Sonsuz Aşk - Sayfa 115

Unutmadık

Yaralı bayramlar geçti
Mevsimler, bütün anlamlarıyla
Yüreğin koyu yerinde birikenler
Kendi takvimleriyle gelip geçtiler
Gelip geçti şehirler ve ölüler
Unutmadık
Topraktan çobanyıldızına değin
Hey yer
Her şey
Mümkündü
Nazım kadar coşkulu
Aragon kadar aşık
Lorca kadar yaralıydık
Unutmadık
Orada bir coğrafya yağmalanıyor
Orada gazetelerin ofset baskısı
Orada yeniden yazıyorlar 835 satır
Ve umudunu kaybetmeyen şehirler
Gökyüzünün karanlık kefeniyle örtük
Yıldızların delik deşik ettiği ölüleriz
Adsız ölüleriz
Adları bir coğrafya ile yan yana yazılan
Gövdelerinizi unutmadık, unutmadık hiçbirinizi
Savaşlar ve pazarlar çağıydı
Aynı silahlardı kullandığımız
Aynı çarşılar aynı kandı
Sevgiye ve kurşuna açılmayan yüreklerden geçtik
Pusu yataklarından, dağılmış bahçelerden
Viran tarihten
Uykuları çevik, namlularını oğulları gibi seven
Çocuklar gibi kusup
Kırda gelincikler gibi gülümseyen
Müsademe çocuklarını gördük
Geçip gidiyorlardı
Tarihin en uzun gecesinden
Pazarlarda aynı kan
Aynı paranın değiş tokuşunda
Karanlık çarşılar
Aynı kanlı tarih her defasında
Bir biz kaldık bu kadar içindeyken hayatın
Ölüme yakın duran
Bir de on binlerin korosunda haykıran
İntifada intifada intifada
İki güzelliğimiz vardı bizim
Ufkumuzdan inen
Ve bir daha geri dönmeyen iki güzelliğimiz
Birini kurşunlar, ötekini ofset baskılı resimler aldı
Otuz üç kurşun sıkıldı her birimize
Kutuplar kadar uzak, baba ocağı kadar yakın
Doğunun gündüz ve gecelerinde
Otuz üç yıldız
Hala ışığını gönderiyor bize
Birkaç çakmaktaşı cebimde gezdirdiğim
Birkaç karanfil
Yol için ipek, uyku için maya
Kalbiniz için
Kara bir yemin gibi çırılçıplak
Kelimeler getirdim
Kaybolmuş yüzyılların vatanında
Ölümün erken takibe aldığı çocuklar
Dağlarda değilim sizinle birlik
Yalnızca mataranıza su vermeye geldim
Nazım kadar coşkulu
Aragon kadar aşık
Lorca kadar yaralı
Serap ile hakikat arası
Çağın aşamadığı uçurumlarda
Gider gelirim gider gelirim
Efsanelerin çeşitlendigi yol ağızlarindaki büyük kamaşma
Anda gizlenen zaman
Ateşin avesta dili
Bitkiler, otlar, kökler
Dağlanmış dil, narın rengi
On binlerin dönüştüğü uğuldarken
Doğunun yeni defteri
Topraktan çobanyıldızına değin
Her yer her şey karanlık bir pusuda
Yazının, tekerleğin, tarihin
İlk çocuklarından
Ey büyük mezopotamya
İki bin yıllık gece
Dön geri bak
Kardeşlerim ölüyor kalbimin doğuşunda

Murathan Mungan

Bitmeyen aşk

İnsanlık düşüyor tutun çocuklar
Kaldırın insanı düştüğü yerden
Bülbüller kaçıyor gülşenlerinden
Nuru perdelemiş ah karanlıklar
İnsanlık düşüyor tutun çocuklar

Değerler biçilmiş vehimler değer
Her yerde kaos, nizam kaybolmuş
Hayvani dürtüler, şehvet ve fuhuş
İçi boş sözlere ait payeler
Değerler biçilmiş, vehimler değer

Çocuklar dinleyin bu çılgın sesi
Kusuyor içinden zehirli balı
Can çekişirken zihin sarmalı
Veriyor tahripkar son nefesini
Çocuklar dinleyin bu çılgın sesi

Ufukta bittiği sanılan dünya
Bu kadar mahpusu taşıyor nasıl
Zindana cennet diyene şaşmalı asıl
Bir ömür ki serap ya da boş hülya
Ufukta bittiği sanılan dünya

Kurt oldu insanlık, kurtlar utançlı
Zayıf, fakir, sakat çile için var
Akılsızı sömürmekte akıllar
Melekler bakıyor gözleri yaşlı
Kurt oldu insanlık, kurtlar utançlı

Söyleyin çocuklar bitti mi kabus
Başladığı yerden yoksa devam mı
Bilgelik mahfoldu, bilgi evhamlı
Ne zaman dağılır bu kasvetli pus
Söyleyin çocuklar bitti mi kabus

Çocuklar koşuşun dört bir taraftan
İnsanlık ölmüştür, mezar kazmaya
Sizler henüz ana rahminde maya
Ferman alın bize yüce Allah'tan
Çocuklar koşuşun dört bir taraftan

Ankara - 21.04.2002
Yunus Emre Durlanık

AŞKIN TANIMI

Ömrümüzün bir diliminde
beklenmedik bir anda ansızın
öyle biri çıkar ki karşımıza
kalbimizin kapılarını açarız
duygılarımıza karşı koyamayız
sevmek-sevilmek ihtiyacındadır
aşkın varlığına muhtaçtır
yüreğimiz ruhumz bedenimiz
yaşamımıza düşlerimize
girmesine izin veririz
nereye gidersek gidelim
yanımızdan ayırmadığımız
gölgemiz olmuştur artık
öylesine içtendir ki duygular
gökyüzünden yıldızlar seçip
hayatımıza anlamlar katarız
bu ruh halinin bizi
nereye nasıl ve ne şekilde
götüreceğini düşünmeksizin
gönlümüzde tutsak ederiz
sevmek-sevilmek arzusu
çiçekler açtırır yüreğimizde
mevsimsiz....

Ayla Eker

Aşk yaşandıkça anlam kazanırmış
geç anladım.
o kadar uzaksın ki bana
yaşamaya fırsat bulamadım
gözlerine sonsuzlukla bakmak varken
ben hayalini bile kuramadım
dipsiz uçurumlardan attım sensizliği dün gece
bir kez olsun gel diye
veda zamanı geldiğinde
bir çift sözüm olacak sana iyi dinle
ne kadar uzak olsada gözlerin
o kadar yakındır bana hayalin
nasıl bir gül ayrı kalamıyorsa dalından
ben de ayrı kalamam aşkından
nasıl insan alıştığından vazgeçemiyorsa
ben de vazgeçemem sen dolu yokluğundan


MERVE ÇAVUŞ