Şiir Nehri -2- [Arşiv] - Sayfa 774

Gözlerin





Hayâli bir başka aslı bir başka
Verem etti vurdu gitti gözlerin
Haramî bakışın düşürdü aşka
Beni öldürmeye yetti gözlerin
Bitirdi ömrümü bitti gözlerin...

Hayatımı yuttu gönlümü tuttu
Bir zaman gözlerin bana umuttu
Korkarım ki şimdi beni unuttu
Dalan gözlerimde tüttü gözlerin
Bitirdi ömrümü bitti gözlerin...

Getir gözlerini bırakma darda
Sevindir garibi koyma efkârda
Mecnun'a döndürdü gözüm yollarda
Şu sahra gönlümde yitti gözlerin
Bitirdi ömrümü bitti gözlerin...


Turan Şakalar

geçtimi bizden dersın
yitirdikmi sevgimizi
bitti mi herşey
bakmayacak mısın gözlerimin içine artık
senı herseyden cok seviyorum demeyecek misin
gülmeyecek misin ben san abakınca
sana bakınca kalp atıslarımı duymayacak mıyım artık
seni görünce heyecanlanmayacak mıyım
arkadaslarıma anlatmayacak mıyım artık seni
onu çok seviyoru dıyemeyecak mıyım
seni uzaktan mı sevecegım artık
saclarını hep dikerdi mi diyecegım
ona yakısırdı bu sc sitili
kızlar hayrandımı diyeceğim
ona bakan birdaha bakmak isterdi
herkes onu mu isterdı diyeceğim senin için
seni sevdiğimi rahatca söleyemeyecekmiyim artık
birbirimize söz verdık mi diyecegim
ne o bensiz ne ben onsuz
ölümü bile düsünürdük mü diyeceğim
birlikte beraber ölmek
o da olmazsa baska hiç kimseyi sevmeyecektim mi diyeceğim
bu sözler gerıde kaldı dıyemı anlatacagım arkadaslarıma
onunla yasadığımız günler güzeldi
biz ayrıkdık mı diyeceğim onlara
onlarda mutlu olurlar kesin
seni seven çoktu çünkü bilirsin
ama ben unutamam seni
sen istersen unut beni
ama benden isteme
yeni bir baslangıç yapmıssın
senin için hayırlı olsun
benım için çoktan geçti
sen ii ol mutlu ol
ben hep seni düsünüyor olacagım
belkıde arkandan yasını tutacağım
ama merak etme BEN HEP SENINLE OLACAGIM

Dost musun?

Öyleyse canın canımdır...
Aynan olmalıyım...
Yüzüne söyleyebilmeliyim her şeyi...
Hem sakınmadan, mertçe...
Hani bilirsin, esirgemem lâfımı,
Ne şekil gelirse, öylece...
Hazırım tüm içtenliğimle konuşmaya, ama,
Seni de dupduru isterim karşımda...

Dostsan,
Gözlerimin içine baka baka yaka silk benden!
Arkamdan şikayetlenme!
Yiğit ol! Gerekirse yiğitçe azarla, çekinme!
Lâf değil, icraat beklerim senden!
Öyle bak ki, hislerini görebileyim...
Öyle hisset ki, güvenle bakabileyim...

Sevmem, ölenin ardından ağıt yakmayı!
Dil dönerken söylenmeli her şey...
Kulak duyarken anlatılmalı...
Göz bakarken bakmalıyım sana...
Can sağ iken sarılmalı...
Keşkelere meydan vermemeli hayatım,
Pişmanlıklarla yoğrulmamalı....

Dostsan, rahatça eleştir, fikrini rahatça söyle, sıkılma!
Yadırgayabilirsin beni,

Ve ben de seni tuhaf bulursam şaşırma...
Kandırmanı aslâ kabul edemem!
Her dediğini, her yaptığını hoş görürüm, ama,
Beni, bana sormadan yargılama!

Her yediğimiz aynı olmaz belki,
Her dakikamız birlikte geçmez...
Her güldüğünde gülmeyi garanti edemesem de,
Ağladığında seninle birlikte oturup ağlarım...
Belki her çağırdığında gelemem fakat,
Derdine ortak ararsan, koşarım...
Ben de herkes gibi insanım elbet,
Ne göklere çıkar beni, ne de yerin dibine sok!
Senin işin bu değil!
Benim zaten bir yerim var herkes gibi yer ile gök arasında...

Dostsan,
Küçümsemeden, küfretmeden,
Sevgiyle, saygıyla ve huzurla gel sokağıma...

Dinlenmek istediğinde, hiç düşünme, sana özel bir limanım,
ama...
Yorulduğum zamanlarda,
Dilediğimce sığınabilmeliyim koylarına...

Seni bir çocuk kadar saf sevebilirim
Ve bir deli kadar art niyetsiz...
Uğruna seve seve hesabı şaşırırım...
Görmezden gelebilirim yanlışlarını...

Başkaları enayilik sayabilir,
Başkaları akılsızlığıma yorabilir,
Bunları dert bile etmem, ama,
Sen, aslında aptal olmadığımı,
Her an, tekrar tekrar hatırla!

Ve sakın beni aptal yerine koymaya kalkışma!
Seviyorsan, cimrilik etme, söyle!

Muhabbeti varken, yokmuş gibi yapanla,
Hiç sevmediği halde, yılışıp durana sinir olurum!

Neyse, o olmalı insan...
Kendisi olmaktan korkmamalı!
Kendisi olmaktan kaçmamalı!
Bil ki, sensin diye seni bırakmam, ama,
Ben olduğum için bırakırsan beni,
Yas da tutmam arkandan!

Bedel mi?
Ödemeyeceksen çıkma yola!
İçten pazarlık edersen, ancak kendine edersin...
Kendince küser barışır, kendi kendini yersin!

Dostsan, mevsimince yağ...
Kışsan kar ol, güzsen yağmur...
Soğuğuna, sıcağına, esip savurmana itiraz etmem,
Senden, ille de bahar olmanı beklemem, ama,
Dayanmalısın en şiddetli fırtınalarıma...
Belki de çok geldi bunca talep...
Bana karşı hiçbir mecburiyetin yok, korkma...
Sana fazla geldiğim ilk anda,
Arkana hiç bakmadan, dönüp gidebilirsin...
Geçip gidebilirsin,borçluluk hissetmeden...
Mutlaka bir açıklama da beklemem senden, ama,
Gitmeye davranırsam bir gün,
Sen de karşımda set olma!

Dost musun?
Öyleyse, canın canımdır,
Yoluna baş koymaya hazırım ya,
Başını da yollarımda isterim, unutma!

alıntı.

Seninle Sensiz




İsyan mı etmeliyim yokluğunun kalabalığına
Gitmelimiyim yoksa bilinmeyenlere
Taşıyamıyorum sensizlik yükünü
Eziliyorum ağırlığında kaybetmişliğimin
Yuva yapmışım geleceğimi acıların ortasına
Sağım hasret, solum hasret, sensizlik
Kavuştu arzularım en ulaşılmaza da
Bir sen uzak, bir de sevdan
Söndürülemez yangınım alev alev hala
Sen söndüremedin, bir türlü gelemedin
Gelirim demiştin giderken, hatırlarmısın
Ne bedenin ufukta, ne sesin kulakta
Gözlerim kör kaldı yollarını gözlemekten
Tozu toprağa kattı yokluğun
Ben ne yaşayabildim, ne ölebildim
Iki arada, bir derede
Bin öldüm, bir dirildim
Sadece yalnızlığım var
Ben, seninle bile sensizdim
Bilseydim severmiydim

Etrafımız sevginin gücünü göremeyen gözlerle dolu.
Bekliyorlar sevgi dolu hareketlerimizi, yapsak parçalayacaklar.
Peki ya biz?
Buna rağmen çok uzağız hem de çok!
Yaklaşsak da engelleniyoruz.
Kör gözler tarafından çekilen hayali perdelere takılıyor temaslarımız.
Azimle hiç durmadan anlatsak,
Desek ki “Bakın bu ise mavi”
Cevap hazır:
“Konuşmaya devam etmek için iki jeton daha atınız”
Ne yapalım?
Ben senin için, sen benim için,
Atarız jetonları...
Peki ya mavi?

Çok uzağız,
Hem de çok!

Karanlık





Bir çocuk korkusuydu kaçtım
İçinde birşeyler var sandım
Aydınlıkla güldüm karanlıkla yattım
Bilirmiydim dizelerin karanlıkta gizli olduğunu

Büyüdükçe anladım hayatın anlamsızlığını
Bana tattırdığı acı tatsızlığını
Olsada kederim bana miras kalan kalbin anahtarının
Bilirmiydim karanlıkta saklı olduğunu

Tutkudur bu başka birşey değil
Sendekini sevemiyorsan silmesini bil
Kaybedecek birşeyin yoksa aydınlığı sil
Güneşi bekle yeni bir hayat gibi..



Anıl Bekmezci

Sana Öyle Gelmeliyim Ki




Sana öyle tutku dolu gelmeliyim ki..
Yılların üzerine yapıştırdığı
Üzerinden bir türlü atamadığın yalnızlığın..
Arkasına bakmadan kaçıp, gitmeli senden.
Sarılınca kollarına,
Dokununca dudaklarım dudaklarına-sıcacık....
Yanardağlar kıskanmalı bu ateşi..

Sana öyle özlem dolu gelmeliyim ki...
Yüreğinin bütün kapıları açılmalı..
Bana küskünlüğün bitmeli..
Bütün pencerelerin açılmalı..
Evine sevgi rüzgarları saçılmalı..
Mahallede konu komşun, eşin dostun
Seni ne çok sevdiğimi bilmeli....

Sana öyle yürekli gelmeliyim ki...
SEN,
Bana öyle sarılmalısın ki..
Beni öyle yangın dolu öpmelisin ki..
Öyle şefkat dolu bakışmalıyız ki..
Kendimizden geçmeliyiz,
Gözlerimizde kaybolmalıyız.
Hasretimizin bittiğine değmeli
Yalnızlıklarımızı bitiren bu kavuşma...


Necdet Göknil

AcılAra DaiR



kaybedilir tüm umutlar
gecenin kuytusunda
oysa şimdi gündüz
neden umutsuzum ben
enginlere açılan bir gemi gibi
sonsuz maviliklerde yalnız ve yolcusuzum

karaları arayarak mı geçecek bütün ömür
daha ne kadar alabora edecek
insafsız dalgalar beni

dün bugün yarın
mechul bir hayatın rotası
ızdırap fırtınası içinde
yontulmuş umutlar peşinde
kaybolmakmış meĝer

küf kokulu bir baharda yüreĝim aĝlamazsa
solmazsa daha da soluk yüzüm
bir gariplik sezerim içimde
sarkısı hüzün olan

çıkarsa karşıma birgün mutluluk
bilmiyorum direnirmiyim
istemezmiyim gülmeyi
özlermiyim kan aĝladıĝım günleri

çölleşmiş bir dünya
ve biter topraktan koca dikenler
afaroz edildim bahardan
çorak topraklarım
solmuş yapraklarım kaldı elimde
dilek tutmayı bile unuttum
unuttum kırmızı gülleri çoktan
ve tükettim kendimi hiç yoktan

birgün aşabilirsem kafdaĝını
canlanırsa yarı ölü cesedim
oturamam öyle sessiz sedasız
yıllardır mataramda biriken
çok maske görmüş gözlerin
yaşlarından maskeler üretirim

asırlardır raĝbet gören bu malın
reklamını beşiklerde yaparlar
satarlar ergenleşmiş yürege
hem de yüzleri hiç kızarmadan

yıllanmış bir hatanın
katmerleşmiş bedelini
evetledim müflis biri oluncaya kadar
insanların bazısında israf edilmiş sevgiyi
bulamadım hiçbir zaman
betonlaşmış varoşlarda

şimdi en az ölüm kadar
soĝuk olan bu lahza da
bilmediĝim bir garip yerin
sessiz ve tenha sokaklarında
elimde kalan son sevgimi de
hak edene vermek için
murdarlara diş bileyen
aslanları bekliyorum

yoruldum iki yüzlü
çok pürüzlü bu zevattan
ve derinden of çektiren
uzay çaĝı dostluĝundan
dilim yanmış içmem artık
üflesemde ızdırabı
elimdeki tek sermayem
nefesimi saklıyorum
mirasımı vermek için
azraili bekliyorum..


(alıntı)