Şiir Nehri -2- [Arşiv] - Sayfa 278

L/anet

Sponsorlu Bağlantılar

laden sürmüş falcı kadının sonsuza açılıyor kanlı gözbebekleri
layemut bakirelerin çığlıkları duyuluyor cennet ile cehennem arasında
laedri romanlardan intihalci kahramanlar fırlayıp sıkıyor boğazımı

lapa lapa çekirge yeşili kağıt dolarlarla karışık bir emperyalizm yağıyor

laforizmaları aşk şairlerinin tır tır tırmalıyor aynı kelimelerle kulaklarımı
lahuraki kumaştan ona aldığım giysiler kendiliğinden lime lime sökülüyor
larpadak ve ışık hızıyla ve üstelik gözümün önünde kendini lağvediyor aşk

liboral bir şeytan ile faşist bir cin hırıltılarla önümüzde çiftleşiyor görün!

lakayıt bakışlarıyla ezelden aç tarantulalar terimi içiyor bedenimden
lokma gözlü bol rimelli kadınların kalçalarındaki şehvet kimseyi kesmiyor
larvaları yatağımdan artezyen halinde fışkırıyor sömürgeci hayvanların

layenkati kapım çalınıyor, her açışımda bir kapitalist elini cebime sokuyor

lavanta kokularını çalıp global saçlı cadılara sürüyor bir iğrenç el
lenf bezlerimin içine dadanmış hain bir siyah oklu kirpi ağır ağır yürüyor
leşcil ağızları kanlı akbabalar kalkıyor siyah çocukların cansız gövdelerinden

lan bu nasıl ***** bir dünya, bunu da mı kimse görmüyor!


Fadıl Oktay

SAVRULAN KÜLLERİ ÖMRÜMÜZÜN

Bir kızın kocaman gözlerinde gördüm
Bulutların dağlara sessizce çöküşünü
Çocuksu susuşları gördüm, kırılan sevinci
Ve kalbimi puslu yamaçlardaki pusulara saldım
Çobanlar çoktan inmişlerdi ovaya
Bense yapayalnız bir ağaçtım doruklarda
Harelenen sularda bir yanık kokusu
Ve uzun boyunlu bir kızın gülümseyişi
Işık zamana bağlı zamansa onun
Kocaman gözleridir artık
Anladım tarih de yazılmaz
Bir aşkın sayfalarına düşmüyorsa gün

Yalnızdım, yapraklarım dökülmüştü bir bir
Deryalara savrulup çöllere düşmüştü
Bir duman tütüyor yine hangi kent yandı
Hangi sokakta vuruldu sevgilim
Bir demet menekşe bir avuç toprak
Burkulan bir yürek miyim hep

Sesimde bir yanma bir kekrelik
Uzayıp giden bir çöl yalnızlığı
Gazeteleri okumuyorum başım dönüyor
Sulanmamış çiçekler gibi kuruyor her şey
Her şey bir yolculuğun hüznünü taşıyor
Gidip de gelmemek üzere bütün yüzler

Puslu yamaçlarda bir çakal gölgesi
Bir dağ suskunluğu yürüyor kentlere
Yenilen biz miyiz yoksa aşklar mı
Bir kızın kocaman gözlerinde görüyorum
Savrulan küllerini ömrümüzün
Bu kenti ayrılıklar yıkacak birgün biliyorum

Ölümden şikâyeti yok ölüp gidenlerin
Ama bir kızın kocaman gözlerinde yangınlar çıkıyor
Acılar dehşetli kinlendiriyor beni
Kabarıp duruyor içimde, kabarıp duran bir okyanus
Yurdumu arıyorum batık bir tekne değilim
Yurdumu arıyorum kızgın küller ortasında

Ahmet Telli

Duygu zamana elçi...



Ani olur
erlerin ölümü
acımasızca geçer
zaman


ölüm
ömrün finali
terki diyar


gece çökünce
göğün karanlığında
erine suskun olur
kadın


özlemidir
ten kokusu


gece aşk
duygu zamana elçi


hadi
al götür seni...


taht kur
salına, salına yaşa


taptığın aşkı...
duyguların kadını...





Zeki Arlan...

Ayrılık günü

Ben nice ayriliklar gordum omrumce
Kuslar gordum; kirilmis kolu, kanadi
Ayri dusmus sevdiginden kuslar gordum
Hic bir ayrilik bana bu kadar komadi

Ayriligin bir agridir vurur sakalarimda
Ve buyur gozlerimde bir okyanus kadar
Derinden ses verir icimde bir tel
Sonra, birdenbire kirilir, kopar

Yeryuzu cekilir altindan ayaklarimin
Gecer basima coken bir tavan gibi gokyuzu
Durmadan calinir kulaklarimda
Sarkilarin en huzunlusu

Seni alip uzaklara giden otobus
Benim uzerimden gecer hisimla
Devrilir, bakakalirim ardindan
Bir sel gibi akan gozyasimda...

Artik ne yapsam bos, teselliler faydasiz
Karanlik gitgide en derinlere ceker beni
Caresiz butun sokaklarinda bu sehrin
Boyle perisan beklerim donmeni

Dolasir birbirine yorgun ayaklarim
Ellerimi koyacak bir yer bulamam
Nereye gitsem en koyusu acilarin
Ne yana baksam, cildirtan bir aksam

Istesem ben bu omru, bu talihi istemem
Boyle durup durp senden ayrilmak varsa
Orada bir mezar kazilir benim icin
Ayriligin nerede baslarsa.
Ümit Yaşar Oğuzcan

Can

Minicik ellerini ağzına götürdü, kırmızı bir ölüme büründü gece...
Yavaşça kaldırıp başını, kömür karası kuzguni gözleriyle sordu...
Baba ben ölecekmiyim!
Boğazım düğümlendi, konuşamadım.
Ona daha değil Can daha değil diyemedim.
Sen daha çok küçüksün, ölümü bilemezsin, sordu...
Baba ben ölecekmiyim!
Kelebeğin kaderi güzel doğup çabuk ölmekmiş, peki ya Canımın?
Kelebek misali yaşadı oysa daha yedi yaşındaydı, sordu...
Baba ben ölecekmiyim!
Rüyamda hep annemi görüyorum, beni çağırıyor, sonra birden kayboluyor.
Bende onun gibi toprak mı olacağım, sadece rüyalardamı yaşayacağım? sordu...
Baba ben ölecekmiyim!ü

Ali Hikmet