Koşmuştun eve doğru
İlginç bir andı doğrusu
Evden bir cenaze çıkıyordu
Ve o tabuta sarılı olan
Hep kızdığın asabi babandı
Sen o vakitler anlamıştın babanı
Ona teşekkür etmek istiyordun
Teşekkür ediyordun belki
Ama bu teşekkür
Seni duyma şansı olmayan
Toprak altındaki bir garip cansıza
Şimdi gecelerce ağlıyorsun
Babam diye inliyorsun
Geçmişi rahmetle anıyorsun
Babanın istediği gibi traş oluyor
İş çıkışında beklemeden
Evin yolunu tutuyorsun
Belki baban bunları görmüyo diye
İçin için yanıyor yüreğin
Ama bu sana babandan kalan
En büyük hatıra
Ömür boyu yetecek
Ve bir ömrü adam gibi sürdürecek olan
Acımsı bir duygusu olan bir hatıra
Sen artık o asabi adamı anlıyorsun
Ve sen artık babanı seviyorsun
Yunus Ülker