Şiir Nehri -2- [Arşiv] - Sayfa 149

Garip Türkü

Yolun yarısına geldim
Hem ağladım hem de güldüm
Gonca oldum gül açıldım
Hazan vurdu erken soldum

Ağla kara gözlüm ağla
Al üstüne kara bağla
Gelmez isem bağrın dağla
Gurbet elde garip oldum

Bülbül gibi düştüm zara
Bu yarayı kimler sara
Var git kabristanda ara
Anla ki ben bugün öldüm

Ömür geçiyor durmadan
Halimden haber sormadan
Düşümü hayra yormadan
Ölümü hakikat buldum

Latif Öz

Angelir Ölürüm Bende

an gelir
ölürüm bende
kalmaz bakışlarımdaki
manada manasızlıkta
silinir ismim hatıralardan
gecenin kör bir yerinde
an gelir
ölürüm bende
dostların aklına düşerim bazen
anar geçerler
bir fısıltı olurum kaldırımlarda
sabahın ıssız seherinde
an gelir
ölürüm bende
ardımda kalanları
dağıtırlar fakire fukaraya
sanki günahlarıma
bedel olacakmış gibi
ne seviştiğim ******ler
ne onların kokusu
bir tek yazdıklarım kalır geriye
an gelir
ölürüm bende
iyi adamdı derler
yada içlerinden küfrederler
rüzgar olur eserim
bir çift ağacın gölgesinde
an gelir
ölürüm bende
aşıktı derler
sevmişti derler
lakin fayda etmez
sevgide aşkta
ölüme
an gelir
ölürüm bende
kaybolurum
azrailin
kan kırmızı pençesinde

Fatih Çınar

Gidelim

gidelim

gidiyorum ben bir cevherli yola
gelin gardas hep beraber gidelim
olurya belki kabede veririz mola
gelin dostlar biz bu yola gidelim

soyle bak etrafina alemde gark ol
sevgi sevkat merhametle ask dol
bir daha gecmez ele bu kiymetli yol
gelin canlar biz bu yola gidelim

istedigi sadece dogruluktur bizden
vaz geciyor tovbeyle her kotu izden
hic birsey istemiyor hak teala sizden
gelin gardaslar hep beraber gidelim

yasar kulun canim feda senin yoluna
allahim merhamet et aci kuluna
sesleniyorum evlisine duluna
gelin gardas hep beraber gidelim

neden bakmaz o kor gozler gunese aya
hadi onlari gormedin bak akan su caya
pisman olup kalirsin bak sonra yaya
gelin canlar biz bu yola gidelim

daha ne beklersin kitabullah yeter
daha ne beklersin habibullah yeter
daha ne beklersin yuce allah yeter
gelin kullar biz bu yola gidelim


13-12-2005 yasar gurlek
rotterdam hollanda

Yasar Gurlek

Sis ve portakal mevsimi

omuzlarında yanan ateşi körükler izzetiyle
gözlerinde emr-i bil maruf kuşları
portakal mevsimine uçar elleri

körlük aptallığın senedine yazılmış tarihtir
şaklar kırbacı şırak şırak şırak
mevsimler bilindik öykülerdir
elbet zarına sarılmış solucanlar anlatacak
seçilen bir sistir zaman
susacak susacak ve uyanacak


kirletme ellerimi ey duyulmayan ses
bu nehirler durdurulamaz akacak ve akacak
yatağımda saklı dilleriyle yılanlar
göğsüme dayayacaklar ağızlarını tıslayarak
oklanacak şefkât allamasıyla kaldırımlar
başlarında kısalan gölgelere afyon ve efsun

hatırla denilecek bir sabah kulağına
karartma ayinlerinde sesin duyulacak
bu nehirler durdurulamaz
akacak
ve …

A.Baki...

Belki Yine Gelirim

Cemile Çakır hocaya

Dudaklarımı kanatırcasına ısırıyorum günlerdir
her sözcük dilimin ucunda küfre dönüyor çünkü
Bir gök gürlese bari diyorum, bir sağnak patlasa
bitse bu sessizlik, bu kirli yapışkanlık bitse
ama bir tufan az mı gelir yoksa, yine de
yırtılan ve parçalanan birşeyler olmalı mutlaka
hiç durmadan yırtılan ve parçalanan bir şeyler

Oysa ne kadar sakin bu sokaklar ve bu kent
ne kadar dingin görünüyor bana şimdi gökyüzü

Gidenler nerde kaldılar, özledim gülüşlerini
bir kenti güzelleştiren yalnız onlardı sanki
onlardı çocuklara ve aşka ölesiye bağlanan
kadınları güzelleştiren herhalde onlardı
"Tükürsem cinayet sayılır" diyordu birisi
tükürsek cinayet sayılıyor artık
ama nerde kaldılar, özledim gülüşlerini onların

Uzun uzun bakıyorum kıvrılan sokaklara
tek yaprak bile kımıldamıyor nedense
ve tek tek söndürüyor ışıklarını varoşlar
alnımı kırık bir cama yaslıyorum, kanıyor
kanımın pıhtılarında güllerin serinliği
ve fakat bir cellat gibi yetişiyor pusudaki
Dilimin ucunda küfre dönüyor her sözcük

Yaşamak neleri öğretiyor, düşünüyorum
okuduğum bütün kitaplar paramparça
çıkıp dolaşıyorum akşamüstleri bir başıma
bir uçtan bir uca yalnızlıklar oluyor kent
bulvar kahvelerinin önünden geçiyorum
sırnaşık aydınlar, arabesk hüzünler
bir gazete sayfasında sereserpe bir yosma

Sesler gittikçe azalıyor, kuşlar azalıyor
ve ne zaman yolum düşse vurulduğun yere
kızgın bir halka oluyor boynumda o sokak
Hüznü yalnız atlarımız duyuyor artık
biz çoktan unutmuşuz böyle şeyleri
ama içimde bir sırtlanın dalgın duruşu
ve dilimin ucunda küfre dönüyor her sözcük

İçimde zaptedilmez bir kırma isteği
dizginlerini koparan bir at sanki bu
soluksoluğa kalıyorum her sonbahar
ve sevgilim ne zaman hoşgörülü olsa
bir yolculuk düşüyor aklıma, gidiyorum
bütün gençliğim böylece geçip gitti işte
ama hala bir şeyler var vazgeçemediğim

Hangi duvar yıkılmaz sorular doğruysa
birgün gelirsek hangi kent güzelleşmez
şiirlerim bir dostun vurulduğu yerde yakıldı
geri almıyorum külleri yangınlar çıksın diye
Devriyeler çıkart şimdi, bütün ışıklarını söndür
sorduğum hiçbir soruyu geri almıyorum ey sokak
ve dilimin ucunda küfre dönüyor her sözcük

Dudaklarımı kanatırcasına ısırıyorum günlerdir
bir gök gürlese bari diyorum, bir sağnak patlasa
bitse bu kirli ve yapışkan sessizlik, hiç gitmesem
oysa ne kadar sakin sokaklar, kent ve bütün yeryüzü
ipince bir su gibi sızıyorum gecenin tenha göğüne
sessizce çekip gidiyorum şimdi, sessiz ve kimliksiz
Belki yine gelirim, sesime ses veren olursa bir gün

Ahmet Telli