-Z- Harfi İle Başlayan Kelimeler - Sayfa 36

ZIFR a. (ar. zıfı). Esk.
1. Tırnak.
2. Çengel.
3. Pençe.

ZIH a (fars. zıh, zih bir şeyin kenar kısmı, kenarı'ndan).
1. Giysilerin kol, yaka, etek vb. kenarlarına dikilen şerit ya da kaytan: Pantolon zıhı.
2. fvlarangoz işlerinde ince kenar pervazı.
3. Sayfayı çerçeveleyen çizgi. Keman yayının kirişi-,

—İnş. SU’yun eşanlamlısı.

—Organol. Telli ya da saplı çalgıların ses tablasını ve sırtını çevreleyen ince kenar süsü.

ZIHARE a. (ar. zahr'dan zıhâre). Esk. Bir yiyeceğin dışı.

ZIHLAMAK g. f. Bir şeyi zıhlamak, kenarına zıh geçirmek.

♦ zıhlanmak edilg. f. Zıhlamak eylemine konu olmak.

ZILAL, -li çoğl. a. (ar. zili' den zılal). Esk.
1. Gölgeler: ' 'Sanki leylin zılal-i hamuşu /canlanır piş-i irtiabımda.(Tevfik Fikret).
2. Zılal-i ehval, korkunun gölgeleri. || Zılal-i emvat, ölülerin gölgeleri: "... belki de zılal-i emvatın gündüz çekildikleri siyah fezaya yuvarlandım" (H. E. Adıvar).

ZILALE a. (ar. zılal'den zılale). Esk. Gölgelik.

ZİLF a. (ar. zılf). Esk. Sığır, koyun, keçi gibi hayvanların çatal tırnağı.

ZİLLİYET, -ti a (ar zili ve -/yyef’ten zıl- liyyet). Esk.
1. Tanrı’nın yeryüzündeki gölgesi olması nedeniyle hükümdarların ya da halifelerin niteliği.
2. Zilliyet-penah, Tanrı’nın yeryüzündeki gölgesi olan hükümdarın ya da halifenin sağladığı sığınak; hükümdarlık.