Şiir Nehri -1- [Arşiv] - Sayfa 719

Kutsanmışım Ben Ayrılıklara




Yalnızlık ham ayva gibi
Çökünce boğazıma ,
Beni bile bırakıp
Kaçmak istiyorsun.

Benimsin diye
Canan koydum adına
Yüreğimi açtım
Yakışır mı kaçmak canana

Söz vermedin,
Söz vermedim..
Sözümüz:
Gözlerin derinliğinde kayboluştu..

Yanılsam da
Öfkem geçmez sana
Yine de bu,
Akşam sefaları duruşun
Dokunuyor be Canan
Kıyamıyorum sana

Et bedenden öte
Benimsediğimsin..
Bu gitmeleri, kalmaları kabullenmek,
Yufka düşer ruhuma...

Var git, sen de git
Kutsanmışım ben ayrılıklara

Dem'dir Derin



hasretim hicran oldu şu son demdir
bir cihan ölgene feda ederim
yağmur gibi gözyaşım soğuk nemdir
eller bilmesin o gitti derim

verseler elime zümrüt tahtı
yarim yok sizindir derim
koysalar önüme sultan bahtı
benim derdim derindir derim...

Vazgeçmesek Olmaz mı
Kendine iyi bak" bir "veda" degil "elveda" cümlesidir, bir noktadır çoğu zaman. Üstelikde, o üç kelimeden çok daha fazlasını gizler içinde...

Kendine iyi bak; “Bundan sonra ben yanında olmayacağım, olamayacağım. Sevdim seni bir zamanlar, hala da seviyorum ve benden sonra da mutlu olmanı istiyorum. Olurda bir gün dönersem geri, seni iyi bulmak istiyorum” un itirafıdır aslında...

Gidenler, "Bitti" diyemedikleri için, kendine iyi bak derler. "Kırıldım ve affedemiyorum" diyemedikleri için kendine iyi bak derler. "Seni istemiyorum artık, hayatımdan çıkaracağım ama bil ki hiç unutmayacağım" diyemedikleri için kendine iyi bak derler. "Biliyorum çok canım yanacak ama bunu düşünmek bile istemiyorum şimdi” diyemedikleri için kendine iyi bak derler... Vicdanlarını rahatlatmak için kendine iyi bak derler. Çünkü o kan uzun süre akacaktır ve o yara asla kapanmayacaktır. Bilirler...

Sen ki gözümdeki ışık, dudağımdaki tebessüm, içimdeki sevinçsisin... Sen ki yağmurum, gök kuşağım, yüreğimdeki çarpıntı, hayatımın neşesisin... Sen ki yolumu aydınlatan, dert ortağım, gönül yoldaşım, herşeyimsin... Kendine iyi bak deme bana. Nokta koyma.

Keşke böyle yaşanmasaydı, keşke affedebilsen beni ve keşke ben de affedebilsem seni.. Keşke döndürebilsek zamanı geriye. Keşke bugünkü aklımızla yaşasak sil baştan her şeyi.

Biliyorum ki imkansız, ama yine de, gitmesen olmaz mı? Bitmesek olmaz mı? Sen eksikken, ben nasıl tam olurum? Senden kalan boşluğu nasıl doldururum? Savaşsak aramıza giren herşeyle, olmaz mı? Hani büyük aşklar her türlü engeli aşardı. Hani gerçek dostluklar her sınavı geçerdi. Hani aşk eninde sonunda kazanırdı? Hani hayatta asla kirlenmeyecek değerler vardı? Hani en büyük zaferler, en kanlı savaşların ardından kazanılırdı? Bunların hepsi yalan mı?...

Sahiden... Gitmesen olmaz mı? Bitmesek olmaz mı? Vazgeçmesek olmaz mı?...

Yalnız yamaçların doğurganlığı ve kız.
Çok uzun rüzgar giydirmiş saçlarına.
Tarihinden terler sızıyor avuçlarına.
(Avuçları!:çölde söylenen susuzluk türküsü)
Kırık kanatlarıyla alnında bir gül.
Yer uçurumlar sunuyor ekmeğe.
Kül savruluyor kızın memelerinden.
Yırtılan birşeyler var ömründe.
(Ömrü içine akıyordu oluk oluk)
Analar oğullarını unutuyor onun ömründe.
Köprüleri uzak düşmüş birbirine
ve ben düşüyorum düşüyorum,
bitmiyor ekmeğin ucundaki uçurumlar.
Yere çarpıyorum,güneş yaklaşıyor.
Paranteze koyuyorum bütün sırlarımı.
Ellerimi ,kırmamak için hiçbir şeyi törpülüyorum
Yeri suluyor hücrelerim ölme pahasına.

Beyaz yolların kıvrımı düşüyor yağmurla bir,
damlalar bayram sevincidir kızın.
Yürek hiçbir şeyden değil,sadece aşktan.
Kemikler bilmese titremezlerdi.
Ben şehir ismi arıyorum kurşunlayabileceğim
kızın şehirlerinden kaçacak kadar.
Ölüm tarıyor saçlarımı kızın ellerinden.
Şemsiyeler paylaşıyorum serçelerle.
Ay ışığını kalburda eleyip bana veriyor
kızın ölüm kadar gümüş yüzü.
Kız uçurumlar açarak karanlığı yırtıyor.
Yaprakların titremesi kandırıyor korkumuzu.
Korkumuz bizi bağlıyor ağaçlara.
Haberimiz yok yüreklerimizden.
Ölüyoruz parça parça.
Ölümlüyoruz her tanesini toprağın.

Lanet Olsun Sensiz Batan Güneşe



Bir bataklığın içindeydim,
beni sen kurtardın inan buna
etrafım karanlık kimseyi görmüyordum
bir güneş gibi onumu aydınlatan sen
yolumu değiştirdin
su an gecenin 4:00 ü
ve ben hala seni düşünüyorum
su an sen yanımda olsan
ne kadar mutlu olurum bir bilsen
sanki dışarıda bir sur sesi var
ve bunu kimse duymuyor
kalbimden çıkan (aşkım)sesini kimse duymuyor
lanet olsun sensiz batan güneşe
lanet olsun sensiz geçen güne
bana ne kadar uzak olursan ol
mutlaka ama mutlaka bulacağım seni

Deniz Dansi



Denizin sesi geliyor ta sahilden,
Şimşekler oynaşiyor üzerinde,
Kumsal yine sessiz,yine sakin bu Aralik akşaminda.
Rüzgar yaliyor titrek dudaklarindaki sigarayi
Içinde binlerce alev kopuyor bu yagmur akşaminda,
O sessizliginin arkasinda deprem sarsintisi.
Denizi düşünüyor,
Kumsali düşünüyor,
Geçmişi düşünüyor.
Umudu akiyor yüreginden,
Korkuyor, titriyor,haykiriyor içinden.
Dalgalar vuruyor beynine,
Her çarpişta biraz daha tüketiyor umudu.

Çoçuk sesleri geliyor kulagina,
Çoçuklar ekmegi, çoçuklar siginagi.
Bikiyor, isyan ediyor,
Ama yine geri dönüyor.
Özlemi var silasinda,
Hayati var anilarinda,
Yine de umudu var yüreginde.

Yokuşu yürüyor, ama yorulmuyor,
Içine işlemiş acilari ona güç veriyor.
Geçmişinden kaçar gibi gidiyor,
Anilarini, hayallerini ve yüregini sakliyor.

Dalgalara koşuyor , haykiriyor,
Ve gözlerinden deniz akiyor....!

Liseli Bir Sevgilim’in Olduğu Yıllardı




Liseli bir sevgilimin olduğu yıllardı
Hava kıştı
Soğuktu
Haftanın 3 akşamı
Havanın soğuğuna
Karın yağışına aldırmadan
Yürürdük saatler boyu
Bursa sokaklarında
Önce...
El ele gezerdik
Sonra sarılırdık bir birimize
Pınarbaşındaki evlerine
Üç saatte giderdik
Dünya umurumuzda değildi
Biz sadece
Bir birimizi sevmenin
Tadını çıkarırdık
Kış akşamlarında.
Millet Hastanesinin
Hemen önündeki
Parkta
Karların üstünde
Sevişirdik saatler boyu
Havanın soğuğuna
Karın yağışına aldırmadan.

Liseli bir sevgilimin olduğu yıllardı
Bursa Ticaret Lisesinin önünün
Kaç adım olduğunu ezberlediğim
Okul parmaklıklarının
Kaç tane olduğunu bildiğim yıllardı
Biz disiplin korkusunu hiç tınmazdık
Yine okul önünde
El ele tutuşur
Öylece kaybolurduk gözden
Ayaklarımıza karasular ininceye kadar
Yürür yürürdük.
Üzerimize yağan kar
İliklerimize kadar üşütürdü bizi
Yinede pes etmezdik.
Yinede mutluyduk.
Yinede sevgi doluyduk.
Bursa'nın
Kirli havası
Sinerdi üzerimize
Bazen okulu asar
Tam gün inadımıza gezerdik
Çok inattık
Yağan yağmura inat
Yine yürürdük sokaklarda
Bursa'nın
Hiç keşfedilmemiş sokaklarını
Arşınlardık gün boyu
Bazen Mağfel'e giderdik
İçimiz ısınırdı
Bazen Bulvara takılırdık
Bütün korkulara inat
Yürürde yürürdük
Bursa'nın
Keşfedilmemiş sokaklarında.

Liseli bir sevgilimin olduğu yıllardı
Bursa'daydım
Sevgilim okulu
Ben işi asardım bazen
Bazen küsüşürdük
On dakika konuşmazdık
Sonra yine
Ya o bana
Yada ben ona sarılır
Sım sıkı sarılır
Ve... Barışırdık.
Sonra söz verirdik bir birimize
Bir daha hiç küsmemek için
Ama yine küser
Yine barışırdık.
Böyle çıkardı
Bursa Kış gecelerinin tadı.
Sonra bir gün
Bir küstük
Bir daha hiç barışmadık.
Lanet olsun...