Yalnızlığıma (Yalnızlık) - Sayfa 24

Elimde hür güvercinler can çekişir.
Bir şehir bu kadar mı acımasızlaşır?

Sponsorlu Bağlantılar

Güller bir günlük ömürlere mahkum.
Şairler gül şiirleri yazmaz olur artık.
Karınları üzerinde yürüyen ucubeler her yanda.
Ayyaş sevimsizliğinde tüm sokak köşe başları.
Kurtuluş göklere doğru gitmekte mi aranmalı?
Hangi sabahtır ki isyankar firarın doğuşuna gebe?
Sancılar var, tasvirine kelimeler kifayetsiz.
Bu şehrin bütün ışıklarını söndürmeli sinsice.
Güneş tülû etmeden kaldırımlarına elveda demeli.
Dönmek de yakışmamalı, bir kere yola çıkana artık
Ve namusunu, geride bıraktığı yollara dökene.
-II-
Dağlar, yuvarlayın taşlarınızı mazimin kubbelerine..
Cinnetin kollarında bir şehirden kaçış bu, sereserpe.
Bunun için ey dağ, ey yol ve sen ey vahşi orman!
Sizi aşmak da su içer gibi olmalı, tek yudumda.
Tek celsede atmalıyız köprülerini sun’i tutunmaların.
Yüzüklerimizin renklerini ayrılığın mührüne çalmalıyız.
Kırmalıyız yamaçlarda tüllenen birliktelik zincirlerini.
Miadını doldurmalıyız iki ömrün en ücra tenhalarda.
Akıp gitmeli ömürlerimiz kendi yataklarında.
Birbirinden habersiz ve birbirinden umarsız.
Kalmalı kaderde yalnızlık…
Yalnızca yapayalnızlık…

Gözlerimi kapadım da bildim
Gözünü kapamak içine açmakmış gözünü
İçimde gümbür gümbür bir deprem
Seller götürüyor duygularımı
Oradan oraya savururken ruhumu
Dökülmüş bir yerlere düşüncelerim
Toplamaya vakit yok
Sokaklarda bulamadım özgürlüğü
Dört duvar arasında benim imparatorluğum
Vize vermedim nicedir kimselere
Yalnızlık ve yalınlık desturum olmuş
Şimdi çıksam dışarı
Dökülen yaprakları, eylül yapraklarını toplasam
Bir bir ayıklasam içinden hüzünleri
Ruhuma bassam onları
Kendimi kışın soğuğuna hazırlıyorum
Hazan mevsimi içimde
Sigarayı bırakmalıymışım, ölürmüşüm
Oysa ben
Ölmeye sebep yaratıyorum
Allah korusun ya ölmezsem…
Gözümü kapadım da bildim
Gözünü kapamak
Dünyayı damla damla içine akıtmakmış…

Gecenin karanlığı
Kalbimin sızısı,
Sensizliğin acısı,
Her günün akşamında,
Her güneşin batışında,
Beraberiz onlarla,
Elime aldığım kalemim,
Bir de yanımda sigaram,
Diğer yanımda resmin
Sigaramı yak diyemem
Öyle bir yola girdim ki;
İstesem de artık dönemem..
Yalnızlık benim kaderim...

Kim unutturdu adımı ağaçlara
Rüzgara kim fısıldadı.
Ürkek saçlarımı hoyrat dağlarda
Mermer parmaklarıyla kim taradı.
Şarkı mırıldanıyor gecenin ağrılı kadınları
Itırlı dudaklarıyla kırık dökük acımsı
Sünepe yalnızlığım sarkıyor geceden
Kadehlerde şarap ölesiye kırmızı…
Kurulmuş darağacı kimi bekler şafakta
Bir gerilla karanlıkta kurşun yakmakta
Şarkılar düşürsem de alnıma güneş gibi
Aklımın yatağından ığıl ığıl ölüm akmakta…
tütsülü mumlar yakarım odalarda
çarmıhlara gençliğimi asarım
kör bir kurşun…
baharı vururlar en taze dalından
çığlık çığlığa susarım !!

adını sonbahar koydum
omzuma yüklediğim sancıların
yolum sevda yokuşu
yönüm yanlızlık


adını yağmurun sesi koydum
yüreğimden süzülen çığlıkların
baharım gelmeyecek
yönüm yalnızlık


adını çare koydum
beklediğim durakların
gelmedi gelmeyecek,, bilirim bayramlarım
alabora olmuş sevdam
yönüm yanlızlık

şimdi her şey ben gibi......
şimdi her şey anlamsız
keyifsiz bir yalnızlık hakim yağmur değmeyen dallarıma
şimdi her şey yalın ve daha öncesiz gibi
daha bir sakin batarken güneş
daha aşksız günlerin ötesinde kalmak geliyor aklıma
aşksızlıktan öte bir durgunluk halinde içim,
yaprakların ezilmesinde saklı çıtırtıları sonbaharın
ve ben anlamsız bir akşamda
ve yaşam keyifsizden öte renksiz
aynı noktadan baktıkça evrene
aynı renkler görülmez her seferde
dünya bile değişkenken kendi içinde
ben nasıl güveneyim ki kendime
adını koyamadığım bir ıssızlıkta kalbim
ne kimsesiz ne kimseli
ne yalnız ne birlikte
ne yakın ne uzak şimdi
şimdi herşey anlamsız
şimdi herşey ben gibi
sessiz ,
kimsesiz...

Sensizlik

Sensizlik bir ölüm biliyormusun,
En büyük acilardan biri,
Seninle olup, seninle yasamak varken,
Sensiz olup sensiz ölüyorum.

Düsüncelerimden çikmiyorsun,
Beni bir türlü anlamiyorsun.
Seni nasil sevdigimi,
Sensiz yapamayacagimi,
Anlamiyorsun hemde hiç.

Sensiz gecen yillarim sessiz,
Kalbimde yanan bir ates,
Sirtimdan vurdu senin gibi bir kalles.

Ölümü düsündüm sensiz gecelerde,
Derdimi anlatamadim kimseye,
Kendimi verdim siirlerime,
Bagirarak sarki söyler,
Duygularimi bir kadiga yazarak,
Derdimi anlatmak istedim herkeze.

Beni dinleyen olmadi,
Artik dayanacak gücüm kalmadi,
Beni bütün acilar sardi,
Dört duvar arasi kalmis gibi,
Acilarimla yalniz kaldim.

Acimadan terk ettin beni,
Oysa çok sevmistim seni.
Simdi yoksun yanimda,
Ölüme biraktin beni sonunda.

Hani bana söylemistin ayrilmayacaktik,
Hani hep beraber olacaktik,
Simdi gözlerim sensiz agliyor,
Bir türlü gülmüyor.

Elimden tutup o gezdigimiz günler,
Basini göysüme yaslayip uyuyusun,
Hiç aklimdan çikmiyor.
O günleri unutmak kolay degil,
Yasadiklarimizi nasil unuturuz,
Simdi daha iyi anladimki,
Sensizlik bir ölüm gibiymis.


Tarih Ve Saati: 28/06/2004 12:30

Mustafa Aslan (Dertli Şair)