Gitmek mi Kolay? Yoksa Kalmak mı? - Sayfa 101

''...yalnızlığın gövdesinde en çok parçalanmış 'o' parça,suskun bir hecede takılı(kala)kalmış olsa da apansızlık; yüzünden ilmek ilmek geçirdiğim haykırışlar, ne kadar azalırsa o kadar çok artan...''

Sponsorlu Bağlantılar

Çırpınışların masum ellerine,lirik bir şiirin teninde yazılmış...''Bir'' benden başka,hiç kimsenin okumayı beceremeyeceği bir lisan hüzmesinde...Zamanın ve mekanın nice zarflarını hatırlayamadığım fakat sadece ikimizin sahip olduğu bir evrenden yaratılmış, lavanta kokulu bir alfabede...
Ve...
''Yürek Dili''nde...

sen varken,gücüm olurdu,zaman akmadan dururdu, hatırlasana(!)...

Bildiğini,adımla ''bir'' biliyorum...Biz'den geriye kalan ve payımıza sözüm ona düşen birer adet yalnızlık değil(di)...Yalnızlık;seni ilk gördüğüm an'da da yanıbaşımdaydı,gözlerinin ellerinden sıkıca tutmaktan vazgeçtiğim an'da da...

Yalnızlık; ne ben'den bir avuç eksık(ti),ne de sen'den bir avuç fazla...Kıvamı Tanrısal bir gücün kusursuz ellerinden çıkma...Aynadaki suretimin,ruhumun aslına kadar uzanmış her bir arşınında...

hani aşk seni yormuştu,yolun sonuna koymuştu,dokunma bana(!)...

Vaad edilmemiş,kuraklığına çoraklanmış,sinsice,her bir metre kareme bulaşan hastalıklı bir toprak parçası var içimde...Yaşam(ak)ları teker teker takvim sayfalarında doldurduğum...''Yağmur''un ağlamaktan vazgeçmişlik kokularını sürmüş bir buhran...Kendi tenhalığı içinde kıvranan...

şimdi,eskiye döner mi,dönse de buna değer mi,cevaplasana(!)... Zamanın asla doymak bilmeyen,cani miğdesinde öğütülmüş ve dumanına dağılmış hayat(lar)...Bir film afişinin;son satırlarına düşmüş başrol oyuncuları...

''Önce bir 'sen' ve sonra bir 'ben'...''

insan aynı durur mu,ayrılık kolay oyun mu,dokunma bana(!)...

Acımtrak bir gecenin koynundan, boynuma sarılmış kördüğüm(ler)...Lacivert bir hüznü, fondip yapmış ve dolmuş ve boşalmış ve bir kez daha boşalmaya dolmuş sarhoş kadehler...

''Gitsem, geri dönüş yasaklısı,kalsam 'aşk'a firari giyinmiş müebbet zanlısı...''

artık ben vazgeçtim,(yalnızlığı) seçtim,herşey bitti,anlasana(!)...

Bazı artık sabahların,en nef(es) alınılası sebepsizliklerinde,ayrılığı ''ortak bölen'' saymış yazgıların,aynı bedende hecelenmiş heceleri...
Ve...
Hep ''o'' son'a lal olmuş sevgilileri...
Çıkardım yüreğimden ''o''na dair dikilmiş en şeffaf kıyafetleri...
Ve...
Tek celsede kırdım bedelsizce hükmedilmiş ruhların boynu bükük kalemlerini...

Bir varmış, bir yokmuş ..!
Böyle mi başlardı bildiğimiz bütün masallar.. ¿
Mutlu olmuşlar …!
Böyle mi biterde okuduğumuz masallar.. böyle mi son bulurdu aşklar ¿
Masallar kadar olamadık ..!


Hiç sevmedim zaten masal okumayı.. hiç sevemedim ..
Bir varmış, bir yokmuş ..¿
Böyle başlarmış masallar..
Böyle başladık bizde ..Böyleydik.. Vardık..yok olduk !
Mutlularmış. ..!
Mutlu muyduk..¿ Mutsuzduk ! yok olduk ..
Bizde birer masalız şimdi .. ;
Bi varmış bi yokmuş..Aslında hiç olmamış ..
Sevmiyorum Masalları.. Hiç sevmeyeceğim ..!
Konu "biz" bile olsak ..
Yazık (! ) bize masallar kadar olamadık …

o gün büyük bir sesle uyandıhemen pencereye koştu…
şaşırdı çünkü 3 yıl aradan sonra apartmanlarına yeni biri taşınıyordu “yine yaşlıdır ,kafa dengi çocuğu yoktur ” diye düşünerek içeri girdi…Ama yanılmıştı taşınanların 2 tane güzeller güzeli kızı vardı…Hemen büyük olana gözleri dikti…ANCAK kızlardan küçük olanının onun hayatında derin bir etki yapacağını nerden bilebilirdi ki…
aradan 2-3 hafta geçtii kızlarla tanışmak zorundaydı…en azından kendin, öyle hissediyordu…Kızlardan büyük olan çok kopuktu “küçüklerle işim olmaz” diyen tiplerdenBu durum karşısında ilgi odağı küçük kız oluyordu bir kaç arkadaş yardımıyla tanışmayı becerdi…
aradan 3 ay geçtiÇocuğun aşkı o kadar büyüktü ki onun uğruna ölmeyi göze alabilirdi…o kızı nasıl seviyorsa bi o kadarda kız onu seviyordu…okullar açıldı yeni arkadaşlar edinildiaradan yine 2 ay geçtionun üzerindeki baskı çok artmıştı “liseliyiz,kız çok, boşver onu” arkadaş baskısı,çevre etkisi,gençliğe adım ve lise polemiği o büyük aşkı parçalamaya yetti…
o kızı çok ama çok seviyordu…ayrılmaya karar verdi… aklında hep şu düşünce vardı “ileride onun kalbini kırmak bana acı verir”
kızı önüne çekti herşeyden habersiz etrafa gülücükler saçan ağzından “aşkım ” lafı eksik olmayan o biricik aşkını…kız tm bir şey söyleyecekken çocuk aşkının sözünü kesti ve kararını açıkladı…”AYRILALIM” kız için ve çocuk için herşey donmuştu sanki…öyle bir duyguydu ki ağlamak yanında tarif edilemez şekilde küçük kalırdı…
çocuk dayanamayıp ayağa kalktı ve arkasına bakmadan yürüdütam bir iki adım atmıştı ki yere küçük bir şeyin düştüğünü duydu arkasına dönüp baktı düşen şey küçük mavi bir kutuydu…
kız ağlayarak…koşar adımlarla çocuktan uzaklaştıkız uzaklaşınca çocuk hemen yerdeki düşen kutunun yanına gitti ve kutuyu açtı…kutunun içinde güzel bir bileklik ve bir not vardı notta şöyle yazıyordu “doğum günün kutlu olsun aşkım” çocuk o anda yıkıldı bugün kendisinin doğum günüydü…
Aradan 9 ay geçti kız apartmandan taşınmıştı…ama taşınmalarından tam 8 ay sonra çocuğa bir mektup geldi mektupta şöyle yazıyordu…
sen bu mektubu okurken ben seni izliyor olacam…ama bu sefer kapı komşunuz biricik aşkın olarak değil ayrıldığın günün sabahı kanser olduğunu öğrenip yıkılan ve tek desteği tarafından bir kez daha yerin dibine gömülen bir kız olarak…BEN ÖLDÜM–AŞKIM ÖLDÜ–
şimdi o çocuk hep düşünür durur “neden? neden? neden?” “neden? arkadaşlarına yenik düştü neden? iradesine güvenmedi? neden? korktuuuuu NEDEN??”"
VE HALA DÜŞÜNÜYOR… biliyorum çünkü o çocuk benim……
severek ayrılmak…bile bile ölmek demektir…

iç yakan emir kipi dilimde...neredeysen, orada bekle!..

kımıldarsan, ölürüm...

gece bilmez halimi, duygusuz şey..oysa, nasıl da bakar eğilip yüzüme, yıldız yıldız...her göz kırpışında bir kirpik dökülür yüreğime; gözlerin büyür...yeni doğan bebekler, ölen aşklar gizinde...

ah bu mevsimler!..soyunur giyinir; giyinir soyunur...hamarat gelin devinir günlerinde.düğüne giden zamanların çeyiz sandıklarını eşelemek arzusu yatar içimde ya, korkarım!..korkarım çünkü; orada bulacaklarımın hepsi dudaklarındır...

değersem, yakar elimi...

boş ver şiiri; o da ne!..sen bana dokundur kalemi; bak nasıl da bembeyazım, nasıl da harfsizim, cümlesizim, imgesizim...uyaklarımda boşluklar yarattım senin için; haydi dol, bekleme..gözün varsa eğer, güneşliysen, büyüt sevgimi gene...

gitme!..

sana akarken delta oldum, düştüğüm yerde...sular kapladı üç yanımı, ağzımda lav...

iç ve yan geceme!..

öylesine...

Artık susuyorum sözLerim bitti
Bu kez gidiyorum sahiden bitti
Bu evin içine yaLnızLık girdiğinden beri
Her odası darmadağın,tıpkı ruhum gibi

Ya aşk bitti,ya zaman..
ikisinden biri…
HaLa yanağımda gözyaşımın izLeri…
Artık susuyorum… sözLerim bitti..
bu kez gidiyorum.. sahiden bitti….
MutLu sonLa biten hikayen oLamam..
eLLerinden tutsam iyiLeşmez yaram..
Yüzüne baksam..aynı aşkLa bakamam..

SevgiLim hoşçakaL…

Yüzüme yalanlarla
Baktigindan beri..
Aklimda bir karmasa
icimde aci izleri..

Ya aşk bitti,ya zaman..
ikisinden biri…

HaLa yanağımda gözyaşımın izLeri…
Savruk bir eLdim ben.. tutamadım.. aktın….
Güzçsüz bedendim ben..
ardından yokLuğuna baktım..

Bitmez sandığımdan beLki, çok acıdım…
yandım…

Kolay olan gitmektir bence. Herşeyden,herkesten kaçıp ,alıp başını gitmektir. Zor olan kalmaktır. kalıp sorunlarla başetmek, yakılmadan ayakta kalabilmektir, zor olan hayat mücadelesine devam etmektir. zor olan sorunlarla yüzleşmektir.

İçim acıyor çünki gidenin arkasında kaldım, aslında yeni hissettiklerimi açıkladığım an gidiyor....çooook uzaklara hemde çok uzaklara ne diyeceğimi bilemiyorum fakat bugün içim acıyorbulmuşken kaybetmek bu sanırım...
Arkada kalanın acı çektiğini bugün anladım...
Aslında buraya şiir eklemek istedim fakat içimi dökmek istedim birden belki de kimbilir bu yazdığım bu sayfadan kaldırılacak...
İÇİM ACIYOR....ÇOOK HEMDE....