Hayata Dair - Sayfa 94

Hayat Arkadaşım

Sponsorlu Bağlantılar

Hayat arkadaşım
Kapıdan girdim mi,gözlerim seni arar,
Yoksan, kaçar huzurum,
huysuzlaşırım..
Koy başını kalbim üstüne,
Sımsıkı sarılır uyuturum...
Soluğun yeter,mutluluk için..
Ben, sensiz darmadağınık,
Giysiler firarda, Çorabımı bulamam..
Harp yeri ortalık...
Uyduruk yemekler,Yapamazsam,
Aç dolaşırım..
Doyuran sensin,hayat arkadaşım...
Kime şımaracağım,Kim katlanır,
Nazlarıma.
kahrımı kim çeker, Senden başka..
Hayat suyum,umut çiçeğimsin..
Ben köprüler atarım, sen tekrar kurarsın,
Sabır taşı iyilik meleğimsin..
Günahlarımın panzehiri,En hoş hazları paylaştığım,
En sıkıntıları kucakladığım,
Ortağımsın.
Kah ezalar verdim,Yıprandın..
çorba yaktı ağzımı,
bahane oldu, acizliğim,
başkalarına kızdım,Senden aldım hırsımı...
Buğdayı nasıl ezer, dibektaşı..
Aynı güç bende ya,Kah aktı gözün yaşı..
Bulgur etti hayat bizi,Ufaladı..
Yuva kurduk ,umutla büyüttük,
Anne baba olabildik mi,
Acaba,çocuklarımıza,
Olsa,,,daha neler sermezdik önlerine,
Doymazdık ki..
gül doldursalar kucaklarımıza,
Kırdım..
Çırpındı yüreğim..Hata ben de affet
Diyemedim...
Nazım sana geçti..bir lokma bir hırka,
hayatı öyle kabul ettin..
Kanaatkar,oldun vara şükrettin...
Her an ,seni sevdiğimi haykırmak,
İstedim...yapamadım..
Esirgedim..Hayat arkadaşım.
oysa öyle tutkunum ki ,
SEN içimdeki cana can,
Sensizliğim..bana zindan...
Nefesiz kalırım ,sensizlik kahredici,
bunalırım.
Bir bilsen..
Nasıl anlatsam,Aldığım, havasın..
Güzellikler perisi, Ahiretimin hurisi,
Cana can katansın.
hayat arkadaşım..Sen gülsün,bahtın gülsün,
ömür içinde ömürsün,
bende sevgiler, hoyratça,sen miski amber,kokladıkça,
kutsal cennet ayaklarına ,serilse
Az gelir, hayat arkadaşım...
Recep Karadereli

BLUE RİVER !!!

BEN HİÇ DURGUN SULARDA YÜZMEDİM.COŞKUN AKAN NEHİRLERİN MAVİSİYİM.BAŞINA BUYRUK YAŞADIM BU HAYATI;KİMSENİN BOYNUMA BİR İP,ELLERİME KELEPÇE NE DE AYAKLARIMA PRANGA VURMASINA İZİN VERMEDİM.KİMSEYEDE KENDİME YAPILMASINI İSTEMEDİĞİM BİR ŞEYİ YAPMADIM.DOĞRU OLDUĞUNA İNANDIĞIM DÜŞÜNCELERİ SAVUNMAKTAN VAZGEÇMEDİM AMA BENDEN FARKLI DÜŞÜNCELERİ OLANLARA AÇIK OLDUM,HATA YAPMA OLASILIĞI BİZ İNSANLAR İÇİN DEĞİL Mİ?BENİM DOĞRUM SENİN DOĞRUN OLMAYABİLİR YADA TAM TERSİ,NE KİMSEYE ZORLA KENDİMİ KABUL ETTİRDİM NE DE ZORLA BİRİNİN BENİM DOĞRULARIMI DEĞİŞTİRMESİNE İZİN VERDİM.SONUÇTA KİMSE AMA HİÇ KİMSE BİR DİĞERİNİN AYNISI DEĞİL HERKES AYNI DAVRANSA,DÜŞÜNSE BU KADAR RENKLİ OLMAZDI HAYAT VE ZORLUKLA KARŞILAŞMAYAN HİÇBİR İNSAN BU KADAR DİRENÇLİ OLAMAZDI.İŞTE BU YÜZDEN HEP ZORU SEÇTİM,DURGUN SULARDA YÜZMEK VARKEN BEN KENDİMİ NEHİRLERE ATTIM!

GÜMBÜR GÜMBÜR ÇAĞLAYAN MAVİLİKLERE,YOK OLMAK İÇİN DEĞİL AMA YAŞAMAK SADECE YAŞAMAK İÇİN; ÇOK ÇIRPINDIM,ÇABALADIM,BOĞAZIMA KADAR BATMIŞKEN BİLE ÜMİDİMİ KAYBETMEDİM VE SONUNDA ÖĞRENDİM YÜZMEYİ!!!



ŞUNUDA ÖĞRENDİM ; SONRADAN KABULLENEMEYECEĞİM HİÇBİRŞEY İÇİN İNSANLARI KIRMAMAK VE ÜZMEMEK ADINA ASLA EVET DEMEMEYİ,HAYIR DEMEYİ ÖĞRENDİM !!!









BU AŞK BURADA BİTER

VE BEN ÇEKİP GİDERİM

BİR NEHİR AKIP GİDER!!!

Unutmanın Acısı, Unultulmanın Sancısı

Seçimi öylesine zor, öylesine iç acıtıcı bir soru ki…

Unutmak mı – Unutulmak mı?
Bırakıp gitmek mi – Geride kalan olmak mı?
Hangisi daha acı, hangisi kalbinizde onulmaz yaralar bırakıyor, hangisinde göz yaşlarınıza engel olamıyorsunuz? Hangisini kabullenmekde daha zorluk çekiyorsunuz? Hiç düşündünüz mü? Ya da hayatınızda birebir hangisini seçmek zorunda bırakıldınız? Lütfen dikkat! Seçmek değil, seçmek zorunda bırakılmak; bir anlamda mecbur kalmak.

UNUTMAK; unutulabilmeyi denemek. Bu yoğun duyguyu kendi iç sancılarınızda yaşarsınız; çabalarınız bazen dümdüz bir duvara tırmanmaya benzer. Tırmanmak için delice bir çaba ve güç harcarsınız, ama her hareketinizde aşağıya daha çok kayar ve eski başlangıç noktanıza gelirsiniz. Her yeni adımda içinizdeki karamsarlık daha da büyür, başaramayacağınıza olan inancınız ise artar. Dayanma sınırlarınız alabildiğine gerilir.

UNUTULMAK; bir anlamda yok sayılarak harcanmak. Çok mu acımasız bir tarif oldu? Ama kalbiniz öyle derinden yaralanmıştır ki…Sanki bir bıçak kalbinize saplanmış, sizin her hareketinizle hareket ederek derinlere daha derinlere işlemektedir. Onu, sizi terk edip giden vefasızı her hatırladığınızda; karşılaştığınız ana, onun için yaptıklarınıza, harcadığınız zamana, verdiğiniz emeklere acırsınız. Her şeyinizi çekinmeden paylaştığınız kişi tarafından unutulmak o denli koyar ki size ve duygularınıza; en iyi ilacın aslında onu unutmak olduğunu bile unutuverirsiniz.

Unutmak, bir anlamda kendi seçiminiz, kendi iç sesinizdir. O nedenle mücadeleyi kendi içinizde kendi lehinize çevirmek daha kolaydır. ( Bu arada karşınızdaki kişinin unutulmak duygusu ile karşı karşıya geldiğini ve çok acı çektiğini düşünemezsiniz bile; çünkü odak noktanız kendinizsinizdir
Ama unutulmak bir anlamda yaptırımdır. Siz hala en güzel şekliyle yaşarken birdenbire sizden unutmanız istenir. Öyle ki sudan çıkmış balık gibi hissedersiniz kendinizi. Nefes almaya çalışır, bocalar her şeyin bittiğine inanırsınız. Tek kurtuluşunuzun suya tekrar geri dönmek olduğu ise aklınıza ne yazık ki en son gelir.
Unutmak zordur, kalbinize yer eden duyguları söküp atabilmek, hemde her şeyiyle…Unutulmak daha da zordur. Size karşı yapılmış bu hareketi içinize sindirmeniz, hazmedebilmeniz…kolay gelebilir mi size? Hemde tüm yaşananlara rağmen. Asla! Hak etmediğinizi söylersiniz kendinize defalarca. Bir anlam veremezsiniz olan bitene. Tüm cesaretinizle, gururunuzu bir yana bırakıp, ondan tek bir şans daha istersiniz unutulmamak adına. Karşı cephede her şeyin bittiğini anlamak da öyle zorlanırsınız ki, bunun için belki de en acı sözleri işitmeniz gerekir yeniden. Kalbiniz daha bir parçalanır, o son umut kırıntısını da kaybettikten sonra. Her şeyden elinizi, eteğinizi çekersiniz. Yaşam artık size öyle anlamsız gelir ki. Taa ki, iç sesinizle barışıp, unutmaya karar verene değin. Ondan sonrası yine zordur ama en azından artık hesaplaşmanız sadece kendinizledir.

Her ne olursa olsun, her iki duygunun da taşınması, kabullenilmesi oldukça ağırdır, acı verir ve bir bıçak gibi kesip atmadıkça huzura kavuşmanız olanaksız gibidir adeta; kurtuluşunuz sırasında çok darbe alıp, derinden yaralansanız ve kabuk bağlayan yerleriniz yeniden kanamaya başlasa bile.

Hayat

Hayatınız başlıyor ağlayarak
Yüremeyi öğreniyorsunuz
Düşerek ve kalkarak
Gün geçip büyüyorsunuz
Ve gün geliyor aşık oluyorsunuz
Fakat bu aşkın,
Karşılıksız olduğunu anlıyorsunuz
Ağlıyorsunuz hayatta
Hiç olmadığı kadar çok
Bir kez olur bu diyorsunuz
Ve....
Bir kez daha seviyorsunuz
Bir kez daha birkez daha
Anlıyorsunuz hayat acımasız
Hayatın cilveleri sizi yaşlandırmış
Saçlarınız beyazlamış
Yavaş yavaş ölümü düşünüyorsunuz
O kara gün geliyor
Sizi sizden alıyor
Son dakikalarınızda öğreniyorsunuz
Hayatta çekilen acıların kederlerin
Dökülen gözyaşlarının boşuna olduğuna
Boşuna boşuna boşuna.......

Bahar Tiritoğlu

Sonbahar Düşünceleri

Sonbahar geldi yağmurla beraber
Boynu bükük duruyor kasımpatı
Ölümü düşündürür oldu geceler
Yaz güneşinde bıraktık hayatı
İnsan böylede mahzun olurmuş meğer
Ansızın silindi renk saltanatı
Yaz güneşinde bıraktık hayatı

Ufuk yaslı, bahçeler kırık dökük
Geceler uzun, geceler korkulu
Ümitler savrulmada köpük köpük
Zamanı unutuyor insanoğlu
Dünya dediğimiz ne kadar küçük
Toprak endişeli, gökler buğulu
Zamanı unutuyor insanoğlu

Çiğ yağıyor, çiğ yağıyor camlara
Dualarla ağlamakta gökyüzü
Çıldırtıyor insanı bu manzara
Bu mevsim törpülüyor ömrümüzü
Selam gözü yaşlı hazin akşamlara
Artık düşünemez olduk gündüzü
Bu mevsim törpülüyor ömrümüzü

..........
..........

Ümit Yaşar Oğuzcan