Anlayana
Ziyaretçi
Anlamaktan Öte Alışıyorum
*** seni anlamaktan öte alışıyorum
İnsan sessizliğe alışınca seslerin büyüsünü fark edemiyor.
Her şey aynı aynı boşluktan dogup aynı boşlukta ölüyorlar.
Yaşayan tek sey sessizlik …
Seni duyamıyorum yüregini sesindeki tını rengarenk ahenkler ile süslü kelimelerini…
Sessizligine gömülürken bunu nedenlerini anlayıp anlamdıgımı soruyorsun önemli olup olmadıgını.
Oysa bir bilsen seni anlamktan cok ötedeyim ben, ben o alışkanlık nehirinin kıyısındayım.
Sessizligini anlamaktan öte bu sessizlige alışmayı kabul etmişim.
Ne yapmam gerek diye sorgularken kendimi ne zaman sessim bu ölüm sessizligini bölmek istese,senin nedenlerine carpıp geri dönüyor
kırılgan tını bana geri geldikce kısılmaya duyarsızlaşmaya başladı yavaş yavaş.
Susmana alışıyorum susarak.
Ne zor sey tüm kelimelerini içinde saklamak sana diyecek yüzlerce konuşacak milyonlarca konu varken tek sessizligin nedenlerini konuşmakla gecirmek.bir araya geldiginde ise sessizligini,senin sessizligini dinlemek.
Konuş...
Sususuna bir son vermek için tüm geveze kuşları sardım üstüne.
Oysa sen susmayı ögretip geri gönderiyorsun bana.
Ne olur nedenlerini anlamamı bekleme görmüyormusun ben anlamaktan cok öteyim.oldugum yer kabullenişin vadisi.
Sessizligini bile seviyorum.çıvıl çıvıl yüregimi susturup yanında sessizligini dinliyorum.
Ve bilmiyorsun sen sessizligine bürünürken ben bu sesizlige gömülüp yavaş yavaş yok oluyorum
Oysa konuştugunda dünyanın en güzel melodilerinden biri olan sesini taşırken rüzgar kulagıma,huzur bulurken sesinde, sususuna takıldım.
Ve sorma bana anlamıyorum
Yalnızca alışıyorum bu zehirli kana.
Sessizliginin zehirli kanına alışıyorum damla damla karışıyor damarlarıma arıtıyor içimdeki kanı. susuşlar geliyor yerine susuşlar hislerini içinde taşıyan,gözlerine baktıgımda ne düşündügünü anlamak için yalvaran kalbim geliyor aklıma.
Sususun vadilerinde kaybolan o küçük kız geliyor aklıma
Konuş bana gözlerindeki karanlıgı anlat.arkasında gizlediklerini.
Her baktıgımda irkildigim o gizemi anlat görmüyormusun baktıkca gömülüyorum gözlerine.
Kayboluyorum yavaş yavaş.
Hadi beni gözlerindeki karanlıkta bul bul ve tut ellerimden yoksa daha derinde yok olup gidecegim.
Susma görmüyormusun her susuşun ölüm fermanımdaki bir harf olup asılıyor boynuma ilmek ilmek.
Sponsorlu Bağlantılar
*** seni anlamaktan öte alışıyorum
İnsan sessizliğe alışınca seslerin büyüsünü fark edemiyor.
Her şey aynı aynı boşluktan dogup aynı boşlukta ölüyorlar.
Yaşayan tek sey sessizlik …
Seni duyamıyorum yüregini sesindeki tını rengarenk ahenkler ile süslü kelimelerini…
Sessizligine gömülürken bunu nedenlerini anlayıp anlamdıgımı soruyorsun önemli olup olmadıgını.
Oysa bir bilsen seni anlamktan cok ötedeyim ben, ben o alışkanlık nehirinin kıyısındayım.
Sessizligini anlamaktan öte bu sessizlige alışmayı kabul etmişim.
Ne yapmam gerek diye sorgularken kendimi ne zaman sessim bu ölüm sessizligini bölmek istese,senin nedenlerine carpıp geri dönüyor
kırılgan tını bana geri geldikce kısılmaya duyarsızlaşmaya başladı yavaş yavaş.
Susmana alışıyorum susarak.
Ne zor sey tüm kelimelerini içinde saklamak sana diyecek yüzlerce konuşacak milyonlarca konu varken tek sessizligin nedenlerini konuşmakla gecirmek.bir araya geldiginde ise sessizligini,senin sessizligini dinlemek.
Konuş...
Sususuna bir son vermek için tüm geveze kuşları sardım üstüne.
Oysa sen susmayı ögretip geri gönderiyorsun bana.
Ne olur nedenlerini anlamamı bekleme görmüyormusun ben anlamaktan cok öteyim.oldugum yer kabullenişin vadisi.
Sessizligini bile seviyorum.çıvıl çıvıl yüregimi susturup yanında sessizligini dinliyorum.
Ve bilmiyorsun sen sessizligine bürünürken ben bu sesizlige gömülüp yavaş yavaş yok oluyorum
Oysa konuştugunda dünyanın en güzel melodilerinden biri olan sesini taşırken rüzgar kulagıma,huzur bulurken sesinde, sususuna takıldım.
Ve sorma bana anlamıyorum
Yalnızca alışıyorum bu zehirli kana.
Sessizliginin zehirli kanına alışıyorum damla damla karışıyor damarlarıma arıtıyor içimdeki kanı. susuşlar geliyor yerine susuşlar hislerini içinde taşıyan,gözlerine baktıgımda ne düşündügünü anlamak için yalvaran kalbim geliyor aklıma.
Sususun vadilerinde kaybolan o küçük kız geliyor aklıma
Konuş bana gözlerindeki karanlıgı anlat.arkasında gizlediklerini.
Her baktıgımda irkildigim o gizemi anlat görmüyormusun baktıkca gömülüyorum gözlerine.
Kayboluyorum yavaş yavaş.
Hadi beni gözlerindeki karanlıkta bul bul ve tut ellerimden yoksa daha derinde yok olup gidecegim.
Susma görmüyormusun her susuşun ölüm fermanımdaki bir harf olup asılıyor boynuma ilmek ilmek.
Gülsüm Yeşilyurt
Cezmi ERSÖZ
