Şiir Nehri -2- [Arşiv] - Sayfa 515

İLK

Yanlış trenden indin seni şehrin aynasından geçirdiler
Sana baktım yıllarca hep aynı özlem penceresinden
Yürüyen ve kaçan yalın ve çocuksu özlem penceresinden
Denize karsı küçüle küçüle giden evleri
İnce ince karşılardın olağan karşılardın
Şen dünya içinde sen dünya içinde bir avuç şen dünyaydın sen

Bahar bilgisi güneş rengi at soluğu ve sen
Seni çağırıyorum geç gel ağlayan son bakireler içinden
Kadınlar taş heykeller gibi gelip gecer sarı kayalardan
Hangisine baksam sen kımıldar sen seslenirsin içerlerden
Çekil karşımdan sultanı cariyelerde aramak körlügü diyorum
Körlük güneşe ve gözlerime doğru gelen

Sen bir el uzanışıyla aydınlanan yeni ay mısın
Geyik resimleriyle kabarık her köşen
Geyik derisinde akan ilk nehir
Bir el uzanışıyla
İlk sokağın ağzında kaybolursan ağlayacağım
Leylaklarla akrepler gözlerine bakıp insan olurlarsa
Çocuk cennetinde günahların ilkini sen işliyorsun demektir Suna
Parlayan denizler gürültüsüz şiirler kapanan kapılar sana
gök taşlarını getiriyorlar
Seni sayıklıyor
Denemesi yanlış yapılmış ilk ok
s.KARAKOÇ

Kendiliğimden şiir yazmadım
Şiir yazdırttı kendini
Hiçbir seviyi ben bırakmadım
Seviler bıraktırttı kendini

Kaçmadığıma bakmayın siz
Döğüştümse namus deyip
Hiçbir kavgayı ben çıkarmadım
Kavgaya zorladılar beni

Bu amansız yarışa kendim girmedim
Soluk soluğa yarışta buldum kendimi
Gönüllü katılmadım hiçbirine
İstesem de istemesem de yarışa kattılar beni

Biliyorum ki yazılan artık yaşanmaz
Ben yazmak istemedim
Yaşamak istedim sevgimi
Kendileri yazdırttılar kendilerini

AZİZ NESİN

Bizimle Kalan



Biz birinci çoğul kişiler
Çoğul dedimse sanmayın çoğa eş
Ne yandan sayılsa bir elin parmakları ancak
Yani benseno, biz
Bütün hırslarımızı gömdük de geldik
Önce yeşil sırmalı bir küpe
Sonra yıldırım karası bir çınara
Dağları anlamış bir isyancı gibi
Bir elimiz lâm öteki elif
Haksızlık etmeyerek ekmeğe aşa, suya
Yılları biriktiren sarnıca
Ağıtlardan geçtik de geldik
Acıyı ezerek kayrak iki taş arasında
İçimize kanayarak kan(a)dıkça

Omuzlarımızda kör baykuşlar
Yüzümüzde hatmi ibiği
Kekik vefasıyla avuşarak
Kuş uçar kervan geçer evimizden
Sevdanın bıraktığı yerden
Sarılarak geldik birbirimize
Kâh barışık kâh dargın
Geriye biz kaldık yine bizden
Toplanmamış döşek serkeşliği
Çilingire düşmemiş kilit sessizliği
Kanmadan geldik
Sorusuz cevapların tamahına
Üzengisiz bir at sırtında
Rivayet kipinde geçmişimiz..


isimsiz kral

Haydi gel sevgilim
Uzanalım toprağın altına
Çiçekler mayalansın göğsümüzde
Bu akıp giden bu kör gidip yol giden
Kalabalıkları bu insanları
Ezen çiçekleri, bir kere bile farkına varmayan
Dökülen bu yıldızları yağmur birikintilerine
Çiğneyerek geçen bu adamları ve kadınları
Uyarmak için bir an durdurmak için
Bu bizi terkeden, bacaları öksüz ve boynu bükük
İçimizde sonsuzluk kavislerinden izlerini taşıdığımız
Ama şimdi kendimizi zorlasak da
anımsayamadığımız tasarlayamadığımız o kırlangıçları
Ah tekrar dönülebilir mi? yaşayabilirmiyiz ?
Uzansak yerin altına ve toprak olsak.
ERDEM BEYAZIT

Kaç mavi yasak yaşadık seninle,
kaç deli gece...
Düşünse, dolunay bile utanır,
yıldızlar çıldırır, ağlar erguvanlar.
Ben, seni işte öyle bir gecede sevdim, hesapsız.
Ve düşlerim...
Düşlerim sınırsızdı alabildiğine
Duygularım sabırsız.
Bir çocuk kadar günahsız.
Sahi, sen de sevebilir misin beni
seni sevdiğim kadar,
dokunabilir misin yüreğime?
Bak, orada sen varsın.
"Mutluluk nedir?" diye sorsalar
"Sen" derim alabildiğine, "Yalnız sen."
Sesin, gözlerin, ellerin sonra,
titreyen dudakların ve arzun çekingen
Sen, benim her şeyimsin.

Canım Sevdiğim

tâ en derinindesin yanan yüreğimin,
uğruna canım feda olsun,canım sevdiğim
baharısın ömrümün,herşeyim sensin
aşkımsın,ruhumsun, kara sevdamsın benim

sevdan ruhudur,yüreğidir bedenimin
en ulaşılmaz hülyamsın,yarınımsın sen
nehridir sevdasız çölleşmiş yüreğimin
ismini ruhuma yazdım,sana sevgimden..


isimsiz kral