Bir korku var
Beşik gibi sallanıyor içimde
Ha koptu ha kopacak
Düşlerimin ucundaki Ankara!
Kapkara hayallerimle gözlerim kapalı
Sevdiklerim içimde gözlerimin önünde
Bana umut bana can verirken
Sen karartma içimi misafirim Ankara.
Sevdiklerimle hayal âleminde yaşıyorum
Telefon bağlanmış gibi konuşuyorum
Gözleri gözlerimde
Elleri ellerimde
Sözleri kulaklarım içinde
Hasret gideriyorum hasret
Güç kuvvet arıyorum
Osman’ın belleğine.
Açmak istemiyorum kapalı gözlerimi
Korkuyorum o güzel görüntüler gidecek diye
Gitmesin kalsın konuşsunlar benimle
Bu görüntüler, bu görüntüler bilir misiniz nedir
Bilir misiniz? Can sevdiklerim bilir misiniz?
Hayallerim üstünde ki umuttur
Sevgidir hasrettir özlem ve tutkudur
Acı çeken hayal kuran Osman için
Ölüme giden son yolculuk gibi bir şey!
Hele, hele evinden, yavrusundan uzak olmak
Ölmeden ölümü yaşar gibi bir şey
Hasta yatağımda ameliyatı beklerken
Günlerimi ıstırap neşesizlik kaplarken
Ölüm korkusu düşler bedenimde gezerken
Ya yaşar, ya yaşamaz misaliyim işte ben!
Bir korku var
Beşik gibi sallanıyor içimde
Ha koptu ha kopacak
Düşlerimin ucundaki Ankara!
Zifiri gecelerin zindan gibi çöreklenmiş içime
Ses ver, ses ver koynundayım Ankara
Rüzgârlı sokağında yatan hasta Osman
Sana Allah’ına doktoruna sesleniyor
Karmaşık bir hastayım
Doldum boşanmak istiyorum
Beni bu ıstıraptan bir an önce kurtarın
Allah’ımdan doktorumdan ricam
Ameliyat edilecek hasta Osman’ı
Sevdiklerine kavuşturacak mısınız?
Ankara düşlerimi karartma.
Bir korku var
Beşik gibi sallanıyor içimde
Ha koptu ha kopacak
Düşlerimin ucundaki Ankara
Beni sağ ve salim sevdiklerimle kolla
Yüce tanrım dualarımla beni sevdiklerime yolla!
OSMAN AKÖZEL
21.01.1997.Ankara
Beşik gibi sallanıyor içimde
Ha koptu ha kopacak
Düşlerimin ucundaki Ankara!
Kapkara hayallerimle gözlerim kapalı
Sevdiklerim içimde gözlerimin önünde
Bana umut bana can verirken
Sen karartma içimi misafirim Ankara.
Sevdiklerimle hayal âleminde yaşıyorum
Telefon bağlanmış gibi konuşuyorum
Gözleri gözlerimde
Elleri ellerimde
Sözleri kulaklarım içinde
Hasret gideriyorum hasret
Güç kuvvet arıyorum
Osman’ın belleğine.
Açmak istemiyorum kapalı gözlerimi
Korkuyorum o güzel görüntüler gidecek diye
Gitmesin kalsın konuşsunlar benimle
Bu görüntüler, bu görüntüler bilir misiniz nedir
Bilir misiniz? Can sevdiklerim bilir misiniz?
Hayallerim üstünde ki umuttur
Sevgidir hasrettir özlem ve tutkudur
Acı çeken hayal kuran Osman için
Ölüme giden son yolculuk gibi bir şey!
Hele, hele evinden, yavrusundan uzak olmak
Ölmeden ölümü yaşar gibi bir şey
Hasta yatağımda ameliyatı beklerken
Günlerimi ıstırap neşesizlik kaplarken
Ölüm korkusu düşler bedenimde gezerken
Ya yaşar, ya yaşamaz misaliyim işte ben!
Bir korku var
Beşik gibi sallanıyor içimde
Ha koptu ha kopacak
Düşlerimin ucundaki Ankara!
Zifiri gecelerin zindan gibi çöreklenmiş içime
Ses ver, ses ver koynundayım Ankara
Rüzgârlı sokağında yatan hasta Osman
Sana Allah’ına doktoruna sesleniyor
Karmaşık bir hastayım
Doldum boşanmak istiyorum
Beni bu ıstıraptan bir an önce kurtarın
Allah’ımdan doktorumdan ricam
Ameliyat edilecek hasta Osman’ı
Sevdiklerine kavuşturacak mısınız?
Ankara düşlerimi karartma.
Bir korku var
Beşik gibi sallanıyor içimde
Ha koptu ha kopacak
Düşlerimin ucundaki Ankara
Beni sağ ve salim sevdiklerimle kolla
Yüce tanrım dualarımla beni sevdiklerime yolla!
OSMAN AKÖZEL
21.01.1997.Ankara
