Şiir Nehri -2- [Arşiv] - Sayfa 507

Solar bahçemde güller baharı bekleyerek
Zembereği sökülür saatlerin zaman durur
Bir sam yeli eser bağrıma davetsiz
Göğsüne kokunu ekleyerek

Vazgeçilebilirlerden olabilirdin
Üstüne basılıp geçilebilirdin
Bir nefes misali göğsümde durmasan

Bir gök ağlayabilir anca sen gibi titreyerek
Düğümlenir ve yağar yağmur sicim sicim
Ben bir taş olabilirdim istesem bir engin dağ
Eriyebilirdim seni içime çekerek

Aynalarımda olabilirdin
Aksi sedamda bir ses
Söylenmemiş şarkım olmasan

Bir söz söylenebilir zamanını bekleyerek
Aşk durdurur zamanı mekânı çeker ayaklarından
Güpegündüz rüyalar görebilirsin gözbebeklerinde
Bir nehir olup akabilirsin kirpiklerine yüklenerek

Bir hiç olabilirdin
Bir göç olabilirdin
Ayaklarıma prangalar vurmasan

Bir selam geldi senden aldım titreyerek
Senden gelen her şey kabulüm teklifsiz
Ne mektuptur bu zarfsız pulsuz
İçine nasıl sığar aşk kilitleyerek

Bir nefes olabilirdin
Bir kandil bir ateş
Mektuplar elbet döner aşka
Şimdi her yerde olabilirdin
İçimde olmasan...

Ahmet Selim

Yerin seni cektigi kadar agirsin
Kanatlarin cirpindigi kadar hafif..
Kalbinin attigi kadar canlisin
Gozlerinin uzagi gordugu kadar genc...
Sevdiklerin kadar iyisin
Nefret ettiklerin kadar kotu..
Ne renk olursa olsun kasin gozun
Karsindakinin gordugudur rengin..
Yasadiklarini kar sayma:
Yasadigin kadar yakinsin sonuna;
Ne kadar yasarsan yasa,
Sevdigin kadardir omrun..
Gulebildigin kadar mutlusun
Uzulme bil ki agladigin kadar guleceksin
Sakin bitti sanma her seyi,sevdigin kadar
sevileceksin.
Gunesin dogusundadir doganin sana verdigi deger
ve karsindakine deger verdigin kadar insansin
Bir gun yalan soyleyeceksen eger
Birak karsindaki sana guvendigi kadar inansin.
Ay isigindadir sevgiliye duyulan hasret
ve sevgiline hasret kaldigin kadar ona yakinsin
Unutma yagmurun yagdigi kadar islaksin
Günesin seni isittigi kadar sicak.
Kendini yalniz hissetigin kadar yalnizsin
ve guclu hissettigin kadar guclu.
Kendini guzel hissettigin kadar guzelsin.. iste budur
hayat!
Iste budur yasamak bunu hatirladigin kadar yasarsin
Bunu unuttugunda aldigin her nefes kadar usursun
ve karsindakini unuttugun kadar cabuk unutulursun
Cicek sulandigikadar guzeldir
Kuslar otebildigi kadar sevimli
Bebek agladigi kadar bebektir
ve herseyi ögrendigin kadar bilirsin bunu da ogren,
SEVDIGIN KADAR SEVILIRSIN UMUT BOZ

Bir resim çiz bana
İçinde sadece sen olsun.
Ama bu öyle bir sen olsun ki
Senin içinde dünyalar dursun

Bana öyle bir resim çiz ki
Canlar bedenlerden çıksın
Özgürlüğü bulsun
Resimlerinde.

Bana öyle bir resim çiz ki
Resmin içinde bir balıkçı türkü söylesin
Balıklarla beraber.
Leyleklerin kanatlarında çocuklar büyüsün.
Martılar dile gelsin de anlatsınlar
İnsanların balıklardan neler çektiğini.

Öyle bir resim olsun ki bu
Ucu bucağı görünmeyen sakin denizin dalgaları vursun uçaklara.
Tarlalar yıldızlarla dolsun da
O yıl bol meyve versin ekinler.
Dağlar dile gelsinler martılar gibi
Ters dönsünler bir çakılın üstünde durarak.
Zaman tersine dönsün
Bütün ölüler dirilsin.
Belki bütün hasretlikler biter
Ve ecdadıyla yaşar insanlarda, kendilerini bilirler.
Belki de bulunmayacak icatlardan vazgeçilir.
Ya da dünyada barış olduğu günler hatırlanır.

O ki resim
Ne kâğıdı olsun
Ne kalemi
Ne de resmi yapan biri
O kadar büyük olsun ki
Hepsini yüreğinde çiz.

Bana öyle bir resim çiz ki
Ve bu öyle bir resim olsun ki
Kulları yalvardıkları Tanrı’ya
Dokunabilsinler.
Belki o zaman cevaplanır bütün sorular…

Kimbilir, bir hiç kimse gibi ben,
Hiç kimsesiz olan, karabulutların

içinde saklanacağım...
Ama sevgim, dolu dizgin yağacak

gökyüzünden üzerine...

Aldığın her nefesi sellerine katacak sevgim...
Sevgim hep, su serpecek yağmur

bereketiyle gönlüne...

Yine yürüyeceksin yürüdüğümüz o sahillerde..
Yine sıcacık, yine titreyen bir başka el

olacak belki ellerinde...
Belki de, sevgim ısıtacak denizlerindeki enginliği.
Sevgim hep, çöl güneşi gibi yansıyacak

denizlerine.

Ve denizlerinin kokusu, tuzu, medd cezri,
Ve de sevgim, ruhuna akacak bir meltem esintisiyle.
Ve sen canım, yine seveceksin taşıdığın

can gibi sevgilini...
Yine aşkımsın, yine canımsın

diyeceksin birilerine...

Sen hiç düşünme canım, üzülme!
Yüreğim avuçlarımda, yansamda, kül olsamda,
Sevdaların en masumundan payımı alıp,
Bir sonbahar gününde, öyle usulca değil..

Veda bile etmeden, aniden uçacağım!
Yokluğun, kimsesizliğin ve

sensizliğin diyarına...

Yine bir hiç olacağım belki...
Belki de, yok olacağım, hiç kimsesizliğin

hiçliğinde!
Ve belki kanayacağım, sensizliğin en zirvesinde!
Ama sevgim, dağ gibi yücelecek ufuklarında...
Taze bir fidan gibi büyüyüp

köklenecek sevgim...

Sevgim hep, hayat verecek, su gibi damarlarına.
Ve sevgimin şarkısını mırıldanacak dudakların..
İşte öyle birşey, işte, öyle birşey diye...
Ama hüzün değil, sonsuz bir umut doğacak,
Sonsuzluğa değin içine...

Sen hiç düşünme canım, üzülme!
Öyle usulca değil,
Aniden çekip gideceğim hayatından.
Nasıl var olduysam yanında,
Öyle yok olacağım yokluğunda!
Bir tek şiirlerim,
Bir de, adım kalacak dudaklarında...

Alıntı

ÖMER HAYYAM
HAYYAM (Ebul Feth Ömer bin Ibrahim; Ömer Hayyam da denir), iranli Sair ve bilgin (Nisapur 1044.ay.y 1123/1136). Hayatı, gençlik yillari kesinlikle bilinmiyor. Elde bulunan eserlerinden, hayatiyla ilgili olaylari anlatan bazi kitaplardan, felsefe, matematik ve astronomi konularinda çalistigi, bu alanlarda düzenli bir ögrenim gördügü anlasilmaktadir. Hayyam ("Çadırcı") takma adini, atalarinin çadircilik yapmalari yüzünden aldigi söylenir. Ömer Hayyam, zamaninda daha çok bilgin olarak ün kazandi. Iran'in, Selçuklular yönetiminde oldugu bir zamanda yetişti.
Hayyam'in fizik, metafizik, matematik, astronomi ve siir konularinda degisik eserleri vardir. Bunlar arasinda Ibni sina'nin Temcid (Yücelme) adli eserinin yorum ve tercümesi de yer alir. Zamaninda, bir bilgin olarak ün kazanan Ömer Hayyam'in edebiyat tarihindeki yerini saglayan, sonraki yüzyilarda da dogu islam dünyasinin en büyük Sairlerinden biri olarak anilmasina yol açan Rubaiyat'idir (Dörtlükler). Ömer Hayyam, iran ve dogu edebiyatinda rubai türünün kurucusu sayilir.Hayyam, oldukça kolay anlasilan, yumusak, akici, açik ve seçik bir dil kullanir. Şiirlerinde gerçekçidir. Yasadiklari, gördüklerini, çevresinden, zamanin gidisinden aldigi izlenimleri yapmaciga kapilmaksizin, oldugu gibi dile getirir. Ona göre, gerçek olan yasanandir, dünyanin ötesinde ikinci bir dünya yoktur. Insan, yasadikça gerçektir, gerçek ise yasanandir. En sasmaz ölçü akil ve sagduyudur. insan bir akil varligidir. Gerçege ancak akil yolu ile ulasilabilir.
Onun siirinde zamanin haksizliklari,akil almaz saçmaliklari ince, alayli, igneleyici bir dille yerilir. Dörtlüklerinin konusu ask, sarap, dünya, insan hayati, yasama sevinci, içinde bulundugumuz geçici dünyanin tadini çikarma gibi konulardır.

BİR KALB Kİ

Bir kalb ki onun sevmesi, aldanması yok.
Tutkunluğu yok, bir güzele yanması yok.
Bin kez yazık olsun sevisiz bir yüreğe,
Aşksız geçecek günlerin faydası yok.

CAN YOLDAŞI

Can yoldaşı dostlar çekildi gittiler,
Ecel çiğnedi hepsini birer birer,
Yan yana oturmuştuk hayat sofrasına,
Bizden birkaç kadeh önce sızdı gittiler.

DAL GONCAYI BİR SABAH

Dal goncayı bir sabah açılmış buldu,
Gül melteme bir masal deyip savruldu
Dünyada vefasızlığa bak; on günde
Bir gül yetişip, açıp, solup kayboldu.

Sen acırken bana, hiç bir günahımdan korkmam
Benle oldukça; yokuş, engebe, yoldan korkmam
Beni ak yüzle diriltirsin a Tanrım, bilirim;
Defterim dolsa da suçlarla, siyahtan korkmam.

ELİMDE OLSA

Elimde olsa bu dünyayı küçümserdim
İyisine de kötüsüne de yuh çekerdim
Daha doğrusu bu aşağılık yere
Ne gelirdim ne yaşardım ne ölürdüm.

PERGEL

Sevgili, seninle ben pergel gibiyiz
İki başımız var, bir bedenimiz
Ne kadar dönersem döneyim çevrende
Er geç başbaşa verecek değil miyiz?

RÜBAİ

Dünyada akla değer veren yok madem,
Aklı az olanın parası çok madem,
Getir şu şarabı, alın aklımızı:
Belki böyle beğenir bizi el alem!

RÜBAİ

Sevgiyle yuğrulmamışsa yüreğin
Tekkede, manastırda eremezsin.
Bir kez gerçekten sevdin mi dünyada
Cennetin, cehennemin üstündesin.

RÜBAİ

Şarap içmediğin için,
Sarhoşlara sövme.
Eğer Allah tövbe verirse,
Ben sadece
Şarap içmemek için tövbe ederim.
Sen;
Şarap içmemekle övünüyorsun.
Ancak;
Öyle ayıp işler ediyorsun ki,
Şarap onların yanında
Yüz kere zemzemle yıkanmıştır.

RÜBAİ

Evvela;
Benim rızam olmaksızın
Dünyaya getirildim.
Hayatta;
Hayretimden başka bir şeyim artmadı.
Sonra yine elimde olmadan
Bu dünyadan göçeceğim.
Gelmekten, kalmaktan, göçmekten
Maksat ne?
Hala anlamış değilim............

GİTTİĞİN GECE



renklerin maviden siyaha

vedaların şarkıya döndüğü

bu gece

seni yitirdiğim

ayaza vurmuş kış gecesine

ne kadar da benziyor



gün yorgunu kaldırımlar

ve yollar

aynı adreslere taşırken

kapı gibi aralanan gökyüzünden

göz yaşlarıma karışan

deli dolu

sensizlik yağar



şimdi

yokluğunu

siyah bir elbise gibi kuşandığım

bu gecede

yüreğimde hüzzamın hasat zamanıdır



Atila IŞIK



10 Haziran 2006

Elde var hüzün

söyleşir
evvelce biz bu tenhalarda
ziyade gülüşürdük
pır pır yaldızlanırdı kanatları kahkaha kuşlarının
ne meseller söylerdi mercan köz nargileler
zamanlar değişti
ayrılık girdi araya
hicrana düştük bugün

ah nerde gençliğimiz
sahilde savruluşları başıboş dalgaların
yeri göğü çınlatan tumturaklı gazeller
elde var hüzün

o şehrâyin fakat çıkar mı akıldan
çarkıfeleklerin renk renk geceye dağılması
sırılsıklam âşık incesaz
kadehlerin mehtaba kaldırılması
adeta düğün
hayat zamanda iz bırakmaz
bir boşluğa düşersin bir boşluktan
birikip yeniden sıçramak için
elde var hüzün


Attila İlhan