İletken ve Yalıtkanların Dirençleri

İLETKENLİK

Ateşin içinde duran bir maşanın sapı ısınır. Çünkü, çok sıcak olan ateşten maşanın ucundaki moleküllere aktarılan ısı enerjisi bu moleküllerin daha hızlı titreşmesine yol açar; bunların titreşimi de komşu moleküllerin hareketini hızlandırır. Böylece ateşin ısısı maşa boyunca ilerleyerek sapa kadar ulaşır. Bu enerji aktarımı iletim yoluyla gerçekleşir ve sapın çok ya da az ısınması, maşanın yapıldığı metalin iyi ya da kötü bir iletken olduğunu gösterir. Metallerin ısı iletkenliği yüksek, ametallerin, sıvıların ve gazlarınki zayıftır. İletken olmayan maddelere de yalıtkan denir.

Tencerelerin ve tavaların ısıyı iyi ileten maddelerden yapılması gerekir. Ama saplarının rahatça tutulabilmesi için, bunların yapımında plastik ya da tahta gibi en kötü iletkenler seçilir. Gene kötü bir iletken olan camyünü de evlerin çatı boşluklarına döşendiğinde ısının dışarıya kaçmasını önler. Yünlü giysiler de hem yünün kötü bir ısı iletkeni olması, hem de dokumanın arasındaki boşluklarda yalıtkan birer engel gibi hava kalması nedeniyle vücudu sıcak tutar.

Elektrik akımının geçişini engellemeyen maddelere de iletken denir; ama ELEKTRON maddesinde açıklandığı gibi, elektrik iletimi ısı iletiminden farklı bir süreçtir. Gene de, elektriği iyi ileten maddelerin çoğu, örneğin bakır aynı zamanda iyi bir ısı iletkeni gibi davranır.
Çok düşük sıcaklıklarda bazı metallerin ve alaşımların elektrik akımına karşı bütün direnci yok olur ve elektrik iletkenliği olağanüstü artar (DÜŞÜK SICAKLIKLAR FİZİĞİ). Üstüniletken denen bu maddelerin bilgisayarlarda, güdümlü roketlerde ve telekomünikasyon sistemlerinde çok önemli uygulamaları vardır.
İyi birer yalıtkan olan kauçuk ve plastikler de elektrik tellerinin yalıtılmasında kullanılır.

Bazı maddeler yarıiletkendir; ne tümüyle yalıtkan, ne de tam iletken olan bu maddeler elektronların ancak bir bölümünün geçmesine izin verir. Yarıiletkenlerin elektrik iletkenliği sıcaklık yükseldikçe artar; oysa bakır gibi sıradan bir iletkende durum tam tersi olur.
Günümüzdeki bütün elektronik aygıtların temel öğesi olan yarıiletkenlerin en iyi bilinen örnekleri silisyum şile germanyumdur. Bu maddelere çok az miktarda bazı katışkı maddeleri, örneğin arsenik eklendiğinde bu nitelikleri daha da belirginleşir. Nitekim transisendirilmiş yarıiletkenlertörler arsenikle güçl den yapılır.

YALITKAN

Isı ya da ses yalıtımı sağlayan malzeme

—Boyac. Gerek yalıtkan maddenin her iki tarafında enerji değişimlerine (elektriksel, ısıl, akustik ya da başka türden) engel oluşturma, gerekse bazı elemanları kimyasal bakımdan tepkimeye girmeye ya da birbiri içinde yayılmaya yatkın olduğu için bozunmaya yol açabilecek iki ürünün bitişik tabakaları arasında etkisiz bir katman oluşturma özelliği taşıyan verniklere boyalara ya da benzer preparatlara denir.

—Elekt. DİELEKTRİK'in eşanlamlısı.

—Elektrotekn. Bir iletim akımının geçişini engellemeye yarayan genellikle dielektrik bir malzeme için kullanılır. Kolektör yalıtkanı, bir doğru akım makinesinin kolektörünün iki laması arasında yer alan yalıtkan ayırıcı.

—ANSİKL. Elektrotekn. Gaz yalıtkanlar yalıtım dirençlerini azaltmaya yarar ya da elektrik arklarının söndürülmesine katkıda bulunur; bunlar başlıcaları hava, azot (N,), hidrojen (l-y ve kükürt heksafluorür (SFg) olan çokatomlu gazlardır.
Sıvı yalıtkanlar ya da yalıtkan yağlar, bir yalıtımın dielektrik sertliğini artırmak ve ayrıca, çevre devrelerdeki elektriksel ve manyetik kayıplardan kaynaklanan ısıyı dışarı atmak amacıyla kullanılır. Bu sıvılar ya petrol türevi mineral yağlar ya da bireşim ürünü tutuşmaz yağlardır. Bunlar, günümüzde transformatörlerde, indüktanslarda, kondansatörlerde, kablolarda ve disjonktörlerde yaygın olarak kullanılır.

Katı yalıtkanlar arasında ise, mineral yalıtkanlar (cam, kuvars, seramik, mika, amyant) ve doğal organik (selüloz, bitümler, kauçuk) ya da sentetik yalıtkanlar (termoplastik ya da ısılsertleşir polimerler, çeşitli karma malzemeler, elastomerler) sayılabilir. Tüm bu yalıtkanlar, iletkenlere mekanik destek görevi yapar; dolayısıyla bunlar yalnız, dielektrik bir gerilmenin etkisinde değildir ve bunun yanı sıra elektromanyetik güçleri de iletmek ve aygıtın içinde açığa çıkan ısıya dayanmak zorundadır.

—Isıbil. Isıl yalıtkanlar genellikle hafif malzemelerdir. Çoğunlukla 100 kg/m3'ün altında olan özgül kütleleri 300 kg/m3'ü ender olarak aşar. Yalıtkanların hücre yapısı ısı yayımı için bir engel oluşturur. Her biri havayla ya da daha yalıtıcı bir gazla dolu olan hücreler, yalıtkanın iskeletini oluşturan organik ya da anorganik katilardan çok daha az iletkendir. Her yalıtkan, ısıl kullanım alanı (kullanılabileceği alt ve üst sıcaklık sınırları), mekanik dayanımı, kimyasal kimi zaman da biyolojik kararlılığı, özellikle de ısıl iletkenliği ile ayırt edilir. Isıl iletkenlik sıcaklığa bağlı olarak değiştiğinden bu büyüklüğü belirtmek gerekir. En çok kullanılan yalıtkanlarda büyüklük düzeyleri şunlardır:
- derinsoğuk tekniğinde, - 200°C'ta: 0,01 Wnr-'K-1,
- soğutma sanayisinde, - 20°C’ta: 0, 03 Wnr'K'1,
- inşaat sektöründe +20°C'ta: 0,04 Wnr'K"',
- sanayi alanında +200°C'ta: 0,07 Wnr'K"',
- sanayi alanında, 500°C'ta: 0. 10.Wnr-' K-1.

Yalıtkanlar kökenlerine göre üç gruba ayrılır:
1. mineral kökenli malzemeler (cam elyafı, kaya yünü, gözenekli cam, özellikle kriyojenik yalıtımda kullanılan toz malzemeler [perlit, vb.], gözenekli beton ya da hafif agregalar);
2. bitkisel kökenli malzemeler (mantar, balsa, saman, varek);
3. gözenekli plastik malzemeler (köpük polistren, çekilmiş polistren, köpük polivinilklorür [PVC], poliüretan köpüğü, fenol köpükleri, bunlara kauçuk köpüğü de eklenebilir).

Isıl yalıtım iki çeper arasına yerleştirilen ince hava katmanlarıyla gerçekleştirilebilir. Böyle bir katmanın yalıtma gücü 2-3 cm'den sonra kalınlıktan hemen hemen bağımsızdır. Yalıtma gücü kızılaltı ışımayı yansıtan kaplamalarla artırılabilir; bu bakımdan en çok salık verilen malzeme alüminyum yaprağıdır.
Uzay teknolojisinde, günümüzde toz ya da lifsi malzemelerden yapılan ve hücreleri vakum altında tutulan Cıstünyalıtkanlar kullanılır; bu yalıtkanlardan büyük bir olasılıkla ileride başka alanlarda da yararlanılacaktır.

Yalıtım malzemeleri, toz ya da granül halinde levha, kokil (cam elyafı) ya da yarıkokil hatta odun talaşı durumunda bulunur. Özellikle yüksek sıcaklıklarda gerçekleştirilen sanayi uygulamalarında yalıtkanlara, çoğunlukla ısıgeçirmez adı verilir. 800°C'tan sonra yalıtım genellikle koruma ile birlikte uygulanır ve dolayısıyla ateşe dayanıklı malzeme tekniğini ilgilendirir.

İletken malzemeler;

en dış yörünge kabuğunda, bağlı bulunduğu atomdan kolayca ayrılarak serbestçe dolaşabilen en az bir ‘değerlik’ (‘valens’) elektronu olan atomlardan oluşur. Malzemeye iletkenlik özelliğini, bu; serbestçe dolaşarak yük taşıyıcı görevi yapabilen elektronlar verir. Benzer şekilde, malzemenin bir tarafı ısıtıldığında, bu hareketli elektronlar kinetik enerjilerindeki artışı, malzemenin diğer bölgelerine taşıyıp, uğradıkları çarpışmalar sonucunda oralara aktarırlar. Metallerin ısı ve elektrik iletkenliği, bu yüzden yüksektir. Değerlik elektronlarının sayısı ne kadar fazla, iyonlaşma enerjileri ne kadar düşükse; metalin yapısı o kadar iletken olur.

Yarıiletken maddeler;

saf halde iken yalıtkan olmakla beraber, yapılarına başka bir elementin atomlarından az miktarda (‘safsızlık’) katılması halinde yük taşıyıcıları oluşturabilen maddeler. Örneğin n tipi yarıiletkenler, silikon gibi dört tane değerlik elektronuna sahip bir elementin kristal halinin, fosfor ya da arsenik gibi beş tane değerlik elektronuna sahip elementlerle katkılanması sonucunda elde edilir. Katkı atomunun değerlik elektronlarından dördü, civardaki dört silikon atomuyla paylaşılırken, boşta kalan beşincisi, eksi yük taşıyıcısı haline gelerek, aksi halde yalıtkan olan silikon kristale bir miktar iletkenlik kazandırır. Eğer katkılamada, boron ya da galyum gibi üç tane değerlik elektronuna sahip bir element kullanılırsa, p tipi yarıiletken elde edilir. Çünkü, katkı atomundaki üç değerlik elektronu, civardaki dört silikon atomundan üçüyle bağ oluştururken, dördüncü silikon atomu, bir elektron eksikliğiyle karşı karşıya kalmıştır. ‘Deşik’ de denilen bu elektron eksikliği, artı yüklü bir bölge gibi davranır ve komşu bağları oluşturan elektronlardan birisi bu deşiğe düştüğünde, deşik, elektronun geldiği konuma kaymış gibi göründüğünden, yer değiştirmiş olur. Dolayısıyla, deşikler de artı yük taşıyıcıları gibi davranarak, aksi halde yalıtkan olan silikon kristaline bir miktar iletkenlik kazandırırlar.

Yalıtkan maddelerde ise,

atomlarından kolayca ayrılarak elektrik yükü ve kinetik enerji taşıma işlevini yerine getirecek ‘değerlik elektronları’ bulunmuyor.
Üzerinden geçen elektrik akımına karşı maddelerin gösterdiği kolaylık iletkenliktir. Bir madde elektrik akımına karşı ne kadar az direnç gösterirse o kadar iyi iletkendir. Maddelerdeki elektrik akımı iletkenliği elektronların hareketi ve iyonların hareketi ile ilgilidir. Elementlerden metaller elektrik akımını iletir, ametaller iletmez İyonik bağlı katı kristaller elektrik akımını iletmezler. Bunlar sıvı hâlde ve sulu çözelti hâlinde elektrik akımını iletirler.

Elektriği ileten maddelere iletken maddeler denir.

Bu maddeler elektrik akımını iletebilirler. Atomların dış yörüngesindeki elektronlar atoma zayıf olarak bağlıdır. Isı, ışık ve elektriksel etki altında kolaylıkla atomdan ayrılırlar.Altın,gümüş,bakır iyi iletkenlerdir.
Metaller de, iyi iletken ve kötü iletken olarak kendi aralarında gruplara ayrılır.
Atomları 1 valans elektronlu olan metaller, iyi iletkendir. Buna örnek olarak, altın, gümüş, bakır gösterilebilir.
Bakır tam saf olarak elde edilmediğinden, altın ve gümüşe göre biraz daha kötü iletken olmasına rağmen, ucuz ve bol olduğundan, en çok kullanılan metaldir.

Katılar

Bakır
Altın
Gümüş
Demir
Alüminyum
Çelik
Magnezyum
Nikel
Krom

Sıvılar

* Limonlu Su
* Tuzlu Su
* Asitli Su

Gazlar

* Flerosan Lambalar
* Neon Lambalar

Yalıtkan (Dielektrik)

Yalıtkan (dielektrik), bir elektrik akımı taşıyabilecek serbest elektronları olmayan, bir elektrik alanıyla kutuplanma özelliği taşıyan, elektrik iletkenliği sıfır veya çok zayıf olan cisim veya maddedir. Özdirençleri çok yüksek olduğundan, elektrik akımlarını ancak güçlükle geçirebilen maddeler için kullanılır.
Yalıtkanlarda elektronlar, bir molekülden öbürüne güçlükle geçer; eğer bir yalıtkanın atomlarından biri bir elektronu yakalarsa, bu elektron atoma bağlı kalır; oysa iletken bir cisimde, bütün kütle içinde dolaşır.

Yalıtkanlar şöyle sınıflandırılabilir:
* Tabiî yalıtkanlar
* Tabiî organik yalıtkanlar
* Katı sentetik yalıtkanlar
* Sıvı yalıtkanlar
* Gaz yalıtkanlar
* Ekolastik yalıtkanlar

Katı sentetik yalıtkanlar, tabiî reçine, sentetik reçine, kauçuk, selüloz veya silisli olabilir. Teknik elektrik birliği, elektrik makinelerinin yapımında kullanılan yalıtkanların sınıflandırılmasını standartlaştırmıştır.

* O sınıfı: Ne yağ emdirilmiş ne de yağa daldırılmış pamuk, ipek kâğıt ve benzeri organik maddeleri kapsar.
* A sınıfı: Yağ emdirilmiş veya yağa batırılmış pamuk, ipek, kâğıt ve buna benzer organik maddeleri, ayrıca emaye telin kaplamasını içerir.
* B sınıfı:İçine bir miktar topaklaştırıcı madde katılmış mika, amyant veya buna benzer organik maddeli yalıtkanları kapsar.
* C sınıfı:Topraklaştırıcı madde katılmamış mika, porselen, cam, kuvars ve benzeri maddeleri içerir.

Plastik Maddeler

Yalıtkan plastik maddeler, oda sıcaklığında katı halde bulunan ve plastik şekil değişimiyle istenen biçime getirilebilen organik maddeler veya kısmen organik madde karışımlarıdır.
Isıyla sertleşen plastik maddeler şunlardır; fenoplastlar (bir fenol ile bir aldehitin yoğunlaşmasından meydana gelen sentetik reçineler) ve aminoplastlar (bir, iki veya daha çok amin veya amin fonksiyonu kapsayan organik bir bileşikle bir aldehitin yoğunlaşmasından meydana gelen sentetik reçineler üre-formol ve anilin formol reçineleri).
Isıyla yumuşayan plastik maddeler arasında da şunlar sayılabilir; selüloz esterleri (nitroselüloz ve selüloz asetat); kimyasal sentezle elde edilen etilen türevi reçineler (akrilik ve metakrilik reçineler, vinilik ve polivinilik reçineler, polistirol reçineler).

Uluslararası Terminoloji
"Yalıtkan" kavramının uluslararası terminolojideki karşılığı "dielektrik" veya "izolatör" (İngilizce'de insulator) şeklindedir. "İzolasyon" kavramı ısı ve diğer dış faktörler için de yaygın olarak kullanıldığından, elektrik, manyetik ve elektromanyetik alanında genelde genelde ilk tanım tercih edilir. İngilizce'de elektrik akımını geçirmeme anlamında "non-conductor" terimi de kullanılabilmektedir. Ayrıca elektrik akımı ile yalıtkan madde arasındaki mesafeye bağlı elektrostatik fonksiyonlar 1991'de Solmajer ve Mehler tarafından incelenmiştir.

Yalıtkanlar:

Cam
Plastik tarak
Mouse pad
Televizyon plastik kasası
Karbon
Şekerli su
Kitap
Kağıt
Halı
Ayakkabı
Odun
İp
Çakmak

İletkenler:

Elektrik telleri
tuzlu su
tüm metaller
Cevaplayan: Konuk Bilge
cam
Plastik tarak
Mouse pad
Televizyon plastik kasası
Karbon
Şekerli su
Kitap
Kağıt
Halı
Ayakkabı
Odun
İp
Çakmak
seramik
saf su
zeytin yağı
ebonit

İletkenlik Ve Yalıtkanlık Nedir?

Bütün cisimler "iletken" ve "yalıtkan" olmak üzere iki gurupta toplanırlar.Bu iletkenlik ve yalıtkanlık, ısıya, elektrik akımına, ışığa göre olabilir. Isı,elektrik ve ışıktan herhangi birini geçiren,ileten cisimler,sözkonusu şeye göre "iletken" gurubuna girerler. Bunları geçirmeyenler de, geçirmedikleri şeye göre "yalıtkan" diye tanımlanırlar.

Bir cismin ışık için iletken olması,elektrik için de iletken olmasını gerektirmez. Cam bu durum için örnek bir madde olarak gösterilebilir. Bazı maddelerin elektriği başka maddelere oranla daha kolay iletmeleri, atomik yapılarından dolayıdır. Elektronları atomdan atoma serbestçe hareket edebilen maddeler iyi iletkenlerdir. Nitekim asitli su iyi bir iletkendir. Asit,baz ve tuz eriyiklerine "elektrolit" adı verilir. Bunların hepsi iyi iletkenler gurubundandır. Ancak akımla kimyasal olarak parçalanırlar. Buna karşılık, metaller akımın kimyasal etkisini duymaz. Metallerin çoğu iyi iletkendir. Elektriği çok iyi ilettiği için ve az tepki gösterdiğinden dolayı, elektrik tellerinde yaygın ölçüde bakır malzeme kullanılır. Yalıtkan maddelere gelince,bunlar tabii,organik,katı sentetik, sıvı ve gaz olabilirler. Reçine aslından olan şeyler katı sentetikler gurubuna girer.

Yalıtkan maddeleri meydana getiren moleküller,elektronları yanlarındaki moleküllere çok zor iletirler.Yalıtkanın bir atomu bir elektron alırsa, bu elektron bütün cisim içinde yer değiştirecektir.

Yalıtkan maddeler, elektrik akımına karşı korunmanın gerekli olduğu yerlerde kullanılırlar. Porselen, cam ve bazı plastik maddeler,elektrikçilikte en yaygın ölçüde kullanılan yalıtkan maddelerdir. Plastik yalıtkanlar gurubundan polietilen ve polistirenden, yüksek frekanslı akımlara karşı yararlanılır. Telgraf, telefon,telsiz,televizyon ve radar,bu uygulamaların yapıldığı alanlardır. Kablolarda kauçuk yerine polietilenin kullanılmasıyla,çok yüksek frekanslı (saniyede titreşim sayısı çok yüksek) akımların iş itilebilmesi mümkün olmuştur. Sıvılar ve gazlar iyonlaştırılmadıkları süre, yani yüklü atom parçacıkları bulunmadıkça yalıtkandırlar. Dolayısıyla yağ yalıtkan, fakat tuzlu su iletkendir. Yalıtkan cisimlerle güvene alınan elektrik tesisatları ve elektrikçilikte kullanılan aletler,tellerin elektrik kaçağını,akımla çarpılma (elektrik şoku) ihtimallerim önler. Sözgelimi lastik çok zayıf bir iletkendir. Daha doğrusu yalıtkan bir cisimdir. Bu nedenle, elektrik akımı taşıyan aletlerle çalışanlar lastik eldiven giyerler. Cisimlerin iletkenliği ve yalıtkanlığı,ışık ve ısı konusundan çok elektrik bakımında önem taşır.

İletkenler ve Yalıtkanlar
Cisimler elektriği iyi iletme ya da kötü iletme durumlarına göre ikiye ayrılırlar. Elektriği iyi ileten maddelere iletken madde, iletmeyen ya da çok kötü ileten maddelere ise yalıtkan madde denir. Hemen hemen bütün metaller iletken olmasına rağmen cam ve ebonit çubuk gibi maddeler yalıtkandır. Ancak, bir maddenin mutlak iletken ya da mutlak yalıtkan olması gibi bir durum söz konusu değildir. Bir maddenin iletkenlik ya da yalıtkanlık derecesi içinde bulunduğu duruma bağlı olarak değişiklik gösterilebilir. Örneğin cam sıvı haldeyken elektriği iletir.

yalıtkan
elekrik akımını ya da ısı akışını engellemek amacıyla kullanılan maddelerin ortak adı.

Elektrik yalıtkanlan, elektrik akımına karşı yüksek direnç gösteren malzemeden yapılır. Malzemelerin elektrik akımını iletme yetenekleri, her malzemenin kendisine özgü bir niteliği olan özdirenç değeriyle karşılaştırabilir. İyi yalıtkanların özdirençleri yüksektir.

Elektrik yalıtkanları iletkenleri birbirlerine ve çevrelerindeki cisimlere değmeyecek biçimde ya da durumda tutmak amacıyla Kullanılır. Bir elektrik devresinin enerji taşıyan bölümleri arasında engel oluşturan yalıtkanlar, akımın yalnızca istenen teller ya da iletken parçalardan oluşan hattan geçmesini sağlar, bu nedenle elektrikli ve elektronik aygıtlarda çok önemli bir işlev görürler. Yalıtkan olarak, kullanım alanına göre çeşitli malzemelerden yararlanılır. Binalardaki elektrik tesisatında kullanılan bakır tellerin yalıtılması amacıyla genellikle kauçuk ya da plastik kullanılır.

İletim ve dağıtımda kullanılan havai hatlar ise dış etkilere dayanıklı porselen yalıtkanlar (izolatör) üzerinde taşınır. Yüksek gerilim ve yüksek sıcaklıkta çalışan üreteç ve motorlarda yalıtkan olarak genellikle mika kullanılır. Kimi uygulamalarda katı yalıtkanların yanı sıra sıvı ya da gaz yalıtkanlardan da yararlanılır. Örneğin, yüksek gerilim transformatörlerinde mekanik sağlamlık açısından katı yalıtkanlar kullanılırken, yalıtım dayanımını yükseltmek ve aygıtta oluşan ısıyı dışarı vermek amacıyla yağ ve benzeri sıvı yalıtkanlardan yararlanılır. Tümleşik mikrodevrelerde kullanılan silisyum nitrür ve benzeri yalıtkanların kalınlıkları bir mikron (Kf6 m) dolayındadır.

Isı yalıtımında kullanılan yalıtkanlar arasında cam yünü, mantar ve kaya yünü (erimiş silisli kay aç, kireçtaşı ya da cüruf içine buhar püskürtülerek elde edilen mineral yünü) gibi malzemeler kullanılır. Isıl iletkenliği düşük olan bu maddeler ısının akış hızını düşürür. Isının akış yolu, bu maddelerin ısıl ışınıma saydam olmamalan nedeniyle, aynca içerdikleri hava boşluklarından dolayı engellenmiş olur. Bir cismin ısıl iletkenliği genellikle sıcaklığa bağlı olarak değişir. Metallerin ve kristal yapıdaki katiların çoğunda ısıl iletkenlik sıcaklık yükseldikçe azalır, buna karşılık cam gibi amorf maddelerin ısıl iletkenliği sıcaklık yükseldikçe artar.

yalıtkanların kullanım alanları
Elektrik çarpmasını önlemek için elektrik akımının geçtiği tellerin dış yüzeyi plastikle kaplanır (plastik yalıtkan maddedir)
Yalıtkan maddeler olmasaydı; Alternatif Akım (AC) ile çalışan elektronik cihazların hiçbirini kullanamazdık... yani yalıtkanlar olmasaydı tüm maddeler elektrik enerjisini iletirdi ve biz de zarar görürdük...

Günlük hayatta kullanılan birçok araç - gerecin yapısında iletken ve yalıtkan maddeler kullanılır. Kullanım amaçlarına göre, elektriğin iletilmesi gereken yerlerde iletken; elektriğin iletilmesinin istenmediği yerlerde yalıtkan maddeler kullanılır.
Yalıtkanlar günlük yaşantımızda bizi elektrik akımının kötü etkilerinden korumaktadır.

• Elektrikli araçların kablolarının dış yüzeyini kaplamak için kullanılırlar, böylece kabloyu tuttuğumuzda yalıtkan madde sayesinde elektrik akımından korunmuş oluruz.
• Pense ve kontrol kalemi gibi elektrik işlerinde kullanılabilecek araçların tutulan kısımlarını yalıtmakta kullanılır.
• Elektrikli araçların (televizyon, radyo, bilgisayar, klima vs) dış kasası ve içindeki parçaları sabitleyen birçok parçası yalıtkan malzemelerden yapılır ve araçları ve bizleri korur.
• Ayakkabılarımızın altındaki plastik yapı.

Çevremizde daha bir çok yerde bizleri elektriğin olumsuz etkilerinden korumak için yalıtkan malzemelerden faydalanılır.