Hayata Dair - Sayfa 93

Hayat

Sponsorlu Bağlantılar

umut çiçeğim yeşerse keşke
ve bir hayat doğsa avuçlarından yüreğime...

ölüm dururken başucumda,
dokunulmazlıkla sırlaşan ir gerçek gibi
kabullenemz onu
bu yeniden doğmaya
hayata inat koşmaya susayan ruhum

dizlerim kanarken bu ıssız yolda
onca düşüp kalkmalar gelir aklıma
sonra bir perde gibi iner gözlerimden
karanlığın içinde yanlızlık.

sonuna gelmek istemezken
aslında sonu yaşıyor olmak zor
zor gündüzlerde bile işkenceler içinde
sevgisizlikten çatlamış topraklarda kök salmaya çalışmak

ama bir umut yeşermek üzere
gözyaşları ile sulanan bir hayat
doğmak üzere avuçlarından yüreğime...
Duygu Tuncel

Seni alip uzaklara giden otobus
Benim uzerimden gecer hisimla
Devrilir, bakakalirim ardindan
Bir sel gibi akan gozyasimda...

Artik ne yapsam bos, teselliler faydasiz
Karanlik gitgide en derinlere ceker beni
Caresiz butun sokaklarinda bu sehrin
Boyle perisan beklerim donmeni

Dolasir birbirine yorgun ayaklarim
Ellerimi koyacak bir yer bulamam
Nereye gitsem en koyusu acilarin
Ne yana baksam, cildirtan bir aksam

Istesem ben bu omru, bu talihi istemem
Boyle durup durp senden ayrilmak varsa
Orada bir mezar kazilir benim icin
Ayriligin nerede baslarsa.
Ümit Yaşar Oğuzcan

Necati KEÇELİ

Bir kelebek ömrü kadar yaşamı var insanın.Ve her evresinde de farklı bir
görünüşe sahiptir onun. Öyleyse bu kısa yaşamının güzelliklerini ve
mutluluklarını paylaşmak yerine niye kozamızı örüp duruyoruz kendi içimize
içimize? Niye yalnızlığımızı çoğaltıp duruyoruz sevgi dolduracağımıza
yüreklerimize?
Dünyanın en kalabalık canlı topluluğundan olan kelebeklerden söz etmek
istiyorum. Bu güzel yaratıklar her iki çift kanadının üstünde bulunan ufacık
ve değişik renkteki pullarının oluşturduğu güzellikleriyle dikkati çekerler.
Onlar; doğanın en güzel yüzü, en olağanüstü mucizelerindendir. Küçücük
vücutlarının üstünde birer sanat eseri gibi duran kanatlarını gururla
taşırlar bir ömür boyu.
Baharın gelişini bir kelebekle özdeşleştiririm ve özgürlüğü de… Ve herkes
bilir ki kelebekler özgür ve uçarı güzelliklerdir, benim için de öyle...
Bizim bir günümüze bir ömür sığdıran, yaşamın güzelliklerini bizlerden çok
daha iyi fark eden ve hatta bu güzelliklerin de bir parçası olan sevimli
canlılardır. Rengarenk kanatlarıyla yüzyıllardır insanların ilgisini çekmiş
bu canlıları eski kültürler, insan ruhunun bir simgesi saymışlardır. Eski
Yunan’da insan ruhunun pupadan çıkmış kanatlı bir kelebekle aynı zamanda
oluştuğuna inanılırdı. Çin ve Japon kültürlerinde de neşe ve mutluluk
simgesi sayılmışlardır ve sayılmaya da devam ediyorlar.
Yaşamlarının her evresinde farklı bir görünüşe sahip kelebeklere kim
hayranlık duymaz ki! Fakat bu hayranlığı uyandırmaları için öncelikle
kozalarından çıkmaları gerekir değil mi? İşte ben bu yüzden insanları
kelebeklerle özdeşleştiririm. Kendilerini ifade edebilecek olgunluğa
erişinceye dek koza içinde kaldıklarını hayal ederim onların. En fazla
üzüntü duyduğum da budur işte. Birçoğumuz öyle değil midir? Oysa rengarenk
düşlerimizle siyah beyaz yaratılmış bu acılı dünyamızı boyasak, sevgi
doldurup yüreklerimizi başkalarıyla paylaşsak, bilgiyle olgunlaştırıp
beyinlerimizi insanlığın yararına kullansak, ben olsak, biz olsak, özgür ve
uçarı birer kelebek olsak! Daha güzel ve anlamlı olmaz mıydı bu yaşam? Ne
dersin??????

Hayat Dedim

Her nefeste dolarsın içime
Varsan hayat var
Yokluğun benzer ölüme
Adı güzel,teni güzel,kendi güzel
Ölüm de olsan ol
Son nefes ol
Yine gel...
S. Mustafa Kayar