Yalnızlığıma (Yalnızlık) - Sayfa 37

yaz

uzun bacaklı
bir kadındır yaz
gizlice uzanan yalnızlığıma

güznihal

zaman alevidir, geçmez
yine bir güznihal
daha bırakır ardında

elveda

dudağımda uzun öpme
imleriyle söylüyorum
son sözlerimi yalnızlığa

yaz öğlesi

yosunlu kayalar
dibinde, saydam bir yaz
öğlesidir yalnızlığım

hayal sözler

dilimin altındaki
hayal sözlerdir
yalnızlığımın şiirleri

AHMET UYSAL

Ayrıldın, acıların dinsin diye başka bir ilişkide buldun kendini. Önceki yaşadıklarını yeni olanında arıyorsun. Belkide başkasına bakmak içinden bile gelmiyor. Tiksiniyorum hepsinden diyorsun arasıra arkadaşlarının yanında. Tek başına kalmak bazen de kalabalığa karışmak istiyorsun. Başını alıp gitsenmi, kalabalığa karışıp kaybolsan mı. Bir anın diğerini tutmuyor, birşey yapmak istiyorsun ama ne yapmak istediğini de bilmiyorsun. Ayrıldığını zannederken ve birşeyler içini tırmalarken, gelgitlerini yaşıyorsun hayatın. Gerçeklerden kaçmaya çalışıyorsun. Gerçekler ve hatıralar bir şekilde hatırlatıyorlar kendini. Hiçbir şey olmasa annen artık onu düşünme diyor, en düşünmediğin anda. Habire birilerinin seni doğrulamasını istiyorsun. Kime anlatmalı diye düşünürken bir de bakıyorsunki, yolda karşılaştığın insanlara bile anlatmışsın. Onunla birlikteyken kullandığın şeyler eline, gözüne batar olmuş. Ortak arkadaşları görmemek ya da onun arkadaşlarıyla karşılaşmamak için çaba gösteriyorsun. Onun gitme ihtimali olan yerlere gitmeye korkuyorsun. Bu kadar keşmekeşin içindeyken senin sadece vücudun ayrılmış, kim sana ayrıldın diyebilirki. Ayrılık daha gerçekleşmedi senin için, gerçekleşmesi için zamana ve acı çekmeye ihtiyacın var.

Az Yaşadıksa da

Ben kibriti çaktığım zaman
Her şey kırmızıydı yüzün oarak
Ben kibriti çaktığım zaman
Çünkü her hüz bir memlekettir

Ben sigaramı yaktığım zaman
Çünkü her sigara bir kelimedir
Ben sigaramı yaktığım zaman
Güz günleriydi bir şarkı olarak

Bir güvercin ben öldüğüm zaman
Nice hüzünlerden yaprak yaprak
Bir güvercin ben öldüğüm zaman
Cemal Süreya

Yalnız

Seni dalları budanmış
Bir selviye benzetiyorum
Rüzgarın her haline boyun eğen
Ama asla yıkılmayan
Fırtınada eğilen
Meltemde bahar günlerine
Eğin türküleri söyleyen
Seni ayaz kış gecelerinde
Kızıl aleve benzetiyorum
Kendisi hep titreyen
Çevresine sımsıcak huzur veren
Sen masmavi gökyüzüne benzetiyorum
Erilmezi son bulmayan, erişilemeyen
Yapayalnız bulutlar olsa güneş olsa
Ay olsa dünya senin olsa bile, yalnız.


Fatma Helin Şimşek

Yüreğimde yangınlar tutuşur

(Temmuz yakarken Sivas'ı
Ben ilkbaharı yaşarım
Güneş bronzlaştırırken tenini)

Ey doğa güzeli sevdiğim
Belirsizliğin kıyameti
Anla resimlerdeki soluk renkleri
Anla dudaklardaki hüzünlü sloganları
Topraklara serpiştirilmiştir çiçek tohumlarını
Yüreğimde yangınlar tutuşur, ölürüm
İki Temmuz'un coşkusuyla ve hüznüyle
Daha coşkulu dinlerim sevdiğim
Islıklaşan türkülerini

Halk çatışırken düzenle
Hâla düşünceler demir parmaklıklarda
Üstelik HASRET'ler yangın çığlığında Madımak'ta
Kimileri ağlarken evlat acısına
Ve fuuş batağındayken zaman
Gecenin tüm barut kokan sessizliğinde
Tüm yasaklarına rağmen bebek çıngırakları kadar
Masum hayat.
Jale Bektaş

yanimdan ucup gitdi

o ve ben yani askimla ben yolda yüryorduk bi yaz aksami ellimi simsiki tutmustu bende onunkini yürüyorduk yol bizi nereye götürene kadar onu okadar seviyordum ki bizi biri görecek diye de korkmyuordum umrumda degildi mahaleden biri görecekdiye artik kacmak istemiyorudum sevdimi saklamak istemyiordum o gün en mutlu günümde o ve ben sevgiyle göz göze ell elle yürüyorduk sevgiyle gören olacak diye korkmyuorduk artik kendimi cok mutlu hisediyorudum birden mutluluktan ucarken yanimda bi ell hisedemedim sagima bakmak istemedim bi ell ardadim tutmak icin bulamadim korkuyla sagima döndüm ama yoktu yanimda arkama baktim yerde yatiyordu kostum yanina bana bak diye bagirdim bakmadi birden kafasinin kanadini gördüm bagirdim yardim edin diye duyan yoktu ona simsiki sarildim kimse gelmedi saatlerce birden kendimi hastanede buldum yanimda annem vardi ona noldunu sordum annem ben sana soruyorum noldu dedi birden onun aylesi girdiler odaya naptin ogluma dyie bagirdilar o anda anladim o yoktu artik günlerce agladim okula gitmedim odamda onun sevdi sarki dinliyordum ellimde resmiyle ama yokdu artik yavas yavas alistim cünkü o yoktu kendimi toparladim haftalar sonra ve mesarligna bi demet gülerle gitdim ona yasdim siri biraktim ve o herzaman kalbimin icinde olacak ölene kadar

keske aniden gitmeseydi
gidecekse beni de götüreydi
keske ama anladim ölenle ölünmüyo
ama herseye ragmen yasyiorum yalniz olsa
simdi yalniz yürüyorum sahilin kenarinda ve yollarda tek basina yanimda bi tuttan ell yok yani tek basinayim



yanimdan ucup gitdi

Yine Ölüme Dair

Zevcem,
ruhu revanım
Hatice Pîrâyende,
ölümü düşünüyorum,
demek ki arteryo skleroz
başlıyor bende...
Bir gün
kar yağarken,
yahut
bir gece,
yahut
bir öğle sıcağında,
hangimiz ilkönce,
nasıl
ve nerde öleceğiz?
Nasıl
ve ne olacak
ölenin son duyduğu ses,
son gördüğü renk,
kalanın ilk hareketi
ilk sözü
ilk yediği yemek?
Belki de birbirimizden uzakta öleceğiz.
Haber
çığlıklarla gelecek,
yahut da ima edecekler,
ve kalanı yalnız bırakıp
gidecekler...
Ve kalan
karışacak kalabalığa.

Yani efendim, hayat...
Ve bütün bu ihtimâlât
1900 kaç senesinin
kaçıncı ayı
kaçıncı günü
kaçıncı saatinde?

Zevcem,
ruhu revanım
Hatice Pîrâyende,
ölümü düşünüyorum,
geçen ömrümüzü düşünüyorum.
Kederli
rahat
ve hodbinim.
Hangimiz ilkönce
nasıl
ve nerde ölürsek ölelim,
seninle biz
birbirimizi
ve insanların en büyük dâvasını sevebildik
- dövüştük onun uğruna -,
«yaşadık»
diyebiliriz.
Nazım Hikmet