AŞKNAME
dudaklarından sözler dökülürdü
hangi kelimeler..hangi sözcükler duymazdım
nefesinin tınısına takılı kalırdı ruhum
söyleyeceklerim kurur kalırdı dudaklarımın susuzlugunda
bir gözlerimden akardı sevda sana
yanaklarında bir çiçek acardı bazen
bazen koca bir bahar eserdi gülümsemende
üşürdün belli belirsiz
günesin şulesi gibi gelip yapışıp kalmak isterdim teninde
bazen uzağımda durur kıpırtısız
belki soluksuz… öyle bakardın
zarafetin dökülürdü sevdamın ucuna
bilsen nasıl su değmiş toprak gibi canlanırdım
yine bir şeyler söylerdin sen
sevdaya yorardım ne dersen
belki sevişmeye çağıran o tınıyı beklerdim
göz bebeklerinin sevdaya büyüdüğü
geceyi aydiniğinla allak bullak eden o ani beklerdim
ya da her an sevişirdim de... bekleyişimde bile
bilmezdim.. ya da bilmezlikten gelirdim
varlığında aşkı bin türlü tanıma bürünürken
sevişmelerinden doyacağım aklıma gelmezdi
ve sen erseyin farkında öyle bakardın bana
bazen yemek hazırlarken
ya da kitap okurken
televizyon seyrederken
ya da birine laf yetiştirirken
göz ucuyla bakardın
bilirdin belki sen
göz ucundan dökülecek her bakıştan
ben sevişme sağnağına düşeceğim
hoşuna giderdi belli belirsiz
gülümsemendeki o sevişme dolu tattan anlardım
seni sevmek ne güzel diye düşünürdüm
ve sen anlardın ne düşündüğümü
göz ucunda yine bir güneş patlaması gönderirdin ruhuma
depremlerle sallanırdı varlığım
gelgitler tasardı okyanuslardan
balıklar az şaşkın
çokça bilmeden hissettikleri sevdayla sarhoş
ben öyle kalakalırdım ortasında evrenin
ve sen bunu da bilirdin yine
bir gülümseme daha dökülse yanaklarından bilirdin
yanıp kul olacağım
hiç bir ormanı sağ bırakmayacak ateşim
belli belirsiz göz kırpardın
beni anlamışsın gibi
bunu söyler gibi
bense ilanı ask olarak alırdım bunu
omuzbaşının çıplak kalan dokusunda
bir sevişmenin romanını yazardım
okumayı severdin içinde ask olan her sözcüğü
iste sırf bu yüzden acemice
nice hikayeler örgülerdim özlemimde
hasret şiirlerini de severdin sen
belki kavuşmaları sevdiğindendir kim bilir
belki yalnızlığından sonra gelen bu sevdayı
en iyi anlatan budur diye
senin yanında
o en yaman hasreti anlatmamı severdin
kavuşmalar hep vardı aslında
bizdik yaratan en yalın en çıplak ve en basit haliyle
sen yine de anlamak istemezdin
aslında o çok iyi anladığın şeyi
bu askın gücü nerden beslenir anlamaz gibi
belli ki anlatmamı seviyordun
bir kez daha… bir kez daha ve sonsuz kere
sevişirdin o an bilirim
en derin sularda dalan bir ruh gibi
en yükseklerdeki bir çift kanat gibi
yağmura gebe şehvetli bir bulut gibi
sevişirdin sana akan sevdanın anlatımlarında
ben sana bakar
o sevişmelerini anlamanla oluşan mahcup bakisini yakalardım
seker hırsızlayan çocuklar gibi olurdun
hiç kızılamayan ve sacı okşanan
avuçlarını açtırırdım
iki seker daha koyardım
kaçmak isterdin hemen
gitme kal diye çok seslenmek isterdim
ama bilirdim
askı yeniden yenilenerek yasamak isterdin
en çok o anda zirvelerde olurdu ruhunun tatmin kuşu
ben o hiç dinmeyen fırtınanın içinde olmayı
en çok bu çocuk arsızlığını şımartmak için severdim
doğal bir yeşil renk gibi kaplardın dokumu
yağmur yağmış tazeliğinde kokardı tenim
hep seni düşünürken.. hep seni severken
hep seninle sevişirken olurdu bunlar
ve sonra yeniden gelirdin
gözlerinde o tutku ateşi
o beni deli eden
arzu volkanlarına atan
sevdana gülümsemen yetmezdi
“seni ağlayacak kadar seviyorum” diye fısıldardın usulca
üstelik saclarını örgüleyen masum çocukluğun
üstelik teninde yangınlar olan kadın yanınla
dört mevsimi yasardım ben
ne yağan yağmur
ne de ayni anda açan güneş şaşırtırdı beni.
Ne kabaran dalgaların şehveti
ne de aynı dalgaların huzurlu ask şarkisi
ayni anda olan hiç bir zıtlık şaşırtmazdı beni
sevdanın gücünde boynum kildan ince
ben emanet etmişim imanımı
üstelik dualarım da yer değiştirmiş
yani hepten gitmişim kendimden
bu yüzden şaşırtmazdı beni o tutku ve o çocuk yanım
seninle her insanin kılığına girerdim
öfkeli ve neşeli
sabırsız ve bekleyen
sevgi dolu ve senden uzaklığına nefret besleyen
bazen hepsi birden olurdum
bazen hiç biri
sadece adi senle olabilen bir adamdım yani
üstelik hangi zaman diliminden
hangi zaman dilimine kadar sürerdi bu bilmezdim
bazen bir anda yaşanırdı bütün bu yolculuk
bazen asırlar sürecek kadar zamanda
yine de hiç bir şey şaşırtmazdı beni
seni bulmuşluğun alınyazısı kadar
hiç bir alınyazı
ve hiç bir kader bu kadar sevilmez diye düşünürdüm
ve sen o anda yine bana bakar
ve yine anlardın ne düşündüğümü
ben sevdamdan beslenen yanını da anlardım
bilirdim sen mahcup
sen sevilmeyi daha önce hiç alamamış yüreğine… gonca bir çiçeksin
ilk benimle öğreneceğin düşüncesi
ilk kez askı benim avuçlarımdan yudumlayacağını bilmek
olmaz düşlere daldırırdı beni
ve ben buna da şaşırmazdım
her şey öyle olağan gelirdi ki
sevdanın hangi tanımını buna sığdırsam diye düşünürdüm
yani anda herzeye şaşıran
ve hiç olmadık kadar buna alışkın olan bir adamdım
ve bilirdim sen de benim gibi olurdun
hiç bir aynılıkta bu kadar beslenmemiştir hiç bir varlık
zıtlıklarda öğrenmeye çalışanlara gülerdim de biraz
seni anlatmak isterdim.. bendeki sevdayı
yine de susardım
buyuşu bozulacak muska gibiydi belki bu gizem
hep sende ve bende kalması gereken
susardım inceden
sadece senin duyabileceğin bir sesle seslenirdim evrene
seni sevdiğimi… ilanı aşkımı .......
Şiir Nehri -2- [Arşiv]
