Özlem -1- [Arşiv] - Sayfa 58

Beni bilmezsin...

Sponsorlu Bağlantılar

Işıklar sönünce hep çocuk olurum
ve çocukluğumu üstlenir
bütün di'li geçmiş iyelik ekleri
çok ağlarım, çocuk olur ağlarım
sen bilmezsin...

Beni bilmezsin;
pes perde çıkar sesim
hiç bir saza uyduramam
sana hiç bir türkü okur,
hiç bir şiir yazarım
sen bilmezsin;
çocukluğumu büyütür ağlarım...

Beni bilmezsin
her gece tanıdık rüyalara sokulur
korkuyla çocukluğuma saklanırım
yalnızlığımdan utanırım...
ağlarım...
sen bilmezsin
şımarık saçlarındaki kızıla öykünen güneşin kıskançlığını
her sabah bindiğin maviyle geçtiğin caddelerde
gezdirdiğim yalnızlığımı
sen bilmezsin bu şehrin kalabalığının
aslında yalnızlığım olduğunu
ve maviyle geçtiğin caddeleri benim doldurduğumu

Bilmezsin her mevsimin seninle değiştiğini
ve her doğan güneşle
sana hiç bir türkü okuyup
hiç bir şiir yazdığımı...

beni bilmezsin
ve
A Ğ L A D I Ğ I M I...

SESSİZDİ DÜN

Sessiz di dün Sensiz di gün
Geçmez gecem doğmaz günüm
Dertlerle sırdaştır ömrüm
Harcandı yıllar hep hüzün

Bağrım da taş gözlerde yaş
Sevdanla yaptın bir ayyaş
Renk renk çiçekler soldu koş
Mahzun gönüller boş mu boş

Gökler de aradım durmadan
Hasret derinden vurmadan
Çöller de mecnun kalmadan
Can yoldaşım geç kalma dön

Yağmurlar yağıyor,
Griye boyanmış kentimin üzerine.
Herkes evine koşarken,
Ben yağmurlarla dans etmeye koşuyorum.
Ayaklarım çıplak,
Yüreğim ise hasretine ıslak....
Ne olur ayıplama beni baba.
Yokluğunda kanattığım dudaklarımı,
Hasretinde büyüttüğüm çığlıklarımı,
Kimse bilmesin diye
Gök gürültüsüne kaçıp ağladığımı
Kimseler görmesin ne olur...

Gökkubbe, hulyalara dalarken
Her gece ateş böcekleriyle
Karanlıklarımı örtmeni bekledim durdum.
Gelmediğin an,
Anılara isyan ettim.
Öfkelendim, köpürdüm fırtına misali.
Hırcınlaştım Karadeniz gibi.
Ama tutamadım ellerini,
Bir kez olsun koklayamadim yüreğini...


Toprağı, üstünden silkeleyip gelmedin.
Gelemedin işte...
Yıllar akıyorken zaman çeşmelerinden,
Büyüdüm yokluğuna inat.
Hasretinle büyüttüm umutlarımı..

Yoksun işte.
Yokluğunu paylaşmadım kimseyle.
Vuslatları yazdım
Yokluğun mürekkebinden satırlara...
Ne zaman dilime düşse adın,
Hep kanattım
Dilimdeki hasret kelimelerini.
Kimseye söyleyemedim yetimliğin ezikliğini...
Oysa; sen olsaydın yanımda ,
Kınalı bir cicek gibi
Küser miydim karlı dağlara ?
Varlığında diz çöker miydim
Çıbansız yaralara ?
Toprağı silkeleyip
Bir kez olsun gelemedin...
Gelemedin işte...


Aşamıyorum hasret zindanlarını,
Yumrukluyorum sensiz geçen yıllarımı.
Kanasa da yumruklarım,
Ulaşamıyorum varlığına..
Hayallerine sığınıyorken,
Her gece ağlatıyorum içimdeki cocuğu.
Ve ağlayan yüzümü kimse görmesin diye
Damarlarımdan yüreğime,
Akıtıyorum sensizliğin sancılarını....

Elif Elif Gülleri Kokar

Öyle uzak sevdiğim ki
Sinemde yazılı ismi
Elif kokan dilleri var

Seller ile çağlasa da
İki gözüm ağlasa da
Elif kokan gülleri var

Öyle güzel bir yüreği
Ol bahçenin has eriği
Elif kokan dalları var

Burnunda taşır hızması
Başındadır al yazması
Elif kokan elleri var

Taşımıyor artık dizler
Yusuf ‘um yar yolun gözler
Elif kokan yolları var

Artık inkar etmiyorum, arkasına gizlenmiyorum sessizliğin,
Anladım sessizlik geri getirmiyor seni.
Utanmıyor, usanmıyorum seni istemekten.
Yeter,
Canım yanıyor,
Ellerimde tenin kokusu kalmış.
Emanet sevdana ihanet etmedim.
Yüreğimdesin,
Gözlerimden akıyorsun.
Her umursamazlığına rağmen hâlâ isteniyorsun.
Kızgın çöllere yağmur bulutları geldi.
Gelmiyorsun, yağmurlarım yağmıyor.

Virane dünya odam, ortasında bir ben..
İki mektup,
İki mum,
İki bardak,
Çalan şarkı iki kişiden bahsediyor,
İki kişi söylüyor,
İki gözüm,
İki kişilik her şey,
Her düşüm,
Bir düşün.

Şimdi senli düşlere dalıyorum
Değiyor canım.
Ya gelirsen hayalim
Bir ömre değiyor.
Şimdi çok uzak bir düşsün,
Ben dalda üzüm kadar sarhoş,
Ben kanadı kırılmış kuştan daha çok acıyan canımla,
Bir selamda seni arıyorum.
Adını duymak istiyorum.
Söylenmiyorsun, bilinmiyorsun.
Adımı senden duymak istiyorum.
Söylemiyorsun, duymuyorum.
Niye senin yerine hasret koynumda.

Sahte ve gerçeği bilememenin ağırlığı,
Geçen uykusuz gecelerin,
Gözlerimdeki ağırlığı,
Uykumu dağıtıyorum ya...
Seni dağıtamıyorum, bölemiyorum, parçalayamıyorum.

Rüzgara karşı yürüyorum.
Bir deli bir rüzgar önündeyim.
Aydınlık olmayan yollarda,
İlk defa korkmuyorum karanlıktan.
Gizli sevdam belki çıka gelirsin diye,
Tenhalarda yürüyorum.
Çıka gelsen, ah bir gelsen en sevap günahım.

Bir deli rüzgar var bu gece,
Hem dışarıda, hem içerimde,
Hem bende, hem şehrimde,
Birazdan dallar ya kırılacak,
Ya yerinde kalacak,
Kırılan dallara bir ateş yetecek.
Sen nereye sürüklüyorsun beni,
Kırdın beni şimdi benden ne olacak

Karşıki Dağın Yamacında

Seni gönlüme düşüren
O güzel gözlerin değil
Masumiyetindi.
Beni benden düşüren
Seni ilk gördüğüm günün
Sihriydi.
Haydi uzat ellerini
Ve dokun gözyaşlarıma.
Çünkü aşk,
Hiçbir dilde ve hiçbir dinde
Günah olmadı.