Şiir Nehri -2- [Arşiv] - Sayfa 662

Seni hiçbir zaman göremesem de
Ellerimiz asla kavuşmayacak olsa da

Sponsorlu Bağlantılar

Mavi gözlerinin içine bakamasam da
O gül yüzünü sevip okşayamasam da
Dudaklarından aşk buseleri alamasam da
Gecelerimde tenin sıcaklığını hissedemesem de
Her sabah uyanışımda seni yanımda bulamasam da
Sensiz geçen her anım yüreğimi kanatıyor olsa da
Sensiz bir hayat bana zindan olup işkenceye dönüşse de
Yinede her şeye rağmen ben seni o kadar çok seviyorum ki
Bir kere kaptırmışım kendimi sana olan sevdamın rüzgarına
Yelken açmışım sevda denizine doğru…
Ben seni böyle sevdayla severken,söyle bana nasıl unutabilirim
Seni…
Unutmak unutulmak bu kadar kolay bir şey mi ki AŞKIM

mustafa ata

Yaşayınca Anladım

Bunca zaman bana anlatmaya çalıştığını,kendimi bulduğumda anladım.
Herkesin mutlu olmak için başka bir yolu varmış,
Kendi yolumu çizdiğimde anladım..
Bir tek yaşanarak öğrenilirmiş hayat, okuyarak,dinleyerek değil..
Bildiklerini bana neden anlatmadığını, anladım..
Yüreğinde aşk olmadan geçen her gün kayıpmış,
Aşk peşinden neden yalınayak koştuğunu anladım..
Acı doruğa ulaştığında gözyaşı gelmezmiş gözlerden,
Neden hiç ağlamadığını anladım..
Ağlayanı güldürebilmek,ağlayanla ağlamaktan daha değerliymiş,
Gözyaşımı kahkahaya çevirdiğinde anladım..
Bir insanı herhangi biri kırabilir,ama bir tek en çok sevdiği, acıtabilirmiş,
Çok acıttığında anladım..
Fakat,hak edermiş sevilen onun için dökülen her damla gözyaşını,
Gözyaşlarıyla birlikte sevinçler terk ettiğinde anladım..
Yalan söylememek değil, gerçeği gizlememekmiş marifet,
Yüreğini elime koyduğunda anladım..
''Sana ihtiyacım var, gel ! '' diyebilmekmiş güçlü olmak,
Sana ''git'' dediğimde anladım..
Biri sana ''git'' dediğinde, ''kalmak istiyorum'' diyebilmekmiş sevmek,
Git dediklerinde gittiğimde anladım..
Sana sevgim şımarık bir çocukmuş,her düştüğünde zırıl zırıl ağlayan,
Büyüyüp bana sımsıkı sarıldığında anladım..
Özür dilemek değil, ''affet beni'' diye haykırmak istemekmiş pişman
olmak, Gerçekten pişman olduğumda anladım..
Ve gurur, kaybedenlerin,acizlerin maskesiymiş,
Sevgi dolu yüreklerin gururu olmazmış,
Yüreğimde sevgi bulduğumda anladım..
Ölürcesine isteyen,beklemez,sadece umut edermiş bir gün affedilmeyi,
Beni af etmeni ölürcesine istediğimde anladım..
Sevgi emekmiş,
Emek ise vazgeçmeyecek kadar, ama özgür bırakacak kadar sevmekmiş...

Can YüceL

Aşka Yakışan Suskunluk...

Cafer Petek

Aşkına Üşüyorum Yar...

Sıradışı bir yaşamdı seni sevmekle başlayan.
Gözleri acıyandık bakarken uzaklara.
Bir varmış bir yokmuşla başlayan bir masalın kahramanlarıydık.
Belki asırlar sonra Leyla ile Mecnun’un
yitik ruhlarıydı vücutlarımızda can bulan.
Duymadığımda seslenmediğinde kulaklarımdaki çığlıktı ölüm.
Ve biz sonunda sobeledik ölümü en tatlı haliyle..

Çengelli iğnenin ucuna asanlardık yüreklerimizi.
Ve kan damlarken sevdayı yudum yudum içenlerdik.
Boşverenlerdik herşeye, sevdanın yeni şekline bürünenlerdik.
Yasaktın bana, yasaktım sana...
Sona ermiş görünen ama asla son olduğu bilinemeyen
bir olguydu yaşayamadıklarımız.
Sen vardın ben ise yokluktum...

Adımız aşktı bizim, adımız hüzündü.
Kimsenin anlayamayacağı, bir paranteze sıkışmış kalan,
noktalama işaretlerinin artık hükümsüz olduğu bir sevdaydı adımız.
Şizofrenliğimin aykırılığı kadar aykırıydı sevdamız...

Oynadığımız körebe oyununda ebe olanlardık,
bir türlü sobeleyemediğimiz geleceğimizle.
Bakışlarla konuşanlardık, ukala ses dalgalarının inadına.
Yüreklerimizle görenlerdik, gören gözlerin aksine.
Ve biz kelimelerle sevenlerdik tensel yakınlığı göz ardı ederek...

Ne çok sevdin beni,
ne çok sevdim seni.
Ne olduğunu anlamadan açılan sevda parantezimiz,
yine ne olduğunu anlamadan kapandı.
Üç noktalarla devam etmek istedikçe,
inadına tek nokta oluyor artık cümlelerimizin sonları.

Devrik hayatlarımız gibiydi cümlelerimiz de,
düz bir hayattı oysa istediğimiz.
Belki de devrikliğiydi cümlelerimizin, hayatımızı anlamsızlaştıran.

Gittiğinde, kal diyemeyendim, iki damla gözyaşını saklayandım, senin için gecelere.
Gittiğimde kal diyemeyendin yaptığın en zor seçimle...

Aşkına üşüyorum yar,
sessizce,
şizofrence...

'Seni sevmek sevgili, seni özgür bırakmaya razı olmaktı...'

Sema Şener