Hayata Dair - Sayfa 150

Bilemezsin





Ben yüzyılın ağırlığı üstümde, zavallı, sefil.
Acımın gözyaşlarıdır elbisemdeki kir.
Bir hiç uğruna kaybettiğim umutlarım,
Kimbilir belki de çocukluğumun hangi karanlık anılarında yitmiştir.
Kederi hapsetmiştim, kalbimin derin bir köşesine.
Yalnızlığımı kabullendim sanmıştım.
Seni bulduğumda, yalancılığımı anladım.
Sana kendimin bile duymaktan korktuğum sırlarımı verdim.
Umudum sen oldun, gayretim, yaşama sevincim.
Ben hiçkimseyi bu kadar sevmedim.
Defalarca kalbimi kırdığın halde,
Mantığım, aklım yeter dese de,
Ben,
bilemezsin ben,
Hiç kimseyi bu kadar sevmedim.



Yasin Türkan

Gecenin Getirdiği Özlemin





Bir gecenin içindeyim
Yıldızlarımda Sensizliğin
Ay'ıma baktığım zaman
O billür gülen yüzün

Her saat'e baktığımda
00:00 yankılandı gözlerime
Beyninde düşündüğün
Kişi benmiyim olsa gerek

Acılar derin günler kadar
Seneler ağır bir yük kadar
Sabahlar soğuk
Bir kış kadar

Seni çok özledim
Annenin evladının özlemi gibi
Kelebeğin umut aradığı
Bir bahar gün gibi
SENİ ÇOK ÖZLEDİM


Bilal Kaplan

Sensiz Yaşamak





Bir aşk treniyle sana umutlarımı gönderiyorum
Umutsuzda olsa bil ki seni bekliyorum
Seninle geçen her saati,her dakikayı
Beni sensiz yaşamamayı özlüyorum

Bir bahar akşamında kadehimizi yudumlarken
Sana bestelediğim aşk şarkılarını okurken
Seni böyle ölesiye severken
Beni sensiz yaşamamayı istiyorum

Dudaklarından çıkan her bir kelimeyi
Güzel gözlerinden akan yaşlarını silmeyi
Agrıyan kalbimden yoluna gitmeyi
Beni sensiz yaşamamayı seviyorum...



Veysi Yiğit

Sensizliğimi Eve Sakladım






gidişin varsa anlamı var kalmaların
esirinim huzura varan ağlayışıyla Haziranımın
dingin bir Akdeniz hava kararmaya yakın
bulutlar lacivert pencereme yaklaşamıyorum
dışarıda sen yoksun ki...

odam benden yalnız
kapısına dokunsan en güzel günü alır içeriye
perdelerim beyaz kumaştan
ama dışarıda sen yoksun ki...
balkonlar geceyi ağırlamaya hazırlanıyor
dışarda yaprakları siyah görünen bir ağacın telaşlı hışırtısı
uyudun mu? ...
mışıl mışıl nefesini özlüyorum...
nedense korkuyorum
seni görünce nazlı bir çocuk gibi ağlamaktan
içimde hala yaban otlarının kokusu
meğer hep seni özlemişim bunca yıldır
seni aramışım
gözlerini öpmeyi aramışım

şehrin ışıkları sarışın ve suskun
hayata dargın gibiyim
hayat geceye kırgın
esmer bir yaralanmak bu
kızıl bir ölmeyi gözetler gibi

hayat bir intihar mırıltısı bir tanem
konuşsa bitecek sanki tüm dertler
intiharımla yalnız sana sevdalıyım
senin bu kirli ama fedakar intiharın coşkusu
omzunun yokluğunu tadıyorum ateşli bir hastalık gibi
sensizliğimin ölüme koyduğu kotadır umut
ilk yağmur kokusu kadar sade

bu gece eve giderken dışarı bakmadım hiç
otobüsün kirli camlarından
kendimi görmek istemedim yalnızlığımı
sensizliğimin uğursuz uğultusu yankılanıyordu
bomboş sokaklarda
sokaklara bakmadım
sensizliğimin acısını eve sakladım
dışarıda sen yoksun ki...
sensizliğin acısını sevsem yanaklarıma üşüşen bu sıcaklık
dindirir mi ki seninle öpüşmek tutkusunu içimdeki

sensizliğimi eve sakladım
yatmadan ağlamak için
ama sana ama senin için
kirli hüzünlü pencerelerden dışarı bakmayarak
kendimi düşünmemekten medet umarak




Kağan İşçen

Firar Etti Bu Gece Gücüme Gidenler





cümleler arası uzun boşluklar..
düşünmeler..
susmalar..


aylardan sonra adımı diline dolaman..
cümlelerine adımla başlaman..
yakışmıyorki benim adım diline..
kıskandım adımı dilinden belki..
yorulsam..
başka bir tekrara..
kahreden bu gerçeğe inanmasam..
tıkasam kulaklarımı..
duymasam aşkın feryadını..
kim galip olur ozaman..
sebebi kim olur..


biraz rüzgarda serinletsem gönlümü
sevmediğine inanırmıyım ozaman
sade bir vedayla kandırabilirmisin beni ozaman..
yalın bir çığlıkla geçermi öfkem..
acım..
çabuk iyileşirmi yaralarım..
gücüm kalırmı karşında durmaya..
gücüme gidiyor..
aşkın içinde boğulurken
eski yalnız olmak gücüme gidiyor..
çok ama çabuk severken sen beni..
ben az ama farkında olmadan
derin derin sevmişim..






Elifnaz Kar