Özlem -1- [Arşiv] - Sayfa 94

BAK GÜNEŞ BATTI AKŞAM OLUYOR YİNE
YANLIZLIĞIN KORKUSU

Sponsorlu Bağlantılar

SENSİZLİĞİN KORKUSU SARDI YİNE İÇİMİ
SENSİZ TÜM GECELER ZINDANLARDA
SENSİZ HER ZAMAN İSYANLARDAYIM İNAN

BAK GECENİN MEHTABI SARDI YİNE İÇİMİ
BEN YİNE HAYALLERİNLE BAŞBAŞA
SENSİZLİĞİN YARATTIĞI HÜZÜNLE BAŞBAŞAYIM
SENSİZ HER ZAMAN MUTSUZLUĞUN ORTASINDA
SENSİZ HER ZAMAN İSYANLARDAYIM İNAN.

BAK GEÇİYOR ZAMAN BİR BAHAR HAZANA ERİYOR YİNE
BEN YİNE ÇARESİZ
BEN YİNE SON DEMİNDEYİM SENİN
SENSİZ HERZAMAN KIRIK DÖKÜK
SENSİZ HERZAMAN İSYANLARDAYIM İNAN..

Ölüm Sessizliği

Bu olsa; oynasa yerler yerinden
Kıpkızıl gözlerle gökler inlese
Pencere camını şimşekler tık tık,
Tıklarken duâmı, bir kuş dinlese...

Bu olsa; özlerken “merhabâ” sesi,
Nerdesin, nasılsın aslâ, denmese...
Özlense ve hattâ evlât bûsesi,
Hiç bir giden artık geri dönmese...

Bu olsa; fark etsem kalem ve kâğıt,
Tepemdeki lâmba, su, ekmek ve tuz,
Fark etsem; radyomu ağlatan ağıt
Benden başka her şey bedensiz, ruhsuz...

Bu olsa; işitsem sesleri: Tak... Tak...
Düşünse tabutçu: “Kim olsa, gerek!”
Bilsem; Hak’tan başka özleyenim yok,
Ölüm sessizliği... Bu olsa gerek!

Ankara - 2005
Kaynak: Keşke Yazılmasaydı Selçuk Bekar |

Özlediğin Gidip Göremediğindir

Özlediğin, gidip göremediğindir;
ama, gidip görmek istediğin

Özlem, gidip görememendir; ama
gidip görmek istemen

Özlediğin, gidip görmek istediğin-
ama gidip göremediğin

Özlem, gidip görmek istemen-
ama, gidememen, görememen;
gene de, istemen

5 Atımlık Kalp Atışı

Yalnızlık ne büyük bir kelime
Tek ve tehlikeli
Kimi yalnızlığı umutsuzlukla bağdaştırır
Kimi de onun hasretiyle daha da güçlenir
Böyleydi benim yalnızlığım
Onsuzluk denizdeki yalnız bir insan gibiydi
Sonu belli olmayana,
Yüzmeyi bilsem de tutunamadığım
Tutunamamanın içinde ölümü gördüğüm
Onun yüzüyle daha da bir sevdiğim yalnızlık

5 atımlık bir kalpte kalmışım
Bir yanım yalnızlık içinde derbeder
Bir yanımsa umarsız atışlarda
Kalbimin bir yanı onsuz olmanın gücüyle dolmuş
Bir yanı da onsuzlukta boğulup kalmış
İnsan olmak basitliktir derlerdi
Ben de iki atımlıklarda basitleşmişim
Kaybetmenin acısıyla özlemlere dalıp
Onunla geçirdiğim her anı sığınaklarıma gömmüşüm
Her sevişmemizi
Her konuşmamızı
Depolamışım yüreğime
5 atımlık bir kalp atışında kalmışım
Zaman durmuş, ben onsuzlukta yapayalnız kalmışım

Ah ne elem sevmeyi bilmeyene
Öyle bir acı ki içimdeki
Deseler hiç olmasaydı ya bu aşk
Yok derim olsun acı da olsa
Yaşamak gibisi yok bu hayatımda

Deseler hiç paylaşmamış gibi yaşa
O zaman ne farkım var ki insan olmayandan
Sevmek asıl insan olmak değil midir
Öyle bir kalmışım ki 5 atımlık kalp atışlarında
İçimdeki fırtınada boğulup kalmışım

Sevip de ayrılmak nedir bilir mi insanlar
Çok azı bilir bu ayrılığın yıkımını
Ben de sevmişim de sevgimle kaybolmuşum
Gitmem gerek diyerek atamamışım adımlarımı
Ama ölümü görmektense onun bakışlarında
Severken ayrılmak
Hep onu eskiyle anmak
Yaşanmışla yad etmek
Bu bile yeter
Kaybolup giden o 5 atımlık adımlarda

Ölüm al gel beni
Ben seni onunla daha da çok sevdim
Onun yıkımını görmemek için
Sana ondan önce geldim...

şimdi çok uzaklarda ışık mı oldun sen?
Kanatsız bir melek,
Belki kanatların bile vardır şimdi, bilinmez

Gülen gözlerin gülmezmi artık?
Kızıl saçların öyle beline kadar uzanamaz mı?
Yalnız mısın gittiğin yerde…
Bizim burda nasıl yaşadığımız ise, bilinmez…

Şimdi ne zaman aklıma düşse gülen gözlerin
İstanbul sen kokuyor biraz
Ezanlar kulağıma hep seni okuyor,
Başım önümde, gözyaşlarım avuçlarımda?
Büklüm büklüm yüreğimdeki tek dilek sen oluveriyor….

Bizi nelere bırakıp gittiğini, bir sen misin bilen?
Gittiğin yer, burda bıraktığın herşeyden ne kadar güzel?
Senin de bağrın yanar, seninde kalbin kanar mı?
son birkez daha gülümsemene nasıl hasretiz, bilemezsin

Pamuk ellerin yine de allaha kalkar mı?
Duaların gökleri aşıp bize ulaşmaz mı?
Üşüyor mu kalbin şimdi o uzaklarda?
Bizim yüreğimiz ne haldedir, bilemezsin

Bıkmış olamazsın…
Ne de yorulmuş,
güzel yüreğin daha yepyeni
Çok uzaklarda sönmeyen bir ışık mı gözlerin?
Peki ya pamuk yığını ellerin?
Kursağımızda kalan herşeyin cevabı sende gizli
seni bizden çok sevenin yanındamısın şimdi?

Sevgili küçük kız!..
Ezanlar kulağımıza seni okuyor şimdi
İstanbul her gün biraz daha sen kokuyor
Gözyaşlarımızı saymazsak daha yağmadı yağmurlar…
Çok sürmez mevsim döner, soğur burda havalar
Dilerim gittiğin o yerlerde
Sen hiç üşümezsin…

Gülüşünü özledim…
Gülüşündeki özgürlüğü…
Dilediğim kadar koşabildiğim,
Koştukça mutlu olduğum,
Sevdikçe sevildiğim
Gülüşündeki dünyamı özledim….
Öyle bir gülüş ki,
İçimi ısıtan
Ben buradayım dercesine
Ruhumu sımsıkı saran,
Bana ben olmayı öğreten bir gülüş..
Şimdi ona o kadar ihtiyacım var ki..
Çünkü ben kayboldum sensizlikte..
Çünkü güneşim kayıp..
Geceye mahkum oldum…
Gittin gideli soldu çiçeklerim..
Yağmurlar bile yağmaz oldu..
Ruhum kirli, yorgun…
Kalbim kırık , acılı…
Gülüşünü özledim…
Gülüşündeki huzurumu….
Gel artık sevdiğim..
Son baharlarımızı yaşayalım doya doya…
Gülüşünle doğdum ben,
Gülüşünde öleyim….

Özlüyorum seni.
Gücüm yetmiyor unutmaya
Özlüyorum
Elini tutmayi sesini duymayi
Boynuna sarilip omuzunda aglamayi
Nedensiz sevinçleri
Hasret dolu sevgi dolu simsicak düslerimi
Özlüyorum
Gücüm yetmiyor unutmaya
Seni aramazsam unuturum sanmistim
Girmez sanmistim hayalin beynime
Geceleri düslerimde
Gündüz baktigim heryerde seni
Özlüyorum..
Renkler gitmenle soldu
Kirmizi kirmiziligini unuttu
Mavi maviliginin farkinda degil
Beyaz yanliz sen giydiginde
güzelligini haykiriyormus
Özlüyorum
Bu özlem bu bekleyis hiç bitmiyecek
Ruhumda sana açan eflatun renkli çiçekler
solmayacak
Olmasanda sensiz sensizligi yasatacagim
Sensiz seninle olmayi basaracagim
Sonun yaklastigini hissettigim gün
Beyaz, bembeyaz mendilimi sallayarak
Sensiz yasamin kahrediciligine veda ederek
Seninle sonsuzluga kavusacagim..