Arama

Ebeveynler ve Çocuklar - Sayfa 10

Güncelleme: 24 Ekim 2016 Gösterim: 177.727 Cevap: 202
Cevap Yaz Sayfa 10 / 21
Misafir - avatarı
Misafir
Ziyaretçi
21 Nisan 2006       Mesaj #91
Misafir - avatarı
Ziyaretçi
Okul öncesi çocuklara masal anlatmayın!
Toplumdaki genel kanının aksine küçük yaştaki çocuklara masal anlatılmaması gerektiğini belirten çocuk gelişimi uzmanları, masal anlatmak yerine resimli çocuk kitabı okunmasını tavsiye ediyor......1 saat fazla uyku farkediyor
Sponsorlu Bağlantılar
İsrailli bilim adamları, bir saat fazla uykunun, çocukların beyin gelişimine olumlu etki ettiğini ortaya attı...Çocuğunuza kanmayın!
Anne babaları, yemek konusunda çocuklarının üzerine fazla düşmemeleri konusunda uyaran uzmanlar, aksi durumda çocuğun her yemekte oyun, ödül, masal gibi beklentiler içine gireceğini söylüyorlar.....Ateşini kulaktan ölçmeyin!
İngiliz bilim adamları, çocukların ateşini kulaktan ölçme yönteminin rahat olduğunu, ancak güvenli olmadığını açıkladılar..."İdrar kaçırma" problemine dikkat!
"İdrar kaçırma" sorununun kalabalık ya da parçalanmış aile çocuklarında daha çok görüldüğünü belirten uzmanlar anne babaları bu dönemde daha duyarlı olmaları konusunda uyarıyorAnne sütünden vazgeçmeyin!
Anne sütünü kısa süreli ya da yetersiz alan, unlu gıdayla beslenen bebekler, ömür boyu diyet gerektiren ''Çölyak'' hastalığına yakalanma riski taşıyorlar...Boşanmanın en zor yanı: Çocuklar
Anne ve babanın boşanması, duyarlı davranılmaması ve önlem alınmaması durumunda çocukların psikolojisinde, tüm yaşantısını olumsuz etkileyebilecek büyük etkiler yaratabiliyorBebeklere bal yasak!
Sağlıklı doğal ürün olarak kabul edilen balın, 6 aylıktan küçük bebeklere yedirilmesinin tehlikeli sonuçları olabilir...Çalışma yöntemini çocuğunuz belirlesin
Sınav öncesi stresi çocuklarından çok yaşayan ve çocuklarının kendi bildikleri yöntemlerle çalışmasını isteyen anne-babaları uzmanlar uyarıyor: Çocuklarınızın çalışma yöntemine karışmayın!Bebek cildinin sırrı ne?
Amerikan bilim adamları, bebeklerin cildinin yumuşak ve pürüzsüz olmasının nedeninin verniks adındaki madde olduğunu kaydettiler. Bu maddenin sentetik olarak geliştirilmesi planlanıyorÇocuklar gülümsemeden anlar!
Uzmanlar anne babaların çocuklarına karşı ciddi tavırlarla yaklaşmalarının iletişim problemleri doğuracağını belirterek, esnek, esprili yaklaşımların çocuklar üzerinde daha etkili olacağı konusun...Erkek çocuklarda Pertez'e dikkat!
Genellikle 3-12 yaşları arasındaki çocuklarda görülen pertez hastalığının farkedilememesi, sakatlığa kadar gidiyor...Bebeğinizin dişlerine özen gösterin!
Uzmanlar, fizyolojik temizleme sağlayan dil ve yanak hareketlerinin olmadığı gece uykusundan önce emzirilen bebeklerde, ''Biberon Çürüğü'' adı verilen diş çürüklerinin oluştuğu konusunda uyarıyor...Düşük kilolu bebekler daha başarısız
Çok düşük kilolu doğan bebeklerin, okulda diğer çocuklara oranla daha başarısız oldukları belirtiliyorTırnak yemek, IQ'ya da zarar!
Anne babaların çocuklarıyla ilgili olarak karşılaştıkları en büyük sorunlardan biri da tırnak yiyen çocuklar. Araştırmalar, bunun çok basit bir olay olmadığını, tırnak yiyen çocukların IQ'larının...Bebekler çok anlayışlı!
Bebeklerin, yabancı dildeki zor sesleri bile çok kolay ayırt edebildikleri araştırmalar sonucu ortaya çıktı. Siz bebeğinizi anlamasanız da o sizi çok iyi anlıyor...Çocuklar da ülser olur
Uzmanlar genellikle büyüklerde görülen ülserin başlangıcının çok küçük yaşlara dayandığına dikkat çekiyorlar...İnatlaşmadan anlatın
Ebeveynler ile çocuk arasında zaman zaman ortaya çıkan inatlaşmalar, iletişimsizliğin başlangıç noktası olabilir...Emmeyen çocuk, saldırgan oluyor...
Anne sütü ememeyen çocuk, ilerki yaşlarda kendine olan güvenini diğerlerine oranla daha zor kazanıyor. Bebek için anne sütünün en önemli faydası ruhsal gelişimine sağladığı katkı... Çünkü her ann...Anne sütü kalbe de iyi geliyor
Emzirilen bebeklerin, ileri yaşlarda kolesterol değerlerinin daha düşük ve kalplerinin daha sağlıklı olduğu belirtildi.Ağlayan bebeğe süt yok!
Gece her dakika ağlayarak uyanan bebeğinizi emzirerek susturuyorsanız yanlış yapıyorsunuz. İngiliz bilim adamları, geceleri çok sık uyanan ve ağlayan bebekleri olan ana babalara, bebeklerini çok ...Emzirmede en büyük görev babanın!
Çocuğun fiziksel ve zihinsel gelişimi açısından son derece önemli olan emzirme, sevgi dolu ortamlarda yapılması durumunda daha etkili oluyor. Ve bu noktada en büyük görev babalara düşüyorBilgisayar "kötü" değil!
Etkili bilgisayar kullanan çocuklar hatalarından ders çıkarıyor, risk alıyor, sabırlı olmayı öğreniyor ve kendi kendilerine yeni beceriler kazanıyorBiberona dikkat!
Biberonla beslenen bebeklerde solunum yolu enfeksiyonları ve orta kulak iltihabı ile gaz sancıları daha sık görülüyor, alerjik sorunlar daha erken ortaya çıkıyorÇocuğunuz korkmasın!
Anne ve babanın davranışları, çocukluk korkularının gelişiminde önemli rol oynuyor. Olumlu davranışlar, korkuları azaltıyorKış bebeklerine güneş
Kış aylarında dünyaya gelen çocukların, güneşten yeteri kadar yararlanamadıkları için kemik gelişiminde sorunlar ortaya çıkabiliyorÇocukta tuvalet eğitimini geciktirmeyin
Çocuğunuzun tuvalet eğitimine ne zaman başlayacaksınız? Acaba daha erken mi yoksa gecikiyor musunuz? Uzmanlar tuvalet eğitiminin 1 yaşına girdikten sonra birlikte başlaması gerektiğini vurguluyor...Bebeğinizin "agu-agu" demesi önemli!
Bebeğiniz anlamsız sesler mi çıkartıyor? İşte bu onun dil öğrenme güdüsünü gösteriyor. Bu gayretleri ileride düzenli sözcüklere dönüşecek"Hastalandı" diye üzülmeyin...
Çocuğunuz hastalandı mı..? Üzülmeyin, bunları yaşamak gerekiyor. Uzmanlar, çocukluk çağında geçirilen kızamık, su çiçeği, kabakulak, nezle gibi enfeksiyon hastalıkların, bağışıklık sistemini güçl...Çocuk sevgi ister...
Onu elbette çok seviyorsunuz. Peki bu yeterli mi..? Ona sevginizi gerektiği gibi gösterebiliyor musunuz? Onun, sizin sevginizi hissetmeye ne kadar ihtiyacı olduğunu biliyor musunuz? Yavrularınıza...Mızmız çocuğu iyi takip edin!..
Çevresiyle iletişim kuramayan, çabuk ağlayıp kırılan, kendini ifade edemeyen çocuklar, ileride sosyal fobiye aday.Çocukları okula aç göndermeyin!
Doktorlar, kahvaltı yaptırılmadan okula giden çocukların dikkatlerini toplamakta güçlük çektiğini belirtiyor. Anne babalar kadar öğretmenlere de görev düşüyor...Çocuğunuz iştahsız mı..?
Çocuğunuz yemek zamanlarını sizin için cehenneme mi çeviriyor? Unutmayın, aile içindeki gerginlikler de çocuğun iştahını olumsuz yönde etkiliyor. Ayrıca yanlış beslenme de bir başka iştahsızlık n...Erkek çocuğunuza ev işi yaptırın
Uzmanlara göre, küçükken ev işi yaptırılmayan erkek çocukları evlendiklerinde aynı hizmeti bulamayınca evliliğine zarar veriyorDayak cehennemden çıkma!
Ebeveynlerin ve bazı "ğretmenlerin çocukları "terbiye etmek" için attığı dayak çocuğun gelişimini olumsuz etkiliyorBabanın ilgisi zeki yapıyor
Bırakın "klasik baba" rolünü bir kenara... Çocuğunuzla oynayın, onunla ilgilenin, yemeğini yedirin... Hem babalığın tadını çıkartın hem de çocuğunuz zeki olsun...Bebek beyninin yakıtı ana sütü
Bebeğinizin zeki olmasını istiyorsunuz... Hayatta başarılı olması, çeşitli yeteneklerinin gelişmesini arzu ediyorsunuz. Tüm bunlar için onun ihtiyacı olan şey anne sütü...Çocukta işitme sorununa dikkat...
Çocuğunuz sık sık üst solunum yolu rahatsızlığı mı geçiriyor... Televizyonu yakından izliyor ve söylenenleri tekrarlatıyor mu..? Hiç vakit geçirmeden bir Kulak Burun Boğaz doktoruna götürün...Bebeğe sihirli dokunuşlar!
Bebeğinize masaj yapın. Hem kas koordinasyonu gelişir hem de solunum, dolaşım ve sindirim sisteminin güçlenmesine katkıda bulunur. Üstelik rahatlayıp uyumasına da yardımcı olurÇocuğunuz kısa boylu mu?
Çocuğunuzun büyüme hızını izleyin. Eğer yılda 4,5 veya 5 santimden daha az uzuyorsa hemen bir doktora götürün. Sorun çözülmezse ergenliğe de geç gireceğini unutmayın
Son düzenleyen GusinapsE; 22 Nisan 2006 03:12
Cevapla
GusinapsE - avatarı
GusinapsE
Ziyaretçi
22 Nisan 2006       Mesaj #92
GusinapsE - avatarı
Ziyaretçi
Göz Hastalıkları Ve Çocuklar

Sponsorlu Bağlantılar
Çocuklarda Katarakt
Göz lensinin saydamlığını kaybetmesidir. Ailevi olarak sık rastlanıldığı gibi bazı sendromların parçası olarak, metabolik hastalıklar yüzenden ya da radyoterapi, steroid kullanımı, kaza gibi dış etkenlerle de oluşabilir. Vakaların % 30’unda belirli bir sebep bulunamaz. Direkt oftalmoskopla kırmızı röflenin takibi kataraktın erken safhada yakalanmasını sağlar. Görmeyi önemli ölçüde azaltan kataraktlar ameliyat edilmelidir. Yeni doğan bebeklerde total katarakt teşhis edildiğinde hiç beklemeden ameliyat edilmelidir. Bebeklerde katarakt ameliyatından sonra kontakt lens ya da gözlük kullanılması gerekir. Göz içi lensler yeni teknikle iki yaşından büyük çocuklarda başarıyla uygulanmaktadır. Uygun vakalarda göz içi lens sonradan da takılabilir. Ambliopinin tedavisi de cerrahi teknik kadar önemlidirl Yara iyileşmesinin fazla olamsı, arka kapsülün sıklıkla kesifleşmesi, ameliyattan yıllar sonra glokom gelişmesi ihtimali çocukların ameliyat sonrası sıklı bir şekilde takibini gerektirir. Yeterli çaba ve teknoloji sayesinde iyi düzeyde görme sağlanır.

Çocuklarda Glokom
Konjenital glokom göz içi sıvısının dışarı çıkarken geçtiği kanalların iyi gelişmemesi yüzünden göz içi basıncının artmasıdır. Bu basınç göz sinirini tahrip ederek görmeye azaltır. Çocuklarda gözü dış tabakasını oluşturan sklera esnek olduğu için göz büyür ve daha güzel gözükebilir. Daha sonra gözün ön tabakası olan kornea bu sıvı ile şişer. Fotofobi ve göz yaşarması gibi semptomlar ortaya çıkar. Kornea’nın saydamlığını kaybetmesi geç bir bulgudur. Konjenital glokomun tedavisi cerrahidir. Çocuklarda kullanılan teknikler erişkinlerden farklıdır. Öncelikle trabekülün yarılarak fonksiyon kazanmasına yönelik girişimlere başvurulur.

Çocuklarda Nazolakrimal Kanal Tıkanıklığı
Pek çok bebekte nazolakrimal kanalın alt ucu doğumda kapalıdır. Genellikle kendiliğinden açılır. Kanal açılmazsa o gözün yaşardığı dikkat çeker. Ayrıca tanıda konjnital glokom, entropiyon gibi göz yaşı salgısını artıran faktörleri düşünmek lazımdır. Tedavide öncelikle masaj denenmelidir.
Nazolakrimal keseye yukarıdan aşağı doğru günde 3-4 defa masaj, her defasında 3-4 kez uygulamalıdır. Antibiyotikli göz damlaları ancak enfeksiyon varsa kullanılır. Bu tedaviye cevap alınamazsa kanal sonda geçirilerek açılır (probing). Sekiz aydan küçük bebeklere muayenehanede probing yapılabilir. Vakaların % 90-95’i bir seferde açılır. Ancak bir yaşından sonra bu yöntemin başarı şansı azalır. Probing’e cevap vermeyen vakalarda silikon tüplerle genel anestezi altında intübasyon yapaılır
Cevapla
Misafir - avatarı
Misafir
Ziyaretçi
22 Nisan 2006       Mesaj #93
Misafir - avatarı
Ziyaretçi
Sen bir aşk çocuğusun
trans
Çocuklar anne babalarının nasıl tanıştıklarını, nasıl evlendiklerini, nasıl dünyaya geldiklerini merak ederler. Bu merak, küçük yaşta anne-babası ayrılmış çocuklarda çok daha yoğundur. Bize düşen, o merakı güzel sözcüklerle gidermektir.

Uluslararası bir şirketin CEO’su ile sohbetimizde konu çocuklara geldiğinde eşinden ayrılmış olduğunu öğrendim. Yüzlerce kişinin yöneticisi konumundaki bu kadın, eski eşinden bahsederken saklayamadığı bir kızgınlık içindeydi. Ancak bu kızgınlığını, öfkesini kızına yansıtmadığının özellikle altını çiziyordu. Çünkü kızını çok seviyor, onun üzülmesini istemiyordu.
Aynı hassasiyeti bir başka yönetici kadında daha fark etmiştim. İki oğluyla yalnız bir yaşamı seçen kadın yönetici, iş yaşamının getirdiği profesyonelliği eski eşiyle olan ilişkilerine yansıtmanın gayreti içindeydi. Baba, oğullarıyla kurduğu iletişim başarısını kendine mal ediyordu. Oysa oğullarının üzülmesini istemeyen anne, eski eşine duyduğu öfkeyi bastırıp, yaşadığı kızgınlığı çocuklarına yansıtmıyordu.
Bu biraz da kadının geçmişine duyduğu saygıyla paralel giden bir durumdu. Ayrılmış olmamıza rağmen ben de Nehir’e babasıyla ilgili olumsuz duygu yansıtmamaya özen gösterdim. Yüreğine düşüreceğim nefretin, kendisi büyüdükçe büyüyeceğini, bir gün belki bana, belki başkalarına döneceğine inandım. Benim de çok öfkelendiğim, sinirden ağladığım zamanlar oldu. Ama kızım beş yıl boyunca benim ağzımdan babasıyla ilgili kötü bir sözcük duymadı.
Kötü hatıralar canlanıyor
Normal zamanlarda babasıyla ilgili bir durumdan bahsediyorsam ‘Baban aradı, bunu babanla paylaş, baban şunu söyledi’ diyorum. Ama kızdığım anlarda durumun biraz değiştiğini itiraf etmeliyim. Öfkeli anımın en belirgin sözcüğü ‘sevgili’dir. Kızgınlık anlarımda ‘sevgili baban aradı’ derim. Ama Nehir artık büyüdü. Annesini de iyi tanıyor. Sanıyorum ‘sevgili’ sözcüğünün kızgınlık anlamına geldiğinin artık farkında.
Geçenlerde ‘sevgili baban’ diye başladığım cümlenin sonunda ‘Anne sen babama mı kızdın?’ diye sordu. ‘Hayır, nereden çıkarıyorsun’ demem tabii ki işe yaramadı. Çünkü Nehir, yemedi! Demek ki bundan böyle Nehir’in yanında babasına öfke duyulmayacak.
Klasik Yeşilçam senaryolarında çocuğuna kötü muamele eden anne-baba figürü sık işlenir. Kadın ya istemediği biriyle zorla evlendirilir, ya da tecavüze uğrar. Doğan çocuk, o kötü günün anısı olarak kadını sürekli rahatsız eder. Kadın, kundaktaki çocuğu ya bir cami duvarına ya da yavrusuna iyi bakacağına inandığı bir ailenin kapısına bırakır. Doğduğu anda hemen evlatlık verenler de yok değildir.
Hep senin yanındayız
Günümüzde istemediği bir hamilelik nedeniyle ailesinden gizlice genç yaşta anne olanlar da çocuklarından bir şekilde kurtulmanın yolunu buluyor. Tabii bu arada olan çocuğa oluyor. Kötü senaryoların masum kahramanları Çocuk Esirgeme Kurumları’nda büyüyor. Sevgisizliği küçük yaşta tadan bu çocuklar, iki yetişkinin hatasını bir ömür boyu yaşamlarının sonuna kadar yaşıyorlar. İki insan arasında yaşanan aşk bitse de, bu birlikteliklerden olan çocuklar daha şanslılar. Bazen Nehir, babasıyla nasıl evlendiğimi, birbirimize nasıl aşık olduğumuzu sorar. Ona küçük küçük ayrıntılar anlatırım. Biraz daha büyüdüğünde ona şunları anlatacağım:
Yıllar önce babanla bir gemi seyahatinde tanıştım. Aylar sonra işe geldiğim bir gün, danışmadan bir zarf uzattılar. İçinden kağıttan bir gemi çıktı. Bu bir ‘seni seviyorum’ itirafıydı. O günden sonra her gün kağıttan gemiler bekledim. Her gemi benim aşkımı biraz daha güçlendirdi. Kağıttan gemilerimin sayısı arttığında babanla evlendik.
Evliliğimiz boyunca kağıttan gemiler yine geldi. Bir kutu dolusu gemim oldu. Ancak o gemilere bugün neler oldu bilmiyorum. Fotoğrafları ise gözüm gibi saklıyorum. Gemilerin çoğaldığı o günlerde sen dünyaya geldin. Hani doğduğun gün babanın hastanede olup olmadığını soruyorsun ya, tabii ki yanımızdaydı. Ancak bunu sana fotoğraflarla gösteremiyorum.
Çünkü ‘sevgili baban’ daha önce çektiği filmin üzerine fotoğraflarımızı çektiği için, ilk hastane hatıramız maalesef olmadı!
Sağlık olsun. Şimdi binlerce fotoğrafın var.Zeytin gözlerin hep sevgiyle parlıyor ya, işte bunun nedeni seni çok sevmemiz.
Sana söylemek istediğim önemli bir şey daha var; ‘Sen bir aşk çocuğusun yavrum...’
Çocuk sevgiyle büyür
Doğdukları günden itibaren her çocuk sevgiyle büyütülmek ister. Çocuklarımızı sevgi arsızı yapmanın yan etkisi yoktur. Aksine sevgiyle büyüyen çocuk, sevmeyi öğrenir.
UNUTMAYIN
Çocuk büyüme sütü
Uzmanlar, çocuklarda kansızlığa yol açan demir eksikliğinin giderilmesinde çocuk büyüme sütlerinin önemli bir kaynak olduğunu belirtiyorlar. Demir eksikliği 1-6 yaş arasında ve ergenlik çağında zihinsel gelişim bozuklukları ile büyüme geriliğine yol açıyor. Günde iki bardak çocuk büyüme sütü kullanıldığında içinde bulunan 6 mg demir sayesinde, 1-3 yas arası çocukların günlük demir ihtiyacının yüzde 85’i, 3-6 yaş arası çocukların yüzde 60’ı karşıladığı biliniyor.
Annelerin büyük çoğunluğu bebeklerinin çamaşırlarını ayrı yıkıyor. Anneler, bu dönemde hangi deterjanı kullanacakları konusunda tereddüt yaşıyor. OMO, lekeleri çıkartmakta etkin formülü ve hassas citlere uygunluğu ile bebeklere özel, ilk olma özelliğini taşıyan OMO Baby’i üretti. Hassas bebek cildine zarar vermeyen yeni deterjanı, anneler, bebeklerinin ilk gününden itibaren gönül rahatlığıyla kullanabilecekler.
EĞER BİR ÇOCUK...
Eğer bir çocuk eleştiri ortamında yaşarsa; Suçlamayı öğrenir.
Düşmanlık ortamında yaşarsa; Dövüşmeyi öğrenir.
Alaya alınırsa; Utangaç olmayı öğrenir.
Utandırılırsa; Suçluluk duygusunu öğrenir
Hoşgörü ortamında yaşarsa; Sabırlı olmayı öğrenir.
Teşvik edilirse; Kendine güvenmeyi öğrenir.
Övgü ortamında yaşarsa; Takdir edilmeyi öğrenir.
Adil bir ortamda yaşarsa; Adaleti öğrenir.
Emniyetli bir ortamda yaşarsa; İnsanlara güvenmeyi öğrenir.
Tasvip görürse; Kendisini sevmeyi öğrenir.
Dostluk ve benimsenme ortamında yaşarsa; Dünyada sevgi bulmayı öğrenir.

Cevapla
Mystic@L - avatarı
Mystic@L
Ziyaretçi
22 Nisan 2006       Mesaj #94
Mystic@L - avatarı
Ziyaretçi
Çocuğunuz yuvaya hazır mı?

Çocuğunuzun yuvaya hazır olup olmadığını, onun davranışlarından anlamak mümkün. Annelerinden ayrılırken sıkıntı yaşamayan çocuklar, okul ya da yuvaya daha kolay alışıyor

Türk Psikologlar Derneği'nden Doç.Dr. Melike Sayıl, bir çocuğun ilkokul ya da yuvaya hazır olduğunun en önemli işaretinin, anneden ayrılırken sıkıntı yaşamaması olduğunu belirtti. Anneden ayrılmaya istekli olan çocuklar yetişkinlerle kolayca kaynaşabiliyor. Ayrıca bu çocuklar parklara gittiklerinde de kolayca arkadaş edinebiliyorlar. Çocuğun, bu korkunun önüne geçebilmesi için ev dışındaki yaşam konusunda cesaretlendirilmesi gerekiyor. Bu cesaretlendirmenin de çocuğun hayal kırıklığı yaşamayacağı, strese girmeyeceği ortamlarda yapılması öneriliyor. Örneğin çocuğun yuvaya alıştırılması için öğretmeniyle önceden tanıştırılması, yuvanın bahçesini bir kaç kez ziyaret etmesi, 10 dakikalık sürelerde yuvanın oyun salonuna girip çıkması gerekiyor. Hatta çocuğun yuvaya uzun bırakıldığı ilk günün akşamında diğer çocuklardan çok daha erken bir saatte alınması öneriliyor.
Cevapla
Misafir - avatarı
Misafir
Ziyaretçi
23 Nisan 2006       Mesaj #95
Misafir - avatarı
Ziyaretçi
Çocuk Büyütmenin Püf Noktaları
childd 1 Uzmanlara göre öz saygı, çocuğun kendi kendisiyle gurur duymasıdır. Yüksek öz saygıya sahip olmak, çocuğun hem sevgi dolu hem de yetenekli olmasını sağlamaktadır. Ebeveynler, çocuğun öz saygısının ilk temellerini oluştururlar. Çocuğun kendini sevgi dolu ve yetenekli hissetmesi için aileler neler yapabilir? İşte burada öz saygıyı geliştirecek 20 yol bulunmaktadır.

1 - Şartsız Sevgi Göstermek
Çocuğunuz her ne yaparsa yapsın ona değer verdiğinizi ve kabul ettiğinizi bilmesini sağlayın. Ev ona göre için, risk ve tehlikelerle dolu dünyadan döndüğü zaman, sevgi için, emniyetli bir yakıt alma istasyonu gibidir. Mesajlarınız "Seni seviyorum - odanın kirli olmasına rağmen, kız kardeşin kadar atletik olmamana rağmen, notlarının çok iyi olmamasına rağmen, yaptıklarından hoşlanmama rağmen - hala seni seviyorum" olmalıdır. Onu hala sevdiğinizi göstermek ve çocuğunuzun yanlış davranışını düzeltmek için, onun doğru yaptığı bir şeyi görerek işe başlayabilirsiniz. Örneğin, odası karma karışıksa ve sadece yatağını toplamış ise ona "Gerçekten yatağını topladığına çok sevindim. Şimdi senden istediğim şey masanı temizlemen" diye ifade edin.

2 - Sinirli Olmanızdan Sorumlu Olduğunu Belirtmek
4 yaşındaki çocuğunuz oyuncağını yatmakta olan kardeşinin beşiğine fırlattığı için sinirlisiniz. Onun böyle bir hareketinde sinirinizi ona nasıl aktarırsınız? Prof. Dr. Thomas Gordon'un önerdiği en basit mesaj "Ben" mesajıdır. "Sen kötü bir çocuksun!" ya da "Sen aptalsın!" yerine, "Sen böyle yaptığında, ben ............../............ hissediyorum","Sen oyuncaklarını attığında kendimi sinirli hissediyorum. Ona gerçekten zarar verebilirdin" diyebilirsiniz. Buradaki mesaj, duygularınızın onun çocuk dünyasına değil onun belirli davranışlarına yönelik olduğudur.

3 - Açık İsteklerde Bulunmak
Çocuğunuzun ondan ne istediğinizi bilmesini sağlayın. Bu ona alternatif davranışları öğrenmesi için bir şans verecektir. Örneğin; "Oyuncaklarını kardeşinin beşiğine atmamalısın. Bunun yerine o uyandığında ona trenini gösterebilirsin" şeklinde bir açıklama yapılmalıdır. İstekleri ona açıkca belirtmek, ondan ne istediğinizi anlamasını kolaylaştıracaktır.

4 - Dinlemeyi Öğrenmek
Çocukların duyguları, gözlemleri ve algıladıkları dinlenmeye değerdir ve böyle yapmak çocukların öz saygılarını artırmaktadır. Size bir şeyler söylemek istediğinde, gerçekten ona zaman ayıramayacaksanız uygun olmadığınızı ve ne zaman uygun olacağınızı söyleyin. Gordon'un bir başka tekniği olan "Aktif dinleme"de, çocuğunuzu yanınıza çağırıp onu duyduğunuzu ve onun ne söylemeye çalıştığını anladığınızı ifade edin. Mesela 7 yaşındaki bir kız çocuğu şöyle diyebilir:
Kız: "Baba sana çok kızgınım ve bir daha odama girmeni istemiyorum".
Baba: "Sen gerçekten çok kızgınsın öylemi hımm".
Kız: "Evet çünkü sen beni kaymaya götüreceğini söylemiştim ama artık çok geç".
Baba: "Oh, anladım. Çünkü seni dışarıda kaymaya götüreceğim konusunda söz verdim ve bu sözü tutmadım. Gerçekten üzgünüm. Çok geç vakte kadar çalıştım ve seni aramayı da unuttum. Bunu yarına alabilir miyiz?"
Aktif dinlemeyle aileler, olayları daha çok çocuğun gözünden görmeye başlamakta ve böylece çocuk da duygularına önem verildiğini anlamaktadır.

5 - Çocuğun Duygularını Ciddiye Almak
Çocuğunuzun korkularını ve negatif duygularını onları reddetmektense ciddiye alın ve onları yenmesine ve kendi çözümünü bulmasına izin verin. Oğlunun canavarlardan korktuğunu öğrenen bir babanın yaklaşımı aşağıda verilmiştir.
Oğlan: "Baba yatağa gidemiyorum. Çünkü odamda canavarlar gizleniyor".
Baba: "Gel bakalım belki canavarlarla arkadaş oluruz. Canavarlar ne yemekten hoşlanıyor biliyor musun?".
Oğlan: "Belki tatlı, bisküvi seviyordur".
Baba: "Bu hoşlarına gidebilir. Gel canavarlara yemek koyalım. Canavarlara ne istediğini sor? Neden sormuyorsun?".
Oğlan: "İnsanları korkutmak istiyor".
Baba: "Neden?"
Oğlan: "Güçlü hissetmek için"
Baba: "Eğer onunla arkadaş olursan sana ne yapabilir?".
Oğlan: "Beni koruyabilir."
Baba: "Bana iyi bir arkadaş olabilir gibi geliyor ya sana?".
Oğlan: "Evet."
Bu diyalog sayesinde aileler, çocuğun duygularını ya da neye gereksinimi olduğunu öğrenmekte, çocuk artık canavarın kendisine fazla tesiri olmayacağını görerek daha pozitif düşünmektedir. En önemlisi de çocuğun canavara yansıttığı gücü kendine çevirmesidir.

6 - Çocuğun Varlığını Kabul Etme
Annelerin zaman zaman söylenmelerinin hatta jestlerle bile "keşke çocuk doğurmasaydım, o bir yük ve artık dayanamayacağım" diye ifade etmelerinin yanlış olduğu, özellikle bu gibi mesajlar sık sık tekrar edildiğinde çocuğun istenmediği ve kendisine değer verilmediği duygusuna kapılacakları uzmanlarca hatırlatılır. Bu durum özellikle evdeki yeni bebekle ilgili olmasına rağmen, annelerin bu yakınmaları uyumlu bir çocuğun bile istenmediğini düşünmesine neden olmaktadır. Böyle zamanlarda çocukların özel bir ilgiye ihtiyaçları vardır. Aileler yakınları tarafından desteklenmeli ve yaşantıdaki çocuğun varlığına değer verilmelidir.
7 - Değerlendirecek Günlük Bir Şeyler Bulmak
Çocuklar kötü bir şey yaptıklarında ilgi çekmek, iyi bir davranışta bulunduklarında da onaylanmak istemektedirler. Yaptıkları, her gün yapılan sıradan bir şey bile olsa, değerini artıran yaptıklarının onaylanmasıdır. Çocukların sevgi ve yeteneklerini onlara hatırlatan bazı etkinlikler aşağıda sıralanmıştır. Disiplin içermeyen tüm ailecek yenen bir akşam yemeği. Herkes o gün birbiriyle başardıkları, öğrendikleri veya hissettikleri güzel şeyleri paylaşabilir. Örneğin; "Okula zamanında gittim" veya "Bir kurbağa buldum". Ebeveynler de bu etkinliğe katılarak çocuklarının başarılarını onayladıklarını gösterebilirler. Sorunları olan çocuklara bu arada "Bugün seni müthiş bir şey yaparken gördüm. Ayakkabını giydin ve bağcıklarını kendin bağladın." diyerek teşvik edilebilir. Yine yemekte, sırayla herkesle ilgilenilir ve diğerleri onun nesini sevdiğini, hoşlandığını ve takdir ettiğini söyleyebilir. Örneğin; "Senin öğrendiğin yeni şarkıyı çok seviyorum." veya "Bu sabah söylediklerin gerçekten beni etkiledi". Çocuğunuzun odasına, banyodaki aynaya veya beslenme çantasına ufak kağıtlara çizilmiş küçük resimler ya da yazılmış sevgi mesajları konulabilir. Çocuğunuzun yatağının baş ucuna onun yapmayı sevdiği bir etkinliği içeren (örneğin oyun oynadığı veya ata bindiği) ve ailenin topluca yer aldığı iki fotoğraf konulabilir. Böylece çocuk her gece becerikliliğini ve sevdiklerini hatırlayacaktır.
8 - Çocukla Yalnız Vakit Geçirmek
Bir çok ebeveyn için zaman çok sınırlıdır. Bununla beraber uzmanlar her bir çocukla yalnız zaman geçirmenin çok önemli olduğunu belirtmektedirler. Bir pazar sabahı dışarıda kahvaltı edilebilir veya yemekten sonra parkta küçük bir yürüyüş yapılabilir. Zaman zaman onun seviyesine inip onun kuralları ve oyuncaklarıyla oynamak da yararlı olacaktır. Kardeşini kıskanan ve yeni doğan bebekten dolayı geri planda kalan çocuğunuzla yalnız zaman harcamak için çaba sarfetmelisiniz.


9 - Çocuğun Bazı Şeyleri Kendisinin Yapmasına İzin Vermek
Ebeveynler genellikle çocuklarının yapmakta zorlandığı işleri üzerlerine alarak onlara yardımcı olduklarını düşünürler. Bu yardım, "Sen bunu yapamazsın. Sen yeterince iyi değilsin" mesajlarını verebilir, ki bu da çocuğun kendine olan saygısını azaltır. Çocukların bir işi başarmak için mücadeleye davet edilmeleri gerekmektedir. Ayrıca çocuklara, problemlerini çözmek ve kendi yeteneklerini keşfetmek için fırsatlar da verilmelidir. Yardım istediklerinde, ilk olarak, o işin üstesinden gelebileceklerine onları inandırarak cesaretlendirmek gerekir. "Hadi bakalım, şu elbiseni kendin düğmeleyebilecek misin görelim?" denilebilir. Ya da direkt olmayan tavsiyelerde bulunulabilir. Örneğin "Baş parmağını ilikten geçirirsen, daha kolay düğmeleyebilirsin".
10 - Çocuğun Özel Eşyalarına Saygı Göstermek
Anne-babalar, sıklıkla çocuklarına verdikleri oyuncakların ve kitapların kontrolünü elde tutarlar. Örneğin; bir eşyasının atılmasına, çocuktan çok ebeveynler karar verir. Çocuğunuzun o oyuncakla oynama çağının geçtiğini düşündüğünüz halde, çocuğun ona hala ve belki de yıllarca ihtiyacı olabilir. Bu nedenle eşyalarını atmadan önce ona sormalısınız. 11 - Çocuğun Düşüncelerine Saygı Göstermek
Çocuğunuzun herhangi bir konuda düşüncesini sormanız, onun duygularının, gözlemlerinin ve algılayışının değerli olduğunu düşünmesini sağlayacaktır. Partiye giderken ne giyeceğinizi ya da öğle yemeğinde ne yapabileceğinizi ona sorabilirsiniz. Tabii her zaman çocuğunuzla aynı görüşte olmayabilirsiniz. Ama ona neden, onun görüşünden farklı bir karara vardığınızın sebeplerini açıklarsanız, düşüncelerinin tamamen faydasız olmadığını anlayabilecektir.
12 - Çocuğun Yeteneklerini Kabul Etmek
Her yeni beceri ve başarı, onun yetenekli olduğu düşüncesini kuvvetlendirmektedir. Ne kadar küçük olursa olsun her başarısı kabul edilmeli ve ona başarılı olacağı şeyler bulunmalıdır. Ayrıca ebeveynler, onlardan bazı şeyleri kendilerine öğretmelerini isteyebilirler. Yeni bir bilgisayar oyunu oynamayı veya bir sihirbazlık numarasını öğretmesi istenebilir, buradaki mesaj açıktır: "Sen yeteneklisin." Bazı şeyleri yaparken onun yardımı istenebilir. Örneğin; akrabalara hediyeler hazırlarken fikri alınabilir ya da bir çalar saat yardımıyla sabah kendi kendine uyanabilmekte yeterli olduğu gösterilebilir. Çocuğunuzun notları çok kötü olmadıkça, onun başka başarılarının ve çabalarının olduğunu kabullenmesi sağlanabilir. Örneğin; matematikte zayıfsa, fakat ödevlerine özen gösteriyorsa ya da sizden özel yardım istiyorsa, onun çabaları dikkate alınmalıdır. Ayrıca, akademik başarısı iyi olmayan bir çocuğun, atletik ya da artistik başarısı iyi olabilir. Onu bu yeteneklerinden dolayı övmek ve cesaretlendirmek gerekmektedir.
13 - Çocuğun Tercihlerine Saygı Göstermek
Çocuğun kendine olan saygısını artırmanın bir yolu da, onun tercihlerini ve duygularını kabul etmektir. Ebeveynler, çocukları için eğlenceli veya yararlı olan etkinlikleri önerebilirler. Fakat onu ön yargılı davranmaya zorlarlarsa, çocuk kendisinin yeterince iyi olmadığı mesajını alacaktır.
14 - Çocuklara Önemli Olanın Vücutları Olmadığını Öğretmek
Çocuklar büyürken, yüzlerindeki sivilcelerden veya çillerden rahatsız olmaktadırlar. Ebeveynler, onlara vücudun sadece bir paket olduğunu, gerçek hediyenin içeride olduğunu yani kişiliğin varlığını anlatmalıdırlar. Onların başlarına gelen bu tür problemlerin anlaşıldığı ve o yaşlarda başımıza geldiği, fakat bu tür şeylerin geçici ve kontrolümüz altında olduğu belirtilmelidir. Eğer çocukta kilo veya deri problemi varsa bile, onu nasıl görünürse görünsün sevdiğinizden emin olmasını sağlamalısınız. Eğer çocuk görünüşü ile ilgili bir şeyler yapmak istiyorsa ona yaşantısını değiştirmesini destekleyecek bir şekilde yardım önerilebilir. "Kilondan şikayet ediyor gibi bir halin var. Eğer ilgilenirsen, bu konuda yapabileceğin yeni bir şeyler duydum". Ama "Hayır, teşekkür ederim" cevabına da hazır olunmalıdır. Eğer kabul ederse, onu bir diyet ya da eksersiz programı takip etmesini sağlayarak destekleyebilirsiniz.
15 - Çocuk İçine Kapanıksa Yardım Etmek
Çocukların bazı bozuk ya da sözel olarak rahatsız edici davranışları onların kendilerine saygıları hakkında ciddi mesajlar verebilir. Böyle zamanlarda ebeveynler, sevgiyi ve gerçekleri sunarak yardımcı olabilirler. Onları ciddi bir şekilde dinlemeli, ne demek istediklerini anlamalı ve sonra ne söylemek istediğinizi anlatmalısınız. Örneğin; çocuğunuz, "Ben çok aptalım, hiçbir şeyi doğru yapamıyorum" dediğinde, "Aptal olduğunu düşündüğünü biliyorum, ama seninle aynı görüşte değilim. Belki, bazı şeyleri öğrenmek için daha çok zamana ihtiyacın var, ama biliyorum ki, sen de yeteneklisin. Hatırlasana, oyuncak kamyonunu nasıl da tamir etmiştin? Bu, yaratıcılığı gerektirir." diyerek cevap verebilirsiniz.
Bazı ebeveynler, çocuğun güvenini tekrar kazanmasını sağlamak için kişilik özelliklerini kullanmada oldukça duyarlıyken bazıları da çok iyi bir dinleyicidirler. Tepki her ne olursa olsun, çocuk sevildiği ve yetenekli olduğu üzerinde durularak ikna edilmelidir.


16 - Sevgiyi Fiziksel Olarak İfade Etmek
Ebeveynleri tarafından kucaklanma ve okşanma çocuklarda, kendine saygının gelişmesine yardım etmektedir. Çocuklar sözel olmayan davranışlara karşı çok duyarlıdırlar. Çocuklara "seni seviyorum" demekten çok sevgi, davranışlarla onları okşayarak belli edilmelidir.
17 - Çocukla Göz Seviyesinde Konuşmak
Çocuklarla konuşurken, daima onlardan yüksekte olmamaya dikkat edilmelidir. Bu onun sadece kendini küçük hissetmesini sağlamakla kalmayacak aynı zamanda ebeveyn ve çocuk arasında büyük bir mesafe olduğuna inanmasına da yol açacaktır. Her zaman onunla konuşurken, yanına çömelerek ya da oturarak ya da onu sizin seviyenize çıkararak göz kontağı kurularak konuşulmalıdır. Bu daha yakın bir iletişimi sağlayacaktır.
18 - Çelişkili Mesajlar Vermekten Sakınmak
Çelişkili mesajlar, ebeveynlerin sözleriyle başka, davranışlarıyla başka bir şeyi ifade ettiğinde ortaya çıkar. Örneğin; çocuğa, çok sinirli olarak yüzüne bakmadan "seni seviyorum" demeniz ya da korktuğunda, gece yanınıza gelebileceğini söyleyip geldiğinde kızmanız onu çelişkiye düşürebilir. Öncelikle çocuğa karşı dürüst olunmalıdır. Kızarken, kızgın olmadığınızı söylememelisiniz. Çocuğa model olunmalı, ona söylediğinizi siz de yapmalısınız. Fikir birlikteliklerinizi ifade etmeli ve verdiğiniz sözleri tutmalısınız. İstekleriniz ve kurallarınız açık olmalı, ne hissettiğinizi ya da ne düşündüğünüzü söylemelisiniz. Sözlerinizle vücut dilinizin birbirine uymasına dikkat etmelisiniz.
19 - Duygularınızı Çocukla Paylaşmak
Ebeveynler, çocuklarıyla incinebilecekleri duygularını bile paylaştıklarında, onları kendi deneyimlerini ve duygularını kabul etmeye cesaretlendirmiş olacaklardır. Çocuklar, anne ve babalarının anılarını, eğlendikleri ve korktukları anları, nasıl karşılaştıklarını, çocukları olmasının nasıl bir şey olduğunu hikaye şekline getirdiklerinde anne ve babalarını daha yakından tanıyacaklardır. Aile hikayelerini çocuklarla paylaşma, kendi kökleriyle gurur duymalarını sağlayacaktır.

20 - Her Çocuğun Tek Olduğu Üzerine Odaklanmak
Çocuklar hakkında özel şeyleri ebeveynler keşfetmeli ve onlara söylemelidir. Böyle yaparak duyarlı, şiirsel olan çocuğa yaratıcı olma ve kendini dile getirme fırsatı; oldukça uzun boylu bir kız çocuğuna yeni spor dallarının kapısını açma, kariyer ve moda fırsatı verilebilir. Çocuklarda kendine saygıyı geliştirme, üstesinden gelinemeyecek bir iş değildir. İki önemli parçası olduğu sevgiyi ve yeteneğini hissettirme akıldan çıkarılmamalıdır. Ve tabii ki, her iki duyguyu besleyecek şekilde davranılmalı ve konuşulmaya çalışılmalıdır. Ebeveynlerin mükemmel olamadıkları ve en iyisini yapamadıkları zamanlar vardır. Fakat en önemlisinin, bir çocuğun sevgiyi düzenli aralıklarla alması olduğu unutulmamalıdır
Cevapla
Mystic@L - avatarı
Mystic@L
Ziyaretçi
23 Nisan 2006       Mesaj #96
Mystic@L - avatarı
Ziyaretçi
İyi beslenen çocuk başarılı...

Çocuğun beslenmesi, zekası ve başarısını doğrudan etkiliyor. İşte beslenmedeki püf noktalar...


Uzmanlar, çocuğun beslenmesinin zekasını ve dolayısıyla başarısını etkilediğini belirtiyorlar. Ülkemizde sıkça görülen bebeklerde demir eksikliğine bağlı zeka gerilikleri hep yanlış beslenmenin ürünü. Çocukların ilk 6 aylık hatta 1 yıllık dönemde anne sütünü aldıktan sonra, protein, karbonhidrat açısından dengeli beslenmeleri gerekiyor.

Özellikle her gün belirli bir miktarda kırmızı et, tavuk veya balık yemeleri hem kansızlığın ortadan kalkması hem de beyin fonksiyonlarının gelişmesi açısından oldukça önemli. Etin yerini haftanın belirli günlerinde yenen yumurta da tutuyor ama burada faydalı olan bölümün yumurtanın sarısı olduğunun unutulmaması gerekiyor.

Halk arasındaki inanışların da çocuklarda beslenme bozukluklarına bağlı sorunlara yol açtığı da biliniyor. Örneğin "kan yapar" diye pekmez yedirilen çocuklar, etten mahrum bırakılınca ortaya sorunlar çıkıyor. Oysa vücutta tek kan yapan madde et, bunun unutulmaması gerekiyor.

"Kansızlığa neden olur" diye ilk 1 yılda içirilmeyen süt de çocuğun kemik yapısının gelişiminde olumsuz rol oynuyor. Oysa dengeli beslenen bir çocukta sütün kansızlığa yol açmadığı bilimsel açıdan da kanıtlanmış bir gerçek.

İlkokul çocuklarının başarısında önemli bir etken de sabah yapılan kahvaltı. Kahvaltı yapmadan okula giden çocukların, kahvaltı edenlere oranla derslere daha zor konsatre oldukları biliniyor.
Cevapla
Misafir - avatarı
Misafir
Ziyaretçi
24 Nisan 2006       Mesaj #97
Misafir - avatarı
Ziyaretçi
EBEVEYNLER NE YAPABİLİR

ANA SAYFA

EBEVEYNLER NE YAPABİLİR? Anne ve baba çocuğun yaşamında baş etki olarak görmek ebeveynlerin arkasına sahip olmak deneyimin ve engin literatürün toplanan delillerinin tartışmalı ağırlığını oluşturur. Herkesin bildiği gibi terbiyeli ve nazik olan dikkatli ve özenli görevine düşkün çocuklarını seven ebeveynler daima çocuklarını terbiyeli nazik sevecen ve görevine düşkün olarak çevirirler. Aksine eziyet verilen ve bizim söyleyebileceğimiz şekilde “işlevsel olmayan” ebeveynler kendi kendisine eziyet veren çocuk sahibi olma eğilimindedir. İnsanlık kuralları dışındaki bazı istisnalar daimidir fakat bazı istisnalarda kuralların kesinliği herhangi birisinin givenini sarsar. Bunun yanında kütüphanelerin tamamı her iki şekilde de populer olan kitaplarla stoklanmıştır bu kitaplar çocuğun ilk yıllarının önemliliği üzerinde dururlar ve tasdik etmeye çalışırlar. Araştırma dağlarının temeli ebeveynsel pratikler ve çocukların performansı arasındaki ilişki psikolojik, sosyal ve daha birçok yönden tartışmalıdır. Tüm bu bize verilenlerden Judith Rich Harris’in “Yetiştirme Üstlenme (Nurture Assumption’da): Niçin Çocuklar kendi yollarından çıkarak dönerler? “adlı makalesi basıldığı son Ağustos ayından beri” fırtınalı tartışmaların merkezi olmuştur. Bu kitapda yer alan “geleneksel aklın meydan okumaları” kökleri ve sapı yer alır. Bazıları tarafından bahsedilen ve basıldığında birçok belirsiz nedeni içeren bölümleri tam olarak kınanmış ve birçokları tarafından suçlanmıştır. Ben alternatif bir yargı ile tartışacağım. “Yetiştirmeyi üstlenme” sersemletmesi, can alıcı bir şekilde başarı yönünden limitli olması gibi birçok nedenle tanınmamıştır. Fakat kitabın şimdiye kadar kabul olan notlarını alarak başlamama izin verin. İlk soru Judith Rich Harris’in referansıdır. Yazar yalnız akademik olmayan bir kişi değildir. Fakat akademik açıdan Harward’ın yetiştirme programından 30 yıl önce orjinal araştırmalar yaptığı için okuldan atıldı. O kendi kendine akıl ve zihin yoksa öğrencilikte yok dedi ve ağır ağır kaybolan bir hastalığa tutuldu ve profesyonel dünyayla ilişkisi gelişim psikolojisi hakkında textbooklar yazarak devam ettirdi. Rewrite man olarak adlandırılan bir gazeteci U.S. & World Report’ta onun kitabını “tanınmayan ve belgelerle kanıtlanmayan” şeklinde yüksek kritik eleştiriler yaptı. Psikologlara yol gösterici ve sorumlu psikologlar tamamen gaddar ve acımasızdı. Newsweek’e göre kitap hikâyelerle kaplanmıştı. Harward’ın jerame Kogan’ı psikolojik yönden utandırıldı ve T. Berry Brazelton bu tezi aptalca buldu. Urie Bronfenbrenner “Benim ilk reaksiyonum” dedi. Cornell’in Proseför Ünvanı “İlgi çekici olan bu kitap ciddi olarak alınmalıdır.” Harris bazı psikologlar tarafından yalnızca bir referansı olmadığı için değil çizmenin türetilmişi olduğu için lanetlendi. New York’ta kitap tanıtımında Çoklu Zeka’nın teoristi Howard Gordner onun kitabını “durumun üstünde kötü bir rehberlik ve potansiyel ve potansiyel olarak zararlı” olarak adlandırır. Profesyonellerin tümünün Harris’in karşısına yığılmadıkları doğrudur. Steven Pinker’in değerlendirme içeren kitabının önsözünde güçlü bir sesle desteklendi ve davranışçı genetikçiler de onun etrafında bir araya geldiler. O hala onu geniş bir alanın üzerinde geri yürütmeye çalışan diğerlerini en sonunda hüküm süren dinsel inançların düzeltilmesini teklif etti. Harris’i destekleyen kendinde mevcut olan heveslerin ve tutkularının onun düşüncesinin nedeni olasıdır ki bu da ebeveynlerin bizim düşündüğümüzden biraz daha az önemli olabileceğidir. “Suçluluğa Hayır, Çalışan annelerden iyi haberler”’in yazarı Beny Holcolm’un ve Carol Trovis’in “Bakımevi, boşanma ve çalışan annelerin çocuklar için kötü olduğunu savunan seçilmiş bir politikacı olduğunu” gerekli bir hesaplama yaptığını New York Times’in kitap tanıtımı bölümünde adlandırması olumlu rol oynamıştır. “Yetiştirmeyi üstlenme”’nin bir bölümünde yer alarak boşanmayla; problem olan uyuşturucu ve içki kullanımının arasında bir bağlantı olabileceği sorunsalına “Yetiştirmeyi üstlenme ile hoşgeldin denilmiştir şeklinde not aldı.” “Yetiştirmeyi üstlenme”nin gürültüsü dışındaki, görevlerinin çeşitliliği gerçekten ne söylediyse çok güç bir şekilde yapılması Harris’in sahip olduğu niteliğinin ve durumunun çok üstündedir. Onun kitabını hemen, Robert Wright’ın Time dergisinde onu “Onun çok rüzgarlı formülü ve “anahtar yeterlilikler” şeklinde adlandırmasını farketmek için okuduğunuzda o tartışmasına girerek çeşitli engeller açıklanmıştır (hipotez, profesyonel kavgalar, atlanmış hatalar ve yazarın görevlendirmeleri, bugünün çocuğunu yarının büyüğü olarak biçimlendiren yüzyılın bulgularının değerinin temellendirilerek yeniden incelenmesi, bu gayretin değerlendirilmesi, Harris’in türemiş veya orjinal bir referansı olması olmaması, meselesi arasındaki farklılık veya bir amatörün rütbece diğerlerinden üstün olması). Harris’in yazdığı “Yetiştirmeyi Üstlenme” iki amaçla hazırlamıştır. İlki çocuk kişiliği ile ilgili görüşlerden sizi vazgeçirmek amacıyla; karakterin ebeveynler tarafından nasıl şekillendirilip biçimlendirilerek adlandırıldığını ve ikinci olarak çocuğun kişiliğinin nasıl şekillendirileceği görüşüdür. İki bölümün özelliği bir bölümün zararlı ve yıkıcı olurken diğerinin yapıcı ve yeniden kurucu olmasıdır. Her iki görüşü tartışmama izin verin. Ebeveynlerin çocuklarının kişiliklerini şekillendirecek güce sahip oldukları fikri insanlara ve zamana karşı rehberlik edecek bir fikir olarak görünmemelidir. Harris bunu kültürel özellikler olarak yazar diğerlerine göre bizim sahip olduğumuz toplumlarda çocuğun yaşamı kaderin ellerinde uzanmış görülür yakın bir şekide toplumlarda farklı yaşam bölümleri başlıca Allah’a teslim edilir. Bu farklı görüşlerin doğru babası Sigmund Freud bunu özenle hazırladığı senaryolarda inşa etmişti. Yetişkinlerin psikolojik hastalıklarının; onlar tamamen küçükken ve ebeveynleri onların yaşantısında ağır bir şekilde etkiliyken sözü edilen kişilerin gerilerinde birşeyler izlenildiğini fakat Freud’un sezgisi Freudcu okulun Freud’un düşüncelerinin gerisinde kalmasına neden oldu. Davranşıçılar çocuğun erken yıllarında meydana gelenlere doğru koşullarla şekillendiğiyle ilgili olarak birçok hipotez kurdular. John B Wotson’un ünlü bir şekilde bildirdiği gibi “Milyonlarca sağlıklı bebeği özel olarak belirleyeceğim bazı özel tiplere çevirebilirim. Doktor, avukat, artist dedektif ve hatta dilenci veya hırsız. Freud’a benzer bir şekilde davranışçılar; “insanın hamurunu”şekillendiren ve düzenli bir şekilde yerleşen ilk güçlerin basitçe ayrılabileceğini basitçe üzerlerine alırlar. Harris’in gözlemlemelerine rağmen burada ağır bir tartışma başlar. Wotson’un deneyimleri birkaçımızın inanabileceği gibi Watson’un deneyimi kesinlikle başarılıdır. Bir neden güçlü bir delildir. Farklı genetik kodların onun yaşamındaki etkilerine sahiptir. Kalıtımın önemliliği ile ilişkili tartışmalar olmasına rağmen hiç kimse inkâr edemez ki onların bazıları o kimse için önemli bir rol oynar. İnsan davranışı genetik projesine göre davranışsal genetikçiler maneviyata karşılık biyolojik çocuklar ayrılan ikizlerde elde edilen bulgulara göre çok azı doğuştan bazı muhtemel şeyler içerir. Bazı belirtiler hiçbir insan eli değmeden önce insan doğasına ulaşmadan önce ayrılabilir. Bizim kişiliğimizin genetik olmayan bölümü çevre tarafından şekillendirilebilir mi? Çoğunluğumuz ev hayatının ve bunun da üstünde ebeveynlerimizin çok önemli olduğunu söyleyeceklerdir. Bu yetiştirmeyi üstlenmenin özeti olacaktır ve burdan daima Harris’in radikal kalbininin tartışmasını karşılaştırabiliriz. Bunun için onu memnun eden büyük araştırması emanet bir şekilde desteklenmiş ve göründüğü gibi olmaması yüzünden görünür bir şekilde ispat edilmeye çalışılmıştır. “Yetiştirmeyi üstlenme”ye Harris’in yalanlaması olarak düşünüldüğünde “kanıtlama” sözcüğünün akılda tutulması zorunludur. Harris yaşamlarında iyi bir işe sahip olan ve başarılı olan herkesle iyi geçinen ebeveynlerin daima hayatlarında başarılı olan ve herkesle iyi geçinen çocuklara sahip olma eğiliminde olduklarını tartışmaz. Ya da saygı sevgi oldu ve muameleyle yetiştirilen çocukların, sert ve kaba bir şekilde yetiştirilenlere göre kişisel ilişkilerinin başarılı olduğundan ve hayatlarında çok iyi olduklarını tartışmaz. Bu genelllemeden Harris bizim sosyal bilimsel çalışmalarının üstünde birçok kez verileştirilmiş sıradan deneyimlerimizi hazır bir şekilde kabul ederek düzenlemiştir. Harris’in denemeleri içindeki eleştirileri birçok yönden yanıtlanabilmesi imkânsız olmasına rağmen onun yeniden hazırladığı örnek çiftlerinin kuşatması ve belirli bir tadının olması alınabilir. Harris özel nedenlerin oranının genişliğini düşündürür. Biz ebeveyn çocuk ilişkisinin özel bir formu olan bedensel ceza ve dayakla başlayabiliriz. Dayak çocukları çok agresif yapabilir mi? Neredeyse tüm çocuk uzmanları evet diyecektir. Bu yüzden birçok ebeveyn bu yüzden güvenlidir. Aslında dayak şimdi geniş bir şekilde utanç verici değildir. Fakat bazı yerlerde suç unsuru olarak kabul edilebilir. Bu radikal değişim pratikte bugünlere kadar tamamen ortaktı ya da bugünlere ortak bir şekilde bu görüşe sahip olunarak gelindi. Çünkü dayağın çocuk kullanmadaki farklılığı inanılmazdır. Hemen hemen herkes çocuğu hırpalamak için dövmekle trafiğin içine koştuğu için tokatlamak arasındaki farkı söyleyecektir. Dayağın artması bu görüşü kabul edilemez yapar bu ebeveynin agresif davranışı çocuğuda normalden daha agresif olarak dönüştürür. Harris’in yazdığı geniş bir inancın arkasındaki mantık ve onun ilk yüzkızartıcı inandırması ve henüz muayene de olan çoğu araştırmasını suçluluk olarak dönüştürebiliriz. Elbetteki bu görüş noktasından da sosyal bilimlerin değersiz olduğunu söyleyebiliriz. O ilk olarak metodolojik problemlere işaret eder bu araştırmanın önemli bir bölümü dayak çocuk yetiştirme stillerinden ayrılamaz. Bazı ebeveynler özellikle düşük gelirli mahallelerdeki bazı etnik gruplar, orta sınıfta ve beyaz insanların yaşadığı gruptakilere göre çok fazla dayak atma eğilimindedirler. İlk grupta çocuklar çok fazla dayak yedikleri için ikinci gruba göre daha fazla dayak yedikleri için ikinci gruba göre daha fazla agresif olacaklar ve işkence göreceklerdir. Fakat burada biz ne söyleyebiliriz? Özellikle diğer grupla ilgili olan fazla bir bilgi olmadığında ki bu grup Asyalı Amerikalılar fiziksel cezayı kullanıyorlar fakat... agresif çocuklara sahip değillerdir (vurgu eklenir). Bu bilgilerden basitçe birçok değişken rol oynayabilir bunun için de birçok anlamlı sonuç çıkabilir. Tamamı bu değildir. Birçok çalışmada dayak bazı ebeveynlerin çocuklarını çıkışsız bir yola sokmasıdır. Harris’in bu yargılamada farketmediği şey ebeveyn ve çocuk arasındaki ilişkinin statik değil dinamik olmasıdır: “Bazı etnik gruplarda veya sosyal sınıflarda ki çocuklar diğerlerine göre daha sinirlidirler bazıları diğerlerinden fazlaca dövülmektedir. Eğer agresif çocuk daha fazla dayak yediğinde agresif çocuk olacaktır ki bu ebeveynin çok dayak atmasından kaynaklanacaktır. Çünkü ebeveynler çocuklarının davranış tarzından hoşlanmadıkları için daha fazla dayak atacaklardır.” Birçok sebeple cevap söylenemeyecek kadar imkânsızdır. Bu problem bir yolla minimize edilecektir. Harris bunu çocukların yıllarca takip edilmesi şeklinde destekler. Hemen güncel bir çalışma yapılmıştır ki bu da “Ebeveynler fiziksel cezayla antisosyal davranışları azaltırlar bu davranışın uzun süreli etkisidir... şeklindeki bu tartışma da onun tartışmasının karşıtı olma eğilimindedir. Bu sonuç manşet haber yapılabilir ki dayağın uzun süreli etkilerinin tabiki negatif sonuçlarının değişken olarak görünmesidir. Gerçekten de son bir çalışma her yaştaki bazı siyah çocuklar ve genç çocuklarının türlerine ve cinslerine bakılmadan dahil edilen bu çalışmada dayak gerçekten de sinirli davranışları azaltır şeklinde zıt bir eğilim gösterme eğilimindedir. Biz buna göre ne yapabiliriz? Harris iki anahtar farklı çalışmayı sıfırlar. Birinci yazar şiddeti evde ölçerken diğer bir yazar şiddeti ev dışında ölçtü. Her iki çalışmayı yan yana ortaya koyduğumuzda evde dayağın büyük sıkıntıları üreten ahlâkı bozan bir dönüşüm olabilir. “Dayak kullanmak çocuklar evde olmadıkları zaman çocukları çok sinirli yapmayabilir.” Amaç olarak titreyen dayağı kişisel bir eğilim olarak ikna eden bu öneri tek başına dayağı azaltacaktır. İki çalışmanın ileri sürdüğü gibi. Amerikan toplumunda şiddetin düzeyini azaltacaktır. Sade örnekler çeşitli konulara işaret etmesi Harris’in literatüre eleştirileri boyunca devam eder. Onun oluşmalarının çoğunun içinde çocukların esas kalitelerinde bir düşüş görüldüğü hesaplanmıştır. Çocukların anne ve babaları üzerindeki etkilerinden Ebeveynlerin çocukları üzerindeki etkilerine çözülerek başarısızlığa uğradığı ve alışılmış bir şekilde evdeki davranışla, dış dünya arasındaki davranışlar arasındaki farklılıklar gözden kaçar. Harris’in uyduğu dünya “Çocukların yaşamlarının geri kalanını harcayacakları yerdir”. Bir diğer kaçınılmaz çekişmesi tartışmaarda ayrılmış ailede büyüyenlerin devamlı yara izlerinin çocuğun kişiliğine etkisi var mıdır? Eğer iki anne ve babada varsa çocukların genellikle mutlu olduklarını ve buna karşı çıkılamayacağını Harris yazar ve Eğer anne ve babanın onlara iyi bakıyorlarsa ailenin ekonomik durumu iyiyse ve iyi baktıklarına dair deliller varsa fakat çocukların mutluluğu tartışması Amerika’da babasızlık ve boşanmadan daha önemli bir mesele değildir. Bu tartışma herhangi bir şekilde merkezlenebilir. Babalı çocukların, babasız çocuklara göre daha en iyiye doğru meydana gelerek dönüşüyorlarmı ve onlar en iyiye doğru meydana gelmişlerse bu bir babaya sahip oldukları için midir? Yeterli ve bir konuda uzmanlaşmamış bir meslek sahibi olmayan birçok araştırmacının evet diye cevaplayacağı bu düşünce kesin ve net bir şekilde kanıtlanmıştır. Birçok araştırmacıya göre cevap “evet” olarak saptanmıştır. Harris buna aykırı öneriler getirir. O Judith Wolterstein’in 1980’deki (Surviving the Breakup) onun çok güncel olan ve Amerikan düşüncesinde bir kökten değişikliğe neden olan ve boşanmanın çocuk ve genç üzerindeki zararlı etkilerinden gösteren makalesinden bir altyazı olarak başlar. Münakasasız Wallerstein’in delillerine veya çevirilerine dikkat çeken Harris onun bilimsel çalışmasının tamamen ölümcül bir yarık olduğunu onun bulgularını ölçecek boşanmamış ailelerle karşılaştıracak anne ve babasıyla birlikte olan bir kontrol grubuna sahip değildir. Fakat Harris daima Willerstein’in karşısındaki sorumluluktan kaçan araştırmacılarda hata bulur. Bölümsel olarak sosyolojist olan Sera Mel Anahan ve Gary Sondefur (1994’de ki kitabı Tek bir ebeveynle büyümek) Barbora Dafoe Whitehead’ın patlayıcı makalesi “Atlantik” içinde yer alanları çıkıntılı bir şekilde desenlemiştir. Dan Onayle Was Right Mclalohon and Sondefur’un sonuçları son on yılın en etkili sosyal çalışmalarındandır. Evde bakım olarak yalnızca tek bir biyolojik ebeveynle büyüyen çocuklar; Evde bakım olarak iki biyolojik ebeveynle büyüyen çocuklara göre büyümelerinin ve gelişmelerinin ortalamaları alındığında bu çocukların durumları kötüdür. Ebeveynlerin eğitimsel önbilgileri ve geçmişleri, çocuğun doğduğu anda anne ve babanın evli olması, ebeveynlerin yeniden evlenerek birlikte oturmalarına bakılmaksızın evde bakım olarak tek bir biyolojik ebeveynle büyüyen çocukların durumları kötüdür. Yazarın anlamca “kötü” olarak belirlediği bu çocuklar muhtemelen okulda fazlaca dökülecekler okuldan fırlatılıp atılacaklar ve onlar muhtemelen çok az iş bulabilecekler kızlarda evlenmeden anne olacaklar ve çok fazla bir şekilde açığa çıkacaklardır. Mc Lanahan ve Sondefur ebeveynlerin ayrılığının çocukların problemlerinin nedeni olduğuna inanırlar şeklinde Harris yazmıştır. Fakat bu öyle midir? Bu problemler çocuğun evdeki deneyimleri ile ilişkisiz olarak açıklanabilir mi? Fakat dış faktörlerle birlikte tek ebeveynli ailelerle ilişkilendirilebilir mi? Bu faktörlerin başında gelir ve kazanç durumu gelir. Boşanma tipik olarak ailenin yaşam standartlarında şiddetli bir azalmaya yol açar. Ve bu da çocuğun bazı şeyleri çok güç gayret ve emekle yapması çocuğun kendi akranları arasındaki durumunu etkileyebilir. Kazanç ve gelir daima onların güçlükle onlardan ayrılarak koleje gitmesi çok güçtür. Çok az bir motivasyonla yüksek okuldan mezun olurlar ve hamilelikten kaçınırlar. En önemlisi gelirin etkilerinin zararları onların geliştikleri ve devam ettikleri okuldur. Orta sınıf mahalleler ve iyi orta sınıf okulların çeşitlerinde “çocukların tamamı mezun olur ve çok güç şekilde bazıları bebeğe sahip olur.” düşüncesine göre basitçe çoğu tek annelerde böyle bir şeye rastlanmaz. Harrisin desteklediği sonucun hesaplanmasına yardım edebilir. Bu da el sürülmemiş dokunulmamış bir aileyle birlikte veya ailesiz olarak “taşınmadır” ve çocuk üzerinde pürüzlü engebeli inişli ve yokuşludur. Çoğaltılmış bir şekilde taşınması muhtemelen çocuğun akranları tarafından reddedilmesine neden olmaktadır. Sürekli aynı yerde sabit olan çocuklara akademik problemlere neden olmaktadır. Gelirin zararları kombine edildiği zaman o sonuca ulaşır. İkametteki değişikliklerle; “Bir babaya sahip olan çocuklarla onlara sahip olmayan çocuklar arasında çok büyük farklılıklar hesaplanabilirler.” Boşanmış bir ailenin çocuğu olan bir kimsenin yetişkin olduğu zaman büyük olasılıkla boşanacağı hakkındaki iyi organize edilmiş bulgulara göre ne söylenebilir? Biz burada Nurture Assumption’a neden olan içinde ebeveynsel davranışların görüldüğü, psikolojik etkilerin yetişkinin yaşamında iyi olarak kullanıldığı bir (parça, kesik) teste sahibiz. Harris çalışmasını 1500 özdeş olan ve benzer olmayan yetişkin ikizlerde bu tezi teyit ederek gösterir. Onu raporunda bu ikizlerin Anne ve babalarda arkada kalan (iki ebeveynden birinin arkada kalması) boşanma oranı % 19’du. Ebeveynleri boşanmış olan ikizlerde % 29 olarak düşündürücü şekilde yüksekti. Harris bu sonuçları henüz analiz etmeden yazar ve gösterir. Değişikliklerin yarısı içinde boşanmanın riski genetik etkililiğe katkıda bulunmaktadır ve bu ikizlerle ebeveynlere paylaştırılabilir. Diğer yarıda ise çevresel nedenler etkili olmuştur. Fakat bu değişimlerin hiçbiri ikizlerin evde büyüyüp geliştiklerinin bir nedeni değildi. Kalıtımın merkezi içinde onun fikrinde çevre tarafından kumsallaştırılan ve şekillendirilen kompleks genler tarafından pürüzlü bir şekilde kişisel karakterlerin ayrımı olan kalıtıma Harris “boşanma geni” gibi birşey demek istemez. Bu (boşanma geni) iticiliğe benzer bir muamelenin örneğidir. Mantıksız seçimler veya insanlarla geçinme güçlüklerindeki değişiklikleri artırır. Düşüncesizliğe benzer bir eğitimin örneğidir veya sinirlilik veya meyillerinin başını ağrıtır. Genler insanların boşanmalarının nedeni değildir. Fakat biz bazı genlerin olasılıkların dışında kural koyamayız ve çocuk boşanma olarak devam eden istatistiklerini. Biz problemli ebeveynlere ve problemli çocuklara sahip ebeveynlere uzmanların çocuğu kötüye kullanmanın kalıtımı olarak adlanırılan bazı durumlara diğer nedenlerle kural koyabiliriz. Harris’in ebeveynlere boşanmanın etkileri hakkında endişelenmeye gerek olmadığını söylemesine rağmen ben zaten onu onaylamıştım. O birçok yönden bunun çocuklar için kötü olduğunu dikkatle kararlaştırmıştı. Fakat o boşanma gerçeğinnin kendisinin, çeşitli dışarıya düşünülen türlerinden ayırd edilmesi gerektiğinde ısrarlıydı. Örneğin gelirin zararları, sosyal parçalanma vs. Bunlar sıktı fakat kaçınılmaz bir şekilde refakat edilen şeyler değildi. Çok fazla ayırdedildiği zaman boşanmanın içindedir ve onun kendisidir. Onların evleri yoksa ve uzun süreli etkileri onun kişiliğini etkilemiyorsa o zaman uzun süreli etkileri çocuğun davranış yolunun üzerinde değildir (vurgulama eklenmelidir). Buraya kadar olanları özetlememize izin verin. Sosyalleşme araştırmnasında Harris’in yazdığı, bir şeyi açıkça göstermektir. Ebeveynlerin çocuklara karşı davranışların etkilerini ve ebeveynlerin çocuklara nasıl huzurlu davranması veya tüm içeriği ebeveynlerle ilişkilendirebiliriz. Fakat diğer taraftan, rol olarak şımartılan evdeki genç çocuk strereotypelere göre davranabilir ve en az ebeveyni yaşamı kadar uzundur ve onlarla birlikte olduğu zaman böyle davranır. Fakat onun yükleri götürdükleri ve bu dışardaki rolleri faydaları ile ilgilih içbir delil yoktur. Benzer bir şekilde bir çocuk hasta olarak bakılan bir çocuk evde daima elinde tuttuğu bu gerçekle ebeveyninin karşısındadır. Onların etrafındayken asık suratlı veya geri çekilmiş olarak davranır. Fakat bu zehirli akrabalık onun dış dünyadaki insanlarla olan ilişkilere çevirmeyi gerektirmez. İçerik çocukların evde değişiklikleri nasıl öğrendiğidir fakat içeriğin ne olduğu “Annesinin ona kazak giydirtmesi ve çocuğun dışarıya çıkınca kazağı atması annesinin kazağı giydirtmesi kadar basittir.” Nurture Assumption (Büyütmeyi üzerine alma) dediği kastettiği meydan okuma neydi kısaca ebeveyn çocuk akrabalığı esas önemliliktir diğer insanlıktan gelen akrabalıklara göre ingiliz psikolojist John Bowlhy’a göre “template” bir terimdir. Bu düşünce kayalık yatağı “bedrock principle birçok muhtemelen çoğunlukla klinik psikologları çok popüler insan psikoloji ve gelişimiyle ilgili popüler eğitimlerin kuruluşunda Penelope Leach’in çocuk bakımıyla ilgili klasik teksti Susan Forward’ın Toxic Parent’sına benzemektedir. *ayet o yanlışsa, şayet Nurture Assuption aslında bizim düşündüğümüz “kalıp” değilse ve çocukların yapacakları yoldan neden geri döndüklerini açıklayamamaktadır. *ayet hiçbirşey yapılamıyorsa nedir? Harris (burada kitabının yeniden kurmacı yönü) bu soruya grup-sosyalleşmesi teorisiyle cevaplamayı düşünür. Bu teoriye göre sosyalleşme ebeveynin çocuğa birşey yaptırması değildir. Çocukların kendi kendilerine birşey yapmalarıdır. Yaratılan insan kendi sosyal kategorisideki insanlara nasıl davranacağını öğrenir ve çalıştırır işletir. Onlar ebeveynlerini gözlemleyerek ve taklit ederek yapmazlar fakat onlar kendi akranlarını gözleyerek ve taklit ederek öğrenirler. Bunun dışında çocuklar gruplarındaki diğer insanlara benzer şekilde davranmakta kararlı oldukları gruplardaki çıkan tartışmalar onların ev yaşamları ile akran yaşamları arasındadır. Ve akran grubu evde yaklaşık olarak her zaman rol oynar. Harris’in teorisi ilk olarak linguistikle ilgili kışkırtıcı bulgulardan ilham almıştır. Kışkırtıcı bulgular akranlardır fakat ebeveynler değildir. Göçmen çocukların yeni bir dili öğrenmeleri kararlı ve kesin etkili olarak görünür ki çocuklar yeni bir dili akranlarından öğrenirler. Hemen Nurture Assumption bu gerçeği tahmin edemeyebilir bu yüzden gelişimin diğer bölümleri buna benzer şekilde grup teorisiyle açıklanabilir. Harris’in bu tez için delili sistematikten çok birparça öğün ve durumsaldır ve bu şartlarda onun sosyal araştırma hareketinde daha az dramatiktir. Yine de birçok ebeveynin tanımasının ve kabulünün nedenidir. Düşündürücü küçük fakat destekleyici bir örnek yemek seçimindeki bir problemdir. Öğleden sonra çocuklar ve ebeveynler ve çocuklar yemekte ıspanak, salata ve balık çocuk onların tamamını ısrarla istemektedir. Ebeveynleri tatlı sözlerle kandırmaktadır ve onun katı reddetmelerinde azalma görülmektedir. Günden güne birçok evde genç çocuklar öğün zamanında savaş zamanıdır bu sonuca göre dünyadaki ebeveynsel mdellerin tamamı ebeveynine birlikte aynı yemeği 4 yaşındaki çocuğu ikna edemez. Sonuçta o tüm bu şeyleri yer ve daha fazla yer. Bu değişikliklerin nedeni nedir onun arkadaşı okulda öğle yemeği için salata getirmişse veya onun okul arkadaşı kafeteryada balık yerken sıklıkla bu böyle midir? Kaç tane ebeveyn; Çocuklarının mutlu bir şekilde salatayı veya dana etini veya mantarı yıllardan sonra savaşcı ve kavgacı bir şekilde yemek için evde kışkırtıldığını hayretler içinde öğrenmek istemez ki? Davranışın düşündürücü bir formu çoğu insanın çocuklarıın sigaraya alışmamasını ister. Bu geniş şekilde genç çocuğun üzerinde ağırca bir etki olan anne ve babasının sigara içmesi çocuğun sigara içmemesi olarak geniş bir şekilde varsayılır. Niçin birçok ebeveyn sigara içerken kendini suçlu gibi hisseder sigara içtiği için veya birçok sigara bırakma bu nedenden dolayıdır. Fakat aslında yetişkin çok etkili bir model değildir. En iyi kahinlik genç çocuğun arkadaşlarının sigara içtikleri halde çocuğunda sigara içeceğini bilmek; yetişkinin çocuk üzerinde çok etkili bir model olmadığını Harris yazar. Sonra sigara için ebeveynle çocuk arasındaki korelasyon nasıl açıklanabilir? Burada tekrar biz kalıtımın rolünü işten çıkaramayız. Kalıtım potansiyel olarak nikotine düşkünlük çok az bir şekilde kısmen genetiktir. Diğer bir cümleyle genç çocuğun sigara içen akranlarının sigara içme davranışını mı belirler veya genç çocuğun sigarayla ilgili hiçbir deneyimi olmadığı halde sigara içip içmediğini akran gruplarının baskısı belirler. Harris tartışır. Onun genleri, kancaya takılıp takılmayacağını belirler, saptar. Son olarak suçluluk genelde Harris’in son çalışmasında yazdığı, davranışsal çalışmalar evin çevresini paylaşan ikizlerde veya kardeşlerde birinden diğer birine benzemede ev çevresinin çok az bir etkiye sahip olduğunu yazmıştır. Fakat cinayet işlemiş bir kardeşi olan bir çocuğa bu şekilde bir değişken verdiğimizde çocuğun cinayet işleme olasılığı yükselecektir. Birçok gözlemlerden çıkan bu sonuç Nurture Assumption için de-facto delilidir. “Cinayetin karşılaştırılması”. Kardeşler ve ikizler herhangi bir şeyi evin etkilerine göre yapmak zorundadırlar. Harris bazı farklı korelasyonları onaylar. İki kardeş aynı yaştaysa ve aynı cinsiyetteyse suç işleme cinayet bakımından karşılaştırıldığında bu kardeşlerin suç işleme oranlarının yüksek; Tek yumurta olmayan ikizlerin kardeşlere göre daha fazla; Birçok zamanını ev dışında birlikte geçiren ikizlerin; Ayrı yaşamlar şeklinde ayrılmış olan ikizlere göre suç işleme oranlarının yüksek olduğunu bilgiler incelendiğinde çok yakın bir şekilde bu bilgilerin meydana geldiğini söylemiştir. Fakat kardeşler suç işleme bakımından çok az olasılıkla karşılaştırılabilirler eğer biri çeşitli yıllar bakımından diğerinin üstündeyse (yaşça) buna rağmen ev çevresi aynı kalmaktadır ve Harris’in önerisinde kaybedilen çizgi aynı evi ve daima aynı mahalleyi ve bazı nedenlerde de akran grubu olarak görülebilir. Bunların ötesinde hiçkimse çocukların evin dışındaki bir dünyadan etkilenmediğini ciddi bir şekilde inkâr edemez. Bu şudur; Niçin ebeveynler internet’in üzerinde bir gerçek olan, evlatlarının en iyi arkadaşının okulda mini etek giymesinden daha fazla endişeleniyorlar. Buna rağmen Harris bu durumdan hoşnut olması basit değildir. Akranların rekabetleri çocuğun gelişiminde bir güçtür. Fakat bazen veya muhtemelen, birçok nedenle etkililiğe benzer “Ana” nedenlerdir. Tabii ki çoğu çocuk yapar. Bölümlerin içinde genetik nedenlerle ebeveynlerine birçok yönden benzeme eğilimindedirler. Tabiki evde çeşitli şeylerin tamamı öğrenilir. Dil, tarz, biçim, pişirme, doktor olabilmektir. Tır şöförü olmak nasıl bir duygudur. Ve bu yüzden bunun üzerinde baskı vardır. Dış dünyadan aldığı bilgilerin bir bölümünü dönüştürür. Bazı durumlarda çocuğun evde öğrendikleri davranışlar ve tavırlar çocuğun akran grubuyla çatışmaz. Harris bu etkilerin ömrü boyunca alabileceğini kabul eder. Fakat burada bir ovalama vardır. Bir gerçek nokta “çocuklarının yaşamlarının yönünü ebeveynler belirlemek zorundadırlar.” Harris’in görüşüne göre hangi mahallenin içinde yaşayacağına ve dolaylı olarakta hangi çeşit akranlarla ilişki kuracağını yakın yıllarda bu şekilde not eder. Ebeveynler neredeyse tamamen kontrola sahiptirler bu meselenin üzerinde çok durmuşlardır. Fakat çocuklar on yaşına ulaşıncaya kadar veya buraya kadar “tüm iddialar çalışmaz” onların çoğu önceki ilişkilerin kötü akran gruplarının iyi akran gruplarına çevrilmesini ümit edebilirler. Okul ve mahallelerdeki bazı çatışmalar evde öğrenilenlerle minimize edilerek sonlandırılabilir. Çocuk yetiştirme konusunda neredeyse tamamına göre bir zerre olan çağdaş literatürün karşısında durmak stres için olduğunu belirten Harris gayretli birşeyler yapmaya çalışan hiçbir anne çocuğuyla ilgili tavsiye bilgiler veren öğüt kitaplarını çocuğunun saygınlığını ve itibarını desteklemek için okuduğu kitaplardan gayretinin bu kitaba benzer bir şekilde çok azına sahip olduğunu eğer bazı uzun etkiler onun kişiliğinde ise işitmek isteyecektir. Faydalı ve yarar sağlayan saygınlığından emin olunan bazı statülerden veya arkadaşlarıyla birlikte bir tenis kulübüne üye olmaktan çok muhtemel olan bazı ateşli etkileri öğrenmek isteyecektir. Kültürümüzde uzun süre önce bize verilen “çocuğu biçimlendirme” olarak verilen bu görüşe göre ebeveynler evlatlarının üzerindeki etkileri pozitif yönde mantıksal olmaktan uzak ve limitlidir. Yine de bununla beraber Harris’in söylemek istediği mesaj bir yönden daha fazladır. Bir ideal olarak biz çocuklarımızı hayallerimizde tasarladığımız şekilde yetiştirmek isteyebiliriz. Bu çok az aldatıcı olan düşünce bizim ebeveynler olarak sahip olduğumuz problemler için başlıca dileğimizdir. Sizin için yanlış olan nedir? O cümle bölümünü okuyucu olarak sonlandırır. “Çocuklarınızı kabahatli ve kusurlu görmeyin” Judith Rich Harriss doğru olarak söylediklerinden başarılı bir şekilde bizi ikna edebilmişmidir? Bu cevap geniş bir bölümdür. Bilinen sosyal çalışmaları ve psikolojiyi nedensel olarak ele alarak standart bir şekilde ikna etmeye çalışır. Harris’in Nurture Assumption’a saldırısı bizim gördüğümüz onun tartışmasının yıkıcı tarafı, neden şeklinde ebeveynsel ve çocuk davranışı arasındaki ilişkiyi adım adım eleştirerek göstermesidir. Bazı nedenlerden dolayı onun gösterebileceği sonuçlar çeşitli metodolojiler bakımından limitlidir. Örneğin kontrol grubunun yokluğu veya diğer hesaplanan faktörler yönünden gözleme dayalı ebeveyn-çocuk etkisini gösterecek bir kontrol grubuna karşın katılımı gözönünde bulunduran bir kontrol grubunun yokluğu gibi faktörler yüzünden araştırmaları metololojik bakımından arızalıdır. Harris’in yazdıkları bu damarda, aydınlatılamaz fakat ikna edici bir yoldan geçebilir. Diğer bir duruma göre iyi çalışmaların birisi ebeveyn ve çocuk arasındaki korelasyonu güvenilir bir şekilde gösterir. Harris’in başvurduğu farklı teyetlediği korelasyonlar yaratılıştan şüphelidir ve bazı olaylarda nedenselliği ispatlanamaz. Bu güçlü polemiksel silahlar 18. yy’ın İskoçyalı filozof David Hume kendi ait olduğu yy’da metafiziğin karşısında yasanın himayesine sığındı. Hume’nin tanınmış ve basit gerçeği güneşin hergün yükselmesi ve doğmasıydı. Çoğu insanın, bu gerçekten yanlış yargıya vardığını, yani güneşin yarın doğacağını çünkü güneşin bir önceki gün de yükseldiğini o tartışır. Fakat Hume’ye göre bu model çöküntüye uğrayan bir kalıp değildi. Ve bu kalıp sadece olayların devamlılığını ve sürekliliğini başlatıp göstermiştir. Hume’nin görüşü filozoflara kendi eksersizlerine bakmaları gerektiğinden çok kıvılcımlanan son batı düşüncesinin devrimini hatırlattı. Hume yüzünden, İngiliz empristik gelenekleriyle karasal zıtlıkların tüm formlarında gelenekler olan yollarla modern felsefe gelişti. Çok ünlü bir şekilde Immanuel Kant onun cevabını Kant’ın Humean Skepticisiminde Crituque of Pure Reason adlı kitabında formüle etmeye devam etti. Hume’nin çok varoluşcu görüşünü borç alarak tanınmış bir fikri kitabına koydu Hume’nin o görüşü onu doğmatik uykusundan uyandırmıştı. Dürüstçe söylemek gerekirse Harris sahip olduğu tartışmaya ve buna benzer diğerleri psikoloji üzerinde gelecekte uzun süreli etkili bir yoldu. Freud’un sarılmasından ve davranışçıların limitlerinden her ikisinden de bizi özgür bırakmışlardı ve aynı zamanda bize yeni gerçekçiliğin açılması, insan gelişimiyle ilgili diğer gerçekler, özellikle katılımın rolü ve akran gruplarının önemliliği, onların desteklemeleriyle gereklidir. Bu hırslı ümidin başarısı kritik olarak bir nedensel sorunun cevabına bağlıdır. Psikolojinin nedeni; Harris’in kararla ve ısrarla epistemolojik standartlarının kanıtını talep etmiştir (Harris epistemolojik standartların kanıtını ısrarla talep etmiştir). Sosyal araştırmacılar tarafından tüm bu çalışmalar dağı gerçekten korelasyonlar, nedensel kanıtlara sahip olunamayan yararsız sonuçlar mı toplamışlardır. Ben öyle olduğunu düşünmüyorum. Bazı basit temelli korelasyonlar diğerlerinden daha anlamlıdır. Benim beynimde fikrimde anlamsal olarak istatistiksel olarak yeterli veya teknik kavramlara sahip değilim fakat buna rağmen bazı nedenleri bayanlar veya baylar anlamlı bulabilir. Onun işaret ettiği “eve” döndüğümüzde onun korelasyonlarının yararları limitlidir. Harris analoji yöntemiyle örnekler üretir. Bunu desteklemek için broccoli yemek veya zenginlik birlikte tutarlı gittikleri gösterilebilir. Biz bu gerçekten şu sonucu çıkarabiliriz. Broccoli yemenin nedeni zenginliktir. Biz broccoli yemeyi durdurduğumuzda fakir mi olacağız? Onun görüşüne göre Nurture Assumption da desteklenerek kullanılan korelasyonlar bundan daha güvenilir değildir. Fakat bu analoji en kötü olanıdır. Bizim hiçbir şekilde broccoli yemenin nedeni zenginliktir diye bir sonuç çıkaramayız ki bu bunların bağımsız değişken olduğunu biliyoruz. Önemli sosyal olayların çok büyük olduğunu biliyorken bazı korelasyonların çok büyük olduğunu biliyorken David Blankenhern’un kitabı “Babasız Amerika” iyi nedenlerle işaret eder. Ne yazık ki Harris onunla ilgili tartışmamıştır. Dikkatli yazar sosyal çalışmaların nedenlerinin ispatlanmasının güçlülüğünü kabul ederek yola çıkar. O yinede olayların beyazlığını tartışarak devam eder ve babasızlığın köklerinin sayıca fazla arzu edilmeyen davranışın üzerinde uzandığını destekler. Blankenhorn’un sözcüklerinin içinde babalarından ayrı yaşayan çocuklar; çok benzer bir şekilde duygusal veya davranışsal problemleri yönünden okuldan kovulan, akran gruplarıyla anlaşmakta güçlük çeken ve polise karşı suç işleyen çocuklardan çok uzaktırlar. Douglas J. Beshanov’un dikkatle şu gerçeği söyler. Yayılan risk çocukların seks yönünden kullanılmasının yayılan riski direkt olarak babalıkla evlenmenin düşmesine bağlıdır şeklinde dikkati çeker. Buradaki korelasyonlar kendi kendine konuşabilir. Eğer bana gelir için uygun kontrollerin sağlandığı bir nesil ve geri kalanında babasız bir grup ele alındığını gösterirseniz eğer evdeki yüksek suç davranışlarının yüksekliğini, çocuk kullanmayı okulda suç’un ve geri kalanının tamamının ortalamalarını size gösterebilirim. Bu şüphesiz doğrudur. Çocuğun davranışlarının bölümlerinde genetiksel etkilerin önemli olduğundan Harris iddialıydı. Biz çok güç bir şekilde nedenselliğe bakmadan şüphe eden metafiziğin ötesine yerleştirmeye çok güç bir şekilde ihtiyacımız vardır. Eğer babasızlık davranışlarının muhtemel çeşitlerinin tatminini güçlü işaretiyse biz bundan sonra eğer bu davranışları azaltmak istiyorsak babasızlık çeşitlerinin bazılarına baksak iyi olur. Metafiziğin amaçları için David Hume’nin gözlemleri gerçekten derin ve esaslıydı. Güneş yarın yükselebilir mi gibi düz bir bahisten onu durdurabilirler mi? Aslında biz uygun bir şekilde tüketilen sosyal çalışmaların bulguları hakkında buna benzer bahisler yapabiliriz. Biz broccoli yemenin nedeni zenginliktir yargısı bizim koyduğumuz kuralın dışındadır. Fakat bizim sahip olduğumuz kural bu düşüncenin dışındadır. Bu da babasızlığın sayıca fazla davranışın köklerinin nedenidir. Gerçekten de böylece nedensel bir yargıya varılabilir. İkinci problem Harris tutarlığa başvurur. Onun yüksek incelemesinde sosyalleşme araştırmacıları bağımlı olarak sıklıkla etkili olurken davranış genetikçileri etkili olmamıştır. Buna rağmen Harris sıklıkla bahsedene kadar ben ünlü ikizlerin çalışmasını veya tartışmalarını sıraya koyduğu diğer çalışmaları buna rağmen okumamıştım. Tartışmalarını sıraya koyduğu diğer çalışmaları çok bereketli bir şekilde açıktır ve o görüşlerini eğitmeye çalışmaz. Örn. Şiddete benzeyen görüşünü eğitmez, yetiştirmez. O örneğin şiddete benzeyen şeylerin sosyal araştırmalar içindeki karşılıklarını salık verir. Davranışsal genetikler kesin bir şekilde kişilik eğitimini tanımlamışlar mıdır? Onlar kişisel, özel bireysellikler için yetiştirme, eğitim olarak nasıl karar verebilirler. Biz gerçekten de bu çalışmanın bulgularını güvenle alabilecek miyiz? Eğer onları özgür bir şekilde yerleştirdiği varsayımları açıklamaları diğer başarısızlığa uğradıkları Harris’in başka yerlerde becerikli bir şekilde kişiselleştirdiği bu çalışmaların bulguları gerçekten de güvenli ve diğer başarısızlığa uğradıkları Harris’in başka yerlerde becerikli bir şekilde kişiselleştirdiği bu çalışmaların bulguları gerçekten de güvenli olarak alınabilir mi? Benzer bir şekilde Harris gelişim psikolojisinin tüm değerlendirmelerini yutar olarak ortaya çıkar. Bu düşünce tüm insan karakterlerinin ve yeteneklerinin genetiğin üretimi olan miras Darwin’in adaptasyonu tarafından fazlaca değil sadece eleştiren kritik yudumlar tarafından şekillendirilir. Buna rağmen o kesin bir şekilde değiştirebilmek için çok dikkatlidir ve bazı alanlarda odaklanmıştır. O çeşitli çeyreklere bağımlı olduğundan onun derin eleştirileri çok az can sıkıcı görülmez. O derin ve alaycı bir şekilde psikolojik araştırmaların kesilen ve geniş bir şekilde yargılanan ve tam olarak da verileştirilmeyen kısmıyla ilgili görüşlerinde ısrarlıdır. The Nurtere Assumption’un açılış cümlesi açılışı özellikle önemli bir saldırıyla açılır önemli görüş noktası ise onun kitabının açılış cümlesi kendi kendisini tarif eder “Çocuk kişiliğinin görüşü-“ karakteri adlandırmak için ne kullanılabilir” şekillendirmek veya değiştirmek çocukların ebeveynleri tarafından ne kullanılabilir. Hiçbir açıklama ne burada veya başka bir yerde önerilmemiştir. Harris’in karakter veya kişilik dönemlerinde ve karakter onun index’inde hiç görülmemiştir. Düz bir şekilde karakterin kendi kendine devam eden ahlakın duyarlılığına inanmasına rağmen; bölümden bölüme insan davranışının bazı tartışmalarına tahammül eder. Buna rağmen neye inandıysa onu bir pasajın can alıcı yerine koyması, sosyal davranışın ahlaka benzer diğer formlarıyla bütünlük içinde elde edilenleri bir şekilde bağlamıştır. Bu meseleyle ilgili olarak benim söyleyebileceğim bir dereceye kadar çocukların evdeki ahlak standartlarını kendi dış dünyadaki çevrelerine taşımaları gerektiğini ve iki grup arasındaki çatışma; evde ahlak değerlerinin mi yoksa akran gruplarının mı rol oynayacağı çatışmasını biz diğer bütünlük içinde görüyoruz. Harris açık bir şekilde bu çatışmanın olmayacağını düşünüyor. Ne yazık ki bu noktada tek delil merkezlenmiş kitabın içinde çeşitli zamanlarda 1928 çalışmasının H. Hartshorne ve M.A. May tarafından ve Studies in Deceit diye adlandırılan bu çalışmadaki iki araştırmacı Harris tarafından kendi zamanlarının gelişimcilerinin önünde oldukları şeklinde tanımlanır. Çocuklara dolandırmaları veya çalmaları ile ilgili aynı türden çeşitli ortamlar kurulduğunda; evde, sınıfta, atletik müsabakalarda, yalnızca veya akran grupları huzurunda Harris’in paragraflarının bir bütününde dürüst ve namuslu olduğunu bir bölüm paragrafta diğer paragraflarda ise dürüst ve namuslu olmasının gerekmediğini söyler. Mücadeleye ve kaba takılmalara sahip olmasına rağmen son on yılda Hartshorne May’ın çalışmasının üzerinde olan ve karakterin varolmadığına inanan ve iconografik statüden gelen ve diğerlerinin aynı görüşte olduğu The Nurture Assumption’un yazarının bize söyleyemeyeceği nedir? Harris’in gerçekten de sosyal bilimsel tartışmasında Harris zamana yalvarır ve diğer bir durumda şüphelerini Nurture Assumption’a atar fırlatır. Henüz dalavericiliğin içindeki çalışmanın nedeni içinde o dilini yutar. Niçin, Neden, bir kuşkudadır. Hartshorne May’ın üzerindeki görüşleri hesaplamada ayrılırlar. Neden Hartshorme’den ayrılır ve bu görüş Hartshorne’nin üzerindedir. Hartshorne May onun arasındaki içerikten ve daima akran ve akran gruplarının kazanacağında işareti olmasına zarar verir. Çocuklar onların ahlak standartlarını evde öğrenebilir mi ve kendi akran gruplarında çatışmayla karşılaştıklarında onlara düz bir şekilde başvurabilirler mi? Veya bunu yapmazlar mı? Bu soru dolaylı anlatarak basitçe çözümlenemez. Çocuklar aksanları ve elbise stillerini kendi ailelerinden çok kendi akran gruplarından öğrenir bu yüzden onlar davranışının diğer formlarını onlardan kazanırlar. (Onun sahip olduğu tartışma nedensel bir yanlış düşünce içerir) Özellikle moral standartların oluşturularak akran gruplarının inançlarının karşısında koşması büyüleyicidir fakat böyle olduğunda ne meydana gelmiştir ne olmuştur. Harris bu soruyu daldırır. Burada niçin dinden kuşkulanılmaz. Biz ahlak’tan konuştuğumuz zaman, bizim konuştuğumuz birşeylerin çok azı-yanlızca dört özet hafifçe araştırılmış kitap görünüyor. Harris’in bize inandırıcılığı din (onun analojisine göre) yemek pişirmeye benzer. “Ebeveynlerin hala çocuklarına verecekleri bazı güçler vardır” Çünkü bu evi sınırlandırmanın en önemli bölümüdür. Bu sözcük gurubu “Akran gruplarının yüklenme ile karşı koymaları” ile yerli lehçe çünkü kontna Harris, çocuklar ve ergenlik yaşına yakın gençlerin özellikle evlerine moral standartları taşımalarını bekler. Standartlar sıklıkla dinsel prensiplerle temellenir. Bu meselenin uzunluğu çok ağırdır ve onun ilişkisi çok geniştir. Tek bir çalışmanın kamışının geri kalanı 60 yıl öncesini aşarak yapılır ve hala doğruluğundan şüphe edilir ve Harris ‘in baştan savunması ufak bir hatadır. Hala Nurture Assumption gerçeği psikolojiyi ve onun bizim kuruluş temellerini sarsmıştır ve bu sarsılma hünerini ve becerikliliğini gözden kaçırmamıza neden olmaz ve dikkatimizi dağıtmaz. Onun cevaplamada ısrarlı olduğu çalışmasının çeşitli etkileri profesyonel ve popüler olan çalışmasının içine kendi borçlarının içine koyar. Bazı ayakta duramayan okullar onun tedavi edici kritiklerinin ihtiyacı içindedir fakat buna diğerlerinin ihtiyacı yoktur. The Nurture Assumption’da Harris’in kritiklerinin acı çekmesi itimat edilmemesinden dolayı inanılmamasının nedeni kalitesiz bir araştırma olmasıdır fakat bizim toplumsal problemlerimiz için acil bir iş yapılmamıştır. Aile yaşantısına entegre edilemez. Bunların ilki ve en önemlisi aile yaşantısının bütünleştirilmeden parçalanması ve dağıtılmasıdır. Bu kritikler bir noktaya sahiptir. Fakat Harris’in kitabının birçok nedenle Haris’in kitabının ilgi çekici bölümleri vardır ve araştırmacılar bize ne söyledilerse bu kitapta dikkatle değerlendirilir muhtemelen özellikle bizim görüşlerimizi destekler görünür iyi bir bölümün içindeki kötü bilimsellik servisinin tamamını yok edecektir. Nurture Assumption daima korkuludur ve ebeveynlerin toplumdaki hoşgörülerini anlayışlarını etkisiz hale getirmeye izin verir ve etkisiz hale getirir (Zaten yağma olan toplumdaki bu mesele tamamen yok edilmiştir). John Leo bunu şu şekilde koyar” delillerin içindeki acı ve ebeveyn kaybı ebeveyn altı ve ebeveynsiz çocukları kalçanın içindeki derin acılara benzetir. Buradaki görüş noktasında birçok kritik vardır. Kasabanın en yırtıcı komşuları Leo’nun anladığı anlamda ebeveyn altı ve ebeveynsiz çocukların çıplak denetlenen bir bantla nereye olursa olsun saçıldığını görmek isteyeceklerdir. Bu bakım programından sonra okulun içindeki, kasabanın karşısındaki alışveriş dükkanına ve fast food’lara takılan eski çocuklar zaman içinde geçip gidecekler çünkü onların böyle olmasına izin verilmiştir. Çünkü onları evde bekleyen hiç kimse yoktur. Daha sonra onun okuyucularının geri kalanları onun fikirlerini benimseyerek kesin bir şekilde emin olarak çok ciddi olarak düşünmeye başlayacaklar ve az veya çok onun düşündüğü gibi düşünmeye onun düşünceleri onları da etkileyecektir. Bunların hepsi iyilik içindir. Daha sonra iyi bir çevreye sahip olmayan çocuklar ne isterlerse yapabilirler. Buradaki herşey fakat burada ebeveynler karanlıklar içinde görünecekler. Dünyada buna benzer şekilde tekrar Leo’nun sözcüklerine dönelim kutlamak için zaman olmayan saçma kitap kendi kendini haklı çıkarmıştır ve içine çekmiştir ve ebeveynsizliği saygı duyulur ana akarsu aktivitesi yapmıştır. Henüz doğruda Harris’in kağıtlarının içinde çok az kendi kendini görev karşısında haklı çıkarır ve hatta her kim olursa olsun çok az rahatlatan ve ebeveynliği çok az kabul eder. Zıt olarak çeşitli sayıda mücadele meselesidir. Harris tartışmalarını dolaylı bir pozisyonda ebeveyn yokluğunu pozitif olarak ve yıkıcı olarak gösterir. Bakımevlerine dikkat çeker, yanlızca iki paragrafı özne olarak adar açıkça arzu ettiklerinin dışında ve onun halkalarından kaçınır fakat iki paragraf eğiticidir. Geçmişte “yalnız aileler problemleriyle birlikte günlük bakım merkezlerine eğitimsel bakım için düşünüldüğünde bu çocuklar için kötüdür şeklinde yazarken bugün günlük bakım merkezleri geniş bir ölçüde “normal” aileler tarafından bebekler veya okulöncesi çocuklar evde veya günlük rutinlerini evde veya bu bakım merkezlerinde geçirdikleri yer alarak belirlenmiştir. Harris’in anlamlandırdığı günlük bakım merkezlerinin kişiliğin uzun süreli etkileri ile ilgili henüz bir delil yoktur. Bebeklerin ve küçük çocukların ailelerinden ayrılarak dış dünyaya alınması ve ailenin dışında zamanlarını geçirmeleri ile ilgili bu durumu destekleyici şeyler yoktur. Aslında “Nurture Assumption”un delilleri tamamen sonucun karşısındadır. Yeniden anımsandığında Harris erken yıllarla ilgili olarak ne söyledikleri yalnızca ebeveynlerin egzersiz yapabileceğini “bir güç” olarak belirler. “Onlar çocukların akran gruplarının kimler olacağını belirlerler”. Bu ebeveynsel bir etkinliktir çocukların üzerinde sahip oldukları görüşlerle ve kesin bir şekilde etkilidirler. Bu görüşler Harris’in tartışmalarının doruk noktasıdır. Ebeveynler günlük bakımevlerinde kendi güçlerini akran seçmeleri için kullanıyorlar mı? Ebeveynler ve diğer çocuklar aynı grup içinde kendi normlarını ve istek ve arzularını paylaştıkları zaman hatta onların evlerinde ne olduğunu bilseler çocuklarının sosyalleşmesine yardım edebilirler mi? Bu yönden günlük bakımevlerinin dövülmeye ihtiyacı yoktur. Bu da çocukların yaşadığım yerde birçok ebeveyn dadı veya ev yardımcısı kiralar. Çocukların çoğunun akran grubu Ebeveynler tarafından değil bebek bakıcıları tarafından seçiliyor. Birçok ebeveyn baygınlık geçirici bir ideale sahip değildir. Çocukları tüm gün dışarda oynarlar ve buna rağmen onlar çok az şey bilirler oyun arkadaşının evinde ne olup bittiği ile ilgili bilgileri yokken Eğer Harris buna rağmen akran gruplarının önemliliği ile ilgili bölümle önemli alarak doğrulasaydı ev dışındaki ebeveynler okulöncesi yıllarda ne yapacaklarını iki kere düşünme ihtiyacında olacaklardı. Yetiştirme varsayımına duraklama verilmesinin nedeni herhangi bir kişinin aklını çelerek onu yanlış sonuçlarla kucakla-ması Harris’in iki dilli eğitime başarısızca bakmasındandır. “Kasvetli bir başarısızlıktır”. O grup sosyalleşme teorisini tahmin ederek yazar. Onun çocukların ortak amaçlarda birleştirildiği, çocukların eğitimle ilgili ödevlerinin ve çocukların farkına varıldığı farklı etnik veya kültür altı çoğaltılmış kültüre dayalı hiçbir araştırması yoktur. Yada bakım sistemiyle ilgili radikal reformları öneren bir politikası yoktur. Sonuçta Harris’in kitabı okumayı hak etmek için tartışmalarının entrikalı olması yüzünden üzerinde durduğundan pratik değildir. Ya da muhtemel olarak yetiştirme varsayımı yeniden hazırlanarak psikolojiye dönüştürülecektir. Steven Pinker’in tahmin ettiği gibi psikologlar onun için kavga edecekler. Geri kalanlarımız onunla ilgili düşüneceğiz. En iyisi yetiştirmeyi üstlenme ebeveynlerin ahlak yönünden kafa yormalarını hazırladı. Harris’in önerdiği can alacı nokta karı koca ilişkisine benzer olarak bu ilişkilere saygı duyulması gerekir. Eşinize nasıl davranacağınız bir mesele olabilir. Tabi ki bu şekilde davranırsınız. Veya bu bir mesele olabilir. Tamamen ayrılmış ailelerin uzmanları evliliğin ahlaki değerlere sahip olmayan amaçlar yüzünden bazı evlilikler dağılıyor. Ben bu yolu beklemiyordum. Ben kocama şimdiden yirmi veya on yıl nasıl olacağına göre davrandım. Buna rağmen onun benimle birlikte olacak şekilde mutlu olarak etkilemesini ve on veya yirmi yıl sonra da arkadaş olarak kalmayı isterdim. Bizim kontrol edebileceğimiz muhtemel şeylerden sonra ne gelebilir. Biz çocuğumuzun hayatını evde kesin bir şekilde değiştirecek mükemmel kesin bir güce sahip miyiz? Eğer böyleyse biz onları okuyacağız. Eğer okumamız için bir neden yoksa onu Harward’a gitmesine yardım edelim. Çünkü onların hoşlandığı sevgi çevresini sağlamalı.
Cevapla
Misafir - avatarı
Misafir
Ziyaretçi
24 Nisan 2006       Mesaj #98
Misafir - avatarı
Ziyaretçi
Eğer Harward’a gitmekten hoşlanmayacaksa ona sevgi çevresiyle onun sosyal veya bilişsel gelişimini sağlayacak şekilde uyarmalıyız. Böylece iyi bir şey yapmış oluruz. Biz onlarla birlikte olmayı denemeliyiz, onları gelişirken bizden ayrılarak hata yaparak düzenli yara izlerine sahip olmalarını önleyeceğiz. Bu onların mutluluğunun ve iyi olmalarının nedeni olacaktır. Bunların tamamı ve bu yüzden biz çocuklarımızdan zevk almalıyız. Çünkü onların varoluşu bizim için ödüldür. Bu korkutucu bir düşünce midir yoksa anne ve babaların oltadan kurtulmak mıdır (sorumluluktan kaçmak mı olur?) Birçok anne baba gibi “şimdiye kadar anne babalık üzerine birçok edebiyat parçaladım. Beyaz Sarayda yaptığım konferanslarda çocukların algılama kabiliyeti üzerine konferanslar vardır. Kısa bir süre önce yine de bu okuma işini pek de dikkate almadığımı farkettim. Tabii ki bu sıkıldığımdan dolayı değil (yine de doğruluk payı var). Fakat bu işte garip bir zevk alma ve tebrik etme isteğiyle karışık bir duygu. Fakat yapılan bu iş son derece itici hale gelmiştir. Anne babaların kendilerini çocuklarına adaması konusundaki uykusuz geceler birkez çocuksuz geçen bir hayat hakkındaki tüm bu çocukca konuşmaları herkes biliyordu. Biz ne yapıyoruz konusundaki üstelemeler tuvalet eğitiminden tutunda gece yatarken neler yapmaları gerektiği konusuna kadar en ince ayrıntıları bile mükemmele ulaştırma çabası bütün bunları alışılır hale getirecektir. Bana göre Judith rich Harris’in kitabındaki bu eserdeki en inanılmaz ve mükemmel olan şey dinle ilgili olan taraflarını serbestliğe kavuşturma girişimidir. Aynı zamanda çocuk ve anne baba arasındaki o saf bağın kopmaması için bizi teşvik etmesidir. Birçok insanın şimdiye kadar hiç yüz yüze gelmediği en ağır etiksel başkaldırı olduğu söylenir... Anne baba ve çocuk arasındaki o sıcak ilişkiye göre sevme işi birçok insanın şimdiye kadar hiç yüz yüze gelmediği en ağır etiksel başkaldırı olduğu söylenir. Shakespeare bu ünlü deyimi “benim sıcak ilişkilerime göre sevme” deyimini bir sevgilinin dudakları arasında değil fakat babasına hitap eden küçük bir çocuğun ağzında vermiştir. Karı koca arasındaki ilişkiden anne baba ve çocuk arasındaki bağdan daha fazla tıpkı Shakespear’in eserindeki Lear’ın çok geç farkettiği bir şey olan bu bağ bu sıcak bağın koşulsuz yeminini oluşturmaktadır.
yazı tek bi msja sıgmadıgı için böle oldu(Msn SadMsn Sad:
Cevapla
ahmetseydi - avatarı
ahmetseydi
VIP Je Taime
24 Nisan 2006       Mesaj #99
ahmetseydi - avatarı
VIP Je Taime
Kafein içeren kola ve çay gibi içecekler, idrar söktürücü etkilerinden dolayı su kaybına sebep oluyor. Ateşli çocuklara bu içeceklerin içirilmemeli

Ankara Eğitim ve Araştırma Hastanesi Çocuk Kliniği Şef Yardımcısı Dr. Ülkü Tıraş, ailelere, "Ateşli çocuğa kola ve çay içirmeyin" uyarısında bulundu.
Bebeklik ve çocukluk çağında anne ve babaları en çok endişelendiren durumların başında "ateş" geliyor. Aileler kendilerinde telaş uyandıran bu durumla sık sık karşı karşıya kalıyor. Enfeksiyon hastalıkları en sık olarak
bağışıklık sistemi olgunlaşmasını henüz tamamlamamış olan 3 yaşın altındaki bebek ve çocuklarda görülüyor. Bu açıdan anne ve babaların ateşin nasıl oluştuğu, nasıl ölçülüp değerlendirildiği, ateşe neden olan ciddi bakteri
enfeksiyonlarının belirti ve bulgularının neler olduğu, ne zaman ve nasıl tedavi edilmesi gerektiği konularında bilgi sahibi olması önem taşıyor. Dr. Ülkü Tıraş, ateşin, vücudun farklı virüs, bakteri ve diğer mikroorganizmalarla savaşın nedeni ile ortaya çıktığını belirtti.



ATEŞ ÖLÇÜMÜNDE EL YERİNE TERMOMETRE KULLANIN

"Ateşin en sık görülen sebebi enfeksiyonlar olup, çocuklar hayatlarının ilk beş-altı yılında çok sık viral enfeksiyona bağlı ateşli hastalık geçirebilir" diyen Tıraş, ateşten şüphelenildiğinde, çocuğun vücut ısısının mutlaka ölçülmesi gerektiğini işaret etti. Traş, çocuğun alnına dokunularak hissedilen vücut ısısının güvenilir olmadığını ifade ederek, bu konuda termometre kullanımını önerdi.
İnsanlar için ortalama normal vücut ısısının 37 derece olduğunu bildiren Tıraş, "Eğer çocuğunuzun vücut ısısı makattan 38 derece üzerinde, kulaktan 37.8 derece, koltukaltından 37.2 derece üzerinde ise, ateşli kabul edilebilir" diyerek aileleri uyarıyor.

Tedavi konusunda aileler tarafında çok fazla doğru bilenen yanlış uygulama yapıldığını bildiren Tıraş, anne ve babaları dikkat etmesi gereken noktaları şöyle sıraladı:

"-3 ay ve altındaki tüm bebeklerin mutlaka tıbbi değerlendirilmesi gereklidir,
-Susuzluğu engellemek için, vücut sıvısını eksik bırakmamak gerekir,

-Yüksek ateş, özellikle küçük çocuklarda hızlı su kaybına sebep olarak dehidratasyon yaratabilir. Su, çorba, meyve suları verilebilecek iyi seçeneklerdir. Kafein içeren kola ve çay gibi içecekler, idrar söktürücü etkisinden dolayı su kaybına sebep olacağından, içirilmesi engellenmelidir,

-Yemek istemeyen çocuklar beslenmek için zorlanmamalıdır. Çocuğunuz ne yemek istiyorsa kabul edilebilir miktarlarda izin verilmelidir,

-Okula giden çocuklar ateş 24 saat yükselmeyinceye dek evde istirahat etmelidir,

-Alın, şakaklar, koltukaltı, kasıklar ve bacak arkalarına ıslak ve ılık kompres uygulanması, ateşi düşürmede oldukça etkili bir yöntemdir. Soğuk su ve alkol, ateşte daha fazla yükselmeye sebep olabilecek titreme
yaratacağından, kullanılmamalıdır. Uygulanan kompresler sık sık değiştirilmelidir.

-Aşırı kıyafet giydirme, ateşin daha fazla yükselmesine neden olabileceğinden, çocukları çok az giydirmeli, uyuturken giysiler daha da azaltılmalıdır,

-38,9 dereceden daha düşük vücut ısısına sahip ateşli çocukların çoğunda, eğer çocuğun genel durumu iyi ise, ilaç ihtiyacı olmayabilir. 38,9 derece üzerinde ateşli ise, asetaminofen veya ibuprofen içeren ateş düşürücüler,
çocuğunuzun yaşı ve kilosuna göre verilebilir. Çocuğunuzun yaş ve kilosuna göre önerilen dozu bilmiyorsanız doktorunuza danışmalısınız.

- 12 yaş ve altındaki çocuklarda aspirinin, ateş düşürücü olarak önerilmiyor."


"ÇOCUĞUNUZUN AĞLARKEN GÖZYAŞI YOKSA DOKTORA BAŞVURUN"

Bazı durumlarda acilen doktora başvurulması gerektiğini kaydeden Tıraş şu uyarıda bulundu:

"3 ay veya daha küçük bebeğinizin ateşi makattan 38 derece ve üzerinde ise, 3-6 aylık bebekte 38,3 derece ve üzeri olan ateşte, 6 aydan büyük bebekte 40 derece ateş ölçülüyorsa, ateşle beraber çocuğunuzda susturulamayan sürekli ağlama, ateş düşmesine rağmen huzursuzluğun devam etmesi, sürekli uyuklama hali, bilinç bulanıklığı ve sayıklama, ateşle beraber vücutta kızarıklık bulguları varsa, bebekte susuzluk bulguları (ağlarken gözyaşı olmaması, bıngıldakta çöküklük, dudak ve ağız içi kuruluğu, idrar miktarında azalma gibi) mevcutsa, daha öncesinde veya ateşli iken havale geçirmiş ise, 72 saatten daha uzun süre
ateşi devam ediyor ise, ateşle beraber öksürük, kulak ağrısı, boğaz ağrısı, ense sertliği, sık idrara çıkma, idrar renginde değişiklik, karın ağrısı, kusma, ishal, eklemlerde kızarıklık, eklem hareketlerinde kısıtlılık ve şişme mevcut ise, doktorunuzu mutlaka aramalısınız."
ѕнσω мυѕт gσ ση ツ
Cevapla
Mystic@L - avatarı
Mystic@L
Ziyaretçi
24 Nisan 2006       Mesaj #100
Mystic@L - avatarı
Ziyaretçi
Bebeklerin gaz sorunu için anneler ne yapmalı?

Bebeklere acı çektiren gaz sorununun önlenmesi için, annenin tükettiği gıdalara dikkat etmesi ve inek sütü içmemesi gerekiyor


Konya Dr. Faruk Sükan Çocuk ve Doğum Hastanesi'nde görevli Çocuk Hastalıkları Uzmanı Dr. Erkan Ataş, bebeklerin büyük bölümünün çektiği gaz sancısının, annenin tükettiği gıdalara göre değiştiğini söyledi.
Vücudunun tüm organları gibi, bebeğin sindirim sisteminin ve bağırsakların da çok hassas olduğunu belirten Ataş, ''Ağız yoluyla alınan besin, bağırsaklarda parçalanarak emilirken, bir miktar gaz ortaya çıkar. Bu gazın bir kısmı bebeğin bağırsakları içinde kalırsa, bebeğe büyük sancı verir'' dedi.

Gaz sorununa hiçbir ilaç yüzde 100 etkili değil

Bebeğin gaz nedeniyle yaşadığı sıkıntının, anne ve babanın da aylarca uykusuz geceler geçirmesine neden olabildiğini ifade eden Ataş, şunları kaydetti:
''Gaz sorunu, bebek 5-6 aylık olana kadar devam eder. Gaz giderici olarak hekimlerce önerilen hiçbir ilacın yüzde 100 yararı olmuyor. Bebeklerde gaza neden olan etken madde, sadece inek sütü içinde bulunan ve bağırsakta parçalanamayan beta laktoglogulin maddesidir. Anne tarafından içilen inek sütünün içindeki bu madde, emzirilen bebeğe geçiyor. Bebeklere en çok acı çektiren gaz sorununun önlenmesi için, annenin ilk 5 ay inek sütü içmemesi gerekiyor.''

Cevapla
Cevap Yaz Sayfa 10 / 21

Benzer Konular

7 Temmuz 2012 / asla_asla_deme Taslak Konular
24 Mayıs 2009 / barış Tıp Bilimleri
13 Şubat 2012 / AeraCura Taslak Konular


Birleşmiş Milletler Örgütü
TCF - Terakkiperver Cumhuriyet Fırkası

Kapat
Saat: 00:42 Hoş Geldiniz Ziyaretçi
Avatar Ücretsiz üye olarak sohbete ve
forumlarımıza katılabilirsiniz.
Üye olmak için lütfen tıklayınız.

Benzer Konular

7 Temmuz 2012 / asla_asla_deme Taslak Konular
24 Mayıs 2009 / barış Tıp Bilimleri
13 Şubat 2012 / AeraCura Taslak Konular
Son MesajlarYenile
Yükleniyor...