Hayata Dair - Sayfa 152

GÖZLERİN ALABİLDİĞİNE UZAKLARI GÖRMELİ HER BAKTIĞNDA


Gözlerin alabildiğine uzakları görebilmeli baktığında.

Şehrin her bir köşesini ve her köşesinde başka bir hayata dönüşen
gölgeleri fark edebilmeli. Sahici olan ne varsa ve içinde yaşamak adına bir
giz taşıyan ne varsa fark edebilmelisin. Böylece zaman senin kollarında
uzamalı. Bazen akrebi sımsıkı avuçlarında tutmalısın. Kimi zaman da bir
yelkovanın sırtında savaşmalısın ara sokakların içinde.

Gözlerin alabildiğine uzakları görebilmeli her baktığında.

Gizli akıtılan gözyaşlarının yarım kalmış hesabı hırslandırmalı yüreğini.
Soğuk bir oda da eskimiş bir yatağa uzanmış ve kısık yanan bir lambaya
saatler boyunca bakan bir adamın incinmişliğine dikkat kesilmelisin.
Onurlu bir adamın incinmişliğiyle pusulanmış sokaklarda yürüyüp ihanetin
ayak izlerinde okumalısın hayatın kaypak yüzünü.
Çekip giden bir kadının geride bıraktığı son hicaz hüzünleri özenle
toplamalısın odanın içinde. Bir kristal bardağı tutuyormuşçasına özenle
toplamalı ve mümkün olduğunca gözlerden uzakta tutmalısın.


Hırçın bir kuzey rüzgârı gibi esmeli bakışların kentin sokaklarında.
Bir kadının saçlarından ateşi çalmalı ve yoksul erkeklerin parmak aralarına
salmalısın. Yoksul evlerin ocaklarından kaynayan yalancı tencereleri
görmeli ve tahta altını yitirmiş çocuklarla yürümelisin savaş alanına.
Vitrinlerden ganimet toplamalı çocuklar ve zengin korkulardan pay
kapmalı gecekondu sokaklarına. Zengin düşlerden doldurmalılar kirli
avuçlarına. Sen sokakların başını tutmalısın ve aynasızların sirenlerine
kulak kabartmalısın.

Gözlerin alabildiğine uzakları görmeli baktığında.

Herkes el ayak çektiğinde sokaklardan yüksekçe bir yere çıkmalı ve
şehri izlemelisin gece yarılarında. Kayan her bir yıldıza selam durup
Taşın altındaki siyah adamın iniltilerine kulak kesilmelisin ve hayat her
sabah yeniden yaratıldığında sen yeniden ayaklarının altında kanayan
yaralarını sarmalayıp yürümelisin.


Dik başlı yürüyüşlerin olmalı.
Her aşkı feda edebilecekmiş gibi duran çelik bir kalp taşıyormuş gibi asi
umarsız ve ifadesiz bakışlarla yürümelisin. Fakat hiç kimse bir yaprağa
gözyaşı dökebilecek olmanı anlamamalı. Güçlü ve direngen yürüyüşlerin
olmalı.

Gözlerin alabildiğine uzakları görmeli her baktığında.

Bir gece kimselere fark ettirmeden kimsesizler mezarlığına gömülen bir
genç kızın cesedini görmelisin. Gözleri bağlanmış bir adamın çığlıklar
gelen bir odaya adım atarken irkilmesini görmelisin. İki adımlık bir
voltanın ürküten yalnızlığına dikkat kesilmeli bakışların. Tecrit edilmiş
hayatların kimselerin duyamadığı iç çekişlerine çevirmelisin bakışlarını.

Acıyı fark etmeli gözlerin.

alıntı

Sen bitti say ben 3 nokta koyuyorum ...


dumanımı sisinde tutuyorum
sokak lambalarının altına sensizliği dokuyorum
yalnızlığımı döküyorum gözlerimden
tüm zaman kervanları umuduma hamallık eder
hayatıma yüklemişken seni
tüketecek yol arıyorum
sen bitti say
ben üç nokta koyuyorum ...

gece bana çöl
karanlığı delen ışık vaha
yüzüme vuran rüzgar
mevsimlerime sensizlik aşılıyor
beni işaretli sayma ayrılığa dair
seni yaşanmış tüm aşkların toplamı kadar seviyorum
sen bitti say
ben üç nokta koyuyorum…

aşk yalnızca vuslat değildir
yokluğuna sabretmektir bazen
her bakışını senet saymıyorum geleceğimize
ben yarı yolda iz bırakmam
yaranın güzeli de varmış anladım
içim kanadıkça büyüyorum
sen bitti say
ben üç nokta koyuyorum...

gözlerin gökyüzüne düşürüyor beni
seni aramıyorum yıldızların altında
aşkına bir ömür nöbet tutuyorum
ölü sevdalar vadisiyim sanma
her durduğum yere gözyaşımdan bir ben konduruyorum
sen bitti say
ben üç nokta koyuyorum...

gülüşün uzatıyor ömrümü öykümün
solumazsam seni kahramanları yürüyor üzerime
seni düşünerek kurcalıyorum deliliğimi
bütün şüpheleri sürüyorum mecnunun çölüne
kum faust’u boğar şimdi
kendime seni tanımanın bedelini ödetiyorum
sen bitti say
ben üç nokta koyuyorum...

saniyeler zamanımı çalıyor benden
adımlarım mirasımdır esmer kaldırımlara
üstüme geçmişi örtüyorum
artık yüreği çalınmış bir bedenim sayende
her geçen gün için saçıma beyaz bir tel ekliyorum
sen bitti say
ben üç nokta koyuyorum ...

ay ışığında yıkanıp kendimi temize çekiyorum
nedenler ve sonuçlar akıyor üzerimden
ipucu bırakıyorum sana
her karanlığa bin aydınlık çakıyorum
sen bitti say
ben üç nokta koyuyorum...

burada rakibim yaşlı bir çınar ağacıdır
her gecenin sonunda belki mat olacağım
ve kimsesizliğim tekrar tekrar üşüyecek
nasılsa kader bir yerde noktayı koyacak
ve sen ölüm kadar yakınsın bana
seni ölümü bekler gibi bekliyorum
sen bitti say
ben üç nokta koyuyorum...

sokak lambalarının ışıklarını
adımlarımla sensizliğe dokuyorum
beni bir ana kadar sev seni yar gibi seveyim
düğümlü kalsın ayrılık
mecbur gölgeme tutunuyorum yolun sonunda
nefesin kadar uzakta nefesin kadar yakınımda
sen bitti say
ben üç nokta koyuyorum...

alıntı

Ben kolay ağlarım,
Sevinç de ağlatır beni acı da,
Hasret de ağlatır, vuslat da,
Hayat da ağlatır beni ölüm de..

Ben kolay kolay ağlamam,
Seviçten de üzüntüden de ağlamam,
Hasretimi de gömerim içime,
Yaşamıma ağlamam, ölümüme ağlayamam..

BT

Bir yerlerde tıkanıp kaldığında hayat soluk almak güçleştiğinde
Yüreğin susup mantığın sürüklemeye başladığında ayaklarını
Dağlara dönmeli yüzünü insan.
Yeni patikalar yeni yollar seçmeli yüreğini ferahlatacak;
Yeni insanlarla 'tanışmalı yeni kesifler yapacak....
Hep isteyip de bir gün yaparım diye ertelediği ne varsa
Gerçekleştirmeyi denemeli!
Her geçen gece ölüme bir gün daha yaklaştığını; zamanın bir nehir
Kendisinin bir sal olup da O dursa da yolculuğun devam ettiğini anlamalı.
Baş döndürücü bir hızla geçiyorsa birbirinin aynı günler
Her aksam aynı can sıkıntısıyla eve giriliyorsa
Değiştirmeye çalışmalı bir şeyleri;
Küçük şeylerle başlamalı belki; örneğin bir kaç durak önce inip
Servisten otobüsten; yürümeli eve kadar yüreğine takmalı güneş
gözlüklerini;
Gördüğünü hissedebilmeli!
Sağlığını kaybedip ölümle yüz yüze gelmeden önce
Değerli olabilmeli hayat!
İlla büyük acılar çekmemeli küçük mutlulukları fark etmek için!
Başkasının yerine koyabilmeli kendini;
Ağlayan birine "gül" inleyen birine "sus" dememeli!
Ağlayana omuz inleyene çare olabilmeli!
Şu adaletsiz merhametsiz dünyaya ayak uydurmamalı;
Sevgisiz soysuz kalarak!
Dikeni yüzünden hesap sormak yerine gülden
Derin bir soluk alıp hapsetmeli kokusunu içine...
Günesin doğusunu seyretmeli arada bir seher yeli okşamalı saçlarını...
Karda yağmurda; sevincine coşkusuna; fırtınada boranda;
Öfkesine isyanına ortak olabilmeli doğanın!
Bir çocuğun ilk adımlarında umudu; bir gencin düşlerinde geleceği;
Bir yaşlının hatıralarında geçmişi görebilmeli!
Çalışmadan başarmayı sevmeden sevilmeyi mutlu etmeden mutlu
Olmayı beklememeli!
Ama küçük ama büyük; her hayal kırıklığı her acı;
Bir fırsat yasamdan yeni bir şeyler öğrenebilmek için; kaçırmamalı!
Çünkü; hiç düşmemişsen el vermezsin kimseye kalkması için hiç
Çaresiz kalmamışsan dermanı olamazsın dertlerin; ağlamayı bilmiyorsan
Neşesizdir kahkahaların;
Merhaba dememişsen anlamsızdır elvedaların...
Ne herkesi düşünmekten kendini ne; kendini düşünmekten herkesi unutmamalı!
Bilmeli; çok kısa olduğunu hayatın; hep vermek ya da hep almak için...
Sadece anlatacak bir şeyleri olduğunda değil
Söyleyecek bir şey bulamadığında da dinleyebilmeli!
Aklı ve kalbiyle katılabilmeli sohbetlere...
Hafızası olmalı insanın; hiç değilse aynı hataları aynı bahanelerle
tekrarlamaması için!
Soruları olmalı yanıtları bulmak için bir ömür harcayacak!
Dostları olmalı ruhunun ve zihninin sınırlarını zorlayacak!
Herkese yetecek kadar büyük olmalı sevgisi;
Ama kapasitesi sınırlı olmalı yüreğinin ki hakkını verebilsin
sevdiklerinin;
Zaman bulabilsin;
Bir teşekkür bir elveda için...
Yasam dedikleri bir sınavsa eğer;
Asla vazgeçmemeli sevmek ve öğrenmekten;
Ama herkesi sevemeyeceğini de her şeyi bilemeyeceğini de fark edebilmeli
insan!
Tıpkı her şeye sahip olamayacağı gibi...
Zamanın ninnisiyle uykuda geçirmemeli hayatı...!

(ALINTI)

Ortası

Avucumda darmadağın bir şey var
Baktığımda göremediğim
Yüzümü şu sıralar ifadesizleştiren bir şey bu…
Adını koyamadım
Mutlu olduğum bir şeymiş gibi geldi bir an çiçeklerimle donattım
Çiçeklerim soldular
Mutsuzluk dedim adına
Uzaklarda olsun dedim
Bir sandık aldım kilitledim,kilitlerini en uzak nehire fırlattım
Özledim onu sonra
Onu açmak için ne nehirler geçtim…
Koyamadım adını…
Aşk dedim
Değildi…
Nefret..
Sanmam..
Hayranlık..
Yok değil
Adı yoktu
Arası bir şeydi bu..
İfadesiz yansımamı bana döndüren..
Mutluluk, mutsuzluk süzgecinin ortasındaydı
Hangi kefeye koysam bir tarafı boştu..
Ve her zaman boş olmaya mahkum olan tek şeydi
Adı yoktu…
Ortası bir şeydi...

alıntı.

Neden diye başlayan kaç cümleye daha misafir olacağımı bilmeden kabullenememenin verdiği yıkık dökük bir ruh hali ile senden sensizliğinden kurtulmanın çözümlerini arıyorum. Anlamsız bir savaşın ortasında sana olan düşkünlüğünün zaafı ile esir alınmış bir yüreğin son feryatlarını boşluğa bırakıyorum yitik melodiler eşliğinde.

Bir boğuşma sendromunun meydana getirdiği bir kaosta hatıraları rüzgarla savurarak seni yüreğimden azat etmenin telaşı ile;benim sendekisenin yüreğimdeki esaretini sonlandırmanın mücadelesini veriyorum kaç zamandır.

Sen çok uzaklarda başka yüreklere fetihlere yolculuk ederken ardında bıraktığın enkazın izlerini silip yeni doğan güne taze umutlar biriktirmekteyim.Ne bekliyordum ki sanki;hep böyle olmadı mı zatenaşkın yükünü tek kişilik çektiğim gibi ayrılığın yükünü de bana yükledinpayıma düşürdüklerin hep hak etmediklerim oldu.Üzülmekederlenmemutlu ol diye ne çok tüketmişim kendimi meğerse.

Seni çok sevmem
Zamansızderin yaralara sebep
Beni en çok kahreden
Çok seviyorum derken sırtını dönüp gitmen
Zoruma giden
Beni yarımsızyarınsız bırakman
Bahanelerin ardına sığınmam
Savunmasızlığımdanyalnızlığımdançaresizliğimden

Bunu söylemek zor ama bil ki; her şeye neden olan sennedensizliklerin içinde boğulanlal olmuş dillerleyüreği darmadağın geride kalan ben..

Yaşadıklarımı yok saysam bu vedayı hiç sorgulamasam mevsime ayak uydurup hüzünlerimi hazandandır diyip es geçsemher şeyin oyun olduğu bir dünyada yalandan zaferlerle kendimi avutsam geçer mi ki bu yaralar;
Sanmıyorum..

Resimleri yakmak anıları seni yok etmeye yetmiyormuşbir Sezen Aksu şarkısında ki hüzün gibi nota nota çöküyor sensizlik her hücremeuyumaya da cesaret edemiyorum düşümde karşıma çıkarsın diye.

Ve ben;
Ağlamaya mecali olmayan gözlerle
Sitem yükünü satırlara yüklemiş cümlelerle
Sol yanımı kaplayan bir hiçliğe
Kocaman yalnızlıklar büyütüyorum sol yanımda
Ya sen;
Umarsız
Pervasız
Can yakan
Gidişler saklıyorsun hala cebinde

[aLıntı]