Gitmek mi Kolay? Yoksa Kalmak mı? - Sayfa 17

Gittim;
Gidilebilecek neresi varsa

Sponsorlu Bağlantılar

Ve avuçlarım kanayana;
Parmaklarım kısalana kadar
Gittim!
Yüzümdeki son çizgi,
Ömrüme atılan son çentik
Ağlayana kadar;
Ve kördüğüm dünyanın sırtında
Koca bir kamburken
Ömrüm;
Hiç dönmedim arkama
Misafir olmadım hiç
Ve gittim.
Gidilebilecek neresi varsa...
Seyithan

Gitsem OLurmu...??
Belki en büyük savaslari kendi icimde yasiyorum, Arzularim korkularim ile carpisiyor; özlemlerim kuskularim ile vurusuyor; Hayallerim aci tecrübelerimin bana kurdugu pusulara düsüyor ve Mutluluga dogru coskulu bir kosu tutturma istegi en olmadik anda kacip gidecek huzurun ihanetinden endiseleniyor... özgürlüge kendimi bir bosluga birakir gibi birakma dürtüsü, benim özgürlügümün bir baskasinin esaretine yol acacaginin tedirginligi ile kusatilmis iken „ben özgür olabilir miyim..?“ sorusu büyüyor icimde...
Gecmise olan borcum, gelecegi yaratma gücümü zayiflatiyor... Aliskanliklarim heyecanlarim ile bogusuyor... Kendi kendim ile savasip, cevaplarini bilmedigim sorular ile allak bullak oluyorum...
Benim isteklerim baskasina aci verecek ise, isteklerimden vaz’mi gecmeliyim...?
Vazgecmenin bana cektirecegi aci, sevdigim birinin cekecegi aci’dan daha’mi az yaralar beni...?
Sevdiklerime olan borcum nedir, peki kendime olan borcum...?
Bu hayati nasil yasamaliyim...?
Huzuru'mu aramaliyim heyecani’mi...?
Gelecekte yaptiklarimdan'mi pisman olacagim, yoksa yapmadiklarim'danmi, yarinlar’da hangi soru takilir aklima...?
Mutlulugumun yolu bir baskasinin mutsuzlugundan geciyorsa, degistirmeli miyizm yolumu...?
Isteklerimi, coskularimi, özlemlerimi evcillestirmeli miyim, kendi kendimin avcisi olup kafeslere’mi kapatmaliyim ruhumu...?
Insan en büyük savasi kendi icinde veriyor... Bilinmeyenin bende yarattigi o cildirtici merakin pesinden’mi kosmaliyim, yoksa bilinmeyenden sakli olana duydugum korku ile geri’mi durmaliyim... Birbiri ile celisen duygularim’la hirpalaniyorum, kimsenin görmedigi bir savas alani gibi icim, kendi ölülerim ile doluyor, duygularimdan hangisi galip gelirse gelsin, patlayan duygularim ile birilerinin vurulacagini biliyorum artik...
Ne yapmaliyim, bu hayati nasil yasamaliyim...?
Kendim'den baska bir dostumun, kendim'den baska bir ordumun olmadigi bir savasta bölünen ruhumun hangi tarafinin zaferi icin ugrasmaliyim...?
Hangi tarafi tutarsam tutayim neticede yine de bir tarafima ihanet etmis olmayacak miyim, ihanetsiz yaratilamayacak bir gelecegin yükünü tasiyabilecek kadar güclü müyüz hey Sevgili...?
Kacsam; gidecek yerim yok, kendi kendime tutsagim... Savassam; vuracagim baskalari ile birlikte yine kendim olacagim... Ayaklanmis duygularimin birbiri ile vurustugu bir savas yasiyorum....
Gecmisten gelecege ancak savas ile gecebiliyor ruhumuz, gecmisi olanin gelecegi savassiz yaratilmiyor...
Hem mutlu hem huzurlu, hem coskulu hem korkusuz, hem arzulu hem kuskusuz olamazmiyim, gelecegi baskalarinin hayatlarina dokunmadan, onlarda acinacak yaralarla yaralanmadan yaratamaz'miyim...?
Nedir bu savasin ardindaki sir, hangi büyü beni benim ile vurusturuyor, hangi korkunc KADER gecmisimi gelecegim ile carpistiriyor...?
Huzur; bütün duygularimi baris icinde tutmaksa eger, hic’mi huzurlu olamiyacagim, bir huzursuz’lugami mahkumum ben...?
En korkunc savasi kendi icim'de yasar iken, ne yapmaliyim...?
Kim akil verebilir bana; Kim bana yol gösterebilir...?
Savasa savasa, her savasta bir parcami öldürerek’mi yürüyecegim hayatin icinde...?
Her mutluluk bir acidan’mi süzülecek...?
Pusular ile, ihanetler ile, saldirilar ile, geri cekilmeler ile, mütarekeler ile, kacislar ile, esaretler ile dolu bir savasi yalniz ve tek basima yasiyorum, kim galip gelirse gelsin bir tarafim hep yenilecek daima… Yenilmeden galip gelinmiyor...
Her zafer bir yenilginin izini birakiyor icimizin derinliklerinde... Zaferlerimiz kadar da yenilgilerimiz oluyor... Kendi kendimiz ile savasarak yürüyoruz...
Ve savas, biz bittigimizde bitiyor ancak…..

Kendince anlatırmısın hayatı bana
Kendi yaşamını sorgularmısın?
Yorumsuzmu bırakırsın yaşamı?
Konuşmadan sadece bakarak

Ne umdunki hayattan
Kazancın ne oldu?
Artılarını,eksilerini tarta bildinmi?
Hayallerinin peşinden koşa bildinmi sen hiç?

Gerçekten yaşadınmı?
Yoksa sende digerleri gibi
Uzaktanmı seyrettin yaşamı?
Hadi kendince kendine göre anlat

Sen hiç unutmak istedinmi?
Unuta bildinmi?
Hadi dök içini
Bütün çıglıklarını dışa vur

Şimdi sıra sende...

Anlat olumlu,olumsuz yaşamı,hayatı

Hadi seni sana bırakıyorum....
Kardelen

Gittin İçimde Kaldı Ayrılık

Gittin
Ayrılırken buz tutmuş bıyıktı gözlerin
Kaçamak ellerimiz komutsuz sallandı
Dudaklarımızda sıradan sözcükler
Vedalaşmayı bile beceremedik
Son bir bakış kaldı arkanda
Kalabalığa karışan
Her şey düzmece bir dinginliğe gömüldü
Gittin.

İçimde
Yığınlarca kitap kaldı uçuşan
Sözcükler beynimin köşelerinden
Çıkıp korkuttular gecelerimi
Peşimden geldi gölgeler
Aynalara bakamaz oldum
Hiçbir oyun avutmadı beni
Yaşamıma sığmayan bir şey kaldı
İçimde.

Kaldı
Yeni bir kent işkenceye hazır
Ödeşemedim gittiğin mevsimlerle
Belleğimi silkeleyip anılardan
Tik tak çaldın uzun zaman
Alışamadım yarımlığa
Düşlerimde intihar tutkuları
Sırtımda hançerinin oyduğu boşluk
Kaldı.

Ayrılık
Çoğalarak giriyor günlerime
Senden başka kim bilebilir
Geçmişin dökümünü yaptığımı
Ağır ağır pulsara dönüşürken güneşler
Sonbahar hüznüne benziyor pencerede
Artık konuk beklemeyen gözlerim
Sayfalar da bitti ışık da her yanı kapladı
Ayrılık.
A.Kadir Bilgin

Yerle yeksan, ıslak saçlı, kem gözlü,
Kavim göçlerinden bu yana ağlayan
Ve durmadan
Cep kanyağı yakıcılığında ezgiler
Çalan, çaldıran, yakalatan
Adı bende gizli bir kadındı İstanbul

Şehre bir yağmur yağdı
Ben ağladım

Sevilirken ayrılmak mı kaldı Bizanstan
Yalan dolan yoktu gözlerde sadece ses
Verilen sözler birdi edilen yeminler sıfır
Eşyalar alındı fotoğraflar söküldü
yerlerinden
Bir aşkın izlerini yok edecek yeni bir aşk
sipariş edildi yeniden

Bir şehre yağmur yağdı
Ben ağladım

Kim daha çok yalan söndürdü çay
bardaklarında
Hangisi talandı demli öpücüklerin
Ve buğularda yitirilen kimin adıydı
Bir aşktan diğerine kaç saate gidiliyordu
Soyulur muydu kabuğu hayatın
Yoksa bütün vitamini kabuğunda mıydı?

Yağmur şehre bir yağdı
Ben ağladım

Ben ençok seni götürdüm giderken
Aklımın nakliyesiydi asıl yoran taşıyıcıları
Yardan düşmüştüm yaralarım yardan armağandı
Ben sevmeyi beceremedim belki de sevilmeyi
Benim sevmeye engel evcil acılarım vardı

Ben yağmur ağladım bir şehre yağdı
Ben şehre ağladım bir yağmur yağdı
Ben bir ağladım şehre yağmur yağdı

Ben...
Yağmur...
Ağladım...
Yılmaz ERDOĞAN

Necdet Çobanlı

ALLAHAISMARLADIK



Lütfen sabahları uyandığınızda,
Beni de var sayın aranızda,

Böylece kolaylaşır herşey birden,
Bakarsınız çıkar gelirim aniden.

Güzel olan herşey çabuk biter,
Sanki onlar "Vazodaki çiçekler",

Dostlar ve de mutlu günler,
Benimle her an beraberler.

Haykıracak nefesim kalmasa bile,
Ellerim uzanır olduğunuz yerlere,

Gözlerim görmese de sizi bulurum yine,
Kalbim durmuşsa da çarpar sizlerle