Anlayana - Sayfa 77

Değişen ben değilim
dönüşen savaş
yaşlanmakla ıslanmak aynı şey:
bir yağmurun gölgesinde ihtiyarlanmak
şimdi ölüm bile yetmiyor
acılarımızı tartmaya
dostlar
alıngan bir sahili pinekliyorlar
bir merhabayı bıçaklar gibi artık
selamlaşmalar
değişen ben değilim
dönüşen savaş
artık zaman bile yetmiyor
yaşadığımızı sanmaya
yine de ışıklar bu kenti
güzelmiş gibi gösteriyor
geceleri...
geceler...
yani
Ahmet Haşim in kafiyeleri...
seni aklıma düşüren
yerçekimi değil
yalancı yıldızlar
öyle uzaksın ki
üflesem soğuyacaksın
sarılsam okyanus
bir aşka yetecek kadar
ve anımsatacak kadar
sebepsiz bir ölümü,
acılarımız
ve kafiyelerimiz var...
işte hepsi bu kadar...
Yılmaz ERDOĞAN

Acı Bahar

şurada burada sıkılmış limon kesikleri
paslanmaya bırakılmış demir çubuklar
tertemiz kaynaklara atıksu tarifesi
taze sürgünlerin ince boyunlarında ağır kementler
henüz sıcaklığı soğumamış körpe cesetler

karanlıklar ortasında bir ışık adası gibi
talancıların gözünden nasılsa kaçmış çimenler
birkaç tomurcuk üç-beş yeşil yaprak

ıslak bir kağıt gibi yırtıp atmış
kentin dokusunu acımasız kasırgalar
arıtmıyor sabun çıkartmıyor sular
giysilerden yalnızlığın kokusunu

aşk mevsimi değil miydi bahar
elele tutuşmaktan korkan ürkek ceylanlar
hani nerede eşlerine kur yapan kumrular
kuş cıvıltılarına hasret kulaklar
denizler denli derin içezikliği

geleceksen sekizinci günde gel sevgilim
burada haftanın yedi gününde de
aşka geçit vermiyor yağmurlar

yalnızca bir ad yaraşabilir bu mevsime: “acı bahar”
Mustafa Yıldız

seni seve seve ayrıldım ben
seni öpe öpe ayrıldım ben
başka şansım yoktu affet
adını diye diye öleceğim ben...

Yoruldu bu yürek artık
Seni sevmekten, umut etmekten
Senin varlıqının olmadıqı bu şehirde varmışsın gibi yapmaktan
Uzaklarda olduqunu bile bile sevmekten, yoruldum
Kaç mevsim geçti seni seveli,
Kaç yazım Kış oldu biliyor musun?
Hep belki demekten hayatı erteledim.
Her yaqmur yaqdıqında milyonlarca damlanın
Sen olduqunu düşünerek kaç kere ıslandım biliyor musun
Varlıqını içimde hissetmek seninle ıslanmak için
Ne takvimler eskittim, ne çizgiler çektim günlere
Sana kavuşamayacaqımı bile bile
Aynaya baktıqımda tanımadıqım 1 ben var artık
Bilmediğim 1 yansıma
Farklı 1 soluk,Duyduğum ses ben deqil
Sana elveda derken kopan bir ben vardı sanki
Yabancıyım kendime, bu kente
Uzağım sana,varlıqına,gözlerimdeki seni göremeyen gözlerine
Sevmesen de aynı havayı teneffüs etmek yetiyordu sanki
Şimdi sensiz buralar sessiz
Yaqmurlar farklı, güneş farklı
Karanlıklarda kalmışım gel desem gelir misin.
Güneşimi, ayımı, yıldızlarımı
Ve en önemlisi SENİ bana verir misin...?

İstersen Hiç Baslamasın

İstersen hiç baslamasın
Bu hikaye eksik kalsın
Onca yaraların ardından
Yeni bir ask yaratamazsın
Örselenmis bir çocukluk
İste benim bütün hikayem
Kaç sevda geçse de yüregimden
Bu yıkıtıları onaramazsın
İstersen hiç baslamasın
Geç kalmısız birbirimize
Yanlıs kapılarla geçmis bunca yıl
Dönemeyiz artık ilk gençligimize
İstersen hiç baslamasın
Söz verelim kendimize.

Bir yalnızlık içine attın sen beni
Günahsız yere suçlayıp kırdın hep beni
Dönüşü yok artık terkettim ben seni
Ey Zalim! Yargılamadan astın bile beni.

Sevgi sözünü hafife alıp kahrettin beni
Bir güvensizlik uğruna kaybettin sen beni
Başkalarına inandın dinlemedin hiç beni
Ey Zalim! Yargılamadan astın bile beni.

Güven dedim ben sana, güvenmedin ki hiç bana
İhanet etmedim desem inanmaz mısın bana
Elini vicdanına koy da, sor tek şahidim Allah'a
Sorgusuz sualsiz çıkardın bile idam tahtına.

Ne olursa olsun dönemezsin sen bana
Kırgın artık şu kalbim, ebediyyen sana
Umrumda değilsin başkalarının olsan da
Kapattım kapılarımı veda ettim ben aşka...

Şenay Gilor |