Sahipsiz Mektup'lar - Sayfa 45

Beni gördün,
beni begendin, sonra beni sevdin...

Sponsorlu Bağlantılar

Ama nasil sevgiydi bu?
Nasil askti bu?
Birakip gittin...
beni dinlemedin...
Sana son sözümü söyleyemedim...
Oysa ben seni SEVDIM cok sevdim.
Sana sadece bunlari söyleyecektim ama sen beni dinlemedin,
sadece cekip gittin...

Simdi bir Kiz var,
durmadan agliyor, gözyasi hic dinmiyor.
Peki ama neden???
Sevdigi icin mi?
Inandigi icin mi? yoksa unutamadigi icin mi?
Hayir hic biri degil.
Duydugu hakaretlar yüzünden...
Onun gibi SEREFSIZ birinden!!!
Simdi ise tek dilegi, onunla yasanan günleri hayatindan silmeyi...
Bunlari elbet birgün basaracak ve hayatinda yeni bir sayfa acacak.
Ama O sevdigi kisi ise, birgün mutlaka Allah´indan bulacak....

Mektup

biliyormusun can....ben insan olmayı becerebilmek için insanlardan uzak durmayı yeğledim hep...ve sevmeyi kendime bir elbise gibi giydirdiysem bile sevmenin gücünü hiçbir güzelde göremedim...onun içinde çok duygusal biri oldum...çünki benim davranışlarımın yansımalarını başkalarında görmeyi istedim ya da kırılmadan kırmadan insanlardan uzak durabilmeyi öğrendim yanlızlıktan...

senleyim...dört tarafı dev çiçeklerle örülmüş bir hapishanede...ve kendimi uzaklaştırdığım bir toplumun da içindeyim...kendimi onlardan soyutlamak yerine çoğu kez hayatı ve onların pervasızlıklarını ti'ye alıyorum...biliyorsun ki kendime ait ne bir işim ne de bir taşınmazım var ama ayaklarımın üzerinde durmak için çalışmayı becerirken paranın ve zevkin sonsuzluğuna inanmadığımdan ailemin sahip olduklarından kendime yeterim diyip düşlerime,aileme ve kitaplarıma önem veriyorum...bazen keçiler geliyor ama olsun diyorum...keçi olmak için çalıya çıkmak gerekmez ot da yesem olur diyorum...yani elimdekinin değerini bilerek yaşıyorum can...

insan bazen yolda giderken bir karıncanın peşine düşmek istiyor...ya da kafasının üstündeki buluta çıkıp aşağıları izlemek...ve yahutta ruhunu yaşadığı şehrin en yükseğine koyup cesedinin onun içindeki haraketlerini yorumlamak...hani bir çiçek tohumu olursun bir fidancının elinde...saksı sahibi olursun önce...sulanır ve itina gösterilirsin...ve bir gün bir başka el alır seni eline ve toprağını değiştirir önce ve köşeye hapseder seni ya da bir pencereye...ben hiç böylesine değerli olmak istemedim biliyormusun...itina istemedim...istediğim tekşey güzelliklerimin görülebilmesi ve ona göre sıradan muamelelerdi...ama bunu isterken sevdiğim insana işte o çiçek muamelesini yaptım hep...itinalaştım onda yalnız hiç evimden çıkmasın toprağı değişmesin istedim...ya da hayal ettim böylesini...sanırım oldu...içim dışıma uydu ve ruhum mutlu sayende...

SENİ SEVİYORUM...

seviyorum çünki ulaşılmazım oluyorsun en yakınımda...ve yanımdayken uzakta...aşkla tutkuyu evlendirmişler birgün,aşk tutkunun gözlerine bakmış tülbendini açarken..tutku utanmış ve boynunu eğmiş...tutku bu..öyle güzelmiş ki...aşk gibi ani değilmiş gelişleriyle gidişi...ve biliyormuş aşkın onun yüzünü gördükten sonra gideceğini...ben sana aşık değilim bunun için sevinmelisin...sevinmelisin çünki içimdeki sonsuz ve hiç bir şarta bağlanmayan bir sevgi...aşk gibi zevke dalmaz o ya da tutku gibi körü körüne söylemez sevdiğini...

insana hayatın bahşedilmesinin manası sevgi...ilahi davetlerin özü sevgi...anlamayı ve anlayışlı olmayı öğreten sevgi...ve hediyesi en bol olan duygu sevgi...insanı hatırlı kılan,insana şahsiyet kazandıran şey sevgi...yani benim içimdeki duyguların toplamındaki sonuç sevgi...SEN SEVGİSİ...

Öylesine Bir Mektup - Can Dündar



Öyle içimdesin ki. Yanağımda dolaşan rüzgardan daha gerçek dokunuşların. Küçük, ürkek, kesik dokunuşlarınla, belki de her zamankinden daha yanımdasın. Yani öylesine, o kadar bensin ki. Ah nasıl anlatsam. Boşuna bu çabalarım, doğru kelimeleri aramalarım. Ne kitaplar yazıyor, ne de sözlüklerde karşılığı var. Yalnızca hissediyor insan, yaşıyor. Kelimeler eksik, kelimeler yaralı. Kelimeler cılız.


Taşımıyor, anlatmıyor, tanımlamıyor bu duyguyu. Ben de. Çok başka bir şey. Sevginin ortasında, derin acılar hisseder mi insan? Aydınlık gülümsemelerin içine, hüznü yerleştirir mi durup dururken? Gözlerine buğu,diline sitem, yüreğine burukluk, çöreklenir kalır mı asırlarca?


Gelmeyeceğini bildiği mektup için, posta kutusunu hep aynı heyecanla açar mı? Dedim ya, başka bir şey bu. Ne kadar yalnızsam, o kadar seninleyim şu günlerde. Belki de en başta, tutup seni en derinlere koydum diye oldu bunlar. Kimseler ulaşmasın diye, kimselerin bilmediği, bulamayacağı yollara götürdüm seni. En derinlerde tuttum. Bana sakladım. Derine, hep daha derine.


Seni yapayalnız, bir tek bana bıraktım. Paylaşamadım yanlış yaptım. Sana ulaşan yolları kaybettim diye bütün bu şaşkınlıklar. Kendimi oradan oraya vurmam. Sağımda, solumda, ne zaman dikildiğini bilmediğim duvarlara çarpmam, hiç görmediğim çukurlarla boğuşmam. Denizlerin, gürültüyle gelip vurduğu dehlizlerin, acılı duvarları gibiyim.


Duvarlarım yosunlu, duvarlarım kaygan, duvarlarımdan hiç tükenmeyen sular sızıyor. Tutunamıyorum. Renklerim, gün içinde değişiyor. Soluyorum, soğuyorum. Güneş ulaşmıyor içerilerime. Küfleniyorum, yaşlanıyorum. Yalnızlıklar peşimde. Dokunduğum her ıslak duvardan, pis kokulu bir yalnızlık bulaşıyor üstüme. Yapış yapış, vıcık vıcık bir yalnızlık bu. Biliyorum, bütün bunlar, hep benim suçum.


Seni sakladığım yere ulaşamaz oldum. Yollar, gitgide uzadı ve karıştı. Ümidimi ısıtacak, parlatacak, kımıldatacak bir şeylere ihtiyacım var. Ah onun ne olduğunu biliyorum. Sonu sana geliyor her cümlenin. Her şeyin başı içinde ve sonundasın. Bu değişmiyor. Öyle içimdesin ki. Birden aklıma geldi, tuttum sana bir mektup yazdım dün.


Çok mutluydum. Gün içinde neler yaptığımı, nelere kızıp, nelerle mutlu olduğumu, tek tek anlattım. Mevsimlerin ve insanların nasıl karışık ve beklenmedik olduklarını yazdım.


"Yine zamansız yağmurlar" dedim, "Daha önce, hiç bu kadar zayıf değildi güneş ışınları" dedim, "Gerçekten buradaki şarkıları hiç öğrenmeyecek, bilmeyecek, söylemeyecek misin?" dedim. Çok uzun bir mektup oldu. Başından sonuna kadar okudum da.


Neler yazmışım diye merakımdan.


Sonra çekmecemden bir zarf çıkarıp, adını yazdım. Büyük harflerle, yalnızca adını. Adresini bilsem gönderir miydim, bilmiyorum. Mektup cebimde. Cebim yüreğime yakın. Yüreğim sende. Sen yüreğime yakın. Öyleyse mektup sende.


Can DÜNDAR

Beşinci Mektup

Ayrılık diye bir şey yok.
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?

Güneş çoktan doğdu.
Uyanmış olmalısın.
Saçlarını tararken beni hatırladın, değil mi?
Öyleyse ayrılmadık.
Sadece özlemliyiz ve bekliyoruz.

Zamanı hatırlatan her şeyden nefret ediyorum.
Önce beklemekten.
Ömür boyunca ya bekliyor ya bekletiyor insan.
İkisi de kötü, ikisi de hazin tarafı yaşantımızın.

Bir çocuğun önce doğmasını bekliyorlar,
..........
..........

Ümit Yaşar Oğuzcan

İkinci Mektup

Aramak... Ömür boyunca aramak...
Yalnız seni aramak... Paslı teneke kutularda, küf kokan
dolaplarda, çerçevelerde, tenhalarda, ağaç diplerinde,
sonra vapurlarda, trenlerde hep seni aramak.
Belki bu şehirde değilsin. Ne çıkar? Seni arıyorum ya.
Belki de ayni sokakta evlerimiz, sabahları
beni görüyorsun işime giderken.
Sonra akşamı bekliyorsun, alacakaranlığı...
Beni bekliyorsun ya da bir başkasını, bir başkasını...

Hiç gel demiyeceğim sana. Aramak neredeyse
..........
..........

Ümit Yaşar Oğuzcan

Size Bir Mektup Var

Yumurtanızı nasıl yerdiniz? Rafadan mı?
Kahvenizi sütlümü alırdınız, yoksa sademi?
Sofranızda pastırma olmasa kızar mıydınız?
Üç çeşit yemekten sonra tatlı alırsınız herhalde?
Aman ha porselen tabaklarınıza dikkat edin
Sonra kırılırsa ne yaparsınız?

Doğru ya siz ne anlarsınız yokluktan ve dardan
Size bir mektup var! Çöpten ekmek toplayanlardan.

Hangi kolejden mezun olmak istersiniz?
Babanız size ne marka bilgisayar alsın?
Sınıfı geçerseniz kameralı cep telefonu ister misiniz?
Aman ha okulunuzdaki bale kursuna devam edin
Kolej üniformalarınız kaç çeşit olsun?
Okul servisiniz geç gelse kızar mıydınız?

Doğruya siz ne anlarsınız , mum ışığıyla sabah edenlerden
Size bir mektup var! Merkep sırtında okula gidenlerden.

Bu gün hangi mağazayı dolaşmak isterdiniz?
Vitrindeki elbiselerden kaç tanesini alırsınız?
Ayakkabınızla kravatınız aynı renk olmalı di mi?
Yoksa size gülerler mi aynı takımı her gün giyseniz?
Aman ha akşamki diziyi kaçırmayın
Sonra yarın ne konuşursunuz altın günlerinizde?

Doğru ya siz ne anlarsınız bir yamayı üçe bölenlerden?
Size bir mektup var! Kış günü elbisesiz ölenlerden?

Hadi Affettiğini Söyle

Sana söylediklerimden utanıyorum,
Senden bir defalığına af diliyorum,
Seni dünyalar kadar seviyorum,
Hadi, hadi affettiğini söyle.

Geçirdiğimiz güzel günleri unutma,
Sana kaba konuştuğumu hatırlatma,
Yaptığım hataları hiç sorma,
Allah'ım bunları bir daha yaşatma.

Bunları yazarken gözyaşım dinmez,
Her şarkıda ağlarım sonu gelmez,
Sensiz bir saniyem mutlu geçmez,
Hadi, hadi affettiğini söyle.

Ne yapsam vazgeçemiyorum senden,
Ne olur dinleyip biraz hak versen,
Söz geçiremiyorum seven gönlüme,
Hadi, hadi affettiğini söyle.

isimsiz kral