Arama

Özlem -1- [Arşiv] - Sayfa 72

Güncelleme: 3 Aralık 2006 Gösterim: 179.535 Cevap: 1.193
kambis - avatarı
kambis
Ziyaretçi
15 Ekim 2006       Mesaj #711
kambis - avatarı
Ziyaretçi
...SONRA SEN GİTTİN

Sponsorlu Bağlantılar


... sonra sen gittin. Yüreğimde açık

bir yara gibi kanadığını bilerek

geride adımlarını taşıyan merdiven

ve duvarlarda gölgen

ve mehtabı silkeleyip de

gecenin koynuna yürüyüşün



... sonra sen gittin. Gece

rüzgara ses verip de “dur” derken

kaybederim soluğumu

beni yaşama bağlayan

göbek bağım kopar, ölüm sancısı içindeyken

yedeği olmayan yaşamımdan gidişin



şimdi

koca çınarlar başını eğerken

sevdalar denize dökülür

gecenin içinde kaybolursun



... sonra sen gittin. Gece gibi

yüreğim buz keser

Atila IŞIK
arwen - avatarı
arwen
Ziyaretçi
15 Ekim 2006       Mesaj #712
arwen - avatarı
Ziyaretçi
sen ki, hüzünlü güz
akşamlarında
Sponsorlu Bağlantılar
ellerime düşen
kıyamet..

kaç bahar saklı
avuçlarında
ve, kaç yalancı cenneti
gizler gözlerin..

şimdi, bir kış vakti
yokluğun..

içime çekerim
sensizliği
verdiğim her solukta
yanasın diye..

sensizlik
sana saklı gecelerde
zehir tadında..
ağır ağır içerim
kanasın diye..

Pollyanna - avatarı
Pollyanna
Ziyaretçi
16 Ekim 2006       Mesaj #713
Pollyanna - avatarı
Ziyaretçi
Gözlerim takıldı özlemlerime.
Bir serçe kalbimi kırdı.
Toprağın gözyaşıydı gözlerinden elime akan. Güçlü ve kutsal, zarif ve tılsımlı... Ruhum sellere mesken... Ellerim yangın yeri... Yüreğim...
Acı aşkın yazısı, aşk acının turası...
Tarifsiz nice karanlıklar geçti gecelerden, nice isyan vazgeçti hecelerden... Görmüyor musun, nice yıldız ölüyor, sebep senden. Takvimlerden gemiler yaptım. Saldım zifirî gidişine. Battı zamanlarım, kayboldu yokluğunda. Ne yaş kaldı, bana; ne yaşamak. Ne yâr oldum; ne ihtiyar...
Şimdi gelsen... Neye yarar...
Tek kelimeydi bende "dünya", "hayat" tek kelimeydi. Sende saklıydı nice anlam, binlerce söz. İki heceydi "yokluk". İki hece "imkân"... Hecelere bağladın ellerimi, ayaklarımı. İki kelimeyle vurdun sol yanıma. Aldın sözlerimi, anlamlarımı savurdun, kuru toprağa. Ölü kelimeler kapadı üzerimi, makberim oldu o son gülümseyişin. Ben seslenemedim, sen ardına hiç bakmadın.
Şimdi gözlerinden akan, yalanıdır vefanın.
Şimdi "anlam" tek kelime...
Şimdi "sen" anlamını bilmediğim bir hece...
Gün akşam... Mevsim hazan...
Yıllar oldu,
"Değiştim" diyorsun.
Aynısın, görmüyorsun.
Adı hâlâ ayrılık;
değişmedi bende zaman.
arwen - avatarı
arwen
Ziyaretçi
16 Ekim 2006       Mesaj #714
arwen - avatarı
Ziyaretçi
Nerdesin?
Bilinmezin içinde,
Yollarını bilmediğim
Kokusunu çekmediğim
Yabancı bir şehirde...

Nerdesin?
Bu kadar özlerken
Seviyorum diye
Mutluyum diye aldanırken
Söle mutluluğumun di’li geçmiş zamanı,
Sen nerelerdesin?

Nerdesin?
Yüzünün her kıvrımını
Yüreğinin her köşesini
Sesini sevdiğim
Şimdi nerdesin?

Ben burdayım..
Öylesine attım kendimi
Anlamı olmayan sokaklara
Öylesine daldım
Başı sonu olmayan boşluklara
Aldanırken ben burda
Söyle içimin sızlayan köşesi
Yüreğimin kanayan yarası
Sen nerdesin?

Pollyanna - avatarı
Pollyanna
Ziyaretçi
16 Ekim 2006       Mesaj #715
Pollyanna - avatarı
Ziyaretçi
UNUTURUM


Unuturum
Unutmak zor değil
Unutmak acı
Unutmak zor değil
Unutmak yazık
Unutulmaz kimse yok bende
Bir sana kıyamadım
Gücüm yetmedi seni yok saymaya
Kollarımı açtığım kadar unuttuğumsun
Açamadığım kadar özlediğim;
Benim unuttuğum kadarını sen özler misin?
arwen - avatarı
arwen
Ziyaretçi
16 Ekim 2006       Mesaj #716
arwen - avatarı
Ziyaretçi
Ürkütme yalnızlığımı,
Sanma uyuyorum,
Sanma korkarım,
Ben senin hasretinden,
Yüreğimi susturuyorum…
Yalnızlığıma sarılıp,
Isınmaya çalışıyorum…
Aslında hiç çalma kapıyı,
Anahtarın var aç ve gir.
Sessizce otur bir kenara
Seni karşılamamı,
Boynuna sarılmamı bekle;
Bekle yalnızlığımın gitmesini,
Korkutma onu bırak kendi gitsin,
Nasıl olsa sen geldin diye gidecektir,
Sen gidince o yine bana geri dönecektir…

Geldiğinde kapıyı hiç çalma,
Bırak yalnızlığımla baş başa kalayım,
Hüzünler tanıdık artık,
Yüreğimdeki yalnızlığa boğulayım…
Bak yine kıpırdanıyor kalbim,
Geleceksin diye hasreti çoğaltıyor.
Sanki ilk kez göreceğim seni,
Sanki ilk kez bakacağım gözlerine,
Sanki ilk kez tutacağım ellerini…
Kıpır kıpır yüreğim,
Sanki duracak gibi çarpıyor yüreğim…
yalnızlığım beni senden daha çok seviyor,
Bekleterek bedenimi yormuyor.
Bırak heyecanımı yaşayayım,
Şimdi gelecek diye gözlerimi
Hasretle kapıya dikeyim.

Aslında sen hiç gelme,
Yoruldu kalbim beklemekten,
Hasreti yollara bağlamaktan yıprandı bedenim,
Bir gün heyecanıma yenik düşüp,
Seni göremeden öleceğim.

Pollyanna - avatarı
Pollyanna
Ziyaretçi
16 Ekim 2006       Mesaj #717
Pollyanna - avatarı
Ziyaretçi
Sildim kalbimin bütün mevsimlerini
Yazını,kışını,baharını
Bir tek hüzün ve hazan kaldı
Bir de sensiz geçen günlerin takvim yaprakları
Derdim var kimse dinlemiyor
Hatta umursamıyor
Vazgeçmek zorundayım galiba
Ama hiçbir şey seni unutturamıyor
Çaresiz bir başıma kalmışım
Pencere kenarında hayata küskün
Umudu aşkla karıştırmışım
İhaneti senle tatmışım
Yitip giden benliğimde açtığın yaralarla bir başıma kaldım
Artık kapıya bile bakmıyor telefonu açmıyorum
Sensiz geçen herbir günümde
Bin kere ölüyorum
arwen - avatarı
arwen
Ziyaretçi
16 Ekim 2006       Mesaj #718
arwen - avatarı
Ziyaretçi
Özlem kokar bu şehir,bu topraklar,özlem kokar sensiz,renksiz ve yorgun şafaklar.
Seni arar biçare mahsun gözler hasret dolar,kahır süzülür tenime,özlem kokar ıslak ıslak.
Üşür sensiz yüreğim,titrer garip,bensiz bedenim,ince bir sızı çalar kapımı,açsam özlem girer,kapatsam umutlar söner.
Kendimden uzağım şimdi,sana yakın olduğum kadar,hayalin bıçak kadar keskin,paramparça bu şehir,oluk oluk akar geçer önümden,hatıralar kan özlem kokar bu nehir.
Baharın renginde yüzün,yaprak yaprak özlem açar,yeşilin her tonunda ömrüm kısalır,son nefesimde buram buram özlem kokar ecelim..
kambis - avatarı
kambis
Ziyaretçi
16 Ekim 2006       Mesaj #719
kambis - avatarı
Ziyaretçi
Düşlerin gerçeğe, gerçeklerinse düşe dönüştüğü bir yaşam özlüyorum. Yaşamaktan bunalmıyorum, bunalımı yaşayıp, bunu kendime ait bir yaşam biçimine dönüştürüyorum.

Sanırım bütün sorunum özlemekle ilgili. Keşke "yaşlanmaya başladım, o yüzden geçmişi özlüyorum" diyebilseydim. Zerre kadar özlemiyorum geçmişi. Geçmişe dair ne varsa silindi hafızamdan. Ben geleceği özlüyorum. Belki de hiç yaşayamayacağım geleceğime dair özlemlerim. Asıl sorunda burdan başlıyor zaten. Geleceğin olmayacağını biliyorum. Olmayanı, olma ihtimali bulunmayanı özlüyorum. İşte bu özlem koyuyor insana...

Beni koyup gitme
Ne olursun
Durduğun yerde dur..
Kendini martılarla bir tutma
Senin kanatların yok
Düşersin, yorulursun
Beni koyup gitme
Ne olursun...

Duvarda gölgeler ve o görüntülerle çarpışmak yoruyor. İnsanlar gerçek değil artık, mekanlar gerçek değil. Belki de o yüzden sevmiyorum ana caddeleri, ışıltılı alışveriş merkezlerini, konforlu mini sinama salonlarını. Flimlerin değeri düşüyor oralarda, filmler hırpalanyor. Ruhumuz bütün "sakıncalı" kareleri sansürlüyor, makaslıyor, yalnızlaştırıyor. Sansürlü, makaslı, yalnız bir yaşam bu benim yaşadığım ve yalnızım işte yine...

Şaşırmıyorum aslında, böyle olacağını çok öncesinden biliyordum. "Boş durmadım, savaştım. Savaştım ama yenildim. Yenildim ama ezilmedim" diye kandırmayacağım kendimi. İşte itiraf ediyorum; ezile ezile, hırpalana hırpalana yenildim. Yenildim işte ötesi yok..

Bir deniz kıyısında otur
Gemiler sensiz gitsin bırak
Herkes gibi yaşasana sen
İşine gücüne baksana
Evlenirsin çocuğun olur
Sonun kötüye varacak
Beni koyup koyup gitme
Ne olursun...

İşte bu yüzden korkuyorum ana caddelerden. Deniz kenarlarını seviyorum, salaş meyhaneleri seviyorum. Issız ve bana ait olan yerleri seviyorum. Televizyonu değil ama o televizyonun altındaki dolapta bulunan anılarımı seviyorum. Her açtığımda o dolapta bulunan anılarımın anlatacakları var bana çünkü. O salaş dediğim meyhanenin de öyle, kayalara vuran dalgalarında ne çok anlatacağı şey var. Bunlar dışında herşeyin sadece görüntüsü var oysa.

Elimi tutuyorlar ayağımı
Yetişemiyorum ardından
Hevesim olsa param olmuyor
Param olsa hevesim...
Yaptıklarini affettim
Seninle gelemiyeceğim yine de
Beni koyup koyup gitme
Ne olursun...

Bunun için ve sadece yalnızca kendimi korumak için kaçıyorum herşeyden. Kaçarak yaşıyorum. İçime kapanmıyorum, düpedüz içime kapaklanıyorum. Böylece korunuyorum hayattan. Bedenimse ruhumun zırhı sadece...

Alıntı
Pollyanna - avatarı
Pollyanna
Ziyaretçi
17 Ekim 2006       Mesaj #720
Pollyanna - avatarı
Ziyaretçi
Ben seni sevdim mi? Sevdim, kime ne
Tu
ttum, ta içime oturttum seni
Aldım, okşadım saçlarını, öptüm
İç
tim yudum yudumzelliğini

Ö
lme diyorsan; gitme kal öyleyse
Sa
rılmsıkı, tenim ol, benirakma
H
adi gel, tut ellerimi, benimle yan
Benimle meydan oku her çaresizliğe

Ne
güzel ellerin var incecik
Ne güzel sların var sapsarı
A
nlasana o yalansız gözleri
Düşündükçe baştanbaşa özlem kesiliyorum

Bu
engeller bana göre değil oysa
Ben bu dağları aşarım
G
eçerim bu denizleri, korkma
İ
şte düştüm yollara
Du
r, bekle beni, geliyorum

Benzer Konular

18 Temmuz 2016 / Daisy-BT Edebiyat
7 Mayıs 2008 / estudiantes Spor tr
11 Aralık 2015 / asla_asla_deme X-Sözlük
16 Şubat 2015 / Jumong Basın/Magazin tr