Hayata Dair - Sayfa 117

Bir yerlerde tıkanıp kaldığında hayat, soluk almak güçleştiğinde,

Yüreğin susup, mantığın sürüklemeye başladığında ayaklarını,

Dağlara dönmeli yüzünü insan.

Yeni patikalar, yeni yollar seçmeli, yüreğini ferahlatacak;

Yeni insanlarla 'tanışmalı, yeni keşifler yapacak....

Hep isteyip de, bir gün yaparım diye ertelediği ne varsa, Gerçekleştirmeyi denemeli!

Her geçen gece, ölüme bir gün daha yaklaştığını;

zamanın bir nehir, kendisinin bir sal olup da, O dursa da yolculuğun devam ettiğini anlamalı.

Baş döndürücü bir hızla geçiyorsa birbirinin aynı günler,

Her akşam aynı can sıkıntısıyla eve giriliyorsa,

Değiştirmeye çalışmalı bir şeyleri;

Küçük şeylerle başlamalı belki; örneğin, bir kaç durak önce inip

Servisten, otobüsten; yürümeli eve kadar, yüreğine takmalı güneş gözlüklerini;

Gördüğünü hissedebilmeli!

Sağlığını kaybedip, ölümle yüz yüze gelmeden önce,

Değerli olabilmeli hayat!

İlla büyük acılar çekmemeli, küçük mutlulukları fark etmek için!

Başkasının yerine koyabilmeli kendini;

Ağlayan birine "gül", inleyen birine "sus" dememeli!

Ağlayana omuz, inleyene çare olabilmeli!

Şu adaletsiz, merhametsiz dünyaya ayak uydurmamalı; Sevgisiz, soysuz kalarak!

Dikeni yüzünden hesap sormak yerine gülden,

Derin bir soluk alıp, hapsetmeli kokusunu içine...

Güneşin doğuşunu seyretmeli arada bir, seher yeli okşamalı saçlarını...

Karda, yağmurda; sevincine, coşkusuna;

fırtınada boranda; Öfkesine, isyanına ortak olabilmeli doğanın!

Bir çocuğun ilk adımlarında umudu; bir gencin düşlerinde geleceği;

Bir yaşlının hatıralarında geçmişi görebilmeli!

Çalışmadan başarmayı, sevmeden sevilmeyi, mutlu etmeden mutlu olmayı beklememeli!

Ama küçük, ama büyük; her hayal kırıklığı, her acı; bir fırsat yaşamdan yeni bir şeyler öğrenebilmek
için; kaçırmamalı!

Çünkü; hiç düşmemişsen, el vermezsin kimseye kalkması için,

hiç Çaresiz kalmamışsan, dermanı olamazsın dertlerin;

ağlamayı bilmiyorsan, Neşesizdir kahkahaların;

Merhaba dememişsen, anlamsızdır elvedaların...

Ne, herkesi düşünmekten kendini, ne; kendini düşünmekten herkesi unutmamalı!

Bilmeli; çok kısa olduğunu hayatın; hep vermek ya da hep almak için...

Sadece, anlatacak bir şeyleri olduğunda değil,

Söyleyecek bir şey bulamadığında da dinleyebilmeli!

Aklı ve kalbiyle katılabilmeli sohbetlere...

Hafızası olmalı insanın; hiç değilse, aynı hataları, aynı bahanelerle tekrarlamaması için!

Soruları olmalı, yanıtları bulmak için bir ömür harcayacak!

Dostları olmalı, ruhunun ve zihninin sınırlarını zorlayacak!

Herkese yetecek kadar büyük olmalı sevgisi;

Ama, kapasitesi sınırlı olmalı yüreğinin ki, hakkını verebilsin sevdiklerinin;

Zaman bulabilsin; Bir teşekkür, bir elveda için...

Yaşam dedikleri bir sınavsa eğer; Asla vazgeçmemeli sevmek ve öğrenmekten;

Ama, herkesi sevemeyeceğini de her şeyi bilemeyeceğini de fark edebilmeli insan!

Tıpkı, her şeye sahip olamayacağı gibi...

Zamanın ninnisiyle, uykuda geçirmemeli hayatı...!

fırcanız war renkleriniz war ...
bir cennet resmi yapın we girin içine...
kazancakis

anımsıyor musun yeni arabanı
ödünç alıp carptıgım günü?
öldürecegini sanmıstım beni, öldürmedin oysa...

anımsıyor musun seni zorla sahile götürdügüm,
yagmur yagacagını söyledigin we
yagmurun yagdıgı günü?
'' söylemiştim sana '' demeni beklemiştim ,demedin oysa...

anımsıyormusun kıskandırmak için seni
baska oglanlarla oynastıgım we
senin kıskandıgın günleri?
terkedecegini sanmıştım beni, terketmedin oysa...

anımsıyormusun cilekli pasta düsürüp
arabanın paspasını kirlettigim günü?
tokatlayacagını sanmıstım beni tokatlamadın oysa..

anımsıyormusun dansın resmi giyisili oldugunu
söylemeyi unuttugumu we
senin kot pantolonla geldigin günü?
bırakacagını sanmıstım beni ,bırakmadın oysa..

ewet yapmadıgın cok sey wardı.
ama dayandın bana, sewdin beni
we korudun beni
cok sey wardı
benimde senin için yapmak istedigim
Viet Nam dan döndügünde
Dönmedin oysa..... .|

Hadi gel;
Bugün farklı olsun, açalım yüreklerimizi, ne varsa dökelim ortaya, birlikte seçelim güzel olan herşeyi, kovalım kötüleri, sıkıntıları, üzüntüleri
Hadi gel;
Bugün farklı olsun, atalım maskeleri, içimizden geldiği gibi somurtalım, bağıralım, ağlayalım gülelim sonra, kahkahalarla hem de, gözümüzden yaşlar gelinceye kadar
Hadi gel;
Bugün farklı olsun, yıldızları seyredelim pırıldayan, "bak bir yıldız kaydı dilek tut" diyelim, gülüşelim
Hadi gel;
Bugün farklı olsun, akşam serinliği dolsun gömleklerimizden içeri, ürperelim temiz havadan, uykumuz gelsin sırtımız koca meşeye dayalı
Hadi gel;
Yarın da farklı olsun, öbürgün de...

Ne dersin, olamaz mı ?...

Uzakmavi...

Yaşamak

Kimi eskidiği için yaşar
Kimi yaşadıkça eskir
Ne tohumda keramet
Ne toprakta
Ne başakta
Marifet yaşamakta

Bedri Rahmi Eyüboğlu

Hayat gül kokulu bir sağanak yine

gözlerimin önünde ıslak dağların kabaran yalnızlığı
ne varsa uçurumlar eşiğinde
hüzünlerle yalpalayan ne varsa
gözlerimin önünde

ve hayat gül kokulu bir sağanak yine
birşeyler anlatmak istiyor hayat
ve alıp götürmek bir şeyleri kurt sofralarına
gün batıyor
gün batıyor bukağısı paslı bir sevinç oluyor yalnızlığım

unutuyorum sevgilim suretini
durgunluğun "niçin" di unutuyorum

gün batıyor ürkek yıldızlar dolanıyor yalnızlığıma
umurumda değil ne yağmur ne ayaz
ne de ker*** kokusu havada
unutuyorum/sabaha/kadar/ gün batıyor
sonra bir akasyayı okşuyor gözlerim
geciken sabahlara koşuyor kuşlar
gözlerimin önünde
ve hayat gül kokulu bir sağanak yine

Yılmaz Odabaşı