Ziyaretçi
Arama
Hayata Dair - Sayfa 60
Güncelleme: 2 Ekim 2013 Gösterim: 268.483 Cevap: 1.657
Ziyaretçi
1 Nisan 2007
Mesaj #591
Ziyaretçi
1 Nisan 2007
Mesaj #592
Ziyaretçi
30.1.2007 - Eğer
O kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması
mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
Dayanılması o kadar da zor değildir, büyük ayrılıklar bile,
en güzel yerde başlatılsaydı eğer.
Utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer
Yüz kızartıcı bir suç değildir hırsızlık,
çalınan birinin kalbiyse eğer.
Korkulacak bir yanı yoktur aşkların,
insan bütün derilerden soyunabilseydi eğer.
O kadar da yürek burkmazdı alışılmış bir ses,
hiçbir zaman duyulmasaydı eğer.
Daha çabuk unuturdu belki su sızdırmayan sarılmalar,
kara sevdayla sarıp sarmalanmasalardı eğer.
Belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine delice bakmasalardı eğer.
Çabuk unutulurdu ıslak bir öpücüğün yakıcı tadı belki de
kalp, göğüs kafesine o kadar yüklenmeseydi eğer.
Yerini başka şeyler alabilirdi uzun gece sohbetlerinin,
son sigara yudum yudum paylaşılmasaydı eğer.
Düşlere bile kar yağmazdı hiçbir zaman,
meydan savaşlarında korkular, aşkı ağır yaralamasaydı eğer.
Su gibi akıp geçerdi hiç geçmeyecekmiş gibi duran zaman,
beklemeye değecek olan gelecekse sonunda eğer.
Rengi bile solardı düşlerdeki saçların zamanla,
tanımsız kokuları yastıklara yapışıp kalmasaydı eğer.
O büyük, o görkemli son, ölüm bile anlamını yitirirdi,
yaşanılası her şey yaşanmış olsaydı eğer.
O kadar da çekilmez olmazdı yalnızlıklar,
son umut ışığı da sönmemiş olsaydı eğer.
Bu kadar da ısıtmazdı belki de bahar güneşleri,
her kaybedişin ardından hayat yeniden başlamasaydı eğer.
Kahvaltıdan da önce sigaraya sarılmak şart olmazdı belki de,
dev bir özlem dalgası meydan okumasaydı eğer.
Anılarda kalırdı belki de zamanla ince bel,
namussuz çay bile ince belli bardaktan verilmeseydi eğer.
Uykusuzluklar yıkıp geçmezdi, kısacık kestirmelerin ardından,
dokunulası ipek ten bir o kadar uzakta olmasaydı eğer.
Issız bir yuva bile cennete dönüşebilirdi belki de,
sıcak bir gülüşle ısıtılsaydı eğer.
Yoksul düşmezdi yıllanmış şarap tadındaki şiirler böylesine,
kulağına okunacak biri olsaydı eğer.
İnanmak mümkün olmazdı her aşkın bağrında bir ayrılık gizlendiğine belki de,
kartvizitinde 'onca ayrılığın birinci dereceden failidir' denmeseydi eğer.
Gerçekten boynunu bükmezdi papatyalar,
ihanetinden onlar da payını almasaydı eğer.
Issızlığa teslim olmazdı sahiller,
Kendi belirsiz sahillerinde amaçsız gezintilerle avunmaya kalkmamış olsaydın eğer.
Sen gittikten sonra yalnız kalacağım.
Yalnız kalmaktan korkmuyorum da,
ya canım ellerini tutmak isterse...
Evet Sevgili,
Kim özlerdi avuç içlerinin ter kokusunu,
kim uzanmak isterdi ince parmaklarına,
mazilerinde görkemli bir yaşanmışlığa tanıklık etmiş olmasalardı eğer!!
Sponsorlu Bağlantılar
arkalarında doldurulması
mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
Dayanılması o kadar da zor değildir, büyük ayrılıklar bile,
en güzel yerde başlatılsaydı eğer.
Utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer
Yüz kızartıcı bir suç değildir hırsızlık,
çalınan birinin kalbiyse eğer.
Korkulacak bir yanı yoktur aşkların,
insan bütün derilerden soyunabilseydi eğer.
O kadar da yürek burkmazdı alışılmış bir ses,
hiçbir zaman duyulmasaydı eğer.
Daha çabuk unuturdu belki su sızdırmayan sarılmalar,
kara sevdayla sarıp sarmalanmasalardı eğer.
Belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine delice bakmasalardı eğer.
Çabuk unutulurdu ıslak bir öpücüğün yakıcı tadı belki de
kalp, göğüs kafesine o kadar yüklenmeseydi eğer.
Yerini başka şeyler alabilirdi uzun gece sohbetlerinin,
son sigara yudum yudum paylaşılmasaydı eğer.
Düşlere bile kar yağmazdı hiçbir zaman,
meydan savaşlarında korkular, aşkı ağır yaralamasaydı eğer.
Su gibi akıp geçerdi hiç geçmeyecekmiş gibi duran zaman,
beklemeye değecek olan gelecekse sonunda eğer.
Rengi bile solardı düşlerdeki saçların zamanla,
tanımsız kokuları yastıklara yapışıp kalmasaydı eğer.
O büyük, o görkemli son, ölüm bile anlamını yitirirdi,
yaşanılası her şey yaşanmış olsaydı eğer.
O kadar da çekilmez olmazdı yalnızlıklar,
son umut ışığı da sönmemiş olsaydı eğer.
Bu kadar da ısıtmazdı belki de bahar güneşleri,
her kaybedişin ardından hayat yeniden başlamasaydı eğer.
Kahvaltıdan da önce sigaraya sarılmak şart olmazdı belki de,
dev bir özlem dalgası meydan okumasaydı eğer.
Anılarda kalırdı belki de zamanla ince bel,
namussuz çay bile ince belli bardaktan verilmeseydi eğer.
Uykusuzluklar yıkıp geçmezdi, kısacık kestirmelerin ardından,
dokunulası ipek ten bir o kadar uzakta olmasaydı eğer.
Issız bir yuva bile cennete dönüşebilirdi belki de,
sıcak bir gülüşle ısıtılsaydı eğer.
Yoksul düşmezdi yıllanmış şarap tadındaki şiirler böylesine,
kulağına okunacak biri olsaydı eğer.
İnanmak mümkün olmazdı her aşkın bağrında bir ayrılık gizlendiğine belki de,
kartvizitinde 'onca ayrılığın birinci dereceden failidir' denmeseydi eğer.
Gerçekten boynunu bükmezdi papatyalar,
ihanetinden onlar da payını almasaydı eğer.
Issızlığa teslim olmazdı sahiller,
Kendi belirsiz sahillerinde amaçsız gezintilerle avunmaya kalkmamış olsaydın eğer.
Sen gittikten sonra yalnız kalacağım.
Yalnız kalmaktan korkmuyorum da,
ya canım ellerini tutmak isterse...
Evet Sevgili,
Kim özlerdi avuç içlerinin ter kokusunu,
kim uzanmak isterdi ince parmaklarına,
mazilerinde görkemli bir yaşanmışlığa tanıklık etmiş olmasalardı eğer!!
Can Yü
Ziyaretçi
1 Nisan 2007
Mesaj #594
Ziyaretçi
Terkedenler,Kovuldukları İçin Gitmiştirler..
Yine yürüyordu aynı caddede.Rüzgardan dağılmış olan saçları,gözlerinin önüne perde çekiyor,gözyaşlarının görülmesine engel oluyordu adeta.Sesi çıkmıyordu birtürlü.Zorluyordu kendini,rahatlayabileceği bir şarkı mırıldanmak için.
Öyle yorgunduki.Cepleri sorumluluk taşlarıyla doluydu.Kafasında doğruluk şapkası vardı yine.Ama olmamıştı bu sefer.Göğüs gerememişti onu zorlayan herşeye!
İçinden bir ses koş diyordu.Bir tarafta yağmurdan ıslanmış pabuçları asfalta yapıştırıyordu onu adeta.Gitme diye.Öyle karışmıştı ki kafası.
Bir ara kafasını kaldırdı ve gökyüzüne baktı.Yıldızlara bakarsa yönünü bulabilirdi belki.Ama yine olmamıştı,kaybolmuştu yıldızlar.Sanki silinmiş gibiydiler bu defa.
Sonra önüne baktı.Arkasından gidebileceği birileri vardır belki diye.Kimseyi göremedi.Hayalet olmuştu sanki hepsi.Belkide bir vampir kesilmişlerdi ve kemiriyorlardı onu.İçinden biraz daha kan alabilmek için.Umut mu demeliydi yoksa..
Arkasına bakmayı denedi birkez de.Silinmiş gerçekleri gördü.Hayal gibiydi hepsi,rüzgara not iletip,biz gidiyoruz demişlerdi adeta.
Durdu bu defa.Gidemiyordu şimdi.Ama artık nefes de alamıyordu ki.Herşey terketmişti onu.Nefesi de çekip gitmişti.
Durdu,diz çöktü.Sırasıyla önce yukarıya,sonra önüne,en son arkasına baktı.Kimse yoktu.Ve artık yapabileceği son şeyi yapması gerektiğine inandı ve sonsuzluğa verdi ruhunu.
Oysa yanına bakmayı unutmuştu.Ona destek veren dostları yol boyunca yanındaydı.İlerlemesi için yardım etmişlerdi ona.O ise çoktaaan unutmuştu onları.
Sonsuzluğu seçen O’ydu.İşte tam bu sırada hiç kimseyi suçlamaya hakkı kalmamıştı.Çünkü hakları da terketmişti O’nu..
Yine yürüyordu aynı caddede.Rüzgardan dağılmış olan saçları,gözlerinin önüne perde çekiyor,gözyaşlarının görülmesine engel oluyordu adeta.Sesi çıkmıyordu birtürlü.Zorluyordu kendini,rahatlayabileceği bir şarkı mırıldanmak için.
Öyle yorgunduki.Cepleri sorumluluk taşlarıyla doluydu.Kafasında doğruluk şapkası vardı yine.Ama olmamıştı bu sefer.Göğüs gerememişti onu zorlayan herşeye!
İçinden bir ses koş diyordu.Bir tarafta yağmurdan ıslanmış pabuçları asfalta yapıştırıyordu onu adeta.Gitme diye.Öyle karışmıştı ki kafası.
Bir ara kafasını kaldırdı ve gökyüzüne baktı.Yıldızlara bakarsa yönünü bulabilirdi belki.Ama yine olmamıştı,kaybolmuştu yıldızlar.Sanki silinmiş gibiydiler bu defa.
Sonra önüne baktı.Arkasından gidebileceği birileri vardır belki diye.Kimseyi göremedi.Hayalet olmuştu sanki hepsi.Belkide bir vampir kesilmişlerdi ve kemiriyorlardı onu.İçinden biraz daha kan alabilmek için.Umut mu demeliydi yoksa..
Arkasına bakmayı denedi birkez de.Silinmiş gerçekleri gördü.Hayal gibiydi hepsi,rüzgara not iletip,biz gidiyoruz demişlerdi adeta.
Durdu bu defa.Gidemiyordu şimdi.Ama artık nefes de alamıyordu ki.Herşey terketmişti onu.Nefesi de çekip gitmişti.
Durdu,diz çöktü.Sırasıyla önce yukarıya,sonra önüne,en son arkasına baktı.Kimse yoktu.Ve artık yapabileceği son şeyi yapması gerektiğine inandı ve sonsuzluğa verdi ruhunu.
Oysa yanına bakmayı unutmuştu.Ona destek veren dostları yol boyunca yanındaydı.İlerlemesi için yardım etmişlerdi ona.O ise çoktaaan unutmuştu onları.
Sonsuzluğu seçen O’ydu.İşte tam bu sırada hiç kimseyi suçlamaya hakkı kalmamıştı.Çünkü hakları da terketmişti O’nu..
Ziyaretçi
1 Nisan 2007
Mesaj #595
Ziyaretçi
Yollarimiz burada ayriliyor
Artik birbirimize iki yabanciyiz
Her ne kadar aci olsa, ne kadar guc olsa
Her seyi evet her seyi unutmaliyiz
Her kaderin tesellisi bulunur, uzulme
Insan ne kadar sevse unutabilir
Mevsimler, gelir gecer, yillar gecer
Sen de unutursun bir gun gelir
Hic yasamamiscasina, hic sevmemiscesine
Unutursun o gunlerimizi, gecelerimizi
O gunlerce gecelerce sevismelerimizi
Her seyi evet her seyi unutabilirsin
Hatta butun yazdiklarimi satir satir
Kalirsa, icinde bir derin sizi kalir
Ümit Yaşar Oğuzcan
Artik birbirimize iki yabanciyiz
Her ne kadar aci olsa, ne kadar guc olsa
Her seyi evet her seyi unutmaliyiz
Her kaderin tesellisi bulunur, uzulme
Insan ne kadar sevse unutabilir
Mevsimler, gelir gecer, yillar gecer
Sen de unutursun bir gun gelir
Hic yasamamiscasina, hic sevmemiscesine
Unutursun o gunlerimizi, gecelerimizi
O gunlerce gecelerce sevismelerimizi
Her seyi evet her seyi unutabilirsin
Hatta butun yazdiklarimi satir satir
Kalirsa, icinde bir derin sizi kalir
Ümit Yaşar Oğuzcan
Ziyaretçi
2 Nisan 2007
Mesaj #596
Ziyaretçi
yüreğim sızlıyor bu roman iyi bitmeyecek
beterin beteri var diyenlere inanmıyorum
hep böylesi havalar besler fırtınaları
korkarım bu mavi ışık çabuk sönecek
duymazdım durgun suların bezgin türkülerini
alışmak ölümün bir başka adıymış bilmezdim
bir yangın sonu yorgunluğu yakıyor avuçlarımı
bu rüzgar kulaklarımdan hiç eksilmiyor
esirgenmiş bir dünyada müthiş yalnızım
geri dönsem bile ben artık o ben olmıyacağım
yüreğim sızlıyor bu roman iyi bitmiyecek
ben mısralarımı ker*** gecelerinden çekmişim
beş numara lamba kederi var mısralarımda benim
yitirmişim yıldız ışığında dost çizgileri
deli çizgi gözlerimi kör etmiş kör etmiş kör etmiş
göçmüş kıtalar üstünde kuşlar dönüyor garipsi
çığlıkçığlığa kuşlar dönüyor evcil ve tedirgin
gökmavisi bir türkü dolanmış yüreceğime
selsele yolculuklar tütüyor gözlerimde-neyleyim
insan demişim kitap yüzlü insanlar demişim gidemiyorum
kaderim kaderleri demişim alı'nın kızı
sen olmasan ben böyle uysal değildim
böyle uysal ve kırılmış değildi şiirlerim
bir yangınsonu yorgunluğu yakıyor avuçlarımı
yüreğim sızlıyor bu roman iyi bitmiyecek
yılandere ölüler yatağı helalim ölüler
katran mazot bidonları paslı putreller
kargalar üşüşmüş ahmedo'mun ellerine kargalar
ahmedo'mun düşlerine yılan çiyan doluşmuş
garipler mezarlığı doymamışlar dünyası
yıkılası karakuşak kurudere sırtları
ahmedo'm bir yaz bulutu bir varmış bir yokmuş
fenerler titreşiyor bıçaklanmış türkülerin gözbebeklerinde
vinçler beni balçık gibi akşamlara bindiriyorlar
sen olmasan şu sabahlar olmasa
şu benim büyük büyük susamışlığım
bu mızmız takvimi bir solukta susturacağım
yılandere ölüler yatağı helalim ölüler
rüzgar gibi bir ağustos geçti ellerimizden
meyvalar bizi balrengi günahlara çağırıyorlar
biryanda yaşanmamış günlerin hırsı
biryanda boşa geçen gecelerin acısı
malum o dramın en güzel perdesindeydik
ağustos şarap olmuş, kanımıza akmıştı
göçmüş kıtalar üstünde kuşlar gibiydik
duracak vaktimiz yoktu bitmiştik
her gören didik didik bizi denetliyordu
biz kendi derdimize düşmüştük
orda da akşamlar olacak allı'nın kızı
kanlı mendil gibi ağustos akşamları
şu benim çektiklerimi görmiyeceksin
belki yanında başkaları olacak
belki düşlerine bile girmiyeceğim
gün oldu acıların şiirini yaşadım
gün oldu zehir gibi yokluğunu yaşadım
bana sen ne diye duyurdun yalnızlığımı
ne diye gurbet gibi mısralarıma sindin
dokunsan parmaklarıma tutuşacağım
yine ağustos gelse elele versek
sen anandan kaçsan ben yalnızlığımdan
yeni yoldan sazanlı çaydan geçsek
güneşin bahçeleri emzirdiği saatta
susamışlar aşkına, kandım diyesi
uzun uzun öpüşsek
yine ağustos gelse kovulsak cennetimize
şantiye hiç durmadan ötse bağırsa
lazoğlu büyükharflerle sövse işçilerine
damlarda kaysı yarsalar rumeli göçmenleri
dillerini sevdiğim kıvırcık dillerini,
ıssız bahçelerden geçsek unutulmuş sokaklardan
çocuklar mavi mavi gülüşüp kaçışsalar
bir masal dinler gibi sessizliği dinlesek
kendimizi dinlesek köklerin çığlığını
seni kollarıma alsam, yine yumsan gözlerini
yine kapışılsa yavrum, batan şehrin hazineleri
biz yine kendi derdimize düşsek
yere batan şehrin tek yalnızıyım
yüzyılın ağrısını anlıyarak çekiyorum
ekmeğime barut sinmiş bulanık özgürlükler
tepmişim rahatımı boynubükük mutluluğumu
yaşıyorsam erkekçe yaşıyorum
istemem sarmasın yumuşak duygular susuzluğumu
geceler bıçak bıçak böğrümde yatsın uyusun
kaderim kaderleri demişim allı'nın kızı
ellerimi kemirmekten memnunum
düşün ki coğrafyanın en güzel yerindeyiz
en güzel günlerinde gençliğimizin
ölümden ötesini aklım almıyor
beterin beteri var diyenlere inanmıyorum
istesek cenneti kurtarabiliriz.
ben bir ışık için tepmişim rahatımı
ellerimi kemirmekten memnunum
bu güleç yüzlülerin bu acı türkülerini
bu yoksul yerleri anlıyarak seviyorum
delice anlıyarak allı'nın kızı
(temmuz bildirisi)
Hasan Hüseyin Korkmazgil
beterin beteri var diyenlere inanmıyorum
hep böylesi havalar besler fırtınaları
korkarım bu mavi ışık çabuk sönecek
duymazdım durgun suların bezgin türkülerini
alışmak ölümün bir başka adıymış bilmezdim
bir yangın sonu yorgunluğu yakıyor avuçlarımı
bu rüzgar kulaklarımdan hiç eksilmiyor
esirgenmiş bir dünyada müthiş yalnızım
geri dönsem bile ben artık o ben olmıyacağım
yüreğim sızlıyor bu roman iyi bitmiyecek
ben mısralarımı ker*** gecelerinden çekmişim
beş numara lamba kederi var mısralarımda benim
yitirmişim yıldız ışığında dost çizgileri
deli çizgi gözlerimi kör etmiş kör etmiş kör etmiş
göçmüş kıtalar üstünde kuşlar dönüyor garipsi
çığlıkçığlığa kuşlar dönüyor evcil ve tedirgin
gökmavisi bir türkü dolanmış yüreceğime
selsele yolculuklar tütüyor gözlerimde-neyleyim
insan demişim kitap yüzlü insanlar demişim gidemiyorum
kaderim kaderleri demişim alı'nın kızı
sen olmasan ben böyle uysal değildim
böyle uysal ve kırılmış değildi şiirlerim
bir yangınsonu yorgunluğu yakıyor avuçlarımı
yüreğim sızlıyor bu roman iyi bitmiyecek
yılandere ölüler yatağı helalim ölüler
katran mazot bidonları paslı putreller
kargalar üşüşmüş ahmedo'mun ellerine kargalar
ahmedo'mun düşlerine yılan çiyan doluşmuş
garipler mezarlığı doymamışlar dünyası
yıkılası karakuşak kurudere sırtları
ahmedo'm bir yaz bulutu bir varmış bir yokmuş
fenerler titreşiyor bıçaklanmış türkülerin gözbebeklerinde
vinçler beni balçık gibi akşamlara bindiriyorlar
sen olmasan şu sabahlar olmasa
şu benim büyük büyük susamışlığım
bu mızmız takvimi bir solukta susturacağım
yılandere ölüler yatağı helalim ölüler
rüzgar gibi bir ağustos geçti ellerimizden
meyvalar bizi balrengi günahlara çağırıyorlar
biryanda yaşanmamış günlerin hırsı
biryanda boşa geçen gecelerin acısı
malum o dramın en güzel perdesindeydik
ağustos şarap olmuş, kanımıza akmıştı
göçmüş kıtalar üstünde kuşlar gibiydik
duracak vaktimiz yoktu bitmiştik
her gören didik didik bizi denetliyordu
biz kendi derdimize düşmüştük
orda da akşamlar olacak allı'nın kızı
kanlı mendil gibi ağustos akşamları
şu benim çektiklerimi görmiyeceksin
belki yanında başkaları olacak
belki düşlerine bile girmiyeceğim
gün oldu acıların şiirini yaşadım
gün oldu zehir gibi yokluğunu yaşadım
bana sen ne diye duyurdun yalnızlığımı
ne diye gurbet gibi mısralarıma sindin
dokunsan parmaklarıma tutuşacağım
yine ağustos gelse elele versek
sen anandan kaçsan ben yalnızlığımdan
yeni yoldan sazanlı çaydan geçsek
güneşin bahçeleri emzirdiği saatta
susamışlar aşkına, kandım diyesi
uzun uzun öpüşsek
yine ağustos gelse kovulsak cennetimize
şantiye hiç durmadan ötse bağırsa
lazoğlu büyükharflerle sövse işçilerine
damlarda kaysı yarsalar rumeli göçmenleri
dillerini sevdiğim kıvırcık dillerini,
ıssız bahçelerden geçsek unutulmuş sokaklardan
çocuklar mavi mavi gülüşüp kaçışsalar
bir masal dinler gibi sessizliği dinlesek
kendimizi dinlesek köklerin çığlığını
seni kollarıma alsam, yine yumsan gözlerini
yine kapışılsa yavrum, batan şehrin hazineleri
biz yine kendi derdimize düşsek
yere batan şehrin tek yalnızıyım
yüzyılın ağrısını anlıyarak çekiyorum
ekmeğime barut sinmiş bulanık özgürlükler
tepmişim rahatımı boynubükük mutluluğumu
yaşıyorsam erkekçe yaşıyorum
istemem sarmasın yumuşak duygular susuzluğumu
geceler bıçak bıçak böğrümde yatsın uyusun
kaderim kaderleri demişim allı'nın kızı
ellerimi kemirmekten memnunum
düşün ki coğrafyanın en güzel yerindeyiz
en güzel günlerinde gençliğimizin
ölümden ötesini aklım almıyor
beterin beteri var diyenlere inanmıyorum
istesek cenneti kurtarabiliriz.
ben bir ışık için tepmişim rahatımı
ellerimi kemirmekten memnunum
bu güleç yüzlülerin bu acı türkülerini
bu yoksul yerleri anlıyarak seviyorum
delice anlıyarak allı'nın kızı
(temmuz bildirisi)
Hasan Hüseyin Korkmazgil
Ziyaretçi
3 Nisan 2007
Mesaj #597
Ziyaretçi
Hayata dair
Bana kalan sonsuz keder,
Sevinç hangi yiğide düştü, bilmiyorum.
Arkadaşıma ise şans denk gelmiş,
Seviniyordu en son,
Nasıl kullanacağını bilmese de.
Birini gördüm, anlam veremedim,
Öylece sakindi.
Meğer akıl verilen kulmuş kendisi.
Bir hışımla geçti yanımdan,
Hoyratça savurdu alaycı bakışlarını.
İlgi az olmalıydı, hasetti çünkü adı.
Şaşkın bakışlarımın arasında gözüme takıldı biri;
Bu huzurdan başkası değildi.
Yalanı gördüm yol üzerinde,
Birine yalvarır gibiydi gene.
Telaş, hüzün, tasa ve diğerleri
Peki benim aradığım neydi?
Karamsarlık tutmak üzereyken elimden,
İnat, terimi silip yola devam dedi,
Azmi de yanına alıp.
Ve ve yolun nihayeti;
Buydu demek ki mucize dedikleri.
Ordaydılar..
İki renkli göz, iki parlak yıldız
Ve en yüksek iki dağ..
Erenler onlara SABIR ve İNANÇ demişti...
Şimdi aç kapıyı umut efendi!
Ben geldim.
Arkamda çehreleri dostlarımın,
Ve yanımda çocuklarım;
Barış ve sevgi....
31 mart_06
Bana kalan sonsuz keder,
Sevinç hangi yiğide düştü, bilmiyorum.
Arkadaşıma ise şans denk gelmiş,
Seviniyordu en son,
Nasıl kullanacağını bilmese de.
Birini gördüm, anlam veremedim,
Öylece sakindi.
Meğer akıl verilen kulmuş kendisi.
Bir hışımla geçti yanımdan,
Hoyratça savurdu alaycı bakışlarını.
İlgi az olmalıydı, hasetti çünkü adı.
Şaşkın bakışlarımın arasında gözüme takıldı biri;
Bu huzurdan başkası değildi.
Yalanı gördüm yol üzerinde,
Birine yalvarır gibiydi gene.
Telaş, hüzün, tasa ve diğerleri
Peki benim aradığım neydi?
Karamsarlık tutmak üzereyken elimden,
İnat, terimi silip yola devam dedi,
Azmi de yanına alıp.
Ve ve yolun nihayeti;
Buydu demek ki mucize dedikleri.
Ordaydılar..
İki renkli göz, iki parlak yıldız
Ve en yüksek iki dağ..
Erenler onlara SABIR ve İNANÇ demişti...
Şimdi aç kapıyı umut efendi!
Ben geldim.
Arkamda çehreleri dostlarımın,
Ve yanımda çocuklarım;
Barış ve sevgi....
31 mart_06
Yaren Su
Ziyaretçi
4 Nisan 2007
Mesaj #598
Ziyaretçi
HAYAT BAZEN
hayat bazen yanlız bırakır.....Yokuşlarını birbir çıkarken,adım adım kaybolursun.....Kalabalıklar arasında erir gidersin birbir....
Hayat bazen bıktırır.Ezilirsin,yıkılırsın,yanılırsın.....Bir uçurumun kenarında bulursun kendini....Gözlerin dalar gider...Yaptıkların,yapamadıkların,istediklerin,is teyip ulaşamadıkların.....Kendini boşlukta bulursun.......
hayat bazen bir kuş uçurmaktır gökyüzüne...yanlızlığına inat.....tüm ümidinle...
hayat bazen yanlız bırakır.....Yokuşlarını birbir çıkarken,adım adım kaybolursun.....Kalabalıklar arasında erir gidersin birbir....
Hayat bazen bıktırır.Ezilirsin,yıkılırsın,yanılırsın.....Bir uçurumun kenarında bulursun kendini....Gözlerin dalar gider...Yaptıkların,yapamadıkların,istediklerin,is teyip ulaşamadıkların.....Kendini boşlukta bulursun.......
hayat bazen bir kuş uçurmaktır gökyüzüne...yanlızlığına inat.....tüm ümidinle...
Ziyaretçi
4 Nisan 2007
Mesaj #599
Ziyaretçi
Her dakikasını ayrı hatırlarım
Erenköyde geçen zamanımın
Rüyama girer bir arada
İstanbul bahar ve Türkanım
Bir odamız vardı etrafı sarmaşık
Bostanlara bakardı penceremiz
O güller kadar taze
Ben ona deli gibi aşık
Bir yaktıkta dinlenir başlarımız
Saçlarım saçlarına karışırdı
O güzel bir kızdı ince alımlı
Ne giyse yakışırdı
Yeterki gönüller şen olsun.
Şarkılar söylerdik yolda.
Hep karşıma otururdu, ellerini tutardım,
Akşamları eve dönerken Paraşolda.
Ağaçlar çiçekteydi
Türkanım sağ, beraberimde
İstanbul bahar içindeydi,
Kalbim sevda içinde.
Oktay Rıfat
Erenköyde geçen zamanımın
Rüyama girer bir arada
İstanbul bahar ve Türkanım
Bir odamız vardı etrafı sarmaşık
Bostanlara bakardı penceremiz
O güller kadar taze
Ben ona deli gibi aşık
Bir yaktıkta dinlenir başlarımız
Saçlarım saçlarına karışırdı
O güzel bir kızdı ince alımlı
Ne giyse yakışırdı
Yeterki gönüller şen olsun.
Şarkılar söylerdik yolda.
Hep karşıma otururdu, ellerini tutardım,
Akşamları eve dönerken Paraşolda.
Ağaçlar çiçekteydi
Türkanım sağ, beraberimde
İstanbul bahar içindeydi,
Kalbim sevda içinde.
Oktay Rıfat
Ziyaretçi
6 Nisan 2007
Mesaj #600
Ziyaretçi
Merhaba!
Her insan günlük yaşamda çevresinde pek çok insanla ilişki kurar.
Ama sadece gerçek dostlar yüreğinizde bir iz bırakır. Çünkü onlar yürekten paylaşanlardır.
Eğer birisi sizi aldatmışsa bu onun suçudur.
Eğer o kişi sizi pek çok kere aldatmışsa bu da (alınmayın ama) sizin suçunuzdur.
Küçük insanlar başka insanları tartışırlar.
Normal insanlar sonuçları tartışırlar.
Akıllı insanlar yeni fikirleri tartışırlar.
İyi insanlar ise bildiğini PAYLAŞIRLAR...
Kim para kaybederse çok şey kaybetmiştir.
Kim bir dost kaybetmişse daha fazlasını kaybetmiştir.
Ve kim ki umudunu kaybetmişse her şeyini kaybetmiştir.
Başkalarının hatalarından öğrenmelisiniz,
çünkü kendi hatalarınızdan öğrenemeyecek kadar kısa bir ömrünüz var.
Bu yüzden paylaşmalıyız. Birden fazla kişi bir araya geldiği zaman bir grup oluşur. Dostluklar, arkadaşlıklar ortak amaçlar doğrultusunda dayanışma gösterildiğinde anlam kazanır. Paylaşıldığında güzelleşir.
Dün geçmişti.
Yarın birazcık bilmece.
Yaşanılan gün ise dostlukların arkadaşlıkların oluşturulması ya da geliştirilmesi gereken bir gündür.
Benzer Konular
| 27 Kasım 2010 / Ziyaretçi Cevaplanmış |
| 7 Mart 2012 / Misafir Soru-Cevap |
| 20 Temmuz 2009 / _PaPiLLoN_ Psikoloji ve Psikiyatri |
| Kapat Saat: 20:27 Hoş Geldiniz Ziyaretçi
Benzer Konular
Son MesajlarYenile Yükleniyor... |
Sayfa 0.078 saniyede 10 sorgu ile oluşturuldu