YAKARAN a. Arkeol Dua etmek üzere kollarını havaya kaldırmış olarak canlandırılan kadın ya da erkek (III. binyıl Mezopotamya heykelleri, katakomp freskleri, la- hitler, hıristiyan bazilikalarındaki mozaikler).
—ANSİKL. İ.Ö. III. binyıldan başlayarak insanoğlu kendini, ellerini kavuşturmuş (Eşnunna* tapınağındaki yakaran grubu, Haface*'de ay-tanrı tapınağındaki yakaran) ya da tanrının saçtığı yoğun ışıktan -korunmak amacıyla bir elini gözlerine siper etmiş halde (minos dönemi bronz heykelcikleri, İ.Ö. 1500), dua ederken canlandırmıştır. Katakomp resimlerindeki ya- karanlar, kollarını uzatmış, ayakta duran figürlerdir.
Ortaçağ ve Modern dönem sanatında yakaran terimi, ölüyü diz çökmüş ve ellerini kavuşturmuş olarak gösteren tasvirleri belirtir. Rönesans kral mezarlarında ölü çoğu zaman iki kez canlandırmıştır: alt bölümde çıplak olarak yatık, üst bölümde de, yaşarken giydiği giysiler ve taktığı nişanlarıyla yakaran durumda.
Kaynak: Büyük Larousse