Şiir Nehri -2- [Arşiv] - Sayfa 409

Sevgi nedir diye sorsan anlatmam gözlerimde aramanı isterim.
Ben aşkın resmini seni severken çizdim
ama sana anlatmayı bilemedim.
Yada sen anlamayı bilmedin.
Oysa hayallerim bu kadar acımasız değildi.
Sen ve ben vardık ama anlaşılmazlık yoktu biçiminde.
Yokluk vardı ama sensizlik ve bensizlik yoktu.
Açlık vardı ama sevgisizlik onun penceresinden bile esip geçemezdi.
Kısacası senle ben vardık.
Vardık ama diğerleri yoktu.
Sevgime kelepçe takanlar yoktu o hayallerde.
Dilenmeden istediğim tek şeydi.
Gururluydum ama bu sevgiye başeğmeyi bildim.
Kısacası seni sevdim.
Sensizliğe başkaldırıp savaşmayı bildim.
Ama sen ne ettin?
Tek kelime ile bu sevgiyi boğup beni ezdin geçtin.
İşte bu hayallerimde yoktu.
Sen beni asla bilemedin.
Nede o güzel hayallerimi anlayıp beni sevmeyi beceremedin.
Sevdin ama yüreğimin istediği gibi sevemedin.
Bencillik olmasın diye seni sessizce sevdim.
Kaybetmedim ve onurumla çekip gitmeyi bildim.
En azından sevgimi kirletlemene müsade vermedim.
Hayallerimin çiçeklerini kurutmana izin vermedim.
Can çekişen umutlarımı kopartmadım.
Kasırgalar kopan yüreğimi ezdin,
Sevgimi ezdirtmedim.
Dokunulmazlaığını sana ispat edip başkaldırdım senin sahtekarlığa.
Sevdim ve o hayallerimdeki seni kirlettirmedim sana.
Kısacası karanlık gecelere hapsedip seni bencilliği seçmedim.
Seni menfaatsizce sevip mutlu olmayı becerdim.
Ama senle olsa demeden de edemedim.
Yabancı saydığın beni sana gösterdim,
Sen görmeyi değil görmemeyi yeğlemene rağmen,
Seni erişilmezliğin en üstüne koyup,
Senin, sana ulaşmana müsade vermedim.
Ben estim sen serinlemeyi bilmedin ve gittin.
Sakın geri dönme, seni ben sensizlikle değiştim

yasemin kurt

Affet sevdim

Tesadüf müydü aramadan bulmak

Yoksa bulduğumuz kişide mi arıyorduk aşkı?

Boş verdim

Ben alıştım da, seni bu kadar çok sevmeme

Omuzlarımdaki melekler şaştı

Ve bir bilsen, yokluğunda ne uykularım kaçtı

Kenar mahallenin fakir sokağında, oyuncakları kırıldı diye
annesinden dayak yemiş masum bir çocuğun

Gözyaşlarını biriktirdim sana...

Gidersen ağlarım belki

Ama sen hep gül

Gözlerindeki güneş batmasın yeterki...

Tabiata inat,

Hiçbir çiçeğe benzemeyen bakışların her an beynime kazılır.

Söylesene, sen şiir olmuşken, sana şiir mi yazılır...

Mecnundan nasihat aldı yüreğim

Ferhat tan kuvvet

Seni bu şiir rahatsız ettiyse, ne olur beni affet

Korkmaz Bıçkın

Gonca Gülüm Nazlanma


Gözlerine sen gönlümü taktın yâr,
Kaldım sende sallanırım çengelde…
Sevda oldun bu gönlüme aktın yâr,
Sen sivri uç ben kalemim pergelde…

Yudum yudum sevda sundum hasından,
Sevgi verdim yüreğimin tasından,
Ben kurtardım seni gönül pasından,
Sen gülersin ben yanarım git-gelde…

Kâğıt defter doldu sevda türküsü,
Dile düştü bizim aşkın öyküsü,
Biter sanma bu gönlümün tutkusu,
Senin gözün her gün yeni engelde…

Bir kem sözde keserdim ben dilimi,
Kırardım ben sana kalkan elimi,
Aşığım gör sırılsıklam halimi,
Gönül söyler sevda çalar bu telde…

Cantekin der; gonca gülüm nazlanma,
Gönlüm derya yeter gayrı sızlanma,
Şu gönülde başlar ise buzlanma,
Biter sevgi mazi kalır tek elde…

Mahmut Cantekin

Affettim Seni
Başımı döndürür hasretin senin
Yetmezki hiçbirşey yerini doldurmaya
Geceler yerini bırakmazki sabaha
Bilirim doğmayacak güneşim sensiz

Gel birtanem affettim seni
Gel gel sevgilim olamazsın sende bensiz
Gel birtanem affettim seni
Gel artık yeter yormasın ayrılık

Affettim seni dön bana
Affettim seni inan
Sakınırım herşeyden gözümden bile
Ben nasıl kıyarım sana