Şiir Nehri -2- [Arşiv] - Sayfa 786

Bu sevda kalesinin
Karanlık labirentinde

Sponsorlu Bağlantılar

Beni bu çıkmazdan
Çekip çıkaracak el nerede ?


Dilimde volta atar adın
Bu kaçıncı uykusuz sabahım
Sevgilim sensiz geceleri
Güneşe asacak ip nerede ?

Bir şeye ulaştığın an gibi değil…
Bir şeylerin senden kaçtığıulaşılmaz olduğu anında gibi


seviyorum…

Çöllerde kalmış mecnun gibi…
Mecnun’un yüreğine hapsolmuş Leyla gibi


seviyorum…


Gecelerin en koyu anı gibi…
Güneşin en yakıcı olduğu zamanı gibi


seviyorum…


Boğazımda kocaman bir düğüm var gibi…
Sensiz nefes alamıyor gibi…
Dizlerimde derman kalmamış…
Tonlarca yük altında sana koşar gibi


seviyorum…


Aşkını hiçbir şeye değişmeyen Bilal’i Habeşi gibi


seviyorum…


Karşında durup sevgimi haykıracak gibi değil…
Susupgözlerine bakarak…
Gözlerimle sevgimi söyleyecek gibi


seviyorum…


Yalandan binlerce kez seviyorum der gibi değil…
Sevmediğimde doğruyu bir kerede diyecek gibi


seviyorum…

Seni dünlerdeseni bugünlerdeseni yarınlarda gibi değil…
Anı yaşar gibi


seviyorum…


Kızıl denizlerde yelkenli ile rüzgarda gider gibi


seviyorum…


Dağların ulaşılan etekleri gibi değil…
En zirvesine tırmanacak gibi


seviyorum…


Yüzünde gülüşünü gördüğüm an gibi değil…
Gözlerinden akacak bir damla yaşı yere düşürmeyecek gibi


seviyorum…


Temmuz’un sıcağında güneşlenir gibi değil...
Eylül’ün en yağmurlu zamanında saatlerce ıslanır gibi


seviyorum…


Uzaklığında unutacak gibi değil…
Gölge gibi her an yanımda unutulmayacak gibi


seviyorum…


Özlemeyi seninle sever gibi


seviyorum…

Kavuşacağımı düşünerek gibi değil…
Hiç kavuşulmaz ve hiç kavuşmayacağım gibi


seviyorum…

Sevdiğini duymak için değil…
Sevgimin karşılığı o’ndan gelecek gibi


seviyorum…

Bu aşkın sonu yok gibi değil…
Daha hiç başlamamış gibi


seviyorum…


Ve senden”sevmiyorum”kelimesini duyduğumda vazgeçecek gibi değil…
Sonsuza kadar seni sevecek gibi


seviyorum…


Ve ben seni bugün doğmuş gibi…
Yarın ölecekmiş gibi


seviyorum…

Seni seviyorum… Seni çok seviyorum…

Ben Tek Başıma Sevdim



Ben aşkı yasakladım sevda yüklü kalbime,
Anahtarsız kilitler vurdum.
Sadece geceleri yükledim hiç kimse görmesin,
Ve sadece sana özel cümleleri sakladım,
Senden başka kimse duymasın diye…

Mayınladım baştan sonra dört bir yanını kalbimin
En korkunç uçurumları gizledim derinliklerine.
Ve yasakladım sevmeyi.

Susuyordu kalbim…
Belki açlıktan, belki yokluktan.
Biliyorum,
Sorular vardı çözülmesi gereken.
Kördüğüm olmuş anlar,
Boşa geçen aylar, yıllar…

Oysa o,
Bir aşk arıyordu bilmediği bu dünyada.
Her çiçekten bal toplamayı,
Her sınavdan bir ders almayı umuyordu.
Zorluyordu yıkılmayacağını bildiği duvarları,
Zorluyordu geçemeyeceğini bildiği engelleri…
Boşa zaman harcıyordu…

Haksızdı,
Ya da belki de haklıydı.
Çünkü kalbimden bile gizledim seni
Ben tek başıma sevdim…

Uzak Ve Yakin



Yakın olduğu kadar uzak uzak olduğu kadar yakın
Duruyor karşımda en temiz melekler kadar saf ve yalın
Ah kimsecikler görmesin kimsecikler farketmesin sakın
Güneş hiçbir zaman batmasın bu an sonsuza dek yaşansın

Bu oturan ben, bu karşımdaki o, bu biz miyiz?
Yan yana mıyız herkeslerden her şeyden habersiz
Sanki yıllardır mutlu mesut yaşıyor gibiyiz
Parkın ortasında kelebekler gibi sahipsiz

Ruhum şad oluyor sanki konuşurken dili
Yanımda yaralı ve ürkek bir ceylan gibi
Kalmıyor insanın ne tasası ne de derdi
Mübarek elleri bana sonsuzluğu içirdi

Hiç tanımadı ellerim narin ellerini
Hiç bilmedi yüreğim yaban yüreğini
Dinmeyen bir delilik kapladı bedenimi
Yiten günle birlikte sessizce gidiverdi.

Recep Nuri Demirel

Şimdi susma zamanı, konuşmak yersiz,

Harflerin gücü yok, kelimeler yetersiz.


Bırak, sessiz bir ritimle dansa dursun gecem,

Çözülsün sağır odalarda, o büyük bilmecem.


Gözlerimde canlansın, ruhu olmayan bedenler,

Bircümle kaybedenler ve ansızın kaybedilenler,


Aldırmadan zamana, yol alıp geçmişin düşlerinde

Takılsın ruhumuz -bir nefeslik mola gibi-çocuk gülüşlerinde.


Dinsin bu gece kargaşamız, bu hayat denilen çark-ı felek

Gel insan olalım bu gece, ne bir şeytan ne bir melek

Ben Seni Sevmişim Var Mı Benden Daha Yaralısı Sevdiğim



İşte bir gün daha geçti sevgimden
Bir gün daha, daha da bağlandım sana
Kuşlar bile çekip gitmişken yasımdan
Sen yoksun sen de uçup gittin benden

Yaralıyım artık senin yokluğunda sevdiğim
Bu yürek seni ölesiye severken
Seni unutmuyor bu gönlüm
Seni kalbimin derinliklerinde gizli tutuyor sevdalım

Nehirler ırmaklar akıp giderken
Günler aylar gelip geçerken
Yıldızlar geceleri yanıp sökerken
Kederli bir aşığın oldum

Yaralıyım artık durdurulamaz sana düşkünlüğüm
Ben seni sevmişim var mı benden daha yaralısı sevdiğim
Şiirlerim de senle dolup taşmışken
Keşke seni seviyorum diye bilsem

Mustafa Zeybek

Sen'li hayatın ortasını bulamadım


Seni düşünürken kor ateşlere salıyorum yüreğimi
Yanıyor, yanıyorum
Gözlerini çiziyorum, arkasına saklandığım cümlelerime
Söndürüyorum ışıklarını yalnızlığın, rüzgarına kapılınca hayalinin
Seni görebilmek adına gözlerimi yumuyorum geceye
Dalıyorum bitmesini istemediğim derin uykulara

Sen değil,
Sana yakıştırdığım sevgi(m), huzuru getiriyor dünyama
Sevginin tonlarını iliştiriyor, ruhuma

Açıyorum gözlerimi, gideceğini bilerek
İzin veriyorum, bensizliğe hazır duygularına
Beni hissetmiyorsa yüreğin,
Ne gerek var, içi boş varlığına?
İşte şimdi uyandım

Sen'li hayatın ortasını bulamadım ki
Bir o yana, bir bu yana çekiştirirken sevgim(n)i,
Kırık dökük aynalara takıldı gözlerim
Gizli kapılar arkasına tutundu umutlarım

Sen bilmiyorsun
Kendimden bile gizlediğim kuytuları var, gülen gözlerimin
Hüzüne çalan renkleri var yüreğimin
Senin göremediğin, yıkıntılarım,
Sende tutuklu korkularım var benim

Birde,
Sebebine dahil olamadığın, mutlulukları var yüreğimin
Görmesen de "sana" kapalı kapılarım var benm

Alıntı