Şiir Nehri -2- [Arşiv] - Sayfa 126

Uluorta

-seyrek gülüş sen ne güzel bir şeysin-
-nazlanırsın ama bir gün gelirsin-

düşen bir yaprağa bağladım hayatımı
olsun artık diyorum ne olacaksa
paralı asker miyim neyim ben
ekleyip duruyorum sabahları akşama
ve kendimi arıyorum meşgul çalıyor
gerçi söylenmez böyle şeyler uluorta
aşk diyor başka bir şey demiyor kalbim
nasıl bir dostluk ki bu, hem kadim
hem de mayhoş elma tadında.

kendimi de koysam ayağımın altına
yine de yetişemiyorum ey aşk,
omzunun hizasına.
çünkü bende birikiyor her şeyin tortusu
ve ayağını kaldırıyor dünya, konuşurken benimle.
budanan oğullar gibiyim sessiz ve narin
nereye konsam geri sayım başlıyor
kurcalıyor beni bir çırağın elleri
ah, unufak olsam ve desem ki
ağzın tat görmesin hayat
kandırdın beni.

sorma,
elim kırılsın bir daha
dokunursam güneşe.

kılpayı kaçırılmış bir şeyin
bıraktığı ardında
neyse oyum ben.
yaralı serçe, benim için dua et:
gök bir kayalık gibi şimdi üstümde
dr. şükrü öncüoğlu'ndan
üç ayda bir reçete.

acıyan bir şeyim ben burdan çok uzaklarda
ve koskocaman bir hansın sen uğraşma bu çocukla
çünkü nasıl bir şey biliyorum itin taştan korkması
bir yastık arıyorum kuş seslerinden
mühim değil sonrası.

sorma,
yangın sönseydi suyla
denizler her akşam böyle yanmazdı.

yakartop oynayan melekler gördüm güneşle
ve büyük çiftçiler gördüm dağları biçen
yolundaydı herşey, ben bile yolundaydım
ama
kıyıya vardığımda
kendimi unuttuğumu anladım
karşı kıyıda.

şiirler söyledim belki duyarsın diye
çığlığıydım içinde dilsiz bir şehzadenin
sana seslendim durdum bu küçücük odadan
acımı duy, sensin pusulam benim
ki dünya
silinmiş bir harita
gibi yabancı bana.

sorma,
usulca uzandığında
bir ceset oluyorsun öpüldükçe şımaran.

İbrahim Tenekeci

hakikat





/



korsan beyin...sahte pusula
üç kuşak eskitilmiş yönlerimiz
ve göğsümüzde çarpıntı...hakikat
dünya...
çürük sevda dolu ambar
kabuğu soğumuş taş yürek
biraz sen biraz ben...biraz da tabiat
zaman...
dümende nefes / batık gemi
cam kenarı tekil yolculuk
geride kalan biraz biz...biraz da hayat

geldim...

sesimde ne bir öfke
ne de feryat




Ferhat Gülsün

Uzaklarda dügün
Bir dügün var çok uzaklarda
Mutluluk adına kurulmakta bir yuva
Gelinde damatta umutlu yarından
Umuyorlar bekliyorlar

Paylaşacaklar hayatı efsunla
Şirinler olacak yaşamda
Toz pembe olacak hayat
Yeniyken hep öyle gidicek yaşam

Umutları bitmeyecek yaşayacaklar hep
Sevdikleri yanlarında dügünlerinde
Halaylar üç ayaklar oynanmakta
Çicek açmışlar her kez her yan

Umutlar var olan bir aile olacaklar
Ömür boyu diyerek adım atıyorlar
Paylaşmak adına güvene mutluluga
Çicekler erguvanlar adına

Yarın belli olmaz yakında olur meyveleri
Şimdiki gbi güler gözleri mutlulukla
Minnacık bir hayat gelicek meydana
Aglıyacak dertlerini anlatma adına

Olacaklar çok tepelerde mutluluk
Bir yaşam iki üç kişilik
Aile olacaklar meyvalarıyla
Mutlulukları daim olsun

Bir ömür mutlu olsun esintide
Tüm insanlarımız bir arada

Yanıl(sa)ma

Her renk kendini yakar bu kentte
ulu orta
Geride bir avuç kül/gri
...
gölgesinde bezgin düşüncelerin
antik bahçelerden çocukluğumu topladım
kadınlığımın ağırlığı
göz ucumda/yaşlanırken

yosun yatakları dağınık
ıhlamur ağaçları mahçup
gönye ile çizilmiş kadın suretinde gökyüzü / nemli
toprak rüzgarın kucağına oturmuş / savruk
uzun ve suçunu bastıramamış
bir mevsim kabardı saçlarımda
beklediğim
yağmur kokusu / toprağın göğsünden sızan

-kıyamet çanlarını çalan sen olacaksın
ve ben senin mahşerine günahsız geleceğim
günahkar mevsim(im)-

-gülezar-
gül olmak neyi değiştirir
parmağımın ucunda asılı dururken acım

avuçlarıma sızan kan
ikiye bölsün yaşam çizgimi
bana yaşamadıklarımı verin
gerisi sizde kalsın / ömrümden armağan
...

rengi yok gülümseyişlerin
elimde kalan bir avuç gri /kül

İlknur YILDIRIM..