Van
VIP VIP Üye
VAN
Doğu Anadolu bölgesinde il ve bu ilin merkezi olan kent.
Kuzeyde Ağrı, batıda Bitlis, güneybatıda Siirt, güneyde Hakkâri, Şırnak illeri ve doğuda İran ile sınırlanır. Doğu Anadolu'nun öteki illerinde de olduğu gibi, Van ili çok engebeli bir yörede bulunur. Yer şekillerinin en göze çarpan özelliği bütünüyle çok yüksek olmasıdır. Öyle ki, Van ilinde en alçak yerler bile deniz yüzünden yine de 1.600 m. yüksekte kalır. Yüksek ova ve plato düzlükleri üzerinde yer alan dağların birçok dorukları 3.000, hatta 3.500 m.yi aşar.
Van ili iklimi karasal niteliktedir. Bununla beraber, Doğu Anadolu'nun güneyinde yer alması ve geniş Van Gölü'nün sağladığı yumuşatıcı etki nedeniyle, karasallık derecesi, örneğin kuzey komşuları olan Ağrı, Kars illerindeki kadar kuvetli değildir. 1725 m. yükseklikte bulunun il merkezinde en sıcak ve en soğuk ayların ortalamaları 22° ve -3,6° dir. Böylece yıllık sıcaklık farkı 25 dereceyi geçer. Şimdiye kadar ölçülmüş olan maksimum ve minimum değerlerde bu fark çok büyür: En yüksek 37,5° , en düşük -28,7° . Yıllık yağış tutarları azdır: Van 384, Muradiye 424, Erciş 456, Gevaş 478 mm. Karasal iklimlerin yağış bakımından bir özelliğini oluşturan yaz mevsimi yağışlılığı Van ilinde görülmemektedir; aksine yaz en kurak mevsimdir.
Orman bakımından fakir bir il olan Van'da egemen doğal bitki topluluğu bozkırdır. Ağaca, su boylarında ya da Van Gölü'nün güneyindeki dağların bazı yamaçlarında, küçük kümeler hâlinde rastlanabilir. Akarsuların çoğu, dışarıya akıntısı olmayan Van ve Erçek Gölü'ne dökülür. Bir kısmı da, Dicle'nin kolları Zap ve Botan'a karışır.
Van Gölü'ne dökülen suların başlıcaları şunlardır: Kuzeyde Zilan, Bendimahi, doğuda Karasu ve güneyde Micinger ya da Hoşap. Türkiye'nin en büyük gölü olan Van, Van ve Bitlis illeri arasında kalır. Yine dışarıya akıntısı olmayan ve Mehmedik suyuyla beslenen Erçek Gölü de Van kentinin kuzeydoğusundadır. Tarımda yeraltı sularından yararlanılır. Bu sular tarlalara "Kehriz" adı verilen ve ilkçağlardan beri uygulanmakta olan bir yeraltı kanal sistemiyle taşınır.
19.069 km2 yüzölçümüyle oldukça geniş bir ilimiz olan Van, Van gölü'nün doğu yarısını çevreler, 1997'de toplam nüfusu 772.132'di ve 40 kişiden ibaret olan genel nüfus yoğunluğuyla Türkiye'nin oldukça tenha bir köşesini oluşturuyordu. Bu yoğunluk cumhuriyetin ilk yıllarında daha da düşüktü ve km2 başına 5 kişi kadardı. Çok eski bir kent olan Van, I. Dünya Savaşı'nda Rus işgalinde kaldı; kurtuluşunda yıkılıp harap bir hâlde Türkiye'ye geçti. Kent, o tarihlerde göle daha yakın tarihî bir kalenin eteklerinde bulunuyordu. Yeni Van bugünkü yerinde sonradan kurulup büyümeye başlamıştır. 1
927'de kentin nüfusu 7.000'i bile bulmuyordu. Fakat yeni karayollarına kavuşması, Van-Tatvan arasında gölü araba vapuruyla geçen ve Van'dan İran'a yönelen demiryolunun açılması ve havayolları ağına bağlanmış bulunması gibi nedenlerle son yıllarda yeniden canlanıp büyümeye başlamış ve 1990'da 288.794 olmuştur.
Bununla birlikte, endüstri bakımından bugün de gelişmiş bir ilimiz değildir. Çimento, birkaç un ve yem fabrikasıyla, sütten mamul besinler üreten bazı küçük kuruluşlar ve Erciş Hidroelektrik Fabrikası, başlıca endüstriyel kuruluşlardır. Yeraltı kaynakları içinde kömür ve tuz nispeten önemlidir. İl ekonomisi daha çok tarıma, özellikle hayvancılığa dayanır. Tahıl dışındaki ürünlerin üretim miktarları çok azdır ve ilin yerel gereksinimi karşılamaz; Türkiye'nin öteki bölgelerinden getirilir. Hayvan sayısı ve sütten mamul besinler üretimi oldukça önemlidir.
Sponsorlu Bağlantılar
Kuzeyde Ağrı, batıda Bitlis, güneybatıda Siirt, güneyde Hakkâri, Şırnak illeri ve doğuda İran ile sınırlanır. Doğu Anadolu'nun öteki illerinde de olduğu gibi, Van ili çok engebeli bir yörede bulunur. Yer şekillerinin en göze çarpan özelliği bütünüyle çok yüksek olmasıdır. Öyle ki, Van ilinde en alçak yerler bile deniz yüzünden yine de 1.600 m. yüksekte kalır. Yüksek ova ve plato düzlükleri üzerinde yer alan dağların birçok dorukları 3.000, hatta 3.500 m.yi aşar.
Van ili iklimi karasal niteliktedir. Bununla beraber, Doğu Anadolu'nun güneyinde yer alması ve geniş Van Gölü'nün sağladığı yumuşatıcı etki nedeniyle, karasallık derecesi, örneğin kuzey komşuları olan Ağrı, Kars illerindeki kadar kuvetli değildir. 1725 m. yükseklikte bulunun il merkezinde en sıcak ve en soğuk ayların ortalamaları 22° ve -3,6° dir. Böylece yıllık sıcaklık farkı 25 dereceyi geçer. Şimdiye kadar ölçülmüş olan maksimum ve minimum değerlerde bu fark çok büyür: En yüksek 37,5° , en düşük -28,7° . Yıllık yağış tutarları azdır: Van 384, Muradiye 424, Erciş 456, Gevaş 478 mm. Karasal iklimlerin yağış bakımından bir özelliğini oluşturan yaz mevsimi yağışlılığı Van ilinde görülmemektedir; aksine yaz en kurak mevsimdir.
Orman bakımından fakir bir il olan Van'da egemen doğal bitki topluluğu bozkırdır. Ağaca, su boylarında ya da Van Gölü'nün güneyindeki dağların bazı yamaçlarında, küçük kümeler hâlinde rastlanabilir. Akarsuların çoğu, dışarıya akıntısı olmayan Van ve Erçek Gölü'ne dökülür. Bir kısmı da, Dicle'nin kolları Zap ve Botan'a karışır.
Van Gölü'ne dökülen suların başlıcaları şunlardır: Kuzeyde Zilan, Bendimahi, doğuda Karasu ve güneyde Micinger ya da Hoşap. Türkiye'nin en büyük gölü olan Van, Van ve Bitlis illeri arasında kalır. Yine dışarıya akıntısı olmayan ve Mehmedik suyuyla beslenen Erçek Gölü de Van kentinin kuzeydoğusundadır. Tarımda yeraltı sularından yararlanılır. Bu sular tarlalara "Kehriz" adı verilen ve ilkçağlardan beri uygulanmakta olan bir yeraltı kanal sistemiyle taşınır.
19.069 km2 yüzölçümüyle oldukça geniş bir ilimiz olan Van, Van gölü'nün doğu yarısını çevreler, 1997'de toplam nüfusu 772.132'di ve 40 kişiden ibaret olan genel nüfus yoğunluğuyla Türkiye'nin oldukça tenha bir köşesini oluşturuyordu. Bu yoğunluk cumhuriyetin ilk yıllarında daha da düşüktü ve km2 başına 5 kişi kadardı. Çok eski bir kent olan Van, I. Dünya Savaşı'nda Rus işgalinde kaldı; kurtuluşunda yıkılıp harap bir hâlde Türkiye'ye geçti. Kent, o tarihlerde göle daha yakın tarihî bir kalenin eteklerinde bulunuyordu. Yeni Van bugünkü yerinde sonradan kurulup büyümeye başlamıştır. 1
927'de kentin nüfusu 7.000'i bile bulmuyordu. Fakat yeni karayollarına kavuşması, Van-Tatvan arasında gölü araba vapuruyla geçen ve Van'dan İran'a yönelen demiryolunun açılması ve havayolları ağına bağlanmış bulunması gibi nedenlerle son yıllarda yeniden canlanıp büyümeye başlamış ve 1990'da 288.794 olmuştur.
Bununla birlikte, endüstri bakımından bugün de gelişmiş bir ilimiz değildir. Çimento, birkaç un ve yem fabrikasıyla, sütten mamul besinler üreten bazı küçük kuruluşlar ve Erciş Hidroelektrik Fabrikası, başlıca endüstriyel kuruluşlardır. Yeraltı kaynakları içinde kömür ve tuz nispeten önemlidir. İl ekonomisi daha çok tarıma, özellikle hayvancılığa dayanır. Tahıl dışındaki ürünlerin üretim miktarları çok azdır ve ilin yerel gereksinimi karşılamaz; Türkiye'nin öteki bölgelerinden getirilir. Hayvan sayısı ve sütten mamul besinler üretimi oldukça önemlidir.
MsXLabs & Morpa Genel Kültür Ansiklopedisi
"İnşallah"derse Yakaran..."İnşa" eder YARADAN.
