Şiir Nehri -2- [Arşiv] - Sayfa 230

Nurullah Genç

insandır suda akan yaprakta yeşil gülde kırmızı
zorlu bir dal gibi eğleniriz de fırtınalarla
ince bir sızı birdenbire kırar kollarımızı
ve bir akşam kuşlar gibi elimizden uçup giden mutluluk
bir sabah ebemkuşaklarının altından dörtnala gelir
yaşayalım çocuklar
her şey bizimdir
bir giysi örtüsünde buldum ben bu yedi satırı
bozkırda yüzükoyun bir hitit kasabası
yedi satır yedi bülbül yavrusu
vurmuşlar ******* da kalmış yavrusu
bir sürgün şair yazmış vaktin birinde
bir genç kız işlemiş onu örtüye
yedi renk ipek iplik, yedi bülbül yavrusu
ak örtüde yedi satır, gökkuşağı iğrisi
bu yalnızlık bu sürgün, insan olmak acısı
aldım yedi yavrucuğu koydum buraya
yaşıyor mu bilmiyorum o sürgün şair
yaşıyorsa bilsin diye o sürgün şair
bir gün çıkıp gelsin diye o sürgün şair
‘uçun kuşlar’
‘uçun kuşlar’
koydum adını

bir giysi örtüsünde yedi bülbül yavrusu
yedi satır, yedi renk, gökkuşağı iğrisi Hasan Hüseyin Korkmazgil

Habersiz Gel

Bir akşamüstü gel, habersiz gel
Gün dağlardan giderken
Kendin bile duyma ayaklarının sesini
Ne umudum kaldı ne sevincim hiç direnmem.

O gece gökyüzü
Bir yıldız çayırına dönsün
Uzak kırlarda güz çiçekleri
Son güller açsın bahçelerde.

Her ne zahmetse bir kadın da
Geç bir saatinde gecenin
Balkonunda bir sigara içimi
O yıldızları izlesin.

Dostum filan yoktu, kimim vardı ki
Darbelerin bunalttığı
İnsanların telle, iple
Boğulup da ormanlara
Çukurlara atıldığı
Bir ülkede yaşadım
Ve krallığında çalınmış paranın.
Mehmet Karabulut

SUSTUM… OYSA SÖYLENECEK NE ÇOK ŞEY VARDI…


Dipsiz kuyularda bırakıp gittin…

Haykırmak vardı ardından,

terk edilmişliğe isyan etmek,

etekteki taşları bir bir dökmek

ve sonra ağzıma geleni söylemek gidişine…

SUSTUM…

Oysa söylenecek ne çok şey vardı…



Hani düğümlenir ya insanın boğazına kelimeler,

hani anlatmak istersin de sözler tükenir

öyle çaresiz, öyle suskun…

Biliyorum

şimdi ne söylesem anlamsız gidişine…

Yolun sonunda bir ben;

Sana aşık, sana tutkun…

Canımı acıtırken yokluğun…

SUSTUM…

Oysa söylenecek ne çok şey vardı…



Ürkek ve çekingen bir çocuk gibi

bez bebeğimle saklanıp bir köşeye

hiç ses çıkarmadan öylece bekledim seni

Oysa gezdiğin her sokağın kaldırımında

dolanmalıydım ayaklarına bir taş misali

Sonra çıkıp da karşına

gözlerinin taa içine bakıp

'sadece sana sevdalı bu yürek' demek vardı…

SUSTUM…

Oysa söylenecek ne çok şey vardı…



Biliyorum dönmeyeceksin…

Sana uzanan ellerim hep boşluğa,

hep yalnızlığa dolanacak…

Ve biliyor musun böyle hayalini kurmak da güzel

yokluğuna sarılıp

Oysa çarem,

umudum,

yarınımdın…

Bundan sonra ne zaman konuşmak istesem

dudaklarıma bir mühür gibi konacaksın…

Sevdamı en çok anlatmak istediğim suskunluğumsun artık…

BEN DE SUSTUM…

Oysa söylenecek ne çok şey vardı…



elif eylem

BEN SENİ SEVDİM Mİ SEVDİM
Ben seni sevdim mi?
Sevdim, kime ne
Tuttum, ta içime oturttum seni
Aldım, okşadım saçlarını, öptüm
İçtim yudum yudum güzelliğini
Ben seni sevdim mi?
Sevdim elbette
Bendeydi özlemlerin en korkuncu
Çıldırırdım sen ne kadar uzaksan,
Aşk değil, hiç doymayan bir şeydi bu
Ben seni sevdim mi?
Sevdim doğrusu
Sevdikçe tamamlandım, bütünlendim

Biri vardı ağlayan gecelerce
Biri vardı sana tutkun; o bendim
Ben seni sevdim mi?
Sevdim en büyük
En solmayan güller açtı içimde
Ömrümü değerli kılan bir şeydin
Sen benim boz bulanık gençliğimde
Ben seni sevdim mi?
Sevdim, öyle ya
Bir çizgiye vardım seninle beraber
Ve bir gün orada yitirdim seni
Ben seni sevdim mi?
Sevdim,
Ya sen beni?

ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN

Akşam olur,karanlık çöker kapımıza
Sen ağlarsın,ben susarım
Yitik şarkılarımız mırıldanılır kulaklarımıza
Sen ağlarsın,ben susarım
Günbatımı kuşları gelip çöker arkamıza
Sen ağlarsın,ben susarım
Kızgın gül değmiştir beyaz avuçlarına
Sen ağlarsın,ben susarım
Gün gelir,kırar kapılarını gireriz kentimize
Sen ağlarsın,ben susarım
Akşam olur,mürfeze sarar her yanımızı
Sen kaçarsın,ben yakalanırım
Ethem Vayvaylı

Yanyana

Bu gürül gürül otların yanı başında.
Ağacın gölgesine değdi değecek
Tam şeftalinin kokusu başlarken
Öpüşmeye kıl kadar bitişik
Akarsuyun burnunun dibinde

Bu zulüm, bu haksızlık, bu işkence
Melih Cevdet Anday