Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 684

Ben Mahkum Sen Gardiyan
Bazı gerçekler vardır değişmeyen,

Sponsorlu Bağlantılar

Toprağa dek insanın şahsına münhasır olup,
Ancak onunla birlikte mezara giren.
Ten gibi, ruh gibi, can gibi, birde SEN! gibi...

Sen, benim en aydınlık karanlığım.
Sen benim en yakın ırağım.
Sen benim, ben kadar gerçeğim, tekim,
Vazgeçilmezim...

Ne olur hep yanımda kal, gitme bir yere.
Sonsuza dek yüreğimde olman,
Beynimde, ruhumda dolaşman yetmez bana.
Sen, senliğinle hep ama hep yanımda ol ne olur.

Her ayrılık son olsun, her ayrılık ders olsun ikimize.
Sen ki, yana yakıla hasretini çektiğim,
Sen ki, özleminle günler, geceler eskittiğim,
Sen ki, adına "KADERİM" dediğim...

Kösebaşlarının eşkiya karanlıkları,
Çıkmaz sokakların çıkmaz sonları korkutmaz beni.
Ben sensizlikten korkarım ancak.
Ben sensizliğin karanlık uçurumlarında
Paramparça olmaktan...

Gözlerine mahkum, afsız, infazsız bir müebbet...
Karanlık ve soğuk zindanlarında yüreğinin,
Ebediyete kadar kalmak olsun cezam.
Ben mahkum, sen gardiyan.

Kısacık Sevmek



Bir dakikalığına sevmek lazım,
Seni,
Bağlanmamak lazım
Bırakmak zor oluyor sonra
Ben bilirim
Yaşadım,
Güneş doğumundan batışına kadar
Bekledim seni
Gelmedin,
Dalgalar çıktı sonra
Seni bana getirmek isterlermiş gibi vuruyorlardı
Kıyıya,
Gelmedin
Yoktun…
Dalgalarda yoktun,
Güneşte yoktun.
Arayıp ta bulamadığım sen oldun bunca yıl
Her zaman yokluğunu hissettiğim sen olacaktın..
Belki bir gün ansızın kıyıya vuracaksın
Belki de bulutlara baktığımda,nedensiz, seni göreceğim
Nedensiz ansızın..

Gonca Paylaşılınca



Bir gonca vardı minik ellerinde,
Hazinesini saklıyordu kendince.
Bir gonca vardı minik ellerinde,
Üstüne titriyordu çocuk kalbince.
Bir gün paylaşmak istedi
Hiç görmediği kardeşleriyle.
Öptü, kokladı, son kez bakıp
Goncayı yol kenarına bıraktı.
Ardına bakmadan ıslak gözlerle
Uzaklaşıverdi, hazinesi ardında çocuk
Zaman geçti, aynı yere düştü yolu.
Bir gonca vardı o zaman ellerinde
Güller, gül bahçesi görüyordu,
Goncayı, yüreğini bıraktığı yerde...

SENİ İÇİMDEN TERK EDİYORUM
Binmediğim hiç bir otobüs
Beklemediğim hiç bir durak kalmadı bu şehirde
Gittikçe azalıyor hayat
Neyi erken yaşadıysam
Hep ona geç kalıyorum
Sana göçüyorum her sonbahar
Yolların çıkmıyor aşkıma
Unuttuğun yağmurların adı saklımda
Seni içimden terk ediyorum

Susmaktan yoruldum
Kuşlar ve şarkılar,
bu şehri terk edeli
Efkar demliyorum gözlerimde
yaşlarımı,
yanağıma varmadan öldürüyorum
Tam sancağımdan yaralıyorum kendimi
Alnını yüreğime dayadığın güne bakıp
SENİ İÇİMDEN TERK EDİYORUM

Ne unutacak kadar nefret ettin
Ne hatırlayacak kadar sevdin
Yıkık bir duvar kadar bile
Pişman değilsin biliyorum
Beni hep bulmamak için aradın
Yanıldığımdın
Yangınımdın
Yangındın

Sensizliğe yenilmek
Sana yenilmekten zor olsada
Ardımda bir sürü "belki"ler bırakarak
Seni içimden terk ediyorum

Şimdi
İçimde öldürecek bir anı bile bulamayan
İki yarım kaldık
Tamamlayamadık bizi
Elinden tutamadık yanlızlığımın
Saçlarımıda uzaklarına gömdün

İçimin mavisi senin okyanusundandı
Al! geri veriyorum.
Kilitleri hep yanlış kapılara vurdun
Devrilmiş vagonlara dönerken gözlerim
Sana bensizliği terkediyorum

"Yarime uzanmayan bütün dallar kırık" demiştin
Aşk içinde doğmuşsa nereye kaçabilirdi?

Ne tuaf değil mi?
İçimi acıtanda sendin
Acımı dindirecek olanda.
"Ya öldür beni"dedim
Ya da ğit benden.
İçi bulanık bir sevdanın ucunda
Seni kaybettim.
Aldırmadın aldırmalarıma
Bir gecede yakıp yarini
Şafaklara sattın ihanetini
Küllerime basanlar bile utandı yaptığından
İşte soluk bir ömrün son nefesi
Benden
İçimden
Terkediyorum.

Kıştan Kalma




kıştan kalma soğuklarım var benim
buz tutmaya kararlı
ama ısınmaz değil
ilkbaharda açan umutlarım var benim
belki geldi geçti ama
bir daha gelmez değil
yazda kavrulan tutkularım var benim
güneşi yakar ama
yağmuru yağmaz değil
sonbaharın kucağında korkularım var benim
sahnesi açılır ama
perdesi kapanmaz değil...

Gecenin Terminali I



baygınsız bakışlı dolunay olur gecede
dolgun yüzünü anımsatan
yatar tam siper güneş
battığı yerde
korunurcasına ayışığından
sessizlik olur parola
ölümün sancağını çalar bir intikam meleği
kaytarmak için gece eğitiminden
çisenin dönüşümünü sağlayamazlar yağmura
dirildiği için
vukuatı verilir
ölü bir erin

şimdi yarımay var gecede
profilden bir meme görüntüsünde
karanlığı emziren

Gün battı
Çoktan açtı gece sefaları
hasret bahçesinin
Kuşlar çoktan döndü yuvalarına
Sulara selam veriyor
akşamın hüznü
Yağmurlar geldi ellerinde güllerle,
Gelincikler geldi kapıma,
kan rengi karanfiller geldi
Sen gelmedin…



Yelda gecelerde,
Hercai menekşeler ortağı oldu düşlerimin
Uzun bir türküyle düştü
yalnızlığıma martılar
Ayın sevdası geldi
gelinlik göçmen bir kızın
yarım kalmış bohçasıyla
Kayan bir yıldızın gözyaşı geldi,
elemi geldi,
yası geldi;
Sen gelmedin…



Ümit kayığında
kürek mahkumuydu hayallerim
Sabahları önce resmin girdi bütün odalarıma
Saçlarındı gölgesi mahzun ikindilerimin
Adın yazılı kaldı sokaklarında gönül şehrimin
Söndü hasret rüzgârından,
vuslatın yanan mumu
Erguvanlar geri geldi
yaz ortasında,
Erken sonbaharlarda
sardunyalar geldi,
Sen gelmedin..



Kırık bir vazoda bıraktın can elmasımı
Geceler geldi,
gündüzler geldi,
türküler geldi,
gemiler geldi,
son trenler geldi,
Sen gelmedin…

Yalnızlık - Yalnızlar



Yalnızlığın sevdiği deli adam
Sessiz, zifiri gecelerin çocuğu
Sevenine sımsıkı içten bağlı

Delicesine yalnızlığı seven adam
Geçmez saatlerde gözyaşı pınarı
Terk etmez kaderine yalnızlığı

Yalnızlık O'nu sever, O yalnızlığı,
Nedir sadakat, vefa, isyan
Yalnızlara, yalnızlığa sormalı...