Yalnızlığıma (Yalnızlık) - Sayfa 101

Yorgun bir rüzgar gibi ne bir toz kaldırıyorum
Ne bir yaprak düşüyorum

Sponsorlu Bağlantılar

Budanacak dallarım ağırlaştıkça ağırlaşıyorum
Tutanacak dallarım çürümüşler
Bir damla yağmura muhtacım
Sımsıkı sarıyor benliğimi geçmiş
Kurtulmak istiyorum
Rüyalar bırakmıyor her gece her gece
Medet umuyorum her gülen yüzden
Her güleni dost zannediyorum
Ben değil miydim hep yalnız olan
Yalnızlık neden şimdi bir çığ gibi büyüyor gözümde
Ve sancısı yüreğime vuruyor ruhumun

zergül torun

Bir rüzgâr esse ellerin fesleğen kokuyor
Kırlangıçlar konuyor alnına akşamüstleri
Bu yüzden bir kanat sesiyim yamaçlarda
Üzgün bir erguvan ağacıyla konuşuyorum
Ayrılığın zorlaştığı yerdeyim ve dalgınlığım
Bir mülteci hüznüne dönüyor artık bu kentte

Çocuksun sen alnına kırlangıçlar konan

Bir bulutun peşine takılıp gittiğimiz yer
Okyanus diyelim istersen ya da sen söyle
Batık bir gemiyim orda, seni bekliyorum
Upuzun bir sessizliğim fırtınalar patlarken
Gövdem köle tacirlerinin barut yanıkları içinde
Ve gittikçe acıtıyor yaralarımı tuzlu su

Çocuksun sen, büyümek yakışmazdı hiç
Gülüşünün kokusuyla yeşerdi bu elma ağacı
(Soluğunun elma kokması bundandı belki)
Bir elma kokusuna tutundum düşerken
Sallanıp durmaktayım bir saatin sarkacı
Nasıl gidip geliyor gidip geliyorsa öyle

Çocuksun sen, çocuğumsun Ahmet Telli

Adam koydum masaya dokuzu
Pencere yanındaydı gökyüzü yanında
Uzandı masaya sonsuzu koydu
Bir bira içmek istiyordu kaç gündür
Masaya biranın dökülüşünü koydu
Uykusunu koydu uyanıklığını koydu
Tokluğunu açlığını koydu.

Masa da masaymış ha
Bana mısın demedi bu kadar yüke
Bir iki sallandı durdu
Adam ha babam koyuyordu.
Edip Cansever

YANLIZLANMA SENFONİSİ

Karanlıkları aydınlatmanın bedeli ağır
Bir yerde ışık varsa
Görünmeyen bir yerde tükenen birşey vardır.
Her aydınlatan eksilir kendinden
Güneş de yıldızlar da, çıra da mum da
Tüketerek kendisini karanlığı aydınlatır.

Yatak odamdaki saat durmadan
Şarkısını söylüyor zamanın
Öleceksin tükeneceksin
Öleceksin öleceksin
Bağırma öyle bağırma
Yanlızlığını uyandıracaksın

Bütün ağırlığını bırakıp geride
Yerde koyduğum kendimden
Tütüyorum göklere
Bir ben gökyüzünde
Seyrediyorum kendimi kuşbakışı
Küçük küçük yiterken yerdeki ağırlığım.
Yayılıp gökyüzüne büyümekte yanlızlığım.

Yalınayak çırılçıplak
Yağmurların da üstünde gökyüzündeyim
Hiç kimse yanlızlığıma dokunamıyacak
Ayaklarıma yıldızlar batıyor
Yaralarımı bulutlara sarıyorum.

Zaman yuvarlanan bir kaya
Gittikce daha ivecen
Düşecek hiçliğin sonsuzluğuna
Tutup kendimi kurtaramıyorum düşmekten
Senden başka kimim var.
Otur yokluğumun başucuna
Ağla yanlızlığım, ağla yanlızlığım...

Sen benim silahım gücüm
Sevdiğim sevdiceğim
Herşeyim sensin yanlızlığım
Öldürülmüş zamanlarımın katili kiö.
Ellarim kendi kanıma bulanmış
Ya; öldürülmüş aşklarımın katili kim...
Neden dudaklarım kan içinde

Ben bütün dünyayım
Bütün dünyada ben
Seviyorum her güzellikte yanlızlığımı
Sevdiğimi gizliyerek
Kimdimden ve kendisinden
Hiçbir sevgilimi sevmedim daha çok
Yanlızlığı sevdiğimden

Herkes de soruyor mu kendisine
Sezmeden, ayrımsamadan bilmeden
Nasıl bu denli yaklaştım ölüme
Öyle uzağındayım ki şimdi kendimin
Ne sesimi işitebiliyorum
Ne görüyorum artık yerdeki kendimi
Karanlıkları aydınlatmanın bedelini ağır
Ödüyorsun ay tükenerek

Güneş hem yanıyor hem sönüyor
Ben de hem seviyorum hem ölüyorum
Aşkla ölüm iç içe sarmal
Yanarken sönmekte güneş
Severken ölmekteyim ben
Boşuna bağırma kimseler kurtaramaz

İşte yanlızlığın bir de sen varsın
Son gününde
İnsan doğumundan daha yanlız
ölümünde...

Her bakışında bir kuş konar
o dilsiz çig damlasına
ve sarhoş bir duman
huruç eder güneşten sana
hüzün buluttan iner ve yığılır
hayal libaslı akşamlara
ki akşam
bir yansımadır müphem sularda

ve akşam
güllerden ateş yakan sağır
bir uyku olup bana sırnaşır
işte o zaman ben
çıkarım aşkın burçlarına
bir ok çekip kıskançlık sadağımdan
kahkahayla fırlatırım sana
ve tutunarak öfkenin eteğine
çıktım sanırım gizemli patikaya

ne zaman ki
kristal bir vazonun kırılışı gibi
kaybolunca sarhoşluğun ayak izleri
ve zaman süt verince
ak kanatlarıyla emekleyen bebeğe
ağlamak denilen bir orduyla çarpıştım.
Adem Özbay

Yalnızlık
Yalnızlığımı büyütür kalabalık
Gökdelen'in gölgesine siner
Karanfil Sokak kalınlaşır
yoksul kadın çocuklarıyla
çöplerin üzerine konar
gözleri cam kırıkları
sevgilim gelir yalnızlığım büyür
çocukken gökkuşağına düştüğüm
gökyüzü gelir kirli güvercinleriyle.

Kimin öznesiydi mevsimler
işkence öyküleri kimindi
ayrılığın sesi miydi adımnlarım
suyu bekleyen uçurum mu
kanatlandım yalnızlığımla son mevsime
içimde bir kedi yavrusu.

A. Kadir

Ayrılık Değil

Gün ışığına söyle
Boğamaz içimin karanlığını,
Hep yağmurun sesine karışır,
Hüzün dolu bir şarkı.
Ve hep bir şeyler eksik kalır,
Sende ben,
Bende sen...
Umutsuzca özleriz birbirimizi....


Gün ışığına söyle
Gökyüzü çılgın mavileri de bilir.
Atamadıkça birbirimizi yüreğimizden
Ve vurdukça yüreğimiz birbirimizi
Sokakları sarmışken yağmur bulutları
O çılgın bir mavi yüreğimizde dururken,
Gülüşlerim çok uzaklarda kalır.
İçimdeki tamtamlar ayrılık çığlıkları atar,
Ama bu hayattan çalınmış zamanlar.
Bizi yine ayıramazlar.

Gün ışığına söyle
Vedalar kavuşmak içindir,
Bir yanılgı,
Bir saçmalık,
Bir pişmanlık değil,
Bu bir sevgi,
Belki ölümsüz de değil.
Her şeyimizi kaybettiğimiz bu hayatta.
Hep bir şeyler eksik kalacak bil...
Bende sen,
Sende ben...
Bu yaşadığımız dayanılmaz hasret,
Ayrılık değil...


-Ayrılık Gözyaşına Sığmaz isimli kitabından
Ahmet Beltekin

SAKLANBAÇ
Aşkı arıyorum...
O hep saklanan
Bense hep ebe...
Aşkı arıyorum
Şarkılarda...
Türkülerde...
Araya araya bulduğum
Kendisi değil
Saklandığı yerler:
Beyinler...gönüller...
Yerini buldum ya
Şimdilik bu da yeter...
Pusudayım...
Aşkı arıyorum
Ayak seslerini duyuyorum
Umutlanıyorum...
Mutlaka bir gün
O da elime geçer diyorum...


Alper Kürük