Yalnızlığıma (Yalnızlık) - Sayfa 14

Yalnızım Yalnızsın Yalnızız
kimse içimdeki boşluğu görmüyor
bir adresi yitirmek neler hissettirir insana
kalp atışlarından uzak olmak
soluğunda duyamamak mevsimleri, düşünmüyor

çok şey bilmenin hoş karşılanmadığı zamanlardayız
ciddiye alınmıyor sorularımız
gün afrikalı kalmaya kararlı
bu dünyadan olmamak da yetmiyor

ve siz geliyorsunuz, sarı elbisenizle bir silüet
hayatımdaki eksikleri gösteriyorsunuz
küçülüp silikleşiyorum, hafifliyor bedenim
yalnızlığım dağılıp çoğalıyor sesinizde

ben artık sadece kuşların şarkısını dinliyorum

Artık karanlık geceler beni bekler
Artık hüzün ölüm kadar yakınımda
Artık karanlıktan kurtulmaya çalışmıyorum
Zaten karanlıktım…

Neden kapadın pencereni....Oysa bir rüzgaarla pencerenden içeri girecek küçük bir kelebektim..Sen pencereni kapadın...Cama çaraptım, kırdın kanatlarımı...Şimdi bana kalan sonsuz yanlızlık....

hayatın devraldığı
sessiz bir özsudur acı
birikir yüreğinin kıvrımlarında
ve ağar gözlerine ağır ağır
bulutlar yere inmiştir artık
ya da gurbettesindir
unutma

bir hayalet gibi kapındadır
yalnızlık denen şey
ufkun kararabilir birden
için çölleşebilir
kaçışın bile bir adımdır
ya da dönüşündür kendine
unutma

Her sayfası kederle kararan
bir hüzün defterine döner günler
ve her sabah "merhaba hüzün"
"merhaba yalnızlık"
diyerek başlarsın hayata
ama hayat bağışlamayacaktır seni
unutma

Üstelik günlüğü yoktur hüznün
hiç bir zaman da tutulmayacaktır
serüvenlerin yorgun yeniği
elleri titreyen yaşlı bir kadındır hüzün
ya da hasta bir tanıdıktır ancak
hepsi o kadar

Yanlız`ım...



Yanlız dakikalar geçiriyorum.. yanlızım,
Kimse`m yok.. Kocaman bir boşluktayım,
Kendimi, derin yanlızlık çukuruna attım,
Çıkamıyorum, boşuna çırpınmalarım..

Yanlız`ım, çok yanlızım, Sensiz..
Çölün ortasındaki bir serap gibi sahipsiz,
Var olmayan, ama var olan bir rüya gibiyim,
Dünyada bir başına yaşayan ben miyim?

Konuşmak istiyorum, çıkmıyor sözcükler ağzımdan,
Vazgeçmek istiyorum, ama geçemiyorum hayattan..
Bırakmıyor peşimi Yanlızlık dürtüsü,
Sarıyor her yanımı hiçliğin yokeden büyüsü..

Bir şey istiyorum, ama olmuyor, olamıyor..
İstediğim şey ne? onu da Ben bilmiyor,
Herşeyden vazgeçtim, ama o geçmiyor,
Sonunda anladım, Ben: benden bir şey istiyor..

İstediğim şey kurtarır mı beni yanlızlıktan,
Acaba diyorum, Kaçsam mi insanlardan?
İrkiliyorum, kendime geliyorum ve boşveriyorum,
Hayatı oluruna bırakıp seni arıyorum..

Sen yanımda olunca, söyle: Kurtulacak mıyım!
Yanlızlık, Sevgisizlik, Sensizlik yüzünden hastayım!
Öyle bir hastalık ki bu, beni benden alan,
Yanlızlık Kahrol!!! Seni, Benden Çalan...

uzun bacaklı
bir kadındır yaz
gizlice uzanan yalnızlığıma

güznihal

zaman alevidir, geçmez
yine bir güznihal
daha bırakır ardında

elveda

dudağımda uzun öpme
imleriyle söylüyorum
son sözlerimi yalnızlığa

yaz öğlesi

yosunlu kayalar
dibinde, saydam bir yaz
öğlesidir yalnızlığım

hayal sözler

dilimin altındaki
hayal sözlerdir
yalnızlığımın şiirleri

İNFAZ EDİLEN YALNIZLIK

kurumuş yeşil dalları ile
yaprağa düşecek bir çiy damlasına özlemli
büyüyen yalnızlığı koynunda
geçmiş zamanlardan kalma atların
toza bulanmış nal izlerini ve ayakları altında ezilen düşleri
taşıyordu toprak

kıyılarda
açılamadan engin maviliğe
geçemeden dalgakıranı
bağlı zincirleriyle külleri arasında sorguya çekilirken ruhlar
dumanı tütüyordu yanmış gemilerin

sonsuz boşlukta savrulmak yerine
öylece toprağa bırakılan cesetler gibi
kendi karanlığından ürken yıldızlar
ve idama mahkum edilen hayaller
kara deliklere saklanıyordu

gök kubbenin altında preslenen metaller gibi
acılar
mutluluklar
vedalar
kavuşmalar ile yaşanmış
gitmek kalmak arası kararsızlığında
deniz ve toprak arasına koca bir yaşam sıkışır

ve tam şafak vaktinde
infaz saatini gösterirken zaman
ipe çekilir yalnızlık
ipe çekilir yalnızlığım

Bilmezler yalnız yasamayanlar,
Nasıl korku verir sessizlik insana;
İnsan nasıl konuşur kendisiyle;
Nasıl koşar aynalara,
Bir cana hasret,
Bilmezler.