Şiir Nehri -2- [Arşiv] - Sayfa 785

Sponsorlu Bağlantılar

aLıntı

Yoksun



Hiç yapmadığım şeyleri yapıyorum
Kimi zaman sessiz sokaklara dalıyor
Geziniyor yüreğim
Bakıyorum bomboş sokaklara
Serap görüyorum çöl misali sokağımda ve gülümsüyorum

Kimi zaman kalabalığa bakakalıyorum
Arıyorum hasretle özlemle ama sem yoksun kalabalıkta
Kimi zaman
Geziniyorum güzel diyarlarda
Eşsiz bucaksız mükemmelliklerde
Ama görmüyorum sensiz güzellikleri

Hiç yapmadığım şeyleri yapıyorum
Bazen hasretini nefes nefes içime çekiyorum
Özlemini gidermeye yetmiyor
İçimdeki yangını hiçbir şey söndürmüyor.

Hiç yapmadığım şeyleri yapıyorum
Gözlerim dalıp gidiyor karanlıkta
Ay dede pili bitmiş fener misali
Artık yaymıyor ışığını
Karanlıklarla baş başa bırakıyor beni

Hiç yapmadığım şeyleri yapıyorum
Çünkü yalnızım
Çünkü sen yoksun
Yüreğim, gözlerim senden yoksun
Hasretinden ölsem de biliyorum ki artık sen yoksun

Döngel şirin sözlüm
Döngel kömür gözlüm
Döngel melek yüzlüm
Dön gel dünyaya küstüm dön gel

Bazen yanıbaşımda olan
Bazen çok uzaklardasın dön gel
Bazen kanayan her yarama
Tuz basanımdın sen dön gel

Bazen yanan ateşin koru
Bazen köze dönmüşüyüm dön gel
Bazen bakışlarına donmuş gönlüm
Yanan ateşimsin içimde dön gel

Dön gel şirin sözlüm
Döngel kömür gözlüm
Döngel melek yüzlüm
Dön gel dünyaya küstüm dön gel

Nerdesin
Seni ben;
evliyalara sordum,
Kerbela çölündeki
susuzluktan yanıp kavrulmuş
on iki imamın çatlamış dudaklarına,
embiyalara sordum seni,
yetmedi
Zerdüşte
Nerdesin...?

Seni ben;
Musa'ya sordum,
Kızıl denizde boğulurken
kan-revan Hallac-ı Mansur'a
Kudüste oğlu için ağlayan
kutasal bakireye
çarmıhtaki isa'nın alnından sızan kana
yetmedi
hicret yollarında ağlayana
Nerdesin..?

Seni ben;
Mecnun'un görmeyen gözlerine sordum
Aslı için yanmış Kerem'in külüne,
Ferhat'ın, dağları un eden gürzüne
yetmedi
Kenan ilinde
bir kuyunun dibindeki yusuf'un
gözünden akan bir damla katreye
Nerdesin...?

Seni ben;
Nazım'a sordum
Bursa Cezaevinde
Piraye'nin hasretinden prangalar eskitirken
Ahmet abi'ye
yetmiş iki gündür bir hücrede
suyu çürütürken
yetmedi
Orhan Veli'ye
Ankara'da balık olmuş
rakı şişesi ararken
Nerdesin..?

Seni ben;
ölüm döşeğindeki
yüreğime sordum...
NERDESİN...?

Bir Rüya Bir Saçmalık..

Adı rüya ama
kanmadım.
Uyansam boş,
nefes alsam nafile...
Onca pişman yılın ardından,
dünyaya küsüşüm gözlerinden...
Gelme demedim mi gecelerime!

Belki vardı, belki hepsi yalandı
ama gülüşümü koruyamadım.
Arka ceplerime, şah damarıma,
tırnaklarımın içine kadar pişman,
beklediğim duraklara bile yazdığım adına düşman,
cümle sonlarında sitemkar,
şehrin arka sokaklarında bir kaybolmuşum hala...
Kendine savrulduğum iç çekişlerin ardından,
kendime gelemeyişim,
kendiliğinden bir sen yüzünden.
Sabah olmuş, rüyalar yalanmış heyhat!
Kelimeler sadece kelimeden ibaretken bile,
sana yazacak bir senim bile yokken üstelik,
hala şiir yazıyorum,
hala kendimi hatırlamadım...
Nasıl bir aşksa, payıma düşen hep fazla!
Öde öde bitmiyor körolasıca!

Başımı aklıma dar ettiğin
tüm düşlerin düşüşlerinde,
bir kumarbaz cesaretiyle gelmişsem sana;
gitmek için değil,
gitme demen için değil...
Yaşamak lazımsa bazen,
bazen de sevmek lazımdır diye...
Belki hatırlatır sana diye...
Sadece beni sev diye belki...
Sanki sabah uyandığımda
yanımda olacaksın gibi...
Bir kadersizliğin baş harfi gibi...
Ne sen varsın oysa,
ne de ben şimdi yokolduğun yerde...
Yokluğuna bağdaş kurmuş,
öylece saçmalıyorum işte...

Sen Ve Ben



Sen ve ben,
Bir sahneyiz siyah beyaz filmlerden.
Bir masalız gecelerde öykülenen.
Gölgelerin hüzünle dinlediği
Bir aşk hikayesiyiz,
Siyah ve beyaz gibi.

Sen ve ben,
Bir şarkıyız yalnızlıkta söylenen.
Bir ezgiyiz en aksak ritimlerden.
Dansa yasak bir aşk bestesiyiz,
Sözleri bilinmeyen.

Sen ve ben,
Yosun tutmuş kelimelerden
Yarım kalmış bir cümleyiz, noktasız.
En sessiz harflerden
Bir kelimeyiz, anlamsız.
Biz olmayı becerememiş,
İki yalnız heceyiz, amaçsız.
Aşka dair bir şiiriz,
Kısa ve kafiyesiz...

Sen ve ben,
Bir tabloyuz en aykırı renklerden.
Tuvali umut olan düşlerden,
Bir portreyiz aşkı resimleyen.

Sen ve ben,
Rüyalar aleminde birlikte yaşarken,
Zamansız uyandık,
Ve ayrıldık,
Hiç birleşmeden...



Sedat Büyük

Sevişimde Varsın
Sensiz akşamlarda bir gün batımı şu an,
Gün batımında sessizim
Yasımla baş başa,
Batan güneş gibi kalbimde gizleniyorsun,
Alkış tutuyorsun
Ayrılışa.

Oysa her günbatımında kahroluşum,
Sensizlikte mahvoluşum oysa
Kalp atışlarımdaki güneşim
Gitme,
Sensizlik kayboluşum.

Süzülen güneşle her an inmekte sanki gidişin,
Oysa hayallerimde gezinen ceylandı gelişin,
Sensiz ömrüme katılan günde ben neyleyeyim?
Kulaklarımda çınlamalı seslenişin.

Kamer bile mah yüzünde sönük kalıyor şimdi,
Bak savuştu er akşamda
Geç kalınan ikindi.

Dağların arkasında el sallayan günde varım,
Sert esen rüzgârlarda,
Bu günde,
Dünde varım,
Yarınlarında varım diliyorsan sen beni,
Sensiz terk eylediğim
Hani şu üç öğünde varım.

Varsın güneşimde,
Yaşam sevincimde varsın,
Bağbanımda, gülümde, gülşenimde varsın,
Sönmüş olan közümde aşk ateşimde varsın.

Sensiz akşamlarım da,
Günbatımında şu an,
Savrulan yaprakları
Sevişimde varsın.

06.Ekim.2009 20.05