Dini Şiirler / İlahiler - Sayfa 39

Geliyorum Sana Ey Klavuz

Gaflet Uykusunda Yatar Uyanmaz (Rast) Gaflet Uykusunda Yatar Uyanmaz
Can gözü kapalı gafilan çoktur
Hak sözün dinlemez asla inanmaz
Kalbi çürük fesat cahilan çoktur

Genç Abdal herkesi mest olur sanma
Her kurban derisi post olur sanma
Her yüze güleni dost olur sanma
İçi Kâfir, dışı müslüman çoktur.

Beste: Hüseyin Sebilci

İçindeDünya boşanıp doldu
N’oldu cihan içinde
Niceler toprak oldu
Bu az zaman içinde

O taze güller soldu
Bülbüller ötmez oldu
Gözümüz kanla doldu
Kaldık zindan içinde

Derin uykuya daldı
Kuzuları kurt aldı
Ardınca baka kaldı
Âhu figan içinde

Küskünler barışırlar
Kabirde konuşurlar
Belki de buluşurlar
Yarın cinan içinde

İpek kumaş giyenler
En büyük ben diyenler
Balla kaymak yiyenler
Tenler kefen içinde

Nerede ince kaşlar
Dökülmüş inci dişler
Zorlu bir azap başlar
Yılan, çıyan içinde

Çürümüş tutmaz eller
Dökülmüş dudak diller
O sevgili oğullar
Kalmış viran içinde

Bu dünyaya inanan
Vefası olur sanan
Ömrünü eder ziyan
Çoğu pişman içinde

Yunus söyler sözünü
Aldanma aç gözünü
Karartma sen yüzünü
Koyma firak içinde




i.k

Derviş olan kişinin sözleri ümrân olur

Sâlik-i Hak olanın râhına bürhân olur


İlm-i ledün dersini ârif olan kişiler

Haste-i dil olanlar derdine dermân olur


Her seher efgân edip bülbülü hayrân eder

Dîdeyi giryân edip sînesi büryân olur


Beyt-i dili pâk olur zikr-i Hakk’ı işiten

Sabr u karârı gider işleri devrân olur


Şem’-i cemâle döner pervânedir âşıkûn

Zanneder ol câhilûn devr ile isyân olur


Münkirleri dahl eder kime sözünüz demez

Yine işi anlara lûtf ile ihsân olur


Sanma Niyazî özün derviş olupdur senin

Derviş olan kişiler şöylece sultân olur.


Ümran: saadet.
Salîk-i Hak: Hak yolcusu.
İlm-i ledün:batın ilmi.
Haste-i dil:gönlü hasta.
Dîde: göz. Giryân:ağlayan.
Büryân:kebab
Beyt-i dil: gönül evi
Pâk:temiz
Şem’: mum
Âşıkun:aşıklar
Câhilun:cahiller
Münkir:inkarcı
Dahl etme:azarlama

sana yöneldim





Densizin lafından hayır gelir mi?
MÜnafığın sillesi bizi ezer mi?
Kul hakkına Allah sabır eder mi?
Sabredenlerden oldum sana yöneldim.

Bin dertli bir devaya hasret,
çölde susuz kaldım bir damlaya hasret.
Aşkından divane oldum, gÜl yÜzÜne hasret,
Bir seni dÜşÜndÜm, sana yöneldim.

Kandillerini yaktın gecenin karanlığında,
Cehaleti kovdun indirdiğin kur-an la.
Hak aşkına geldim senin yanına,
İnananlardan oldum sana yöneldim.

Ektiğim tohumu hasat yaparken,
Harmanda dahi seni anarken,
Bir yetim uğruna bin terlerden,
çalışanlardan oldum sana yöneldim.

Bir sevap uğruna, gÜnahtan oldum,
Bıraktım zevki, sefadan oldum.
Seni her anışımda kendimden oldum,
Ham iken piştim sana yöneldim

Duy Şikayet Etmede Her An Bu Ney

Duy şikayet etmede her an bu ney,
Anlatır hep ayrılıklardan bu ney.

Der ki feryadım kamışlıktan gelir,
Duysa her kim, gözlerinden kan gelir.

Ayrılıktan parçalanmış bir yürek
İsterim ben, derdimi dökmem gerek.

Kim ki aslından ayırmış canını,
Öyle bekler, öyle vuslat anını.

Ağladım her yerde hep ah eyledim,
Gördüğüm her kul için dostum dedim.

Herkesin zannında dost oldum ama,
Kimse talip olmadı esrarıma.

Hiç değil feryadıma sırrım uzak,
Nerde bir göz, nerde bir candan kulak?

Aynadır ten can için, can ten için,
Lakin olmaz can gözü her kimsenin.

Ney sesi tekmil hava oldu ateş,
Hem yok olsun, kimde yoksa bu ateş!

Aşk ateş olmuş dökülmüştür ney'e,
Cezbesi aşkın karışmıştır mey'e.

Yardan ayrı dostu ney dost kıldı hem,
Perdesinden perdemiz yırtıldı hem.

Kanlı yoldan ney sunar hep arz-ı hal,
Hem verir Mecnunun aşkından misal.

Ney zehir, hem panzehir, ah nerde var,
Böyle bir dost, böyle bir özlemli yar?

Sırrı bu aklın bilinmez akl-ile,
Tek kulaktır müşteri, ancak dile.

Gam dolu günler zaman hep aynı hal,
Gün tamam oldu, yalan, yanlış, hayal.

Gün geçer yok korkumuz, her şey masal,
Ey temizlik örneği sen gitme, kal!

Kandı her şey, tek balık kanmaz sudan,
Gün uzar, rızkın eğer bulmazsa can.

Olgunun halinden ah, anlar mı ham?
Söz uzar, kesmek gerektir vesselam.

(Farsça, çev: F. Halıcı)

Mevlana Celaleddin Rumi

Lahin...

Aklım!
Senin olsun
Lahin kıvırcık
İnsan ol gel yanıma
Mevlana sokağında...

Aşk dediğimiz Allah’ı bulmakmış....

Ali Baksı

Yakup aleyhisselamKimse bilmez onun acı halinden
Hak ismini düşürmezdi dilinden
Aldırdı oğlunu Kenan ilinden
Ağlar Yakup nebi, Yusuf’um diye

Kardeşleri sözde onu aldattı
Yusuf’u kuyunun içine attı
Sandılar ki suyun dibine battı
Ağlar Yakup nebi, Yusuf’um diye

Yusuf’u hocada okumaz oldu
O güzel bülbülü şakımaz oldu
Sokağa, oyuna çıkamaz oldu
Ağlar Yakup nebi, Yusuf’um diye

Kırıldı kanadı, ağrıyor başı
Hiç dinmiyor artık gözünün yaşı
Ah çeker eritir dağ ile taşı
Ağlar Yakup nebi, Yusuf’um diye

Attılar kuyuya ölüm kastına
Cebrail yetişti Rabbin dostuna
Hak izniyle çıktı suyun üstüne
Ağlar Yakup nebi, Yusuf’um diye

Yusuf’un ismini her gün anıyor
Oğul derdi ile her an yanıyor
Bir gün çıkar gelir diye umuyor
Ağlar Yakup nebi, Yusuf’um diye

Kardeşleri başvurdular yalana
Gömleğini boyadılar hep kana
Kurt yedi dediler babalarına
Ağlar Yakup nebi, Yusuf’um diye

Sözlerinin hepsi elbet yalandı
Kenan’ın kurtları gelip toplandı
Biz yemedik diye içtiler andı
Ağlar Yakup nebi, Yusuf’um diye

Daha sonra köle diye sattılar
Kervandaki insanlara kattılar
Hasetçilik acısını nasıl tattılar
Ağlar Yakup nebi, Yusuf’um diye

Yıllar sonra oldu Mısıra sultan
Kardeşleri görüp oldu bin pişman
Hem özürlerini ettiler beyan
Ağlar Yakup nebi, Yusuf’um diye



tr