Şiir Nehri -2- [Arşiv] - Sayfa 715

İyimser bir aşk türküsü

Bağlardan inen patikalardayım
Cebimde mis gibi şiirler, kuş cıvıltıları
Sokağınızdan geçiyorum öğle üstü
Sokağınızda sararan yaprakların kokusu
Şuramda ince bir sızı, serseri bir acı
Senden öncesi olmayan bir acı
Yalnız senin mecnunun olan bir acı

Her pazar geçtiğin yollarında bir yaprak
Yeşeriyor kuşanmış bütün cesaretini
Göğsünün içinde yaşatmak için aşkı
Bir yaprak da senin konuşkan elinde
Sevecen becerikli çalışkan elinde

Her zaman biraz olsun gecikirsin
Aşka yalnızlığa sevdaya
Yine de özlenirsin güzelim sevgilim
Bir çiçek de böyle özlenir
Su dolu bir testinin yanındaki bir çiçek
Desem öyle alaycı gülümser yürürsün
Sessizce yağan yağmur altında
Aşkı kendine anlata anlata

Yine akşam oldu sevgilim sensiz
Bırakıp gidiyorum içim aşkla dolduğu zaman
Durakları buğulu otobüs camlarını
Yağmur çiseleyen kirli sokakları
Gide gide hüzünlü bir türkü gibi dokunan
Yağmurun sesini ne çok seviyorum
Seni ne kadar çok seviyorum

İpek bir mendil diye
Ayrılığı katlayıp koyuyorum çiçekle masama
Bir de senin için yazdığım sevda şiirlerini
Kendi anlamlarını aşıp giden
Tozlu yollar sıra dağlar patikalar boyunca

Ey sevgili senin sımsıcak bakışlarını
Katlayıp koyuyorum çiçekli masama
Seni ne kadar çok seviyorum
Bir türkü solgunluğunu silip götürdüğü zaman

Ahmet Ada

Yüreğim yara yara
Kabukları ağırlık yapıyor duygularıma.
...

Ve ben
Onca takatsizliğimle,
Hüzünleri yara yara,
Yaramadım mutluluğa!
Dahası;
Beni sende unuttu düşlerim.
Suya uzansam
Dinmez susuzluğum.
Susuzum, çünkü susun Derya'da...
Üşüyorum
İşgal altındayken varlığım yalnızlığımca.

Çoğalamam senden öte,
Beni sende unuttu düşlerim.
Gün yaslarken başını ağırdan gecenin koynuna,
Nefesimi nefesine yaslayasım gelir,
Üzerime yığılmış dağ gibi hüzün,
Yaş, bir olur yasla,
Gözlerime gelir, yanaklarımda diridir.
Görenin,
Katlin katilini sorası gelir.
Katledilen gülüşlerim/heveslerim/düşlerim.
Lime lime edilmiştir aşk bildiğimiz,
/Zamana yenik/
Dün geçmiş,
Yarın imkansızken.
Avuntu içindeki diller,
Bilmeyen eller...
Derler "gelir"
Oysa,
Sen beni, bende unuttun.
Beni sende unuttu düşlerim.

Sevgi Duvarı

sen miydin o yalnızlığım mıydı yoksa
kör karanlıkta açardık paslı gözlerimizi
dilimizde akşamdan kalma bir küfür
salonlar piyasalar sanat sevicileri
derdim günüm insan içine çıkarmaktı seni
yakanda bir amonyak çiçeği
yalnızlığım benim sidikli kontesim
ne kadar rezil olursak o kadar iyi
kumkapı meyhanelerine dadandık
önümüzde altınbaş altın zincir fasulye pilakisi
aramızda görevliler ekipler hızır paşalar
sabahları açıklarda bulurlardı leşimi
öyle sıcaktı ki çöpçülerin elleri
çöpçülerin elleriyle okşardın beni
yalnızlığım benim süpürge saçlım
ne kadar kötü kokarsak o kadar iyi
baktım gökte bir kırmızı bir uçak
bol çelik bol yıldız bol insan
bir gece sevgi duvarını aştık
düştüğüm yer öyle açık seçik ki
başucumda bir sen varsın bir de evren
saymıyorum ölüp ölüp dirilttiklerimi
yalnızlığım benim çoğul türkülerim
ne kadar yalansız yaşarsak o kadar iyi
Can Yücel

Çocuksun Sen

Dünyanın dışına atılmış bir adımdın sen
Ömrümüzse karşılıksız sorulardı hepsi bu
Şu samanyolu hani avuçlarından dökülen
Kum taneleri var ya onlardan birindeyim
Yeni bir yolculuğa çıkıyorum kar yağıyor
Bir aşk tipiye tutuluyor daha ilk dönemeçte

Çocuksun sen sesindeki tipiye tutulduğum

Dönüşen ve suya dönüşen sorular soruyorsun
Sesin bir çağlayan olup dolduruyor uçurumlarımı
Kötü bir anlatıcıyım oysa ben ve ne zaman
Birisi adres sorsa önce silaha davranıyorum
Kekemeyim en az kasabalı aşklar kadar mahçup
Ve üzgün kentler arıyorum ayrılıklar için

Bir yanlışlığım bu dünyada en az senin kadar
Ve sen kendi küllerini savuruyorsun dağa taşa
Bir daha doğmamak için doğmak diyorsun
Ölümlülerin işi bir de mutlu olanların
Onların hep bir öyküsü olur ve yaşarlar
Bırakıp gidemezler alıştıkları ne varsa

Çocuksun sen her ayrılıkta imlası bozulan

Susan bir çocuktan daha büyük bir tehdit
Ne olabilir, sorumun karşılığını bilmiyor kimse
Kötü bir anlatıcıyım oysa ben ve ne zaman
Bir kaza olsa adı aşk oluyor artık
Aşksa dünyanın çoktan unuttuğu bir tansık
Seni bekliyorum orda, o kirlenen ütopyada

Kirpiklerime düşüyorsun bir çiy damlası olarak
Yumuyorum gözlerimi gözkapaklarımın içindesin
Sonsuz bir uykuya dalıyorum sonra ve sen
Hiç büyümüyorsun artık iyi ki büyümüyorsun
Adınla başlıyorum her şiire ve her mısrada
Esirgeyensin bağışlayansın, biad ediyorum.

Çocuksun sen ve bu dünya sana göre değil

Ahmet Telli

oysa ne güzeldi gülmek
gülmekle başlardı herşey
nedenler yersizdi yeniden
zaman dardı dünya telaşlı
gülmeyi bekleyen gülümseyen
cıkarken kapıdan bir tebessümdü
her şey yeniden başlardı o an
gülerek güne uzanıp
masalar kurardık yeniden
niçe kahır niçe ufunetler
gönülden geçen hayatlar ve bayatlar
anlatılırdı her an yeniden
ansız yersiz bir teselli umardı anlattıkca insan
yerinde sevinç dolu yeni umutlar
arananlar hep kaçar birileri kovalardı yeniden
gülmekti herşey!
hayat dolu güzel anlardan özel
her an kahkahalara bogulan insan
nedenler aramadım gülmek için
çıkmaz sokakta gördüm hiç gülmeyeni
el salladım hissettirdi yanağında tebessümü
insandı yeniden gülmek isteyen
güzeldi insan güzeldi evren yaradan
gülerken başlardı tüm mutluluk
gülerken gördüğüm umutsuzluk
yeniden başa dönerdim ağlamaklı gözlerim
gülmek isteyen pençeremde bir insandı
sokağım cıkmaz el salladıgım bahara
en güzel zamanlara hatıra kahkaha
bir başka zamana umutla
gülmeyi umarak insanca bir gün daha...

Bizim Sevdamız



Bana öyle beste yap ki;
Sular başka çağlasın,
Güller dile gelip,
Bülbül kıskansın.
Şâha kalksın duygular...
Dile gelsin taşlar,
Hüzün,sevdâ olmak için,
Keşkeler yaksın.
Keman bizi çalsın,
Gitar zılgıt tutsun,
Taraftar,futbol yerine,
Bizi alkışlasın...
Takvimler bizi yazsın,
Saatler bizi göstersin,
Zaman bizle akıp,
Bizimle bitsin...
Güneş senle doğup,
Bende batsın,
Denizler gel-git'ini,
Bizle tamamlasın.
Ay doğmak için geceye,
Yüzünden izin alsın...
Ayrılık figân etsin,
Masallar,ninniler,
Hep bizden bahsetsin.
Okullarda mecbûrî,
Ders olsun sevdâmız,
Geçmişe uzansın ellerimiz,
Mecnun'dan Ferhat'tan,
Tebrikler yağsın!
Bana öyle beste yap ki...



Ayşe Gözelel

Kalemime Kilit Vurdum



İsyandadır bu gönlüm isyanada.
Sahtekar kalemim yazmıyor diye,
Kalemin ne sucu vardır gülüm,
Geçmişse şair bozuntusunun eline.

Artık yazmayacağım şiirlerimi,
Duvara söyleyeceğim kelimeleri,
Kilit vuracağım kalemimin ucuna,
Rüzgarlara haykıracağım dizelerimi.

Atacağım okyanuslara aşklarımı,
Bulutlara söyleyeceğim kinlerimi,
Havaya yazacağım senin adını,
Anlatmayacağım kimseye derdimi.

Benden sevgi bekleme sevgilim,
Sevdiğin artık öldü bu şehirde,
Umutları bitmiş tükenmiş,
Yüreciği hapistedir bir yerde.

Kalemimi de duvarlara vuracağım,
Paramparça olsun kalemim yerde,
Üstünde bütün hıncımşla tepineceğim,
Ömür boyu bir daha yazmasın diye.

Dünya aşksız mı kalacak sevdiğim,
Bu kalem bu aşkı yazmadı diye,
Sevgi mi bitecek bu dünyada,
Sevdiğin bir yerde öldü diye.

Sen olmasan da sevgilim,
Şair yine yazacak şiirini,
Kalemlerin hepsini kırsak ta,
Gönül yine söyleyecek seni sevdiğini.


Hüseyin Turan