Sehitler Çiçege Durmus
Bu nasil duygu ki, bütün duygulardan gür,
Arinmis benligim, yer çekiminden özgür!
Uhrevi ezgiler içinde eriyorum;
Bir tüy gibi hafif, kendimden geçiyorum.
Bir husu mudur bu? Husunun da ötesi;
Yükseliyor ruhumda sessizligin sesi.
Bir sahlanis mi, bir hüzün mu, tanimi zor,
Donan gözyaslarim yüregime akiyor.
Burasi Conkbayir, Anafarta, Sulva mi?
Sura Kabatepe, Ariburnu Tuzla mi?
Vatan taniminin yapildigi yerleri,
Galip ve magluplarin sanli askerleri;
Zafer ve yenilgiye destan sunuyorlar,
Simdi birbiriyle barisik uyuyorlar.
Bu rüya degil ki sigmasin bir tabire,
Düsündüm; bosu bosuna Anitkabir’e,
Toprak tasimislar yurdun dört bir yanindan,
Bir parça bulunsun diye can ve kanindan!
Gördüm, inandim ve kokladim doyasiya,
Vatan niyetiyle yüce Kurtarici’ya.
Oysa yeterdi buradan bir avuç toprak;
Atamiz’a olsun diye ebedi yatak!
Sehitler çiçege durmus Gelibolu’da;
Burcu burcu kokar bütün Anadolu’da.