Zalım
Duvarda asılı siyahbeyaz resmin,
Aklımda gülüşün, dudaklarımda ismin,
Kulaklarıma yer etmiş artık sesin,
Nerdesin be zalım nerdesin.
Uyurken bile rüyalarımdasın,
Ne yanımda, ne karşımdasın,
Gitmedim diyorsun bide, ne yandasın,
İsyan etsende bu söze zalımsın.
Bu kadar zor olduğunu bir bilseydim,
Düşmezdim üstüne bu kadar sevmeseydim,
Keşke yıkmasaydın benide ölseydim,
Tüm zalımlığına gülüp geçebilseydim.
Şimdi yokum işte mutlumusun,
Hala gülebileceğinden umutlu musun,
Varsa bir hatam söyle herkes duysun,
İsteğin buysa, ölümüm bir zalımdan olsun.
Kendini benim yerime koy demiştin,
Ne yapsam ne etsem sevmemiştin,
Daha aşkı bardağa koyup içmemiştin,
Zalım olduğunuda, bana hiç söylememiştin.
Şimdi sen başka yolda ben başka,
Yazık oldu bendeki tertemiz aşka,
Sen bir serçesin daha, bense bir anka,
Gün gelir zalımda düşer felekteki çarka.
Belki çok sevinçlisin, belki kederli,
Belki beni anarsın gördünmü bir sevgili.
Gün gelir seni de üzer bu hayatın seli.
Sen ne kadar zalımsan bende o kadar deli.
Tatlısın dedim inanmadın,
Cadısın dedim aldırmadın,
Hep öne eğdin başınıda kaldırmadın,
Ben sana aşık sense zalımdın.
Bu şiiri belki sağır sultan duyar,
Bu kadar sevsem canlanırdı taş duvar,
Şu aşkımı gören kim olsa ağlar,
Ama hazırlan zalım, ahirette hesabım var.
Avcılar - 2005
Hakan Koç 
Şiir Nehri -2- [Arşiv]
