Anlayana
Ziyaretçi
Gündüzüne Kavuşmayan Akşam
Ellerini akşamlara daldırırken, yıldızlara saf saf bakan gözlerin bir yıldız
olur.
Sonra gecenin serinliği avuçlarından akıverir.
Ağaçlarda hışırdayan yaprak sesleri kulaklarına titrek bir keman sesi gibi
gelir.
Sanırsın ki rüzgar affetmesi için Allah’a yalvarıyordur.
Kıpırdamaya başlar dudakların ve sözcükler bir çağlayan gibi dudaklarından
bir bir dökülür, akmaya devam ederken kelimeler hayallerinin durgun
sularında karışarak birikmeye başlar.
Sen, penceresinde yüreğinin perdelerini aralarken bir anda kendini
akşamlarda bulursun.
Karanlıklar bir kadın eli gibi dudaklarında gezinmeye başlar.
Yanaklarını okşar,
Ellerini tutar sıkıca.
Bir de bakmışsın ki karanlık senden bir parça olmuş.
Sokakta tak tak diye işittiğin ayak seslerinse gecenin sesiyle bütünleşmiş.
İlkin bir çöl yalnızlığını yaşarsın, belki de yalnızlık, bir gölge gibi
etrafında dolanacaktır.
Bu sefer de yalnızlık senden kaçarken sen yalnızlığa hicret etmek
isteyeceksin.
Parmaklarının arasına bir tüy kalem sıkıştıracaksın.
Gökyüzü kalemini daldıracağın mürekkebin olacak senin.
Yıldızlar da birer mürekkebin damlaları...
Akşamlar ölü bir şehir olacak.
Akşamlar dudaklarında saf bir dua…
Kaldırım taşları olacaksın akşamların.
Hep bir hayale koşar gibi akşamlara kaçacaksın.
Ne zaman akşam çökmeye başlasa sessizlik ellerinde bir şiir olacak.
Ne zaman akşamları terk etmek istesen karanlıklar ellerinde kırmızı bir
hançer…
Şehir ise elleri kanlı bir cinayet zanlısı…
Karanlıklar bir kadın kadar acımasız olacak.
Bir erkek kadar ihanet kokacak.
Akşamlar bir bakmışsın ki bir ****** olmuş,
Bir bakmışsın ki karanlık sularda aforoz edilmişçesine inançsız.
Kaparsan kulaklarını sancılı bir yarına gebe kalmış bu şehrin iniltilerini
duyarsın.
Akşamları yudum yudum içersin.
Akşamlar büyülü bir sözcük gibi ruhunu titretir.
Sokak ışıklarının siyah-beyaz bakışları altında kediler gibi bir köşeye
çekilirsin.
Burası en tekin yerdir deyip koynuna atlarsın akşamların.
Annenin küçükken yorganı şefkatle nasılda üstüne örttüğünü anımsarken,
şehrinde akşamları öylece üstüne örtmesini beklersin.
Akrep-yelkovan dönmekten bıkıp sarhoşça bir köşede sızmıştır.
Sadece yıldızlar dimdik ayaktadır.
Yorgun göz kapaklarına çöken akşamlarda yıldızlara baka baka akşamlara
kaçarsın.
Birde bakmışsın ki sen akşamı olmuşsun gündüzüne kavuşmayan bir hayatın.
isimsiz kral
Sponsorlu Bağlantılar
olur.
Sonra gecenin serinliği avuçlarından akıverir.
Ağaçlarda hışırdayan yaprak sesleri kulaklarına titrek bir keman sesi gibi
gelir.
Sanırsın ki rüzgar affetmesi için Allah’a yalvarıyordur.
Kıpırdamaya başlar dudakların ve sözcükler bir çağlayan gibi dudaklarından
bir bir dökülür, akmaya devam ederken kelimeler hayallerinin durgun
sularında karışarak birikmeye başlar.
Sen, penceresinde yüreğinin perdelerini aralarken bir anda kendini
akşamlarda bulursun.
Karanlıklar bir kadın eli gibi dudaklarında gezinmeye başlar.
Yanaklarını okşar,
Ellerini tutar sıkıca.
Bir de bakmışsın ki karanlık senden bir parça olmuş.
Sokakta tak tak diye işittiğin ayak seslerinse gecenin sesiyle bütünleşmiş.
İlkin bir çöl yalnızlığını yaşarsın, belki de yalnızlık, bir gölge gibi
etrafında dolanacaktır.
Bu sefer de yalnızlık senden kaçarken sen yalnızlığa hicret etmek
isteyeceksin.
Parmaklarının arasına bir tüy kalem sıkıştıracaksın.
Gökyüzü kalemini daldıracağın mürekkebin olacak senin.
Yıldızlar da birer mürekkebin damlaları...
Akşamlar ölü bir şehir olacak.
Akşamlar dudaklarında saf bir dua…
Kaldırım taşları olacaksın akşamların.
Hep bir hayale koşar gibi akşamlara kaçacaksın.
Ne zaman akşam çökmeye başlasa sessizlik ellerinde bir şiir olacak.
Ne zaman akşamları terk etmek istesen karanlıklar ellerinde kırmızı bir
hançer…
Şehir ise elleri kanlı bir cinayet zanlısı…
Karanlıklar bir kadın kadar acımasız olacak.
Bir erkek kadar ihanet kokacak.
Akşamlar bir bakmışsın ki bir ****** olmuş,
Bir bakmışsın ki karanlık sularda aforoz edilmişçesine inançsız.
Kaparsan kulaklarını sancılı bir yarına gebe kalmış bu şehrin iniltilerini
duyarsın.
Akşamları yudum yudum içersin.
Akşamlar büyülü bir sözcük gibi ruhunu titretir.
Sokak ışıklarının siyah-beyaz bakışları altında kediler gibi bir köşeye
çekilirsin.
Burası en tekin yerdir deyip koynuna atlarsın akşamların.
Annenin küçükken yorganı şefkatle nasılda üstüne örttüğünü anımsarken,
şehrinde akşamları öylece üstüne örtmesini beklersin.
Akrep-yelkovan dönmekten bıkıp sarhoşça bir köşede sızmıştır.
Sadece yıldızlar dimdik ayaktadır.
Yorgun göz kapaklarına çöken akşamlarda yıldızlara baka baka akşamlara
kaçarsın.
Birde bakmışsın ki sen akşamı olmuşsun gündüzüne kavuşmayan bir hayatın.
isimsiz kral
Bekleme vaz geçmemi unutmamı,yeni umut,
