Anlayana - Sayfa 140

İki kalp arasında en kısa yol:
Birbirine uzanmış ve zaman zaman

Sponsorlu Bağlantılar

Ancak parmak uçlarıyla değebilen
İki kol.
Merdivenlerin oraya koşuyorum,
Beklemek gövde kazanması zamanın;
Çok erken gelmişim seni bulamıyorum,
Bir şeyin provası yapılıyor sanki.

Kuşlar toplanmış göçüyorlar
Keşke yalnız bunun için sevseydim seni.

Cemal Süreya

Dönüş Yok..

Dudaklarımı kanatırcasına ısırıyorum günlerdir
her sözcük dilimin ucunda küfre dönüyor çünkü
Bir gök gürlese bari diyorum bir sağnak patlasa
bitse bu sessizlik, bu kirli yapışkanlık bitse
ama bir tufan az mı gelir yoksa yine de
yırtılan ve parçalanan birşeyler olmalı mutlaka
hiç durmadan yırtılan ve parçalanan bir şeyler

Oysa ne kadar sakin bu sokaklar ve bu kent
ne kadar dingin görünüyor bana şimdi gökyüzü

Gidenler nerde kaldılar, özledim gülüşlerini
bir kenti güzelleştiren yalnız onlardı sanki
onlardı çocuklara ve aşka ölesiye bağlanan
kadınları güzelleştiren herhalde onlardı
' Tükürsem cinayet sayılır' diyordu birisi
tükürsek cinayet sayılıyor artık
ama nerde kaldılar, özledim gülüşlerini onların

Uzun uzun bakıyorum kıvrılan sokaklara
tek yaprak bile kımıldamıyor nedense
ve tek tek söndürüyor ışıklarını varoşlar
alnımı kırık bir cama yaslıyorum, kanıyor
kanımın pıhtılarında güllerin serinliği
ve fakat bir cellat gibi yetişiyor pusudaki
Dilimin ucunda küfre dönüyor her sözcük

Yaşamak neleri öğretiyor, düşünüyorum
okuduğum bütün kitaplar paramparça
çıkıp dolaşıyorum akşamüstleri bir başıma
bir uçtan bir uca yalnızlıklar oluyor kent
bulvar kahvelerinin önünden geçiyorum
sırnaşık aydınlar, arabesk hüzünler
bir gazete sayfasında sereserpe bir yosma

Sesler gittikçe azalıyor, kuşlar azalıyor
ve ne zaman yolum düşse vurulduğun yere
kızgın bir halka oluyor boynumda o sokak
Hüznü yalnız atlarımız duyuyor artık
biz çoktan unutmuşuz böyle şeyleri
ama içimde bir sırtlanın dalgın duruşu
ve dilimin ucunda küfre dönüyor her sözcük

İçimde zaptedilmez bir kırma isteği
dizginlerini koparan bir at sanki bu
soluksoluğa kalıyorum her sonbahar
ve sevgilim ne zaman hoşgörülü olsa
bir yolculuk düşüyor aklıma, gidiyorum
bütün gençliğim böylece geçip gitti işte
ama hala bir şeyler var vazgeçemediğim

Hangi duvar yıkılmaz sorular doğruysa
birgün gelirsek hangi kent güzelleşmez
şiirlerim bir dostun vurulduğu yerde yakıldı
geri almıyorum külleri yangınlar çıksın diye
Devriyeler çıkart şimdi, bütün ışıklarını söndür
sorduğum hiçbir soruyu geri almıyorum ey sokak
ve dilimin ucunda küfre dönüyor her sözcük

Dudaklarımı kanatırcasına ısırıyorum günlerdir
bir gök gürlese bari diyorum bir sağnak patlasa
bitse bu kirli ve yapışkan sessizlik, hiç gitmesem
oysa ne kadar sakin sokaklar, kent ve bütün yeryüzü
ipince bir su gibi sızıyorum gecenin tenha göğüne
sessizce çekip gidiyorum şimdi, sessiz ve kimliksiz
Belki yine gelirim, sesime ses veren olursa bir gün

ya tam süpermiişş baayıldımm teşekkurler paylşm için

Parmakların Arasında

Öyle hasrettim ki yüzünü görmeye
Ve ellerini yeniden tutup
Parmaklarında gezinmeye
Hep seni bekledim yıllarca

Gözlerine doyasıya bakmaya
Bırak gözlerinde boğulayım
Gelmişken yanı başıma
Sıyrılayım sensiz dolu anılardan

Bıraksın yokluğun yakamı
Karşımdasın uzat artık ellerini
Parmaklarıma arasına sok parmaklarını
Eritsin sıcaklığın tüm bedenimi ...




i.k
</B>

Veryansın Eden Düşüncelerimin Anaforunda Çınlıyorum ..

Bütün gücümü kullanarak mı susuyorum, sustuğum için mi düşüyor çenem, hangisi? ..
Sen nereden bileceksin, sustuğum zamanlar daha çok konuştuğumu?
Ve yorulduğunu boğazımın dilimin? ..
Aslında, konuşuyor olandan çok, suskun olanın yanında şişiyor kafam; bütün düşünüyor ve konuşuyor olabileceklerini düşünmekten…
Yorma beni.
Seni yormamak için bir iki kelam edeyim dedim.
Saklama yüzünü benden, biliyorum uykusuzluktan halkalandığını göz altlarının…
* * *
Bu aynalar hep gençlere eder iltifatını, sonra yavaş yavaş tükenir
komplimanları…
Aynalar kadar nankör gözler kimde var?
Hiçbir zaman görmek bilmez yüreğindekini.
Sen seni; aynalara değil bana sor.
Yüreğimin gözlerine sor, biraz evvel sorduğun gibi…
Biliyorum uykusuzluktan sarardı rengin.
* * *
Ben uykusuzken sen de vardın, bütün uykusuzluklarımda olduğun gibi.
Sen uykusuzken; ben hiç uğramadım mı yüreğinin semtine?
Senin kıvranışlarından hiç haberim olmadı mı?
Ya ben çok kötüyüm, ya da?
Ya da kötü aynalardan farkı yok gözlerimin!
Bilmiyor musun yoksa?
Hiçbir ayna sana benim gibi bakamaz.
Sen bile bakamazsın yüreğim gibi…
* * *
Bütün gücümü kullanarak mı susuyorum, sustuğum için mi düşüyor
çenem, hangisi? ..