Ziyaretçi
Arama
Sonsuz Aşk - Sayfa 142
Güncelleme: 26 Ekim 2014 Gösterim: 505.464 Cevap: 2.787
Ziyaretçi
26 Nisan 2007
Mesaj #1411
Ziyaretçi
26 Nisan 2007
Mesaj #1412
Ziyaretçi
Sonsuz AşK
Feryat etsem taş dayanmaz bilirim
Ağlasam yar dayanmaz bilirim
Çekip gitsem can dayanamaz bilirim
Karanlık geceler de yar seni beklerim
Öylece mehtaba dalıp taaa gözlerini izlerim
Sen siz karanlık gecelerde öylece ağlarım
Yağmur tanesi olurda dudaklarına düşerim
Yüreğinde hasret biterde ellerini tutarım
Mutluluk dolar aşık yüreğime
Sen dolarsın göz bebeklerime
Aniden boşalırsın bir yağmur gibi
Akarsın kalbimin derinliklerine
Sevdalım bu hayatı seninle yaşarım
Gecemi gündüzümü seninle paylaşırım
Sende biliyorsun ki bebeğim
Kalbimdeki sevgiyle sonsuza kadar yaşarım..
_Canım Sevdiğim Yüreğim_
M.İkizler
Sponsorlu Bağlantılar
Ağlasam yar dayanmaz bilirim
Çekip gitsem can dayanamaz bilirim
Karanlık geceler de yar seni beklerim
Öylece mehtaba dalıp taaa gözlerini izlerim
Sen siz karanlık gecelerde öylece ağlarım
Yağmur tanesi olurda dudaklarına düşerim
Yüreğinde hasret biterde ellerini tutarım
Mutluluk dolar aşık yüreğime
Sen dolarsın göz bebeklerime
Aniden boşalırsın bir yağmur gibi
Akarsın kalbimin derinliklerine
Sevdalım bu hayatı seninle yaşarım
Gecemi gündüzümü seninle paylaşırım
Sende biliyorsun ki bebeğim
Kalbimdeki sevgiyle sonsuza kadar yaşarım..
_Canım Sevdiğim Yüreğim_
M.İkizler
Ziyaretçi
26 Nisan 2007
Mesaj #1413
Ziyaretçi
Sende Sonsuzluksun,Sensizliğinde
Çok küçük yaşlarda tanıştım
Sonsuzluk denen kavramla.
Önce arkadaşlarımla aramdaki küfürlerin
Ölçüsü oldu farkında olmadan.
Sonra biraz büyüdükçe
Bir sayı daha eklemeyi öğrendim ona.
Kendisiyle çarptım bir ara
Sonra benim sonsuz
Daha sonsuz oldu büyüyene kadar.
Küçükken annemi kollarım ne kadar açılırsa
O kadar seviyorum diyordum.
Biraz büyüdüm;
Kollarımın uzunluğu artınca
Daha çok seviyorum dedim.
Okula başlayıp sınıfları atladıkça
Annemi sonsuz sevdiğimi öğrendim.
Oysa annemi sevmiyordum.
Ona tapıyordum
Şimdi anladım.
Üniversite sıralarında
Saçma bir kavram olmaktan çıktı
Sonsuzluk denen ulaşılmazlık.
Bıraksalar ışık hızıyla
On dakikalara kadar kısaldı uzaklığı.
Muhabbetlerde atomu kaldırıp koyduk oraya
Mesafe diye baktık tablo misali.
Sonra seni tanıdım güzel kız
Çocukluğuma benzer heyecanlarla.
Yaşadım seni doyasıya
Hiç tatmadığım duygularla.
Yüreğimin en güzel yerine değil
Seni kendi yerime koydum
Aşkın kör karanlığında.
Mutluluğu kanarak içerken su misali
Hayatımı birleştirmeyi hayal ettim
Evlilik kutsallığında.
Sonra tebessüm ederken hatırladım kendimi;
Aynada ağlarken
Yaşlarıma son bir veda gülüşüydü tenimden.
Hayatıma dönüp dışardan baktığımdaysa
Sen yoktun.
İçindeyse sen sanki hep var gibiydin.
Hatta sonsuzluktun,
Uçsuzdun, bucaksızdın
Engindin,derindin.
Her yerde ve her şeydeydin
Ve her şeydin.
Bendin,
Benim sevgilimdin...
Sonsuzlukta bir yerlerde
Noktaydı gidişin
Ve benim varışım o noktaya
Senin gidişin.
Kavram ortadan kalktı sanmıştım
Yokluğunun küfreden zamanlarıyla.
Sen gittin
Artık ölüm bile son gibi gelmişti;
Bir başlangıç olacağına inanç; komikti.
Sonra zaman akıp geçti.
Hatta ayrıldığımız o günlerin üzerinden
Anılarımız sel gibi sürüklendi
Ne varsa aldı götürdü sen bildiklerimi.
Elimde kalan zaman vardı bir tek
Sensizlikten hatıra;
Saniyeler, dakikalar, saatler, günler...
Onları saymaya başladım usulca.
Saydıkça sonu gelmeyen bir an belirdi beynimde
Saydıkça sensizliğim
Uçsuzlaştı,bucaksızlaştı
Enginleşti ve derinleşti.
Kayboldum zamanda
Sensizlikte kayboldum.
Artık tekrar inanmaya başladım
Sonsuzluk denen kavrama
Yokluğunun zamanlarını saymıyorum ama
Çoktan o sonsuzluk denen yola girdiler sanırım
Ve baktım şöyle bir hayatıma dışardan bir kez daha
Sen hala yoksun
İçimdeyse sanki hep varmış gibisin.
Yaşlarımda hala düşüp gidiyorlar gözümden
Peşinden uzanıyorlar şöyle bir.
VE biliyorum ki güzel kız
Onlarda sen gibi
Geri dönmeyecekler...
Melih Topçuoğlu
Çok küçük yaşlarda tanıştım
Sonsuzluk denen kavramla.
Önce arkadaşlarımla aramdaki küfürlerin
Ölçüsü oldu farkında olmadan.
Sonra biraz büyüdükçe
Bir sayı daha eklemeyi öğrendim ona.
Kendisiyle çarptım bir ara
Sonra benim sonsuz
Daha sonsuz oldu büyüyene kadar.
Küçükken annemi kollarım ne kadar açılırsa
O kadar seviyorum diyordum.
Biraz büyüdüm;
Kollarımın uzunluğu artınca
Daha çok seviyorum dedim.
Okula başlayıp sınıfları atladıkça
Annemi sonsuz sevdiğimi öğrendim.
Oysa annemi sevmiyordum.
Ona tapıyordum
Şimdi anladım.
Üniversite sıralarında
Saçma bir kavram olmaktan çıktı
Sonsuzluk denen ulaşılmazlık.
Bıraksalar ışık hızıyla
On dakikalara kadar kısaldı uzaklığı.
Muhabbetlerde atomu kaldırıp koyduk oraya
Mesafe diye baktık tablo misali.
Sonra seni tanıdım güzel kız
Çocukluğuma benzer heyecanlarla.
Yaşadım seni doyasıya
Hiç tatmadığım duygularla.
Yüreğimin en güzel yerine değil
Seni kendi yerime koydum
Aşkın kör karanlığında.
Mutluluğu kanarak içerken su misali
Hayatımı birleştirmeyi hayal ettim
Evlilik kutsallığında.
Sonra tebessüm ederken hatırladım kendimi;
Aynada ağlarken
Yaşlarıma son bir veda gülüşüydü tenimden.
Hayatıma dönüp dışardan baktığımdaysa
Sen yoktun.
İçindeyse sen sanki hep var gibiydin.
Hatta sonsuzluktun,
Uçsuzdun, bucaksızdın
Engindin,derindin.
Her yerde ve her şeydeydin
Ve her şeydin.
Bendin,
Benim sevgilimdin...
Sonsuzlukta bir yerlerde
Noktaydı gidişin
Ve benim varışım o noktaya
Senin gidişin.
Kavram ortadan kalktı sanmıştım
Yokluğunun küfreden zamanlarıyla.
Sen gittin
Artık ölüm bile son gibi gelmişti;
Bir başlangıç olacağına inanç; komikti.
Sonra zaman akıp geçti.
Hatta ayrıldığımız o günlerin üzerinden
Anılarımız sel gibi sürüklendi
Ne varsa aldı götürdü sen bildiklerimi.
Elimde kalan zaman vardı bir tek
Sensizlikten hatıra;
Saniyeler, dakikalar, saatler, günler...
Onları saymaya başladım usulca.
Saydıkça sonu gelmeyen bir an belirdi beynimde
Saydıkça sensizliğim
Uçsuzlaştı,bucaksızlaştı
Enginleşti ve derinleşti.
Kayboldum zamanda
Sensizlikte kayboldum.
Artık tekrar inanmaya başladım
Sonsuzluk denen kavrama
Yokluğunun zamanlarını saymıyorum ama
Çoktan o sonsuzluk denen yola girdiler sanırım
Ve baktım şöyle bir hayatıma dışardan bir kez daha
Sen hala yoksun
İçimdeyse sanki hep varmış gibisin.
Yaşlarımda hala düşüp gidiyorlar gözümden
Peşinden uzanıyorlar şöyle bir.
VE biliyorum ki güzel kız
Onlarda sen gibi
Geri dönmeyecekler...
Melih Topçuoğlu
Ziyaretçi
26 Nisan 2007
Mesaj #1414
Ziyaretçi
seninle hayatı paylaşmayı
pek çok şey hiç bir şey eksik kalmasın istiyorum
yaşanacak ne varsa seninle yaşamak istiyorum
sen ol istiyorum sadece çünkü sen buna değecek birisin ve
Tüm bunları yaşamak için seçtiğim çok özel birisin
hayatımı paylaşacağım kişi olmanı istiyorum
canım sıkkın olduğunda kucağına kıvrılabileceğim
beni avutmasını isteyebileceğim neşeli olduğumda
keyifle sarılacağım ve uzun uzun seyredebileceğim
elinden tutup başka kimse yokmuş gibi şehirde
sonsuza dek dolanacağım kişi olmanı istiyorum
ağlamak istediğimde yaslanabileceğim
bir omuz ve gülmek istediğimde ise kahkahalara boğulduğum anımın
sana bile yansımasını istiyorum
Kendini yalnız hissettiğin de aklına gelecek
ilk kişi olmak istiyorum senden ne istiyorum biliyor musun?
beni anlamı istiyorum Beni tam anlamanı istiyorum..
Ziyaretçi
26 Nisan 2007
Mesaj #1415
Ziyaretçi
27 Nisan 2007
Mesaj #1416
Ziyaretçi
Ziyaretçi
27 Nisan 2007
Mesaj #1417
Ziyaretçi
ASK KITABI
Ne olur söyleyin sevenler bana
Ayrılmak kanun mu aşk kitabında
Elele tutuşup gülmeden daha
Terketmek kanun mu aşk kitabında
Ümitlerim kırıldı bitti
Hayallerim yıkıldı gitti
Bu dert beni benden etti
Sevdim sevdim bak ne hale geldim
Her seven sonunda düşüyor derde
Bu aşk kitabının yazanı nerde
Bir aşık inandı çok sevdi diye
Terketmek kanun mu aşk kitabında
AHMET SELÇUK İLKAN
Ne olur söyleyin sevenler bana
Ayrılmak kanun mu aşk kitabında
Elele tutuşup gülmeden daha
Terketmek kanun mu aşk kitabında
Ümitlerim kırıldı bitti
Hayallerim yıkıldı gitti
Bu dert beni benden etti
Sevdim sevdim bak ne hale geldim
Her seven sonunda düşüyor derde
Bu aşk kitabının yazanı nerde
Bir aşık inandı çok sevdi diye
Terketmek kanun mu aşk kitabında
AHMET SELÇUK İLKAN
Ziyaretçi
27 Nisan 2007
Mesaj #1418
Ziyaretçi
gerçek bir ressamın fırçasının
yeteneğindeki hassas döngüler gibiydi
bakışlarımın üzerinde dolaşması
şefkatli ve sıcaktı okşayışlarım
buz tutmuş tüm duygularındı
hayatının tuvalinden damlayan
ve bu damlaları toplardım
bıkmadan… usanmadan
her yeni gün doğumunda
güneşle birlikte atardın ateş oklarını
güneş günün aydınlatırken
sen en acımasız yangınları çıkartırdın
tutunduğum hayatın dallarında
karalar bağlardı tüm umutlarım
aslında o kadar çoktu ki
senden firar sebebim
ama yine de gidemeyişim
senden asla vazgeçemeyişim
biri kabuk bağlıyorken
bir diğerini kanatıyordun
tenimin her yerinde
bir başka izdi bıraktığın
ama bilesin ki
son darbenle ruhumda açtığın yaranın
kanında boğulacak vicdanın
işte ilk kez
o zaman utanacak ölüm
hunharca katlettiğin bu sevdanın
ne bağlanacak çenesi kaldı geriye
ne de bir tabuta konacak parçası
ki değil ardından akıtacağın gözyaşı
göğün tüm yağmurlarını yağdırsan
değecek zerresini bulamazsın artık
belki de
yedi tepeli şehrin tüm camilerinden
beş vakit haykıracaksın
duyamayacağım pişmanlığını
…kim bilir
yüreğine ektiğim tüm yediveren gülüşlerimin
tomurcuklarını kucaklayacaksın ardımdan
ve mezarımı arayacaksın yaşadığın her gün
ki bir tanesini ekebilesin diye
nafile olacak arayışların
….nafile
işte o zamanlarda kahredeceksin
rehavetin heybesine doldurduğun
her bir sarı kese için
lanet edeceksin sus olan diline
lanet edeceksin
artık tek istediğin
dumura uğramış bir benlik olacak
vurgun için vuracaksın kadehlerin dibine
dinlediğin her şarkının tınısından
duyduğun her şiirin dizesinden
süzüleceğim yanağına
lanet edeceksin gözlerinin varlığına
lanet edeceksin
şişeye her sarılışında
benim boynuna atılışlarımı göreceksin
göğsüne göğsümü dayadığımdaki
masumiyetin kanat çırpmalarını
ve her defasındaki hiçe sayışlarını
itişlerinin hatırlayacaksın
lanet edeceksin ellerine
lanet edeceksin
sonunda uzatıp bileklerini Tanrıya
katlettiğin bu sevda için
ikrara gelecek…bir ömür boyu
mahkumiyetini isteyeceksin
Tanrıyla göz göze geleceğim o an
ve dudaklarımda beyaz bir gül
seni affetmesi için
Tanrıya gülümseyeceğim
biliyorsun söylemiştim
ben seni
öldükten sonra da
seveceğim
barış artık dilersen kendinle
nasılsa ben yokum artık
beni gönderen sendin
…unuttun mu…?
Figen YARAR
01/Nisan/2007
yeteneğindeki hassas döngüler gibiydi
bakışlarımın üzerinde dolaşması
şefkatli ve sıcaktı okşayışlarım
buz tutmuş tüm duygularındı
hayatının tuvalinden damlayan
ve bu damlaları toplardım
bıkmadan… usanmadan
her yeni gün doğumunda
güneşle birlikte atardın ateş oklarını
güneş günün aydınlatırken
sen en acımasız yangınları çıkartırdın
tutunduğum hayatın dallarında
karalar bağlardı tüm umutlarım
aslında o kadar çoktu ki
senden firar sebebim
ama yine de gidemeyişim
senden asla vazgeçemeyişim
biri kabuk bağlıyorken
bir diğerini kanatıyordun
tenimin her yerinde
bir başka izdi bıraktığın
ama bilesin ki
son darbenle ruhumda açtığın yaranın
kanında boğulacak vicdanın
işte ilk kez
o zaman utanacak ölüm
hunharca katlettiğin bu sevdanın
ne bağlanacak çenesi kaldı geriye
ne de bir tabuta konacak parçası
ki değil ardından akıtacağın gözyaşı
göğün tüm yağmurlarını yağdırsan
değecek zerresini bulamazsın artık
belki de
yedi tepeli şehrin tüm camilerinden
beş vakit haykıracaksın
duyamayacağım pişmanlığını
…kim bilir
yüreğine ektiğim tüm yediveren gülüşlerimin
tomurcuklarını kucaklayacaksın ardımdan
ve mezarımı arayacaksın yaşadığın her gün
ki bir tanesini ekebilesin diye
nafile olacak arayışların
….nafile
işte o zamanlarda kahredeceksin
rehavetin heybesine doldurduğun
her bir sarı kese için
lanet edeceksin sus olan diline
lanet edeceksin
artık tek istediğin
dumura uğramış bir benlik olacak
vurgun için vuracaksın kadehlerin dibine
dinlediğin her şarkının tınısından
duyduğun her şiirin dizesinden
süzüleceğim yanağına
lanet edeceksin gözlerinin varlığına
lanet edeceksin
şişeye her sarılışında
benim boynuna atılışlarımı göreceksin
göğsüne göğsümü dayadığımdaki
masumiyetin kanat çırpmalarını
ve her defasındaki hiçe sayışlarını
itişlerinin hatırlayacaksın
lanet edeceksin ellerine
lanet edeceksin
sonunda uzatıp bileklerini Tanrıya
katlettiğin bu sevda için
ikrara gelecek…bir ömür boyu
mahkumiyetini isteyeceksin
Tanrıyla göz göze geleceğim o an
ve dudaklarımda beyaz bir gül
seni affetmesi için
Tanrıya gülümseyeceğim
biliyorsun söylemiştim
ben seni
öldükten sonra da
seveceğim
barış artık dilersen kendinle
nasılsa ben yokum artık
beni gönderen sendin
…unuttun mu…?
Figen YARAR
01/Nisan/2007
Ziyaretçi
27 Nisan 2007
Mesaj #1419
Ziyaretçi
27 Nisan 2007
Mesaj #1420
Ziyaretçi
Meleğim kanatların kanıyor...
Neden kanadından kanlar geliyor...gözlerindeki yaşlar kimin için....kalbini kıran kim...bu umutsuz sözleri kimlerden kalma...sen melektin unuttun mu yoksa...melekler her zaman güzeldir...ve gönül aynaları hep sevdiklerine döner...bir melek ne kadar zor var olur bilirmisin...bir melek bir insan için,bir dünya için ne kadar önemlidir düşündün mü..... Dünyayı bilemem ama sen benim meleğimsin..bu gözlerdeki akan yaşların hesabını kim vericek bana..seni üzenleri neden söylemiyorsun..karşılıksız sevgilere kimler düşürdü seni...bembeyaz elbiseni kim kirletti..meleklik simgeni,başındaki hareyi kim çaldı...kim senden kalbini istedide verdin acemice..ve acemice kimlerin sözüne kandında vazgeçtin meleklikten....o güzel güzelliğinden arta kalanları kimler harcadı..kime bu küskünlüğün...neden bu sevmek istememen...biraz sevgi verebilirim...hemde karşılıksız...senden birşey beklemeden..sadece benimle olman kaydıyla...zaten benimle değilmisin..... Yaralarını sarsam kızarmısın bana...gözlerindeki yaşları ellerimle silsem...uykularına mutlu rüyalar versem...ya tatmadığın duyguları sana bir güvercinle ulaştırsam...bembeyaz bir sayfa açsam,sadece senin yazıcağın..kuşlardan borç olarak tüylerinden alıp kanatlarını tamir etsem bana ne dersin..gönlüne derman olamam,ama bir dayanak olabilirim..ayakta durman için her şeyi yaparım...söyle bütün insanlığı sorguya çekiim..sen iste yeterki....ben sensiz yapamam meleğim..ve seni ağlarken görürsem bu sonum olur...hadi ağlama artık...bende ağlarım yoksa..bilirsin erkekler feci ağlar.... Bana hikayeni yeniden yazmama izin ver...geçmişinle alakanı kesmemi iste benden..hiç olmadı beni sevde..koru de...bana aşkı anlat de..anlatamam ama gözlerim belki bir şeyler söyler..onlar çok şey gördüler çün ki...varlığına huzur veremem belki,ama yarmazlıkta etmem..bana bir melek lazım dı..bu sen oldun..şimdi sen üzülürsen ben ne halde olurum.... Hadi kalk artık..sil şu gözyaşlarını..sen daha lazımsın bana...seninle daha çok işim var..kolaymı iki aşk acısında pes etmek..yakışmaz bize..rajona ters...şimdi güzel gözlerin artık gülsün...en güzel gülüşlerini dudaklarına bırak ama...sevgi her insan kuluna değmez..sende seni seviceği bul...bir melek ancak bir defa gelir meleğim....sonsuz sevdalar ancak meleklere layıktır..sende meleğini bul..bulamazsan dön dolaş gel bana... Bu gönül hep seni bekliyor.....
A.S.İ
Benzer Konular
| 6 Kasım 2015 / ThinkerBeLL X-Sözlük |
| 11 Mart 2012 / Mira Edebiyat |
| 14 Şubat 2013 / buz perisi Matematik |
| Kapat Saat: 06:08 Hoş Geldiniz Ziyaretçi
Benzer Konular
Son MesajlarYenile Yükleniyor... |
Sayfa 0.071 saniyede 9 sorgu ile oluşturuldu