AĞLAMAYACAĞIM
Çok derinden hayal etmişim ki, kendimi bir an yanında sanıyorum.
Derin bir nefes alıp kalıyorum, Ah ne vardı şimdi yanında olsaydım.
Ellerim ellerinde.
Gözlerinin derinliklerinde, seninle iç içe.
Biliyorum imkânsız, ama düşüncesi bile güzel..
Sensiz yarınlarda ne yaparım acaba?
Hayatımın akışı değişiyor, üzüntülerim var.
Sensiz yaşamak da zormuş. Ne yapayım?
Bol bol seni düşünürüm..
Hatırlar mısın, ağaçlara salıncak kurardık.
Uçar gibi ağaçların içine doğru sallanırdık.
Ayrılık vakti geldiğinde, uçarcasına evlerimize koşardık.
Rüyalarimizda da ayrılmazdık, öylece uyuyakalırdık..
Başka ne yapardık?
Seninle balığa giderdik.
Oradan çay bahçesine gelirdik.
O günlerde çok erken kalkardık.
Güneş doğar doğmaz birbirimize kavuşurduk.
Seninle kırlara giderdik, kirçiçekleri koparırdık.
O temiz havalarda dertlesirdik, azığımızı paylaşırdık.
Mutlu yarınlardan bahseder, geleceğimizi kurardık..
Olmadi, yapamadık...
Bekle beni yanına geliyorum, diye avaz avaz bağırmak geliyorsa da içimden,
susuyorum..
Çünkü çaylarımızı yudumladığımız o çay bahçesinde değiliz..
Hatta şu an nerede olduğunu bile bilmiyorum ki..
Adama deli derler..
Ve sana kavuştuğum gün, işte o gün bir daha ağlamayacağım..
Ahmet ARSLAN