Şiir Nehri -2- [Arşiv] - Sayfa 450

Yaşadıklarımdan Öğrendiğim Bir şey Var

Sponsorlu Bağlantılar

Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği

İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Denize saatlerce bakabilir, bir kuşa, bir çocuğa
Yaşamak yeryüzünde, onunla karışmaktır
Kopmaz kökler salmaktır oraya

Kucakladın mı sımsıkı kucaklayacaksın arkadaşını
Kavgaya tüm kaslarınla, gövdenle, tutkunla gireceksin
Ve uzandın mı bir kez sımsıcak kumlara
Bir kum tanesi gibi, bir yaprak gibi, bir taş gibi dinleneceksin

İnsan bütün güzel müzikleri dinlemeli alabildiğine
Hem de tüm benliği seslerle, ezgilerle dolarcasına

İnsan balıklama dalmalı içine hayatın
Bir kayadan zümrüt bir denize dalarcasına

Uzak ülkeler çekmeli seni, tanımadığın insanlar
Bütün kitapları okumak, bütün hayatları tanımak arzusuyla yanmalısın
Değişmemelisin hiç bir şeyle bir bardak su içmenin mutluluğunu
Fakat ne kadar sevinç varsa yaşamak özlemiyle dolmalısın

Ve kederi de yaşamalısın, namusluca, bütün benliğinle
Çünkü acılar da, sevinçler gibi olgunlaştırır insanı
Kanın karışmalı hayatın büyük dolaşımına
Dolaşmalı damarlarında hayatın sonsuz taze kanı

Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı büyük yaşayacaksın, ırmaklara,göğe,bütün evrene karışırcasına
Çünkü ömür dediğimiz şey, hayata sunulmuş bir armağandır
Ve hayat, sunulmuş bir armağandır insana

ataol behramoglu

Saçlarima beyaz çiçekler birakarak
geçip gitti mevsimler
yorgun kanatlarinda göçmen kuslarin

agaçlar yapraksiz kaldi
çoçuklar uçurtmasiz, kuslar sarkisiz
kapatti tüm kapilarini kalbime bahar
simdi ben hangi dala konayim
siirimin kanadi kirik

diyorumki bir gün,
hüzünlü yüzüm aykiri sakalimla
çekip gitmeliyim bu sehirden
her evin kapisina bir avuç siir birakarak
ve yikarak egreti duvarlarini vefasizligin

hosça kal soguk odam
kalbimin dilsiz yani
artik hiç bir metropole sigmiyor adim

asklar yalanci, sokaklar ince bir hüzün
bu sehirde kimse kimseyi sevmiyor artik
kimse kimseyi özlemiyor
ölüm soluklu günlere güz oldu acim
yanlizim, üstelik parasizim
dalimda gurbet türküleri ve kirik sazim

denizler dalgasiz kaldi
agrilar sargisiz
bir sevda kaldi yüregimde savunmasiz
bir de dalip dalip giden gözlerim
gecelerin sayfalarinda savunmasiz

aciyan yüregimi alip yanima
ve düs kirigi bakislarimi
cebimde eski bir kimlik
içimde yarali irmaklar
ve
gecelere saklayip yasli gözlerimi
arkami dönüp gidiyorum bu sehirden
ey hayat kirginim sana

hosça kal güz çiçegim
kalbimin sarsik yani
artik hiç bir sevince yakismiyor yüzüm
kimim kimsemde yok üstelik, öksüzüm
bu duyarli, bu aykiri, bu yarali yanimla
hangi kiyiya siginsam ölürüm ZEYNEP GİRGİN

KALP AĞRISI


İşte yine başbaşayız içimin acısı
yine birlikteyiz
ver elini
sus ve ne olur incitme beni

Ey kalbimin ağrisi
ver elini
çıkalım seninle soluksuz kalmadan sessizce
bu karanlık ve uğultulu ormandan

İçimin acısı, kalbimin ağrısı aşkım
işte yine başbaşayız
ver elini
sus ve ne olur incitme beni


cezmi ersöz

éLWéDa

SENCE HAYAT NEDEN PUSLU
BENCE ONUN KALBİ SUSTU
BELKİDE ANLATACAKTI SEWDİĞİNİ
TABİ BİLEBİLİRMİYDİ SEWİLDİĞİNİ..

SÖYLEMEDİ YADA SÖYLEYEMEDİ
GÜNLERCE KENDİNE GELEMEDİ
SEWMEDİ, BAŞKA BİRİNİ SEWEMEDİ
TEK DERDİ, SEWDİĞİYDİ...

AŞKINA YANIT ALAMADAN CAN WERDİ
BİR PAZAR GÜNÜYDÜ, SONUNDA MURADINA ERDİ
DUA EDERDİ, HER ZAMAN ÖLMEK İSTİYORUM DİYE
BAK İŞTE ÖLDÜN, DÖNÜŞ WARMI ARTIK GERİYE?

AŞKLAR ACIMASIZ WE İNSANI BİTİRİR
ERİTİR RUHU, KÖZ HALİNE GETİRİR
ACI ÇEKERSİN KİMİ ZAMAN ZEWKİ SEFA
BU SON SATIRDI "ELWEDA"

ibrahim akarsu

Sakin göllerin kugusuyduk,
Salinarak suyun yanaginda.
Ve oksayarak nilüfer saçlarini gecenin.
Sonumuzun adim-adim
Yaklastigini görürdük...

Yarilan ekmegin bugusuyduk;
Paylasilan zeytin tanesinin,
Yüzümüze saldiran yagmur avanesinin.
Biz hep üsüyen burnumuzu
Avucumuzda hohlayarak yürürdük.

Hiçbir hesabimiz yoktu kimseyle.
Hiçbir aykiri yanimiz,
Hiçbir yalanimiz...
Gözüm yasariyor,
Yüregim kaniyor...
Olmasaydi sonumuz böyle!..

Biri, saksimizi çigneyip gitti.
Biri, duvarlari yikti,
Camlari kirdi,
Firtina gelip aramiza serildi.
Biri, milyon kere çogaltip hüzünleri
Herseyi kötüledi,
Bizi yaraladi...

Biri sarabimizi döktü,
Soganimizi çaldi.
Biri, hiç yoktan vurdu,
Kafeste kusumuzu!
Cigerim yaniyor,
Yüregim kaniyor...
Solmasaydi gülümüz böyle!.

Daglarda çoban atesiydik,
Sarmalayarak aci bir sevda masalini
Ve hiçkirarak
Hirçin rüzgarlarin kavalini...
Namlunun, bagrimiza
Sinsice sokuldugunu bilirdik...

Ceylanin pinara inisiydik,
Vedalasan birkaç damla gözyasinin;
Tenine kan bulasan
O masum çakil tasinin...
Oysa biz dualarimizda hep
Birbirimizden daha önce
Ölmeyi dilerdik...

Bazi sorumluluklarimiz vardi,
Hayata iliskin.
Bazi basit sorularimiz,
Anlasilir bazi sorunlarimiz...
Gögsüm daraliyor,
Yüregim kaniyor...
Incinmeseydi gençligimiz böyle...

Birer yolcuyduk,
Ayni ormanda kaybolmus.
Ayni çitirtiyla ürperen birer serçe.
Hep ayni kaderde bulusurduk
Sevmeye tutuklu gibi...

Birer tomurcuktuk hayatin kollarinda.
Birer çig damlasiydik,
Bahar sabahinda,
Gül yapraginda...
Dedim ya,
Hiç yoktan susturuldu sarkimiz!
Yüregim kaniyor,
Yüregim kaniyor...
Bitmeseydi öykümüz böyle!. MİTHAT TANRIYAR

Bilirmisin
Yanan dağları bilirmisin.
Sevgileri sel olur.
Yakar kavurur,
Sende sevgi dolusun.

Korkmana gerek yok.
Yak gitsin.
Bırak külleri benim olsun.
Sevmenin günahı yok.
Sevgili.

2002

Zeki Arlan

Sevgilim yalan söylersem sana
Kopsun ve mahrum kalsın dilim
Seni seviyorum demek bahtiyarlığından

Sevgilim yalan yazarsam sana
Kurusun ve mahrum kalsın elim
Okşayabilmek saadetinden seni

Sevgilim yalan söylerse sana gözlerim
İki nadim gözyaşı gibi avuçlarıma aksınlar
Ve göremesinler seni bir daha


Bir gün uzaklara gitme hevesi gelirse içine
Uzaklarda arama, aradığın yanı başında…
Belki gerçekten kilometreler var aramızda
Belki de ülkeler, kıtalar, dağlar…
Ama bir gün mesafeler olsa da
Kader bağlayınca,
Hayat adlı yolculuğun bir kıyısında,
Bir limanında
Ya da bir durakta
Kaderde varsan, bir gün yollarımız çakışır mutlaka
Uzaklara gitmek hevesi gelince yüreğine
Tutma kendini
Çünkü o gün, sevgili yolcu
Yollarımız kesişir. gülçin yar

Kara gözlerin,dipsiz kuyusu,
İnadına bir sevdanın...
Kara kaşların,elleriyle çizdiği
Bir hilalin kavsi
Kudret ressamının...

Sevdalısıyım güzelim,
Kara gözlerinin,kara kaşlarının...


Aşk derdiyle
Düşüp kızgın çöllere,
Turuncu alevlerde yanan
O muhteşem çılgın kim? ..

Elinde kocaman bir külünkle,
Delmek ne ki küçücük dağları? ..
Ben senin için güzelim
Deler geçerim dünyaları...

Ben mahkumuyum ilelebet,
''Mumdan gemilerle'' geçilen
Ve
Aşık teniyle beslenen
''Ateş denizi''nin...

Bir şehri yakıp seyreden,
O zalimlerin en çılgını;
Bilmem,
Bilir miydi acaba
Aşk u sevda için
Kül olup yanmayı? ..

Kara kaşın, kara gözün için
Bir Roma nedir ki güzelim;
Senin uğruna ben,
Yakarım bütün dünyayı! ..

Selami Ateş