Şiir Nehri -2- [Arşiv] - Sayfa 145

Her şeyimi verdim,gönlümü verdim
Bu sevda uğruna,ömrümü verdim

Sponsorlu Bağlantılar

Bulmadım bir huzur,görmedim vefa
Beyhude çekmişim,bunca yıl cefa
Anlamsız kaprislerin,her gün kurbanı oldum
Sevmekle yanıldığım,bu sevdadan yoruldum
Nasıl aldandım,nasılda kandım
Sever görünen kalpsizi,seviyor sandım
Anladım bu sevdadan,artık bana fayda yok
Bitsin artık bu oyun,çok çektim,çok


HAMİT KORKEN

Bu gece zemheriden bir ışık doğdu,
Aktı yüreğime doldu.
Bu gece yaşamın ne kadar hoş,
Ne kadar güzel ve ne kadar sevgiyle
Dolu olduğunu yeniden anladım.
Bu gece üzerimde ki ağırlığın,
Sevgiyle nasıl hafifliyebileceğini,
Sevginin bütün karanlıkları
Işıkla aydınlatacağını yeniden öğrendim.
Kelimelerin dansında,
Valsinde ve tangounda dolandım.
Rockında kafamı salladım,
Popunda oynadım,
Kelimelere partnerim gibi sarıldım
Bu gece.
İnsan bir yaştan sonra
Sadece kısıtlı şeyleri arıyor.
Bir kaç sevgi kelimesine
İnsanın ruhu dolanıyor.
Her zaman hüzün hakim olamaz yüreğimize,
Bende yeniden anladım bunu bu gece.
Bir gülüş,
Bir kelime,
Bir sözcük,
Beni mutlu etmeye yetti bu gece.
Dilerim her gecem
bu gecem gibi olur bundan böyle.


gürsel pal

Aşk! Bugün içindir
Yarını olmaz! ..
Yarına bırakılan aşkların;
Çoğu kez dönüşü olmaz…

tevfik yalçın

GÜL KOKULU YARIM

Ve sen kadınım...
Biricik gül kokulu yarim...
Sen hiç çıkmadın aklımdan yine bu hafta.
Çok güzel düşlerde ağırladım seni.
Birlikte harika yolculuklara çıktık gökyüzünde,
inan bir an aklımdan çıkmıyorsun.
Her kadının gözlerinde senin bakışlarını arıyorum,
sıcaklığını yokluyorum anlamsız bakışlarda,
seninle görüşmeyeli çok oldu biliyorum,
ama üzülmüyorum uzaklığına.
Nasılsa her an yanımdasın,
nereye baksam orada bir çift bakış beni bekliyor.
Yokluğunu çekmiyorum yani,
senin de beni böyle düşündüğünü hissediyorum.
Güzelim benim, eminim ki,
aynı duygularla çarpıyor kalplerimiz.
Ah güzelim, doya doya öpüyorum hayalini.

Mahmut Kuru

Panayır

Yine geldi geçti son eylül akşamları,
Rüzgar yüklenmekte serinlikleri,
Yüreğimde yine o insafsız panayırlar.
Allı morlu kadınlar geçmekte,
Kahkahalar şuh dumanaltı..
Ve kuytuların çocukları yine ağlamaklı,
Çakmak çakmak iri gözleri,
Yüzlerinde bir adam nefreti,
Elleri hala çocuksu...
Hayat voltaları atılmakta tükenmişliğin dar sokaklarında,
Yolüstü süslenmiş çöp bidonları,
Alabildiğine renkli,
Alabildiğine şirin,
Ama en önemlisi alabildiğine pis kokan...
Bir dönme dolap.
Aşıklardan uzak, yarı başı dönmeli yarı sarhoş.
Yönü belirsiz bir kalabalık,
Alabidiğine karışık,
Alabildiğine gürültülü,
Ama en önemlisi alabildiğine ter kokan...
Yüzlerde çingene pembesi hayaller,
Sarmaş dolaş yalan ve gerçekler,
Saat kulesi gece yarısını çalmakta,
Alabildiğine hızlı saniye,
Alabildiğine yorgun yelkovan,
Ama en önemlisi alabildiğine uykulu akrep..
Mehtap bir ağaç gölgesinde dansöz,
Bir denize tutsak yakamoz
Yıldız yüklü gece alabildiğine parlak.
Şafak yeni günlere gebe,
Alabildiğine uzun,
Alabildiğine soğuk,
Ama en önemlisi,
Alabildiğine acımasız...
Ve son notaları hüzzam bir şarkının,
Bir piyanonun son tuşları çalıyor yaşlı bir elde,
Yaprak döküyor dev çınarlar,
Bir ölünün günahlarını döktüğü gibi.
Bir yürek kayboluyor bir bedende tutsak.
Tıpkı toprağa konan ceset gibi...

Erkan Başok |